lena2_

Może wreszcie trzeba przystanąć, rozejrzeć się dookoła, choć nie wiadomo, z której strony, głos jakiś uparcie woła. Próbuje przebić się jak promień, przez ciemne chmury na niebie, bo wie, że często jest najtrudniej - pokochać samego siebie.

@Nata_Kruk Dziękuję Natko, zmieniłam:)

@Jacek_Suchowicz Dziękuje Jacku za pochylenie się nad wierszem:):) ale to w sumie stary wiersz i nie bardzo chcę w nim gmerać:) pozdrawiam:)

@Dag @Gosława Dziękuje pięknie:)

@Bogdan Brzozka @joanna53 Dziękuje serdecznie i miłego wieczoru:)

Choć mijamy się zupełnie niepotrzebnie, ze spojrzeniem, które jeszcze długo rani, wciąż wracamy niosąc serce w czułej dłoni i samotność z naszych progów przeganiamy. W blasku źrenic widzę znowu swe odbicie, nawet słowa zadziwione stoją z boku, by zatrzymać te ulotne piękne chwile, usiadł przy nas otulony ciszą spokój.

@opal dziękuje za uwagi , ale nie odwrócę tych słów bo mi rym przepadnie:) a jeśli chodzi o " ich" to sama się zastanawiałam czy tak nie napisać , jeżeli i Ty tak sądzisz no to zmieniam:)

łzy pocieszycielki gęsiego i truchtem biegną niestrudzone tam gdzie myśli smutne każda jest samotna gdy się w oku kręci lecz wspólnie obmyją czym się duch zaśmiecił jakże ich nie kochać kiedy najwierniejsze szóstym zmysłem czują które tulić wiersze

No właśnie, czasem się zastanawiam, jaką rolę mogą odegrać wiersze w tym dzisiejszym świecie, może pomogą tylko piszącym ...pozdrawiam Natko:)

@Nata_Kruk Dziękuję Natko:)

Puenta fajnie podsumowuje całość:):)

Dziękuję serdecznie za tak obszerny komentarz, cieszę się z Twojego uznania i może kiedyś ...kto wie? powalę Cię na te łopaty jakimś tekstem/ he he/ pozdrawiam serdecznie

są tęsknoty bez imienia i bez twarzy co zaledwie przeczuwają swe istnienie błądzą między snami i w kroplach deszczu przemycają łzy świadome niespełnienia

he he..:):)puenta super:)

szczęście jest trudno zdefiniować podać współrzędne i wymiary zależy z której patrzysz strony i jakie wkładasz okulary ps. cieszę się Jacku, że moje wiersze Cię inspirują:)

@opal No widzisz, też mi się wydawało z początku że" włożyć " będzie poprawnie, ale dałam się zbałamucić :):) dzięki

@joanna53 Dziękuję serdecznie i pozdrawiam:) @Dag Bardzo mnie cieszy Twoje uznanie :) dziękuję i pozdrawiam:) @Franek K hm...nie wiem, być może::) dziękuję i pozdrawiam:) @beta_b Dziękuje i serdecznie pozdrawiam:) @Waldemar_Talar_Talar Cieszę się że przemawia, pozdrawiam:) @dot. @Jacek_K Macie rację, zmieniam, dzięki i pozdrawiam:)

Ze szczęścia się czasem wyrasta, jak z butów co nagle za małe, a nowe choć dalej prowadzą, podbite już mniejszym zapałem. I chociaż nie zawsze wygodne, a wybór jest z czasem niewielki, to wciąż się wydaje za wcześnie, by włożyć ostatnie lakierki.

@opal @Dag Dziękuję serdecznie za uznanie:)

Tu wyjaśniłaś, że chodzi o chorobę, ale moje pierwsze skojarzenie było związane z upartą myślą, która bez przerwy wraca i gnębi:) pozdrawiam i życzę zdrówka:)

@Lidia Maria Concertina @[email protected] @opal @joanna53 @Jacek_Suchowicz Dziękuje serdecznie za Wasze refleksje pod wierszem i serducha:)

I samotność trzeba trochę polubić, choć na tyle, aby na nią nie psioczyć, lecz w jesienne i przydługie wieczory, móc życzliwie popatrywać jej w oczy. Chociaż przyszła jako gość nieproszony, przycupnęła na skraj krzesła lecz czeka, w każdej chwili jest gotowa się zerwać, zrobić miejsce dla drugiego człowieka.

@joanna53 @Waldemar_Talar_Talar @Sylwester_Lasota Dziękuję za refleksje i serducha:)

Najtrudniej zrozumieć Cię Panie, gdy krzyże rozstawiasz na drodze i wierzysz, wciąż wierzysz w człowieka, choć przecież , zawiodłeś się srodze. Gdy ciężar zanadto przygniecie, a noce, okryje złym cieniem, nie pozwól, by zgasła nadzieja, z popiołu się rodzi zwątpienie.

@Dag Dziękuje:)