huzarc

@Mateusz Dziękuję za interwencję i mam nadzieję, że będzie ona skuteczna. Chylę czoła.

@emwoo Zjem wszystko ze smakiem, jeśli z tak wykwintnej ręki będę karmiony:)

@Pan Ropuch Świetlna rytmika i melodyjność. Lekko i zwiewnie, niby ulotnie a optymistycznie. Cóż, czasem jak ogień parzy pod stopami, można na gorącej skale zatańczyć i tak przecież trzeba skakać, niech ten pląs chociaż będzie to tańca podobny. Pozdrawiam.

@emwoo Jest magia, krasnoludki, muchomor, nasycanie barw i światła... Psychodeliczną impresją odmierzam pulsujące wrażenia chwytając okiem przeczytane słowa wiersza... Mów tak dalej:) Pozdrawiam serdecznie.

@[email protected] A niektórzy nawet i dwa, najważniejsze, aby tylko się nie spotkały i o sobie nie wiedziały;)

@Waldemar_Talar_Talar Tak, wiele ma imion, ale koniec jej identyczny. Pozdrawiam

@Cichy.krzyk Oby tylko epilog do treści zasadniczej nie został stawiony przez 451 stopni Fahrenheita... Pozdrawiam:)

@emwoo Dziękuję ślicznie:) . Już spływam pąsem, jakże miło połechtany w ego przez kobiecą pochwałę:) @[email protected] Zawsze jakiś kompleks polski musi wisieć nad "Polakiem-nieborakiem", najczęściej romantyczny;) @jan_komułzykant Tak się składa, że zbyt wiele nie wiemy, to nie jest wyznanie, kogoś, komu nie zależy, to przekonanie, że nie otrzyma on odpowiedzi, że wszystko jest załgane, ze nasza historia nie pozwala na jednoznaczność, że jesteśmy zakładnikami niewiedzy, uproszczeń, że nas złamano i już się nie dowiemy, kto i kim był. Zresztą było to bardzo płynne, bardzo paradoksalne. W tym momencie zawsze przypominam sobie taki oto życiorys, kogoś z rocznika 1918 z mych stron rodzinnych, we wrześniu 1939 bronił Polski, potem był w niemieckiej niewoli, potem w Wermachcie, potem w amerykańskiej niewoli, potem u Andersa, potem w kraju, a że władał biegle niemieckim to pracował na zmilitaryzowanej kolei obsługującej poniemiecki tabor, wyciągając z transportów ludzi,którzy mieli być wytworzeni na wschód, aby po roku 1956 przejść na stanowisko w straży kolejowej - kim zatem był? O tej wyrwanej, anonimowej masie ludzkich życiorysów to jest. Bo przy całej sympatii do odkłamywania zbrodni komunistycznych i mity żołnierzy wyklętych, to nie było tak, że byli tylko siepacze z UB żywiący się krwią i kryształowi chłopcy z lasu, i nikogo pomiędzy. Nie potrafimy o tym mówić niestety.

@emwoo Gdy bieg trwa, nie mam co się skarżyć na odciski na stopach;) Bruzdy zalewam światłem i lakuję mrokiem:) A psy jak to psy, wiernie robią tą czego inni się brzydzą, ale obyć się bez ich psiarskiego wycia nie mogą:)

@[email protected] Na końcu pośród dylematów, być może pozostanie pustka. Gdy tęsknota za wiarą wypali się wraz żywotem do cna. Również się kłaniam.

@[email protected] Błogosławieni ci, którzy wierzyć potrafią. A ci, którzy tego nie potrafią mniej czują się rozczarowani bożym dziełem.

@iwonaroma Mądre słowa. Strzeżmy się hochsztaplerów, co agresywnie nam mówią, że wiedzą o nas więcej niż my i uzurpują sobie prawo kierowania naszym losem. Pozdrawiam

@Waldemar_Talar_Talar Kto żegluje po ocenianie życia ten powinien mieć tą gwiazdę nad sobą od jakiej bierze miary i wyznacza swój bezpieczny kurs. Pozdrawiam

@joanna53 Bolesna cena przemijania. Czas otwiera myślom przestrzenie zadumy, ten czas boli potem najdotkliwiej, gdy zbiera żniwo przemijania. Wszystko płynie, wszystko mija, wszystko poza naszym większym wpływem. Ale trzeba się w tym nurcie odnaleźć. Piękna refleksja brzmi w Twoim wierszu. Pozdrawiam.

@Kot Dziękuję za wizytę, słowa pochwały i cenne uwagi. Faktycznie chyba korekta była by na miejscu. @emwoo A może przemawia przez mnie typowo męski punt widzenia, wojenny:) a mówiąc nieco bardziej serio faktem jest, że moja codzienność potrafi mi dostarczyć drastycznych wrażeń, chociaż nie żłobią we mnie jakiś głębokich bruzd. Do wszystkiego można się przyzwyczaić. W tym wierszu, jeśli chodzi o wojnę, to w tym chodziło mi o wojnę o pamięć, czy wyszło, tego nie wiem, próbowałem. Natomiast, jeśli by się tam zastanowić nad poezją głębiej, to albo ona z czymś się zmaga i walczy, tym przemawia w kontrze stając do na placu boju z procą napchaną metaforami w ręku. Lub też snuje nić słowa otulając radosną afirmacja i podziwem obiekty swych westchnień. Jedno i drugie może współistnieć ze sobą, a nastroje to lub tamto dopuszczać do głosu. Z wiekiem też preferencje te i proporcje mogą się zmieniać. Pozdrawiam i dziękuję za wizytę:) @duszka dziękuję, za odwiedziny i komentarz. I nie podejrzewałem się o tak onieśmielające zdolności;)@Waldemar_Talar_Talar @Gerber Wielkie dzięki za lekturę i ślad. Pozdrawiam.

@iwonaroma A kod genetyczny. Każda komórka ma w sobie obraz całości.

@Konrad Koper Kto pyta nie błądzi:) a dusza artykułuje to co umysł pomyśli, wola uczyni, a usta wygłoszą.

Mój dziadek, już sam nie wiem, czy biegał po lesie czy strzelał w potylicę, czy to mu zdzierano paznokcie, katowano i szczuto w procesie, czy też padał na zgięte w potrzasku kolano. Co, kto, gdzie, z kim i kiedy, na jakim etapie, jak pionek rozstawiony w pokrętnej szaradzie, w uniformie zieleni na mogił pułapie orzeł rzezany szukał korony w swej zdradzie. W kurhanach wojny nędzą zgwałcone anioły wzniosły czerwone skrzydła służalczych pochodów, gdy hut ciężarnych dymy zamgliły cokoły jutra, aby przeczekać czas złych epizodów. W kraju krzyży afazją obrośniętych żyźnie, pytania wiszą niemym wciąż odium, jak flagą nieba, które skroń mrokiem musuje ojczyźnie. Tutaj, gdzie za przestrogi płaci się zniewagą. Historia nie pamięta, dzisiaj nas nie uczy, lecz modli się wygląda hufców zbawiciela. Gdy bowiem dzieci boże los marny objuczy cudu trzeba po wzgardzie dla nauczyciela.

@szept wiatru Z mrokiem jest niestety tak, że bez światła nie istnieje;) I nawet po ciemku pozostałe zmysły potrafią się w pozornej pustce odnaleźć. Pozdrawiam.

@opal Do miłości można się przecież ustosunkować na różne sposoby;) Pozdrawiam:)

@Hatredies Takie sobie są po prostu w sobie te "Opowieści kanterberyjskie":)

@dmnkgl Tak sobie myślę, choć to może nadużycie;) że piękno języka tkwi w jego proporcjach, między tym co ma opisać, streścić i przedstawić a tworzywem jakim ma w dyspozycji do tego. Narzędziem jest nasza wyobraźnia.

@duszka To najcenniejsza umiejętność w życiu, zbieranie swych kawałków i układanie z nich swego kształtu, choć idąc przez niej, cały czas rozbijamy się na wertepach. Pozdrawiam:)

@opal Dziękuję i kłaniam się nisko:)

@duszka Światło wygładza każdą burzę. Pozdrawiam :)