lena2_

@Gabrys @duszka @ekversisto @lich_o @M.A.R.G.O.T dziękuje serdecznie za ciepłe słowa i uznanie:):) oby wiersze były dla nas źródłem zabawy i radości, a nie, niespełnionych ambicji, jak poniektórych na tym portalu:(

dopala się lato w nas i w ogrodzie gubiąc słoneczne kolory znów dojrzewamy zamyślonym wrześniem wierni kolejnym porom za swoim losem odfrunęły ptaki wiedzione natury planem przytul mnie mocniej gdy nadejdą chłody jesienniejemy kochany

Dziękuje serdecznie za serduszka i uznanie:)

Bardzo dziękuję za życzliwe słowa i serduszka:)

do melancholii pasują wiersze kieliszek wina i papieros za oknem jesień rozwiesza myśli jak pajęczyny na drzewach i nawet cisza inaczej dzwoni zegar już wtrąca trzy grosze z wczorajszą nutą wiatr goni echo i cień wydłuża na ścianie

zestarzały się listy od ciebie zżółkły kartki przywiędły koperty ale słowa zatrzymane w biegu pulsują nadal tamtą tęsknotą rozgarniam litery żeby ogrzać dłonie

@WarszawiAnka dziękuję:)@iwonaroma może masz rację, zmieniam:)

zachciało się poezji człowiekowi mrzonek z rymem czasem z sensem a tu przecież trzeba z życiem zdążyć później sercu poluzować bo śmieje się do wierszy jak głupie

@siedem życzeń Dziękuje pięknie:)

@Jacek_Suchowicz Dzięki:):)

@[email protected] @valeria Dziękuję pięknie za ciepłe słowa:)

dojrzałe lato zagląda w oczy ma refleksyjne spojrzenie jakby się chciało rozliczyć z wiosną nim jesień spadnie na ziemię dużo w nim ciepła choć myśli szepczą że dni upalnych już koniec teraz z uśmiechem matczynej dumy wskazuje na pełne dłonie

Dawniej jesień kojarzyła się inaczej, dużo prostsze były wszystkie pory roku. Każda niosła w sobie jakąś tajemnicę, wystarczyło tylko im dotrzymać kroku. Dzisiaj nawet kalendarze posmutniały, jakby czuły się współwinne przemijania. Stary zegar stanął w kącie zamyślony, żeby sobą wreszcie czasu nie zasłaniać.

@Luule Dziękuje za uznanie:) pozdrawiam:)

@a...a @WarszawiAnka @Tomasz Kucina @beta_b @Franek K Bardzo dziękuję za refleksje związane z wierszem i " podobasie":):) pozdrawiam serdecznie:)

Na razie tylko gubi liście i trochę częściej ścina kwiaty. Jeszcze się śmieje sama z siebie, gdy biegnie znów za babim latem. I tylko czasem wśród wrzosowisk, przystaje nagle zadumana. A później bierze świat w ramiona i tańczyć chce w zapamiętaniu. Lecz wieczorami przez firanki, zagląda w cudze pory roku. Między konary a prześwity, sączy bezradność i niepokój.

wybacz że czasem modlę się wierszem choć słowa za małe więc wersy ulotne a puenta nie zawsze przyklęknie

hm...przykro, że moje wiersze komukolwiek sprawiają ból ...przepraszam:(

różne bywają jesienie i lata nie takie same jedna spełniona i złota a w drugiej dni dżdżystych lament w jednej jest gorycz piołunu w tej drugiej słodycz ogrodów a każda przez własny pryzmat spoziera w stronę zachodu

@huzarc dziękuje serdecznie:) @[email protected] To prawda, coraz trudniej o takie kapliczki:)Dzięki:) @Sylwester_Lasota Dzięki , pozdrawiam :)

jest wiara prosta i cicha która daje schronienie jak polna kapliczka przed burzą w jej zaciszu rozmodlony wiatr przegania chmury a myślom dopina skrzydła

Dużo tutaj smutnych myśli...no ale puenta daje nadzieję..:)

@ais Dzięki:) @Marek.zak1 Albo pozoranci:) dzięki za refleksję:) @iwonaroma Dzięki za uznanie:)

nie musimy być stale silni tacy twardzi i obojętni kiedy w środku coś cicho płacze i niejedno wspomnienie tętni nie musimy być stale czujni i na baczność prostować ego przecież każda zwyczajna słabość może szansą być dla drugiego

Hm..to trochę jak erekcjato, z niespodziewanym zakończeniem:):)