lena2_

Uwiera coś Jaśka pod bokiem i gniecie pod każdą koszulą. Choć kręci się biedak jak może, by nie czuć pieczenia i bólu. Aż wkurzył się kiedyś okrutnie, chciał wyrwać i prasnąć o ziemię. Lecz darmo ubranie rozdzierał, przylgnęło na amen sumienie.

Kiedy los rzuca na kolana, musi w posadach zadrżeć ziemia, wtedy to właśnie z wielkim jękiem, pękają mity i złudzenia. I trzeba głowę po raz enty podnosić, choć na karku brzemię. Lecz dużo łatwiej stawiać kroki, kiedy do prawdy lgnie spojrzenie, by zajrzeć w siebie jak najgłębiej, póki nadziei nie zabrakło. Z maleńkiej iskry dobyć płomień i podtrzymywać w sobie światło.

z drzewa spadła budka dla ptaków one zdążyły dawno wyfrunąć wisiała pusta jak dzwon któremu wyjęto serce

@Waldemar_Talar_Talar dziękuje:)

puenta najbardziej:):) pozdrawiam:)

gdyby tak grubszą skórę mieć i trochę twardsze spojrzenie pewnie mocniejszy byłby sen a dzień sprowadzał na ziemię i żaden wiersz więc każda myśl praktyczną by została niepokój twórczy jeśli już to na poziomie ciała

ten czas zgrzytający między zębami mnie ujął:):)

dzięki ::) może masz rację, pomyślę:)

@grzegorz-kot67@o2.pl @Radosław Dziękuję serdecznie:)

zasłaniamy głód miłości czym popadnie miałkim słowem błahą myślą niedokładnie lecz nie uda się oszukać tej tęsknoty nie przekupi jej namiastka byle dotyk w głębi serca przeczuwamy przecież skrycie że pokochać trzeba najpierw własne życie

spokój nie zawsze bywa święty gdy odwraca głowę by nie widzieć krzywdy pławi się w niewiedzy hodując beztrosko obojętność

@Johny Dzięki za Twoje refleksje związane z wierszem:)

nie bój się łez krople unoszą ocean

@grzegorz-kot67@o2.pl dzięki Grzegorzu za koment:)

poczucie winy jest łatwo dostępne można garściami brać a nocą nieustannie przeliczać Panie naucz oddzielać winy od plew

@valeria @ais dziękuję :):)

lipiec ma w sobie słodycz miodu który dojrzewa w kwietnych łąkach w uśmiechu słońca szczerozłotym gdy się po sadach cicho błąka aby zapewnić każdą jabłoń że to najlepszy czas wzrastania gdy w rozmarzeniu senno - letnim nie trzeba jasnych chwil poganiać

@valeria @Ośmiorniczka @Waldemar_Talar_Talar Dziękuje bardzo za komentarze i serduszka:)

świetnie napisane, tak właśnie jest..człowiek to wielka tajemnica:):)

kochamy za bardzo więc mało dokładnie bo serce nie może nadążyć dajemy za dużo z upartą nadzieją że nadmiar potrafi zapełnić mówimy za wiele lecz słowa ulotne nie zdążą się w nas ukorzenić

Zmieniłam wg . Twojej sugestii, dzięki:) Dziękuję Ci bardzo:) pozdrawiam serdecznie

@iwonaroma @grzegorz-kot67@o2.pl @jera Dziękuję bardzo za miłe komentarze:)

To co nas różni bywa siłą, która pozwala świat tłumaczyć. Ja ci przybliżyć pragnę sacrum, ty mnie profanum częściej raczysz. Kiedy w poezji się zatracam, prozę mi tworzysz wciąż na nowo. A gdy w szarości życia toniesz, podaję ratunkowe słowo. Z odmiennej gliny ulepieni, wciąż się dzielimy jednym chlebem. Łatwiej połączyć różne światy, gdy świt różowi wspólne niebo.

wspaniały wiersz z głęboką treścią:)

Alicjo, bardzo Ci dziękuje za tyle uznania:):) pozdrawiam serdecznie:)