duszka

Tak, wiara nie jest linia prostą lecz falą.., ale taką, która wznosi się coraz wyżej, jesli w tym falowaniu wytrwamy :) Pozdrawiam.

Tak, powstrzymać się i nie wyprzedzać życia, a więc je kochać :) Pozdrawiam!

@Iwa-Iwa "nadszedł czas na szacunek do samej siebie" - tak, to też wiosna :) I naprawdę piękny wiersz. Pozdrawiam :)

Tak, krzyże czy skrzyżowania są różne... Bardzo ciekawe spostrzeżenie. Dziękuję Ci za nie i za miłe słowa :) Pozdrawiam!

Bardzo podoba mi się tytuł i według mnie świetnie streszcza przekaz, który też do mnie żywo przemawia :) Tylko jedna małutka poprawka: zamiast "mniej" w pierwszej zwrotce powinno być chyba "miej", prawda?

Dla mnie w poezji, w pięknie tego wiersza odzywa się miłość.., a więc chyba jeszcze nie przeminęła, jedynie zmieniła swoją formę i swój wyraz. Pozdrawiam :)

To one mną władają, Grzegorzu :) I mam nadzieję, że jednak mnie wszystkie nie opuszczą, bo je kocham :) Dziękuję Ci i pozdrawiam!

Wystraczy "wierzący" i tak to odczytałam :) Pozdrawiam!

To radość dla mnie i dla mini :) Dziękujemy!

W szczególny, pełen fantazji sposób ożywiasz naturę - "uczłowieczając" ją, lub może "zaszczepiając" w nią duszę... W ten sposób staje się bliższa, można wejść z nią w dialog, choć w raczej bajkowy sposób. Pozdrawiam :)

@Radosław Miło mi :) I pozdrawiam!

Chyba jest tak, że nasza zmienność (jeśli się do niej przyznajemy i ją dopuszczamy) spotyka czy zderza się ze zmiennościa świata, w którym zyjemy... A w tym krótkim momencie spotkania czy zderzenia pojawia się chyba poczucie "pełnej"rzeczywistości, czyli też jej tajemicy.., ale tylko poczucie, bo do zrozumienia brakuje nam słów. Do takiej refleksji pobudził mnie Twój wiersz. Pozdrawiam :)

@szept wiatru "Ten świt to obietnica Dana mi przez Pana" Pięknie i też tak to czuję :) Pozdrawiam!

Czasami jedyną forma odczuwania życia i odróżniania go od iluzji jest cierpienie... Wierzę w to, ze forma przejściową, może nawet konieczną, żeby od niej się uwolnić... Tego uwolnienia życzę Peelowi. :) Intensywny, wyrazisty wiersz. Pozdrawiam!

Gdy jej szuka, ona go znajduje... Podoba mi się, że te wyzwania uczą nas "śmiać, płakać i nie bać się horyzontu", dodaje mi to otuchy :) Pozdrawiam.

Tak, odnaleziona :) I pomimo, ze gubi się wielekrotnie - Miłość nie rezygnuje, dlej jej szuka, i znajduje ją dalej... I myślę, że dotyczy to nas wszystkich. Dziekuję Ci za miłe słowa i pozdrawiam :) Ja też zyję inaczej, bo jest to raczej stan "na (cudowną) chwilę", który trudno jest zatrzymać... Ale się powtarza, bo nigdy nie odchodzi na zawsze :) Dziękuję Ci za życzliwe czytanie i pozdrawiam! Cisze się i dziekuję, Waldemarze! :) Piekna, pełna prawdy refleksja... Ja też pisząc myslałam nie tylko o skrzyzowaniu, ale i powstającym przy tym krzyżu, ze jest on jakby "konieczny"... Dziękuję Ci za wrażliwy odbiór i serdecznie pozdrawiam! Dobrze, bo na pewno sie zdarzy i wtedy będę Ci wdzięczna :) Dziękuję i pozdrawiam! :) @Gosława @Wojciech Bielun @Silver @emwoo @hopeless Bardzo się cieszę z Waszych odwiedzin i serduszek! Dziekuję za nie i pozdrawiam! :) :) :) :) :)

lecz gdy z Miłością skrzyżuje się droga - tam mam swój dom na chwilę żyję prosto do nieba a Słowo staje się mną

Delikatnie, zwiewnie.., pieknie... Taka ona jest i jednocześnie ma w sobie tyle mocy :) Pozdrawiam!

Tym razem ubierasz miłość czy wspomnienie jej w łagodne barwy i tony.., i stwierdzam, że taki rodzaj Twojej poezji trafia do mnie bardziej :) Lubię Twoj styl, w którym rymy, rytm i melodię obdarzasz pewną wolnościa czy lekkością, przez co przekaz przebija się według mnie wyraźniej. W tym wierszu czuję jedynie pewna niezgodnosć wtpowiedzi pierwszego i czwartego wersu ostatniej zwrotki, przez co mój odbiór na końcu doznaje pewnego "niepokoju". Ale poza tym - pięknie. Pozdrawiam :)

@huzarc Dziękuję Ci za czytanie i serce! :)

Cisza to wolna przestrzeń.. na wszystko, co prawdziwe. Niewiele słów, a tak głęboko dotykających prawdy... Pięknie. Pozdrawiam :)

Wielkość miłosci wyraża się chyba właśnie tym - że wypełnia soba też najzwyklejszą codzienność, że jest zawsze i wszędzie, że zamienia się w życie. Po prostu. :) Dziękuję Ci za ten wiersz, jest wspaniały :) Pozdrawiam!

Witam :) Nie, to drugorzędne miejsce Peelki nie jest samoponiżaniem, bo "osoba", do której sie zwraca jest czymś/kims z natury wyższym, niż ona sama. Jest to dla niej oczywiste i wyraża na to zgodę. Wie również, ze stamtąd plynie do niej (i innych) miłość i siła, inspiracja i życie, z którymi jednak nie zawsze potrafi się złączyć, i potrzebuje w tym jej pomocy. Tak, ja chyba pisałam o pokorze... Nie upokorzeniu, ale pokorze. Bardzo cieszy mnie Twoje życzliwe zainteresowanie wierszem i Peelką :) Serdecznie dziękuję Ci za nie i pozdrawiam! @error_erros Miło, że zaglądasz - dziekuję! :)

Tak, to o "słodyczy", ale takiej, która nie jest zawsze osiągalna i możliwa... Dziękuję Ci i pozdrawiam :) Odczytałeś wiersz bardzo konkretnie, czego nie chcę jako interpretacji korygować, jednak w moim zamierzeniu dotyczy on innej realcji niż "międzyludzkiej", choć i ona może się w nią włączyć. Dziekuję Ci i Pozdrawiam! :) Jakbyś czytał nie tylko w moim wierszu, ale i w mojej duszy :) Dokladnie tak! Twój komentarz dla mnie wielka radość :) Serdecznie Ci za niego dziekuje i pozdrawiam!

... piszę wiersze czy jesteś szczęściem? dlaczego nie sięgasz po mnie częściej czy ja nie biegnę tuż za tobą?