Berenika97

@wierszykiOstatnio mieliśmy taką rozmowę ze sprzedawcą w pewnym budowlanym markecie. :)))) Na końcu usłyszeliśmy - niech państwo tam sobie poczytają i wskazał na opakowanie. :)

@Alicja_WysockaBardzo dziękuję! To ważna dla mnie opinia. :)

@ManekTo wiersz, który daje poczucie katharsis – trochę goryczy, trochę ulgi, ale przede wszystkim odwagi w prostocie. Zamiast uciekać w wielkie frazy, mówisz jasno: wybór jest tu i teraz.

@BITTERSUITE To bardzo poruszający i mroczny wiersz, pełen silnych obrazów wojennych, apokaliptycznych.

@P.MgiełŚwietny, mocny tekst, w którym widzę zmęczonego życiem człowieka. On już nie ma nic do stracenia. Zaskakujesz metaforami, idealnie trafionymi, np. "zedrzeć z siebie czas paznokciem". Wiersz o beznadziejności, ale jest też humor (facet, którego żona zdradza z pastorem). Finał bardzo mocny - beznadzieja jako pewnik! Powtórzę za Alicją - tekst emanuje szczerością.

@Pan Ropuch Inteligentna diagnoza współczesnych dylematów, zabarwionych ironią. Od osobistych (migrena, kawa, tabletka) po globalne (płonąca Australia, zmiany klimatu). Świetne obserwacje o hipokryzji - myśliwi ratujący zwierzęta w butach z kangura, czy deklaracja zostania "wegańskim hipsterem 5.1" Fragment o AI pokonującej ludzi - brzmi jak przepowiednia. Nazywasz rzeczy po imieniu. I ten finał - "życie nie znosi próżni" - gorzka prawda. Świetne!

@Marcin Sztelak Te "najważniejsze spojrzenia, słowa i gesty", których nie udało się uwiecznić - to chyba sedno ludzkiego doświadczenia. Obraz ziemi jako prochu i milczące koty w finale brzmią jak filozoficzny przekaz napisany językiem poezji. Piękny tekst.

@huzarc Twój wiersz "reprezentuje" wielu ludzi, którzy czują się uwięzieni między różnymi narracjami i interesami - od polityki klimatycznej po konflikty geopolityczne. Mocne są te obrazy siedzenia "po ciemku, o chłodzie" i kontrastu między "sytymi oświeconym" a zwykłymi ludźmi. Wiersz zmusza do myślenia o tym, jak skomplikowane są współczesne dylematy moralne i polityczne, i jak zwykli ludzie często płacą cenę za decyzje podejmowane przez innych.

@Toyer W Twoim wierszu widoczny jest ciężar przeżyć. Podoba mi się obraz „szponów mroku” i „tygodnia szczekającego jak bezpański pies” - buduje duszną, atmosferę. A „jak zjawa między ścianami” jest bardzo wymowną metaforą. Wiersz nie brzmi "ładnie" - mówi o zmęczeniu "byciem". Na pewno jest ciekawy.

@wierszykiOczywiście! Wyjdzie świetna zabawa w prawie- orkiestrę. :)

@JAPABardzo dziękuję! :) @P.MgiełBardzo dziękuję! Miły i piękny komentarz. :)

@FaLcorNDoskonale! Cieszę się, że fajnie zmieniłeś. :) Pozdrawiam.

@piąteprzezdziesiąteOczywiście, że nie napiszę. To "za wysokie progi, jak na moje nogi". Trzeba mieć wiedzę i przede wszystkim talent. Ani jednego, ani drugiego nie mam. Ale na pewno docenię tych, którzy to robią. Pozdrawiam.

@Zorya HolmesDziękuję za opinię. @Marek.zak1Bardzo dziękuję! :) Oczywiście będę się delektować wszystkim, co dobre. :)Pozdrawiam. ps. Wczoraj dotarła książka. Dziękuję. :))) @Jacek_Suchowicz A uciec przed tym trudno! sąsiad powiada: „telewizji nie chcę!” za to w Tik-Toku scrolluje do trzeciej @Migrena@huzarc@Leszczym@Wochen Bardzo dziękuję! :)

Włączam ciszę na pełny ekran i siadam z nią. Myślę o nas i o tym, co zostanie, kiedy świat wyloguje się z własnej iluzji. I wtedy: Twoje słowa - espresso w żyłach, które na języku zostawia spokój. Twoje dłonie - róża wiatrów, nawigacja, której nie trzeba aktualizować, prowadzi mnie prosto do brzegu. I wystarczy mi już jedna chwila, gdy twój śmiech rozjaśnia powietrze i rozsypuje zmrok. Chcę tu być, w szczelinie między dotykiem a oddechem, gdzie miłość jest jedynym kodem, który przetrwa restart świata.

@piąteprzezdziesiąte Fajny limeryk! Niektóre kobiety ładnie wyglądają w afro lokach. W salonie, który robi takie fryzury, chłopaczek z limeryku pewnie też zostałby dobrze obsłużony. Pozdrawiam.

@wierszyki Już wyobrażam sobie dzieci klaszczące i tupiące. :)

@Waldemar_Talar_Talar Ani srebrny nóż, ani porcelanowy talerzyk, nawet masło z górskiej śmietany nie dopełni tak smacznego posiłku, jak najzwyklejsze podzielenie się tą kromką z kimś bliskim. Pozdrawiam.

@FaLcorN Już idzie, by stanąć blisko, tam gdzie ją szukasz codziennie. Gorące serca, jeden promyk - to wszystko, co wam do szczęścia potrzeba.

@Jacek_Suchowicz Patrzą przez palce na nieczystą grę, wygodniej żyć im w tej fałszywej mgle.

@piąteprzezdziesiąte Nie wiem, czy passe. Sama często sięgam po nią, bardzo lubię np. wiersze Tetmajera. Natomiast teoria literatury jest dla mnie pietą Achillesową, ale trochę nadrabiam, dzięki temu, że tu jestem. Pozdrawiam.

@piąteprzezdziesiąteBardzo dziękuję! :)

@wierszykiBardzo dziekuję! Jako płomień byłby świetny z oddali. Skoncentrowałam się na "rubinach". :) Pozdrawiam. @JWF@violetta@Migrena Bardzo Wam dziękuję! :)

@Sylwester_Lasota Twój wiersz ma poetycką wizję nocy personifikowanej jako żywego stworzenia, które czarny kot chwyta i pożera. Budujesz napięcie i atmosferę – od pierwszej linijki czuć tę mroczną, niemal baśniową aurę. :) Dobrze, że wykrztusił i nam ją zwrócił. :)))

@Sylwester_LasotaBardzo dziekuję! Twój wiersz jest świetny! :) Mój czarny kot w noc się wpił, cień mu drogę plątał, wszedł do domu i bez żenady w nim się błąkał.