Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Berenika97

Użytkownicy
  • Postów

    3 351
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    69

Treść opublikowana przez Berenika97

  1. @lena2_Bardzo dziękuję! Czasami tak właśnie jest, ale wówczas ważny jest reset. :) Dla mnie to poezja śpiewana i spacery. Pozdrawiam. @Annna2Aniu, bardzo dziękuję za przypomnienie tej piosenki. Czerwony Tulipan to ulubiony zespół mojego taty, więc znam te piosenki. A ta jest szczególna. :) Bardzo dziękuję! @Nata_KrukBardzo dziękuję! Czasami tak jest, że traci się wenę. Piszę to z własnego doświadczenia. Często wracam myślami do przeszłości (może nie za długiej) , ale już zostawiła mi wiele intensywnych przeżyć. I często z niej czerpię inspiracje. Pozdrawiam. @Marek.zak1Dzięki za informację o filmie. Nie wiedziałam o nim. Ale chyba nie było to arcydzieło Wajdy. Ciekawa jestem, co w tak branżowym piśmie nie podobało się cenzurze? :)) Pozdrawiam. :)
  2. Berenika97

    lim O - herbowy

    @Ajar41A nazwę miasta nie zmieniono na np. Smokogłowy? :)
  3. @Leszczym🤭
  4. Zgadzam się z tym, a kłócić się z nikim nie zamierzam, ponieważ w zasadzie z nikim się nie kłócę. Zwłaszcza na tematy filozoficzne, bo jak słusznie zauważyłeś, nikt nie jest w stanie udowodnić swej racji na podstawie badań. Pozdrawiam.
  5. @Leszczym Niezły minimalizm! Neologizm z podwójnym, potrójnym znaczeniem? Nieczyste myśli (każdy je ma), opis autora, który nie boi się "brudnych" tematów czy to sam proces myślenia?
  6. @Alicja_Wysocka Może się nie zgubił, może po prostu przeszedł przez cienką ścianę snu. odnalazłam go rano nie w notesie, nie w pamięci ale w sposobie patrzenia na światło w filiżance. Oddam na pewno, ale najpierw się nim podelektuję i zainspiruję. :)
  7. @tetuDla mnie Twój wiersz jest jak poetycka gra między milczeniem a pragnieniem poznania, między pytaniem a odpowiedzią. Tworzysz intrygujący dialog dwóch głosów, które noszą w sobie tę samą tęsknotę za zrozumieniem, ale jednocześnie chronią się milczeniem. Ciekawe, jak na różne sposoby można go odczytywać. Jeszcze dodam, że końcowe "spójrz w górę chmury płyną brzegiem mieszczą się w dłoniach" to piękna odpowiedź na wcześniejsze pytanie "dokąd suną chmury" - jakby mówiła: przestań pytać, po prostu patrz. Czasem milczenie może być odpowiedzią na pytania, których nie potrafimy zadać wprost.
  8. @Toyer Twój wiersz to poruszająca refleksja nad złożoną relacją z samotnością, którą przedstawiasz jako wierną towarzyszkę życia. Pięknie oddajesz ten paradoks - z jednej strony samotność jako coś, co zawsze przyjmie nas z powrotem, z drugiej jako stan, który chcemy opuścić.
  9. @Dekaos DondiZabawny tekst! :)
  10. @Mikołaj_Batkiewicz Skojarzyłam dylematy w Twoim wierszu z książką (filmem) Marsjanin. Człowiek patrzący z takim dystansem na to, co dzieje się na Ziemi (z pozycji orła) może miałby podobne myśli. Jedynie nie umiałby ich tak pięknie wyrazić jak poeta.
  11. @huzarc To intrygujący wiersz, który z ironią porusza jeden z najstarszych dylematów ludzkości. Pokazujesz zmęczenie niekończącymi się dyskusjami na temat istnienia Boga. Świetne jest to porównanie do "biletu do wieczności w tramwaju historii" - jakby cała ludzka historia to jedna długa podróż z tym samym pytaniem. Końcówka jest zaskakująca - przychodzi trzeźwe stwierdzenie: "wszystko to tylko słowa, On i tak nie słucha". No i ten surrealistyczny obraz kota pijącego czarne mleko i zwykłe "idziemy spać" (razem z teologicznymi rozterkami). Super!
  12. @Waldemar_Talar_TalarPiękna jest miłość! I rozkoszna. :) Pozdrawiam
  13. @slavu To piękny, melancholijny wiersz o jesiennym przemijaniu. Metafora chochołów jako symbolu jesiennego smutku jest bardzo sugestywna, a nawiązanie do Gombrowicza dodaje literackiej głębi.
  14. @Panarekoa jednak kielich "co nie odpuszcza". Katastrofa może zmienić w dalszej perspektywie na lepsze lub dokonać zagłady. Ale tego nie wiemy, co będzie po katastrofie - stąd mój pesymizm. Pozdrawiam.
  15. Berenika97

    rubin

    @Ajar41Bardzo dziękuję! :)
  16. @huzarcBardzo dziękuję! Właśnie o to mi chodziło! :) @Marek.zak1 Dziękuję za komentarz. Na szczęście już cenzury nie ma, tak się przynajmniej nam wydaje. :) Najgorsza jest autocenzura przy jednoczesnym konformizmie, ale cenzura pojawia się często w państwach określanych jako demokratyczne. W filmie "Filip" i w Twojej książce poruszony został ważny wątek kar nakładanych przez Niemców za współżycie Nie-Niemców z Niemkami. Polonia w Niemczech (Monachium) wydaje czasopismo "Moje Miasto". Ostatnio ukazał się tam ciekawy artykuł o pewnej zakazanej miłości z cenzurą w tle. W sieci też znalazłam ten artykuł, podaję link. Może Cię zainteresuje? Pozdrawiam. https://www.poloniaviva.eu/index.php/pl/artykuly/tragiczny-los-moniki-rinderle-i-teodora-borowskiego-walka-z-wiatrakiem-o-prawde-czy-zamiatanie-pod-dywan @Alicja_WysockaAleż oczywiście, że tak! Mam wiele propozycji w domu, typu: Napisz wiersz o pysznych żeberkach. :) @andrewBardzo dziękuję! Milczenie w duszy jak struna drży cicho, słów tyle na ustach, a serce się wstydzi. @tetuBardzo dziękuję! To prawda! Czasami dłuuuuugo nie ma natchnienia, a potem nagle iskry się sypią .. :)) Pozdrawiam. @Natuskaa@Migrena@sisy89Bardzo Wam dziękuję! :) @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! :)
  17. Milczenie rośnie w tobie jak chwast, duszne i lepkie. Zdania tłoczą się w gardle, aż gasną. Potrzebujesz głosu, który nie cofnie się przed bólem. Tęsknisz za prawdziwym słowem, iskrą meteoru, co rozświetla noc. Wiersz jest czekaniem, czekanie jest wierszem. Poezja to twoje przeżycia a nazwiesz je za chwilę. inspiracja - Leszczym, "Uchwycenie piękna"
  18. @Marek.zak1 Dla mnie jest to poważny dialog o charakterze filozoficznym. Źródłem cierpienia jest pustka wewnętrzna - ból egzystencjalny. A to jest najgorsza samotność. Tak to rozumiem. :)
  19. @Dekaos Dondi Wiem, że ciężko Ci z tym toporem, Że każde ścięcie to męka.
  20. @iwonaroma Wiersz o paradoksie ludzkiego wysiłku i Bożej łaski. Świetnie kontrastujesz świat ludzkich ocen - te nieprzewidywalne reakcje, od euforii po obojętność czy nienawisć z prostotą boskiej akceptacji. 1 list św. Jana 3,1 “Zobaczcie, jak wielką miłością obdarzył nas Ojciec, abyśmy zostali nazwani dziećmi Bożymi – i nimi jesteśmy!"
  21. @lena2_ Stworzyłaś piękny obraz. Wiersz jest delikatny, wrażliwy o "karmieniu się światłem", o poszukiwaniu światła w sobie.
  22. @BPW Poruszasz bolesną asymetrię w relacji, gdzie jedna osoba jest tylko inspiracją dla twórczości drugiej, ale nigdy prawdziwą miłością. Świetne wersy o tym, jak "patrzy na nią tylko tekstem" i że "dała mu się poniżać" - mówią, że twórca może instrumentalnie traktować drugiego człowieka. Wiersz bardzo mi się podoba.
  23. @Florian KonradTwój wiersz jest jak poruszające wyznanie. Pragnienie podzielenia się każdym, nawet banalnym i wstydliwym wspomnieniem z drugą osobą. Podobają mi się również elementy "surrealistyczne". :)
  24. @andrew Twój wiersz jest piękny, liryczny. W bardzo delikatny i intymny sposób portretuje moment przejścia między latem a jesienią. Zawiera dużo subtelnych obserwacji natury.
  25. @Nata_KrukBardzo dziękuję! To pokłosie moich i mojego męża wędrówek po Beskidach (lubimy polskie góry). Zachwycamy się ich pięknem, poznajemy historię, a on je fotografuje. :) Pozdrawiam. @iwonaromaBardzo dziękuję!
×
×
  • Dodaj nową pozycję...