Berenika97

W koronkach z desek, samotne cerkwie pachną żywicą. Ich wieże niczym Wschód i Zachód podtrzymują niebo nad Beskidem. Trwają w cichej pokorze, lekko pochylone ku ziemi, wtulone w ramiona wzgórz, które jesień rozpala złotem i czerwienią.

@KlipŚwietny, uśmiałam się! :)))

@Bożena De-TreGąsienica i głęboka myśl filozoficzna. Piękne połączenie. :)

@Jacek_Suchowicz Słuchaj, dziewczyno, tej prostej prawdy, co w wierszach męskich się objawia: nie w kolorach tkwi twoja wartość prawdziwa, lecz w tym, co serce w sobie skrywa. Szminka może zwiększyć urok chwilowy, tusz wydłużyć rzęs piękną linię. Lecz gdy nadejdzie moment szczery, prawda i tak na jaw wypłynie. Lepiej być sobą od pierwszej chwili, niż bać się rana bez makijażu. Upiększaj się, gdy masz na to ochotę, nie dla niego - lecz dla siebie. A na randkę idź z uśmiechem szczerym, to najpiękniejsza z ozdób wszystkich. ps. A może wtedy jednak namiętnie?

@[email protected] dziękuję! Twoja odpowiedź to prawie traktat filozoficzny. Słowo ma moc tworzenia i niszczenia - jest najważniejsze, chociaż nie ma wartości materialnej. Pytanie retoryczne, ale na nie odpowiem - źródłem słowa jest nie tylko intekt ale i sece, dusza, człowieczeństwo. Pozdrawiam. Też życzę dobrych, jesiennych dni. :)

@Annna2 To bardzo ciekawy tekst o przejściu z wakacyjnej swobody do szkolnej rzeczywistości. Bardzo podoba mi się kontrast między "wesoło" a rzeczywistością, która okazuje się "skamieliną złą". Niezwykle trafna diagnoza tego, jak często edukacja staje się mechanicznym wkuwaniem zamiast rzeczywistego poznawania. "Lektur już nikt nie czyta wystarczy bryk i myk - do "alusi". Odbieram Twój wiersz jako uniwersalny komentarz o tym, jak system edukacji może zabijać naturalną ciekawość i radość poznawania. Trafiłaś w samo sedno, świetny wiersz! La la la - a moja laba nadal trwa. Czy szkoła może nie być taka zła? ps. "a Tischner mówił, że wszyscy są Góralami. Zgadzam się- wszyscy jesteśmy Warmiakami. " Zgadzam się, wszyscy jesteśmy Warmiakami i Góralami. :) Fajna piosenka! Pozdrawiam

@Toyer Podoba mi się jak personifikujesz pory roku, tworząc z nich bohaterów miłosnej historii - jesień i lato stają się kochankami, którzy muszą się rozstać, ale jednocześnie wiedzą, że ich związek jest cykliczny. Ładne metafory: "tańczy jeszcze lata odrobinka","chowając w siatkę snów to co było" , "jesień jak pajęczyna łapie wspomnienia lata". Nastrojowy wiersz, bardzo mi się podoba. :)

@andrew Każde słowo z ust Najwyższego jest pokarmem dla duszy głodnej, światłem dla kroków niepewnych, nadzieją w chwilach bezradnych.

@Waldemar_Talar_TalarNie tylko można, ale nawet trzeba. :))) Pozdrawiam.

@Kamil Olszówka Podoba mi się manifest o obronę prawdy historycznej. Niestety, sieć "zalana" jest fałszywymi tzw. "sensacyjnymi odkryciami" czyli półprawdami a nawet kłamstwami, a to często kształtuje opinię młodego pokolenia.

@sisy89 Piękny wiersz! może nasze serca kroją się równocześnie w tym samym rytmie jesiennej melancholii

@andrewPięknie dziękuję! Miłej niedzieli:)

@EwelinaBardzo dziękuję! Masz rację, tym bardziej, że przeczytałam, iż półkule mózgu kobiet mają połączenie a męzczyzn nie. :))) A z tego wynikają pewne nieporozumienia. :) @Annna2Dokładnie tak, są też wzrokowcami. Ale przede wszystkim to zadaniowcy. :) Dziękuję!

@Marek.zak1W filmach i książkach rzeczywiście jest inaczej. Myślałam, że w Polsce te czasy "dajcie mi człowieka, a paragraf się znajdzie" już jednak minęły. A technologia pozwala unikać pomyłek. Jednak czynnik ludzki ciągle zawodzi. :(

@Nata_KrukBardzo dziękuję! :)))

@Nata_KrukŚwietne są te Twoje haiku! Niezły kontrast. :)

@Dekaos DondiŚwietne! :)

@Nata_KrukPiękny wiersz! Ale dlaczego we Fraszkach? Niech plany się plączą jak jesienne liście, niech supełki wiążą to, co było. W tej pięknej plątaninie życia każdy węzeł ma swoją siłę.

@Leszczym Ten "odgórny zakaz bycia zdrowym psychicznie" to chyba standardowa procedura dla co wrażliwszych dusz.

@OloBolo Piękny wiersz o przywiązaniu do życia i nadziei, która nie pozwala się poddać.

@Rafael MariusBardzo dziękuję! :)

@Marcin Sztelak Ten wiersz to mroczna, ironiczna refleksja o samotności i ucieczce w alkohol wobec świadomości śmierci. Połączyłeś codzienność z metafizyką - zwykły alkoholowy wieczór staje się konfrontacją z ostatecznymi pytaniami.

@huzarc Ten wiersz ma silny emocjonalny ładunek i ciekawe przeciwstawienie - las jako symbol odnowy i posąg Dawida jako symbol nieodwracalnej straty kulturowej. Moim zdaniem "ekolodzy" - to najczęściej tzw. aktywiści, którzy rzadko mają wykształcenie w tym kierunku. Wolą niszczyć (rzeźby, obrazy) niż naprawdę działać na rzecz ochrony przyrody. Ale za tym, jak zwykle stoją niezłe pieniądze. A dla nich warto udawać "ekologów".

@wierszyki Neologizmy, gra słów i rytm nadają tekstowi muzyczność. To wiersz o akceptacji własnej kondycji, o tym, że nawet najwznioślejsze pragnienia ostatecznie muszą się zmierzyć z prozą codzienności. :)

@Nata_KrukBardzo dziękuję! :)