lena2_

@duszka Duszko dzięki:) zmieniam:)

kiedyś słowa miały swoje miejsce nie musiały się włóczyć po wersach dzisiaj zaglądają zazdrośnie w rozświetlone okna niektóre są od dawna bezdomne

@joanna53 @Dag Dziękuje serdecznie:)

nie potrafię cię wspominać mimochodem pamięć jeszcze drży boleśnie pod dotykiem słowa milkną wypełnione znowu żalem choć łzy dawno już obeschły na pomniku ludzie mówią czas zabliźnić wszystko umie lecz niejedno jeszcze musi minąć lato więc otuchy wciąż dodaje myśl że kiedyś ty otworzysz mi od tamtej strony tato

pod twoim mądrym spojrzeniem odgarniałam jesień z marmuru ustawiając myśli w odpowiednich proporcjach to dobre miejsce na porządki

@duszka Dziękuję duszko:)

Myślę , ze zwłaszcza teraz odsłania nam swoją twarz, w obliczu pandemii...

@Waldemar_Talar_Talar to cieszę się . dziękuje:)

@[email protected] @Franek K Dziękuję serdecznie:)

może czasem w moim wierszu znajdziesz swe odbicie i rozpoznasz własne smutki które chowasz skrycie może czasem swoim wierszem mojej duszy dotkniesz i uśmiechnę się do ciebie trochę mniej samotnie

@KotDzięki za sugestię, poprawiłam :):)

Pytasz o szczęście, a ja nie wiem i odpowiedzieć wciąż nie umiem. Jak je rozpoznać i kształt nadać, czy bardziej sercem, czy rozumem? Bo które słowa zechcą nazwać, do złudzeń tak podobne chwile. Gdy nawet pewność, nie chce przysiąc, że się tym razem nie pomylę. Nie czekaj zatem na odpowiedź i wątpliwości też już dosyć. Może przechodzi właśnie obok, a przecież tak je łatwo spłoszyć.

@Waldemar_Talar_Talar @Marek.zak1 @Dag @Oxyvia Pięknie dziękuje za uznanie i serducha:)

Wydaje mi się , że jak człowiek chce być prawdziwym i nie udawać , to jednak trzeba czasem zapłakać i uwolnić emocje , bo jednak różnie bywa w życiu:)

świetnie napisane:)

dedykuję Jackowi za inspirację A jeśli troska, albo cierpienie, zechce tuż obok mnie kroczyć, jaką odpowiedź będziesz miał kiedy z lękiem popatrzę ci w oczy? A jeśli pustka zatańczy w ścianach, by odbić się wspomnień echem, zdołasz gwar dawny ciepłem wypełnić, przegonisz smutki uśmiechem? A jeśli serce bardziej ostygnie, gdy o nas upomni się zima, będziesz próbował wyprzedzić chłody, by mnie przy sobie zatrzymać?

Dziękuję serdecznie i cieszę się że z mojej inspiracji powstał taki piękny wiersz:) no i : troszeczkę postaram się wierzyć że jesień rozkwitnie na liściach i słowem zbyt chłodnym nie zmrozi lecz szansę nam nową chce przyznać

@dmnkgl @iwonaroma @Waldemar_Talar_Talar @Oxyvia Bardzo dziękuję za uznanie i serducha:) pozdrawiam serdecznie:)

Jak to dobrze, że byleś poetą, brałeś słowa na ręce jak dzieci, żeby prosto i mądrze tłumaczyć, czemu z wiarą się żyje inaczej. Przypomniałeś, że trzeba się śpieszyć, aby zdążyć pokochać człowieka i na miłość, wciąż nie jest za późno, a więc warto cierpliwie poczekać. Ty umiałeś rozmawiać z biedronką, rozumiałeś co każdy liść znaczy i mówiłeś , że zawsze nadzieja mieszka obok, tuż koło rozpaczy. Skryłeś uśmiech pomiędzy słowami, świat posmutniał, od kiedy Cię nie ma, ale myśli zapisane w wierszach, biegną nadal, przez środek sumienia.

@beta_b @Allicja Bardzo dziękuje za uznanie i serducha:)

@dmnkgl Dziękuje:) poprawiłam :)

Zakochaj się mocno raz jeszcze, bo jesień tak drży nadaremnie, a jeśli coś mogę doradzić, to spróbuj, jak kiedyś, znów we mnie. Gdy to się okaże za trudne, wszak amor, gdy strzela nie mierzy, udawaj choć, że się starałeś, ja będę troszeczkę ci wierzyć.

Witam Cię Oxyvio, dobrze Cię znowu czytać:) świetny, do bólu prawdziwy wiersz:)

@Oxyvia @hanna Dziękuje serdecznie:)

@WarszawiAnka @lich_o @Franek K dziękuję:)super że podjęliście temat wiersza i powstały nowe zwrotki:) zapraszam jeśli jeszcze ktoś ma ochotę dodać coś od siebie:)