lena2_

Wspaniały:):) lekko się czyta, dobra taka obrona przed złem:):)

jeżeli kiedyś zdradzę cię z pierwszym lepszym wydumanym słowem o pustym sercu rozstań się ze mną bez żalu poezjo

warto ocalić w sobie przestrzeń na ciszę gdzie pytania nie domagają się odpowiedzi więc można milczeć bardziej

Kochamy to nasze pisanie...cóż poradzić...:):)

kobieta lepi pierogi w dłoniach więcej czułości niż zmęczenia za chwilę w kuchni zatańczą talerze a ona nasyci się słowami - takie jak lubię mamo

@Dag to prawda, wiersze nas leczą:):) serdeczności:) @Sylwester_Lasota no właśnie...skąd tak nagle przychodzą? Dziękuje i pozdrawiam:)

@Gosława cieszę się, pozdrawiam:) @iwonaroma Dziękuje i pozdrawiam serdecznie:) @error_erros Dziękuję Ci bardzo za pochlebną opinię:) Wiesz co, sama nie wiem , jak to się dzieje, ale takie wiersze jak ten, po prostu przychodzą do głowy ot. tak bez trudu. Może jest tak jak piszę w tym wierszu... że mi je dusza wysyła...he he:)pozdrawiam serdecznie:)

czasem dusza wysyła wiersz jak koło ratunkowe na fali uczuć zalewających oddech by jakoś dopłynąć do siebie

jest taka czułość bezbronna zawieszona między spojrzeniem a dotykiem dłoni pragnącej ocalić bliskość przed wyginięciem

@Gosława @Dag Dziękuję serdecznie:)

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję Talarku:)

Puste miejsce przy stole, niedopita herbata. Milkną kroki za rogiem, cisza w progi się wkrada. Świat się o was upomniał, kartę nową pokazał. Wiedza w służbie człowieka, ma potęgę mocarza, a marzenia są po to, aby spojrzeć im w oczy. Łzy zostawiam dla siebie, łatwiej będzie wam kroczyć.

@Radosław @GrumpyElf Dziękuje Kochani za Wasze refleksje pod wierszem:)

@error_erros @corival @Leszczym @opal Dziękuje Kochani za przemiłe komentarze:)

Oczy prowadzą do głębi w człowieku...taki kanał duchowy:)

delikatnie wygładzaj zadziory i kanty w sercu jest tyle miejsca na czułość kiedy tylko zdejmie barwy ochronne

Na podłość ludzką nie wystarczy, podnosić w zdziwieniu brew. Kiedy się nagle w rodzi w piersi, potrzebny i słuszny gniew.

@Radosław @Sylwester_Lasota @[email protected] @Annuszka @Pi_ Dziękuje serdecznie za refleksje pod wierszem i serducha:)

kiedyś była całym światem w drobnych dłoniach mieściła ocean dziecięcych spraw dzisiaj jej światem jest okno i telefon jeśli zadzwoni

oddaliłam się w stronę poezji i oddałam w objęcia bibliotek to dlatego niezmiennie do ciebie wracam

@Dag Dziękuje Dagusiu za uznanie:):)

Jeśli pracujesz sumiennie i bieda cię nie dotyka, zza płotu równie wytrwale, ściga oko zazdrośnika.

@[email protected] @Kot Dziękuje pięknie:)

Wspaniale napisane:) być wreszcie przygotowanym na zranienie...nie jest to łatwe:(

w każdej godzinie jasnej lęk łatwo odsunąć Panie najtrudniej gdy ziemia spod nóg i skoczyć w zaufanie