Jacek_Suchowicz

zapewne każdy poeta przy biurku na którym pisze wiersze trzyma kubeł - żeby mu się dobrze rymło. Jak już parę razy rymnie w kubeł to potem poemat :)) pozdrawiam ps śpiesz się powoli

Alu nie mam chęci ale całkowicie się z tobą zgadzam. A swoją drogą wiersz biały też jest bardzo trudno napisać. - dobrać metafory w jednym klimacie - zachować klimat wiersza - zachować lapidarność wypowiedzi Tylko nieliczne teksty spełniają te wymogi dlatego wiersze rymowane są łatwiejsze do pisania:) pozdrawiam

utrzymywać wiersz w ryzach rymu i rytmu umiejętność nie lada większości nieznana wierszokleci oplują takowy wytwór a on jak szum strumienia ucho wabi z rana dzisiaj zbitki metafor sięgną zenitu najczęściej bez klimatu gdzie treść przegadana a mi brakuje czaru rymu i rytmu wśród zwycięzców konkursów jest to rzecz nie znana

lecz słowa zostały w podniebnym błękicie na wargach gorących myślami ukryte i w duszy wciąż dźwięczą i bolą i ranią i bronią się bronią by nie wpaść w niepamięć w cierpieniu pociecha z odcieniem uśmiechu nie warto żałować niespełnionych grzechów :))

jako piosenka ludowa - super pozdrawiam

ciut inaczej mi się składa: słowa na obrazy przekładam tłumaczę na języki problem mam nie lada nie dociekam przyczyn próżność mimo woli rozwijam jak nici ze szpuli talent bezdźwięcznie myślą sprzyja i wersy otulił ... :) pozdrawiam

jedną noc się z nim prześpisz? Pomysł chyba banalny najpierw westchnij i pomyśl może będzie figlarny zaszaleje w łóżeczku pieszcząc wenę namiętnie pożartuje troszeczkę i wyrzuci precz smętek potem weźmie ramiona aż się gwiazdy zrumienią a gdy będziesz spełniona to zadziwisz się weną tuzin zrodzi pomysłów fajnych małych niegrzecznych zaczniesz pisać i pisać - jedną noc się z nim prześpisz? :)))

Waść kombinujesz dość ostro o miłość tu piórko swe ostrzysz pochówek w urnie zbyt prosto faktycznie - on sporo jest droższy

Dzięki Waldemarze ogrodniki są zawsze trudne dla drzew owocowych - niektórzy na noc narzucają folię na drzewa a kompoty przepyszne chociaż ja wolę brzoskwinie po umyciu:) Pozdrawiam

i o to szło :)) Pozdrawiam

brzoskwinki są zawsze ładne:) Pozdrawiam

trochę tych zmysłów za mało aż się dziwię, że mile dla oka - żadnej fotki z atrakcyjną zawartością nie dołączyłem Pozdrawiam:)

wyjątkowo wyczerpujący komentarz :)) Serdeczne dzięki

rozśnieżyły się gałązki milionami płatków rozbrzęczały owadami wieszcząc moc dostatków zawiązały w mini pączki chłodem rozgadane pospadają tuzinami zapadną w niepamięć resztę smagnie deszcz kroplami zetnie zamróz z nieba i tak mnóstwo się ostanie by w ciszy dojrzewać rozczerwienią rozmechacą z góry miękkość spłynie pragną radość szczęście przynieść - nieskromne brzoskwinie jak co roku dwie mi podasz chwilą rozjędrnione rozsmakuję się rozmarzę w słodyczy utonę

o czymś byś nie mówił narzekał ubliżał oraz strzelał focha On zawsze wierny jest jak rzeka uwierz mi że i tak Cię kocha :)

zadajmy pytanie w dzisiejszych realiach czy miłość jest w sercu czy też w genitaliach czy w tej rzece kretyństw pornografii głupot ktoś przynosi kwiaty szepcze kocham w ucho :( Pozdrawiam

płynie Wisła płynie po niwie wiosennej pachnie słodko gleba i nawozy cenne krokus i tulipan wyłażą już z ziemi na skwerach i w parkach trawa się zieleni raduje się oko widokiem spódniczki kształtem ud i bioder zapewne i łydki na spacerze w parkach widok dobrze znany krągłe dziewczę wzdycha przylecą bociany :) pozdrawiam

i jest ok. Ja mam inne zdanie odnośnie archaizmów. Uważam, że język polski posiadał i posiada jeszcze tyle przeuroczych i fantastycznych słów i zwrotów i aż się prosi o przypomnienie Owszem wiem, że język żyje i się zmienia wraz z daną epoką modą itd... ale powinniśmy się ewidentnie bronić przed zubożeniem języka. Pozdrawiam

z nadmiaru czułości już mnie wszystko złości siedzę w swej skorupie i mam wszystko w .... nikomu nic nie dam bo mnie złapie bieda może ktoś pokocha udam żem jest płocha itd.. pozdrawiam:)

dzięki ale sam mam dużo wątpliwości pozdrawiam

a może jakoś tak: chociaż czasem w tyłek kopie podchwytliwie się uśmiecha bardzo gorzkie słowo powie do szantażu się ucieka a malarze i poeci wielkie dzieła tworzą o nim choć na pozór nas nie kręci lecz kto kiedyś go dogonił nierozłączną częścią życia i nie łatwo go ominąć a on zdziała coś z ukrycia jakiś żarcik nam wywinie tak mój drogi czytelniku pewno wiesz o co chodzi choć nie jesteś na świeczniku lecz myślenie nie zawodzi pozdrawiam

chciał wejść nieproszony szaleniec z Babelu lecz ludziom języki nagle ktoś pomieszał budowla utknęła nie doszła do celu marzenia o schodach pękły jak myśl grzeszna ono zaś otula przyziemną codzienność zmartwienia chowając wysoko w bezkresach ku niemu twarz ręce kierują niezmiennie w modlitwach błagając - odpuść nam i przebacz niejeden teleskop myszkuje po drogach zniszczonych ciężarem minionych er wieków Atlas na ramionach unosi przestworza a gwiazda spadając nadzieję roznieci ciekawscy zamknięci w okowach materii wytężą na próżno umysł słuch i oko wciąż zapominając pyszni i bezczelni że granic wymiarów żyjąc nie przekroczą

zatopiona w lukrze słodycz onieśmiela wręcz krągłością biel pachnącą sobą zdobi pragniesz posiąść z tej radości absolutnie wzorem piękna gdy natura sama zdobi chciałbyś zjadać serce pęka więcej mówić nie uchodzi pozdrawiam

a potem mamy profanów pokolenie co nie umie nic samodzielnie ocenić :) ps na studiach miałem raz komis, który zdałem, od tamtej pory już nigdy do takiej sytuacji nie dopuściłem pogodnych i zdrowych Świąt dla czytających

kiedy księżyc srebrem mami i rój gwiazd po niebie hasa mózg zajęty jest sprzątaniem milknie zegar w miękkich ciapciach wtedy w książce pod poduszką zdania biorą się za ręce sensy mając postać ludzką wokół głowy chodzą skrzętnie pieśń śpiewają sobie znaną rozgarniając przy tym włosy wskoczą w głowę niczym zając gdy mózg klapkę im otworzy i rozsiądą się pod skronią wśród komórek się zaszyją by zachwycić wiedzą grono zdać egzamin rozgrzać miłość nieść nowinki z wszelkich dziedzin i ripostą bawić krótką nie odejdą szybko w nie byt uśnij z książką pod poduszką