duszka

Tak, smutki pochodzą z serca.., kochającego serca I to nie one czynią świat "gorszym", a są raczej jego wołaniem o pomoc - o "lepsze"... Deliktany, kojący wiersz. Pozdrawiam :)

Ładny temat i wiersz :) O duszy wiernej ciału... Chociaż jest to chyba wierność z wzajemnością, bo ciało też próbuje pomóc duszy przejmując część jej obciążeń i "skarżąc się" w jej imieniu... Pozdrawiam :)

I znowu to dodające otuchy jednoczesne odnesienie się do dwóch aspektów naszego życia: tego nieznanego i niepojetego, "sterowanego z góry i tej konkretnie przezywanej "własnej sciezki"... Łączysz je w jedną całość i wydaje mi się, że jest to "sztuka życia" :) Pozdrawiam!

Tak, to prawda... Pozdrawiam :)

@Gabrys Takie zrównoważone poczucie rzczywistości chyba najlepiej w niej zakorzenia lub najmniej z niej wykorzenia... I też w życiu i z życia... Potrzebowałam dzisiaj takiego podejścia, takich słów. Dziękuję :)

To dopiero! :))

Ten wiersz jest przepiękny, Iwa! I tak kojąco-wzruszający :) Wydaje mi sie, że jesteś w nim cała Ty :) Serdeczne Ci gratuluję i pozdrawiam!

Cieszą mnie te słowa, bardzo :) W nich też jest moc. Dziękuję Ci i pozdrawiam!

Tak, też dla mnie poezja nie jest mozliwie wiernym opisem tego, co się spostrzega i przeżywa, a raczej ich odbiciem w naszym "wewnętrznym lustrze". A więc na to dobicie trzeba poczekac i je umożliwić. Twoim wierszem wzbudziłes we mnie tą refleksję - dziękuję :)

Wierzę w to, że miłośc potrafi nie tylko wywołać i zaostrzyć takie uczucia, ale je też złagodzić.., że to nalezy do jej rozwoju i dojrzewania. Tego życzę Peelowi. Pozdrawiam :)

Tak, jesteśmy poszukującymi.., według mnie - poszukukącymi prawdy. W Twoim wierszu w bardzo subtelny sposób szukałaś jej w bursztynie wykonując jednosześnie z nim podróż w czasie. Niezwykły, zachwycający pomysł i wiersz. :) Pozdrawiam :)

To brzmi jak druzgocące skrzyżowanie wielu różnych "win" i zbiegów okolicznośći.., jakby powstał wokół niej ich ciasny węzeł, z których nie mogła się uwolnić. Trudny wiersz, uświadamiający śmiercionosny potencjał skumulowanego zła. Zadaję sobie pytanie, czy nie życzyłabym sobie na końcu jakiegoś rozjaśnienia, lekkiego dotyku miłości... Pozdrawiam .

Tak, to wielka sztuka.., a dochodzenie do niej uszczęśliwia - nie tylko ziemie i następne pokolenia na niej, ale też nas samych. Dziękuję Ci za zrozumienie :) Pozdrawiam! Bardzo mnie cieszy Twoja reakcja, bo czuje w niej, że wiersz do Ciebie właściwie trafił :) Serdecznie dziękuję i pozdrawiam! @Leszczym @iwonaroma Dziekuję Wam bardzo i pozdrawiam! :) :)

Chyba rozmawia z życiem, czy losem.., prawem, ktore nim rządzi, a może z samym Bogiem. Ale Twoja interpretacja też mi się podoba, jest piękna :) Dziękuję Ci i pozdrawiam! Tak, i w nim rośnie i wykluwa się nowe życie :) Dziękuje i pozdrawiam. :) @Silver @error_erros Dziękuję Wam za serca i pozdrawiam :) :)

przejrzyste i lekkie nie bać się wiatru jak ptak chcę tylko tyle ile mieści się w garści ziemi naucz jej nie ranić

W smutku jest tęskniąca miłość... Czuję ją też w Twoim wierszu. Serdecznie pozdrawiam :)

Tak, kłamstwo nie jest mądre, jedynie przebiegłe i to też nie zawsze... Pozdrawiam :)

Widzisz je, czujesz i odpwiadasz mu... Jak żywe lustro :) Pozdrawiam.

Czuć w nim pobudzenie i obudzenie nadchodzącą wiosną :) Pozdrawiam.

Środkowa zwrotka jest wspaniałai niezwykle wymowna.., trafiła we mnie głęboko. A cały wiersz, jego przekaz, - po prostu ważny. Pozdrawiam :)

@Ewa Witek @Marek.zak1 @MIROSŁAW C. Pozdrawiam Was i dziękuję za serduszka uśmiechem :) :) :)

Zaciekwaiłeś mnie :) Może ujawnisz nam tą listę? Dziekuję Ci za miły komentarz i pozdrawiam! ... bo się do nich przyzwyczailiśmy..? Albo może nie poznalismy jeszcze tego duetu z kimś i błądzimy? Ciekawy impuls, Gabrielu, - dziekuję! A ja boję się, że mi ich kiedyś zabraknie... Czasem chciałabym napisać więcej - tak, jak Ty na przykład :) Dziękuję Ci i pozdrawiam! Nie często mi się udaje, ale jeśli - to nie wiem, skąd to mam... Samo przychodzi :) Dziękuję Ci za miłe słowa i pozdrawiam! To chyba właśnie zaleśy od tego, skąd one płyną.., i z jakiego stanu serca i rozumu. Dziękuję Ci za to ważne uzupełnienie :) Pozdrawiam! Bardzo się cieszę, że tak trafnie wychwyciłaś ukryte w nich znaczenie! :) W tm przypadku miałam wrażenie, że im ich więcej będzie w wierszu - tym lepiej. Serdecznie Ci dziękuje i pozdrawiam!

Ty i ja i słowa jak kroki małe i duże ich duet - jeden cel i kierunek i dwie drogi coraz bliższe

Zaskakujące i piękne to przejście do wiosny... I można ją rozumieć symbolicznie - odnieść do wszelkich chwil budzących w nas życie. Pozdrawiam :)

W tym wierszu usłyszałaś je i pozwoliłaś im przemówić... To chyba dla nich ukojenie. Serdecznie pozdrawiam :)