Berenika97

@Leszczym Masz rację, na sporcie się nie znam, zwłaszcza tym zawodowym. Ale zauważyłam to zjawisko wśród piosenkarzy. Zawodowcy, promowani przez media, czasami nie mogą się równać z amatorami - ludźmi niezwiązanymi ze show businessem.

@Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Nie wiem, czy odważnie. Po prostu bardzo wzruszyła mnie historia opowiedziana przez kobietę, której miało nie być i która nie miałaby już szansy zaistnieć. To jakby niezwykłe odwrócenie perspektywy - głos dziecka poddawanego aborcji. Każdy ma swoje sumienie i wrażliwość. Pozdrawiam. @Simon TracyBardzo dziękuję!

@Rafael MariusBardzo dziękuję!

@Czarek Płatak To wiersz, który czyta się go przez emocję i wrażenie.

@Whisper of loves rainBardzo dziękuję! Bohaterka nadal walczy - tym razem o świadomość i sumienia. @LeszczymBardzo dziękuję za czytanie, to jest najważniejsze. :))) @viola arvensisBardzo dziękuję! Piszę czasami o tym, co mnie porusza. Ale daleko mi do Twojego talentu. Nieraz zaglądam do Twoich wierszy - i je podziwiam. :) @Czarek Płatak@MIROSŁAW C.@infeliaSerdecznie dziękuję!

@Leszczym Masz wiele racji co do tej ludzkiej natury – łatwiej nam zapamiętać czyjeś potknięcie niż lata świetności. To smutny mechanizm. Ale wiesz, ja mam ten luksus, że jestem tutaj tylko dla własnej przyjemności. Nie czuję się częścią rynku, o którym piszesz, więc presja "powrotów" mnie na szczęście nie dotyczy. Piszę, kiedy mam ochotę, a milczę, kiedy chcę. I chyba ta amatorska wolność jest dla mnie najcenniejsza. Ale radę, by nie oceniać innych przez pryzmat upadków, biorę sobie do serca. Będę też uważać, jak radzisz, ale głównie na to, żeby nie stracić z tego frajdy. Bo kiedy znika radość, a pojawia się presja wyniku, to chyba wtedy naprawdę się przegrywa. Pozdrawiam.:)

@Whisper of loves rain Ten wiersz to potężny, mroczny manifest, który łączy w sobie współczesną krytykę społeczną z estetyką słowiańskiego folkloru. Wykorzystuje pan formę poetyckiej klątwy lub proroctwa, aby dokonać surowego sądu moralnego nad rządzącymi elitami. Sprawiedliwość, której nie można znaleźć w skorumpowanym systemie, nadejdzie z samej natury i dawnych wierzeń. To wizja świata, w którym "prawda jak żar" w końcu wypali kłamstwo, a powrót do korzeni (Słowiański Duch) jest jedynym ratunkiem przed moralnym upadkiem cywilizacji pieniądza.

@huzarc Ten, kto stracił wiarę, działał z szacunkiem dla tego, w co zwątpił. Masa - horda zaś traktuje ruiny jak realia do zabawy. Wiersz sugeruje, że najgorsza nie jest utrata wiary, ale jej profanacja - świetny tekst!

@MIROSŁAW C. Dla mnie ten wiersz to obraz człowieka, który słyszy jeszcze zew natury i historii (głos myszołowa, kroniki), ale jest już zbyt uwikłany w cywilizacyjną pustkę, by za nimi podążyć. Pozostaje mu tylko gorzka samoocena.

@Waldemar_Talar_TalarFajne są te chwile i srofy. :) Pozdrawiam.

@Kamil Olszówka Wiersz niesie autentyczny patriotyzm – skupiony na bólu, pamięci i służbie dla Ojczyzny. Jego piękno to szczerość emocji.

@LeszczymTo bardzo celna diagnoza współczesności. W dzisiejszej "ekonomii uwagi" cisza jest traktowana jak porażka. Pojedyncze arcydzieła giną, bo nie mają za sobą machiny, która stale przypominałaby o ich istnieniu. Wymaga się teraz serii, cykli i stałej obecności, bo tylko to gwarantuje widoczność. Jakość ustąpiła miejsca ilości i częstotliwości. Rzeczywiście - "nadproducenci", to świetne określenie. Bo chwila przerwy oznacza zniknięcie.

@sisy89Bardzo refleksyjny wiersz.

@KOBIETA To piękny wiersz, który łączy kilka warstw znaczeniowych. Zmienia się od romantycznego (erotycznego) nastroju, przez gorzką obserwację społeczną, aż do egzystencjalnego wniosku. Odnajdujesz siebie w ciemności, kiedy zewnętrzne bodźce przestają mieć znaczenie.

@Leszczym To interesujący wiersz o napięciu między przypadkowością a intencją, między tym, co spontaniczne, a tym, co społecznie oczekiwane. Świat nie chce widzieć nas w naturalnym stanie tworzenia czy bycia, ale wymaga od nas transparentności intencji, celowości, jasnego zamiaru. Wszystko musi być zaplanowane, zracjonalizowane, wyjaśnione. Jeśli coś jest przypadkowe - stajemy się groźni, umykamy kontroli.

@MigrenaBardzo dziękuję! Nie wiem co napisać i jak dziękować. Dziś podziękowałam Bogu za to, że dał mi szansę na istnienie w tym wyjątkowym zakątku Wszechświata. @huzarcBardzo dziękuję za te słowa. @andrewBatrdzo dziękuję! Pięknie napisałeś. @Waldemar_Talar_TalarBardzo dziękuję! Miejmy nadzieję. Pozdrawiam. @lena2_Bardzo dziękuję, trudny, ale ta historia szczególnie mnie poruszyła. Pozdrawiam. @JuzDawnoUmarlem@Leszczym@OmagamogaSerdecznie dziękuję!

@tie-break To piękny wiersz, który gra na napięciu między tym, kim się chce być (surowym cynikiem), a tym, jacy naprawdę jesteśmy (wrażliwi, podatni na emocje). Zaczyna się od cynizmu jako "twardej zimnej skorupy" – ochrony przed światem. Ale czytanie listu (wiadomości? wspomnienia?) wymaga przygotowania emocjonalnego, rozbrojenia się. Najpiękniejsze są dla mnie środkowe zwrotki, gdzie wiersz staje się bardzo zmysłowy. Litery „przeskakują", „parzą dłonie" – słowa jako żywy, niemal fizyczny element. To nie abstrakcyjna refleksja, ale doświadczenie ciała. I ta wyliczanka w centrum: „jesteś, czekasz, oddychasz, czujesz" – to rodzaj porwania człowieka z powrotem do bycia sobą, do podstawowej rzeczywistości. Świetnie, że wiersz kończy się naturalnym gestem (przewrócona filiżanka z kawą), a nie wysokim przesłaniem.

@tie-breakZgadzam się! Dziękuję za czytanie i te słowa.

@Marek.zak1Z tym to jest różnie, w różnie w różnych państwach. Bardzo dziękuję!

@Migrena To piękny wiersz, pełen mrocznej liryki i głębokich metafor. Czytam w nim opowieść o samotności, braku komunikacji i wewnętrznym oporze wobec tego, co ograniczające. Ten "on" – pojawia się jako obca siła, jako próba przywłaszczenia ("Jesteś moja"). To asymetryczna relacja. Negacje zostawiają miejsce na niedopowiedzenie. – "nie jest światło", "nie wypowiedziane wersy", "nie ugasi jej żadne przeczenie". Na koniec – pomimo prób zniszczenia ("on i świat"), kobieta niesie to, co zachowała - "pamięć o świetle". Wcześniej przeczytałam komentarze i wiem o czym napisałeś. Ale napisałam, tak , jakbym nie znała tej historii. Wiersz bardzo mi się podoba - jakby miał temperament ekspresjonistyczny - jak trudny oddech. :)

@andrew Może wnętrze potrzebuje czasem nie programu ochronnego, ale przebaczenia, nie czyszczenia, ale akceptacji tego, co się tu stało, i się zmienia.

@Simon Tracy W trumnie umieszczasz parę kochanków w wiecznym uścisku, co dodaje tej śmierci swojego rodzaju romantyzmu. Spotkałam się z tym pierwszy raz. Ale szczególnie poruszająca jest druga część, gdzie sen z ukochaną kontrastuje z przebudzeniem "do zimnej jak lód" rzeczywistości. Ostatnie wersy (dotyczące broni) są dla mnie wyjątkowo trudne — sugerują możliwość samobójstwa, co całemu wierszowi nadaje bardzo ciemny wymiar. Ogólnie tekst jest piękny.

@lena2_ To piękny wiersz! Czytam to jako rozmowę z sobą – między tą częścią nas, która chce wolności i rozwoju, a tą, która wie o naszych ludzkich ograniczeniach. Wiersz ma też lekkość – jest lakoniczny, ale wiele mówi.

@Nata_Kruk To piękny wiersz o twórczości, melancholii i przemianie emocji w sztukę. Smutek i niepewność przechodzą w pracę rąk, gdy abstrakcyjne uczucia stają się namacalne — kolory na palecie, pociągnięcia pędzla. Jest kontrast w tym wierszu. Na początku wszystko jest statyczne, szare, zadumane — jesień, szarość, a potem pojawia się ruch, energia: "wybudzam farby", "sztaluga pląsa", uśmiech. To nie jest ucieczka od smutku, ale jakaś transformacja go w coś. Pytanie na końcu — "czy zechcesz teraz ramkę dorobić?" — jest super nieproste i genialne. To pytanie o ukończenie, o wypełnienie, o krok dalej. A może i o to, czy w ogóle mamy prawo „dokończyć" rzeczy niedokończone? Pewnie znowu za bardzo kombinuję - wiersz piękny i mądry. :))

skazali ją na niebyt zanim stała się imieniem chcieli by była błędem statystyką plamą krwi a jednak zadrwiła z ich wyroku stała się kroplą światła wykutą z popiołu – z pęknięciem przebiegającym przez serce wygrała na piekielnej loterii jeden pełny oddech z miliona pustych nie jest aniołem ale niesie w sobie echo żaru który odmówił zgaśnięcia czy zdołała dziś być drzazgą w ich sumieniach? https://www.youtube.com/watch?v=O1YnorVbGx4