lena2_

Jeszcze mnie naprzód niosą nogi, jeszcze do pracy sprawne ręce, ale czasami w tym pośpiechu, zdążyć nie może moje serce. Może się wcześniej zestarzało ( miało okazji chyba więcej) nagle zwolniło, złagodniało i coraz częściej walczyć nie chce. Teraz w spojrzeniu ma zadumę, kiedy wpatruje się znów we mnie, jakby starało się zapewnić - z wiekiem spróbuję być pojemne.

@Radosław Dzięki Radku, w sumie masz rację, tak będzie lepiej:):) pozdrawiam:)

@Gosława Dziękuje za uznanie dla wiersza:) pozdrawiam Cie serdecznie:)

świetny, rytmiczny wiersz:) pozdrawiam:):)

Potrzebna taka dłoń na każdy czas, a zwłaszcza na trudny:):)pozdrawiam duszko:)

Dobre przemyślenia na ten trudny, ale ciekawy czas:)

@opal Dziękuję, pozdrawiam serdecznie:)

jeżeli chcesz być dla mnie lustrem ostrożnie dobieraj światło odsłaniając kolejne warstwy w cudzym spojrzeniu łatwo wykoślawić myśli

A pamiętasz tamtą zimę? wieczór śniegiem zasypany, świat na moment się zatrzymał, w naszych oczach zakochanych. Czy to wtedy właśnie miłość przystanęła zadziwiona, że ktoś czeka tak uparcie, aby zamknąć ją w ramionach? Wciąż pamiętam tamtą zimę, choć już zim minęło tyle, właśnie wtedy z gwiezdnym puchem, tańczyły dla nas motyle.

Można z innymi klaskać w tłumie, a czasem to nawet wypada. Byleby gest pochodził z serca, a nie z obserwacji sąsiada.

Czasem dobrze jest ponarzekać, że powodzi się gorzej niż źle. Od gadania nic nie ubędzie, a sąsiadom od razu jest lżej.

@iwonaroma @joanna53 @[email protected] Dziękuje serdecznie:) @w kropki bordo Mój wiersz mówi o prawdziwej miłości...a ta, nie ma nic wspólnego z toksyczną...:) Najlepszego:)

z miłością każdemu do twarzy wygładza rysy i serce zmieniając wewnętrzny krajobraz uśmiecha się wszechświat

Bardzo ładny wiersz , a puenta miodzio:)

@opal Dziękuje serdecznie za życzliwe słowa i Twój wiersz:)

@Antoine W Dziękuje za spostrzegawczość:) @Gosława @Wątpiciel Bardzo dziękuje za uznanie dla wiersza:):) @Jacek_Suchowicz Jacku dziękuję za dodatkową zwrotkę:):)

Super przesłanie:) jestem tego samego zdania:):)

Jak my się kiedyś rozpoznamy, po drugiej stronie tajemnicy? Ciebie wyprawią w garniturze, mnie w tej - niemodnej już - spódnicy. Będziemy szukać się zawzięcie, czy odnajdziemy się przypadkiem? Najpierw usłyszysz ty wołanie? czy pierwsza wymknę się ukradkiem. Lecz nim poznamy tą odpowiedź, dopóki życie w tobie, we mnie, czuwajmy, by czas odmierzony, nie płynął przez nas nadaremnie.

@Somalija Dziękuję serdecznie:)

@Wątpiciel Ciesze się, że wiersz się spodobał:):) pozdrawiam:)

Ludzie przychodzą i odchodzą, ślad zostawiając w naszym życiu. Czasem wyraźny i widoczny, czasem muskając tylko skrycie. Ktoś może był na jedną chwilę, lecz światło wpuścił, rozpłomienił. Inny zatrzymał się na dłużej i zdołał sobą świat odmienić. Wciąż najważniejsza jest obecność, tych co potrafią dostrzec więcej. I wiedzą, kiedy trzeba stanąć, aby przytulić czyjeś serce.

@joanna53 Dziekuję Joanno:)

ładny rytmiczny wiersz:) troszkę zabrakło mi mocniejszej puenty:)pozdrawiam:)

@Jacek_Suchowicz Taką miałam nadzieję, że dopiszesz tajemnicę światła:):) dzięki:)

Szukamy Cię w świętym spokoju i w magii tajemnic radosnych, a ciemność nas ciągle przeraża, więc znowu tęsknimy do wiosny. Gdy życie zanadto wybudza, z marazmu idei doczesnych, szukamy dla siebie ratunku, na drodze tajemnic bolesnych. Lecz aby zrozumieć i przyjąć, co jest nam, najbardziej potrzebne, pomnażaj codziennie nadzieję, w przestrzeni tajemnic chwalebnych.