huzarc

Jestem, gdzie jestem nigdzie się nie ruszałem. Trzeba chyba wrócić do stoików, gdy stare imperia giną a nowe jęczą w połogu... A cennych, wyważonych, przenikliwych, jak słowa wiersza refleksji nigdy za wiele.

Dziękuję i wzajemnie:)

@lena2_ Jak teraz trudno o porządne lustro, jak nie weneckie, to wyszczuplające, retuszujące, to szpiegujące. Pozdrawiam:)

@Dag Pesel był pionierskim w świecie polskim wynalazkiem opracowanych w latach 70 XXwieku. OD tego czasu cała zbiorowa pamięć, w tym pamięć o każdym z nas zaczyna mieć coraz bardziej binarny charakter przeniesiony do baz danych. Archeologia przyszłości będzie badała cyfrowe artefakty i ich język, jako podstawowe świadectwa o naszym istnieniu. A w naszym przypadku Pesel jak kod genetycznych naszych kości powie o nas bardzo dużo. Już teraz pączkujące i wzajemnie przenikające się systemy gromadzące dane o nas wiedzą więcej niż my sami o sobie i ta wiedza tam będzie, nawet jeśli po nas przetrwa blade wspomnienie naszych bliskich. Człowiek zapomina i wybacza, maszyny nie mają takiej życzliwości. Dziękuję za ceną refleksję i serdecznie pozdrawiam:)

@[email protected] Dziękuję za srebro, ale i tak nie zasłużyłem:) pozdrawiam:)

@Marek.zak1 a u nas sprawdza się jak już w PESLU, język ma tendencje do skracania form odmiany, a kulawy wers nr 2 koleguje z dalszą treścią;)

@Franek K nie jestem silikonowy, aby pękać;) Twoja wersja wersu jest zgrabniejsza, ale mi się potem wers nie rachuje:) pozdrawiam

Jestem nikim, od zawsze nim byłem wśród ludzi nic nie znaczę nad numer Pesel w życiorysie. Sylaba nie ta, akcent chybia, rytm kulawy, metrum rozchwiane, rymy poklejone licho skrzeczą pegeerowską poetyką strzechy. Tym mój głos brzmi na niemym marginesie świata. Ja, który ciałopalny spisuję cyrograf, Tym co nagle odchodzą - palcem biurokraty.

@Lahaj Bo jedyne czego można być pewnym to śmierć "moi bogowie"

@Klaudia Gasztold Z kamieniami jest pewien kłopot, wydają się wieczne i nieśmiertelne, ale nic nie mówią, choć tyle widziały a my musimy sami z nich wyczytywać, czego doświadczyły, obrywem z jakiej góry się narodziły, otoczakiem jakiej rzeki się wynurzyły. Taki kamienny los:)

@opal Dobrze opowiedziany pomysł na wiersz:) Podoba mi się.

@[email protected] Dziękuję za porównanie, dziękuję za zainteresowanie, ale gdzie mi tam do złotych piór:)

Mały, nastrojowy poemat zimowy, przyjemna dla oczu i duszy miniatura:)

@emwoo Zaiste klimat oddany przekonująco. Teraz potrzebuję czego na rozgrzanie;)oby do wiosny:)

@marekg z tego co ja słyszałem po remoncie jakiś czas temu zmieniło się tam na minus, mniej wcześniejszego klimatu

@Gosława Cała przyjemność po mojej stronie:) i jak to się mówi, świat jest mały a przypadki potrafią bardzo zaskakiwać:)

@Gosława Ja do tańców się nie nadaję, ale być bywałem:) ale jak już to bardziej Od Nowa, albo na stare miasto się szło

Wiem, z okna go widziałem ;) @Gosława Wiem, z okna go widziałem ;)

Akademik z księgarnią:) No tak, ale to już stare dzieje, pewnie teraz bym się pogubił;)

No to ja mieszkałem po drugiej stronie ulicy w Ds7

Lubiłem park miejski, bo miałem do niego blisko i bulwary, ciepłymi wieczorami

Zostawiłem to samo. A potem życie zaczęło się na poważnie;)

@Gosława Również, Wisły jednak pod Toruniem kijem nie zakręcisz...

@marekg Ah mój Toruń, świat na zawsze utracony...

@emwoo Ja tam zimy nie lubię, słów oblepionych szronem i powietrza pękającego mrozem, wolę jednak słońce;) pozdrawiam:)