Berenika97

@Czarek Płatak To bardzo dowcipny wiersz o babce, która próbowała kontrolować sytuację, ale sama się w niej pogubiła! Podoba mi się rytm tego wiersza - te powtórzenia "od domu do letniaka, od letniaka do stodoły" doskonale oddają ten gorączkowy bieg babci. I ten finał jest naprawdę zabawny - w końcu wszyscy piją, dokładnie to, czego babka chciała uniknąć. Ma w sobie coś z tradycji ludowej.

@wierszyki To bardzo delikatny utwór! Stworzyłaś piękny obraz jesieni jako królestwa, gdzie róża panuje nad naturą, już posiwiałą. Szczególnie podoba mi się ta metafora "król kwieć" - która od razu nadaje róży majestat. I ten obraz "berła" lśniącego przy niej. Intryguje mnie przejście od tej spokojnej, jesiennej sceny do końcowego obrazu "jaguary w magencie". To bardzo kolorowe zakończenie, które kontrastuje z poprzednią ciszą i siwizną. Czy to metafora nagłego powrotu życia i energii? Czy może sen lub wizja? Podpisuję się pod moimi "przedmówcami" w komentarzach.

@Annna2 To piękny wiersz. Już na początku mocno brzmi - "dziś pełne smutku są moje usta" - od razu wprowadza w nastrój refleksji nad tym, co minęło. Malujesz niezwykłe obrazy -"motyli plam słonecznych zmierzchów" - jak ulotność szczęśliwych wspomnień, czy "ręce nie uspokoją wełnianych kłębów" - jak wewnętrzny niepokój. Łączysz rzeczywistość ziemską z duchową - pytania o niebo, anielski chorał, prawdy Teologa przeplatają się z bardzo ludzkimi, cielesnymi doświadczeniami. To podróż duchowa, zakończona pragnieniem miłości. To bardzo poruszający wiersz, o trudnych sprawach mówisz z ogromną wrażliwością. Zatrzymał mnie na dłużej.

@MigrenaBardzo dziękuję za te słowa. Właściwie to nie bardzo się znam na związkach, ale inspirują mnie sytuacje i wydarzenia, których bohaterami są ludzie z mojego kręgu. Czasami literatura. Ja z mężem wprawdzie przeżyliśmy bardzo traumatyczne wydarzenie, ale ono jeszcze bardziej scaliło nasz związek. Też mam dobry humor, właściwie to często mam dobry humor. :))) Pozdrawiam. :)

@MigrenaNo i zaskoczyłeś mnie, bo od Oskara Wilde wszystko się zaczęło. Napisał: Jedynym grzechem jest głupota. :) A ponieważ głupoty nie ma w Dekalogu - to może być grzechem lekkim. A podobno głupota potrafi fruwać. No i występuje na całym świecie. Nawet nasz Ojciec "przymyka oka na ten grzech". Nie wiedziałam, że ta fraszka wyzwoli taką "rozmowę". Bardzo dziękuję! :) @wierszykiBardzo dziękuję! Też myślę, że jest taki lekki, aby wywołać uśmiech. Pozdrawiam. :) @MigrenaTeż tak uważam:) "Głupota to wielka moc, która kieruje światem" :) @violettaAleż nie! Tu nie ma złych, grzech to głupota, jak powiedział O.Wilde. A kto się dobierze do nieba, to już od nas nie zależy. Pozdrawiam. :)

@Konrad KoperBardzo dziękuję! We fraszkach czasami lubię porymować. :) Pozdrawiam. @Annna2Dziękuję za Twój głos! Też lubię Szwejka i jego życiowe mądrości. :) Pozdrawiam.

@Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Właśnie tak chcę: swojego głosu, wybranych dróg i zależnego - również ode mnie - losu. :)

Nasz grzech wspaniały świat cały obiega, Aż hen wysoko pod chmury sięga. Bóg spojrzał z góry i rzekł z uśmiechem: "Głupota wasza niech leci z echem, Niech sobie fruwa gdy brak rozumu, Tylko mi w niebie nie róbcie szumu." Ispiracja: wiersz Harasymowicza.

@andrewNieśmiałość w roli głównej - pięknie. serca bicie przyśpieszało gdy twój głos usłyszało A serce chyba niesmiałości nie słucha. :)

@sam_i_swoi Celnie uchwyciłeś paradoks: najtrudniejsze są rzeczy, które powinny nas wyzwalać i łączyć z innymi - otwarcie się, szczerość, miłość. A najłatwiejsze są te, które nas izolują - kłamstwo, strach, udawanie. Czy o to chodzi?

@Migrena Twój wiersz to niezwykle obrazowy i pełen gniewu manifest przeciwko korupcji politycznej i bierności społecznej. Użyłeś potężnych, groteskowych metafor (polityk jako huragan, pieniądze jako kataklizm), aby ukazać absurdalną skalę chciwości. Całe otoczenie polityka, od dywanu po lustro, buntuje się przeciwko jego zepsuciu, co potęguje wrażenie wszechogarniającej demoralizacji. Finał, w którym skorumpowany sąd uniewinnia bohatera przy aplauzie naiwnego narodu, jest gorzkim i niezwykle trafnym oskarżeniem rzuconym całemu systemowi. To mocny, bezkompromisowy głos, który za pomocą surrealistycznych obrazów trafia w samo sedno bolesnej prawdy. A z drugiej strony wywołuje gorzki uśmiech. Dobrze, że jesteś. Stęskniłam się już za Twoimi tekstami. Pozdrawiam.

@sam_i_swoiBardzo dziękuę! :)

@sam_i_swoiBardzo dziękuję! :)

@sam_i_swoiBardzo dziękuję! :)

@sam_i_swoiBardzo dziękuję! :)

@sam_i_swoiBardzo dziękuję! :)

@MigrenaBardzo dziękuję! Piękne podsumowanie, cieszę się, że Ci się spodobało.:))) Pozdrawiam.

@Nata_KrukPodobają mi się Twoje haiku, nie wiem, jak Ty to robisz, że są takie fajne! :))

@Annna2 Oj, masz rację! Mieszkanie w dużym mieście to dla mnie męka. Zawsze mam takie dziwne myśli, jak tylko wyjdę na ulicę. :) Bardzo dziękuję! @huzarc Bardzo dziękuję! Bo miasto mnie właśnie przytłacza pośpiechem, anonimowością, inwigilacją i pewnym zniewoleniem. @andrew Czyli pełna inwigilacja jednostek odbiegających w jakiś sposób od narzuconych standardów. Zabrzmiało groźnie. Bardzo dziękuję! @Alicja_Wysocka Bardzo dziękuję! Cieszę się, że to dostrzegłaś. Piękny komentarz.:) @Nata_Kruk Bardzo dziękuję! Miasto ma też swoje plusy, ale ja jakoś nie mogę ich zbalansować z minusami. Dziękuję za miły komentarz, :))) Życzę miłego weekendu. :) @viola arvensis Bardzo dziękuję! Jesteś przemiła! Pozdrawiam. :) @Marek.zak1 Marku, to dlatego, że nie chodziłeś w szpilkach, a przed wyjściem nie nakładałeś makijażu. :) A poważnie to masz rację. Ale już za jakiś czas wracam do siebie, do domu z ogrodem i błogą ciszą. I wówczas to moje miejsce ucałuję i docenię. Pozdrawiam. :) @WochenBardzo dziękuję! :) @Wiesław J.K.Bardzo dziękuję! :)

@Waldemar_Talar_Talar Bardzo mi się podoba, zwłaszcza ta gra słów, np. echo nie odpowiedziało, tęcza się wymigała. Super!

@huzarc Napisałeś bardzo silny, przejmujący wiersz o różnych rodzajach śmierci i ich konsekwencjach moralnych. Kontrast między śmiercią "za słowa" a śmiercią "z przypadku" i ich skutkami - to potężne rozróżnienie. I ta końcowa metafora ptaka i węża jako "boskich dzieł" - pokazuje jak mogą istnieć fundamentalnie różne natury.

@infeliaA w Nocy Muzeów harcują stworzenia na dwóch nogach. :)

@viola arvensis Twój wiersz to poetycka refleksja nad pędem współczesnego życia. Świetnie pokazujesz paradoks - im bardziej się śpieszymy, tym więcej tracimy. A także konsekwencje ciągłego pośpiechu - samotność na starość. Ostatnia strofa to poetycka recepta na lepsze życie czyli zatrzymanie się i delektowanie się prostymi, ale istotnymi rzeczami. Bardzo mądry i piękny wiersz!

@król asfaltu Najbardziej intryguje mnie ta ostatnia strofa - prośba o ciszę "między oddechy, abym przemówił w milczeniu" brzmi jak paradoks, ale paradoks pełen sensu. Jest w tym coś z mistycznego doświadczenia czasu i przemijania. Pozdrawiam.

@infelia Nieokiełznana siła sztuki! Wiersz pełen energii, humoru i fantazji.