duszka

@[email protected] Gdy jej (ziemi) cierpienie stanie się naszym, to jest według mnie pewna nadzieja - tym wieksza, im bardziej i świadomiej będziemy z nią cierpieć. To ważne, żeby o tym pisać. Pozdrawiam, Grzegorzu :)

Jak zwykle poważny, poruszający i zastanawiający do głębi wiersz. Tym razem poruszył i zastanowił mnie też sam tytuł i szczególnie - wyróżnione przeze mnie wyżej metaforyczne sformułowania. Wiele i w trwały sposób uświadamiają - to, co ważne. Pozdrawiam :)

Piękny wydobyłaś podtekst z tego haiku, Dag :) Dziękuję!

gdy wschodzi nad głowę wysoko białe otwiera bramy szeroko i spada prosto i ostro w rany rzucasz na mnie cień

A mam odczucie, że bardziej pasowałoby w Twoim wierszu: "nie chcę nie żyć więcej"... To też z niego wyczytuję. Serdecznie pozdrawiam! :)

... aż miłość znowu zwycięży :) Pozdrawiam.

@IshaTabi Trafił do mnie Twój wiersz i uświadomił coś nowego, ważnego. Dziękuję :)

@Leszczym Odkryłeś w sobie (w Peelu) ważniejszą wartość od bycia baronem... Wzruszające :)

@DominikR Ciekawy, poruszający wiersz... Dlatego odpowiem: w naszym "ludzkim wymiarze" wydaje mi się być wolnościa nasza zgoda na to, że nie zawsze możemy ją mieć, i może nawet, że nie zawsze powinniśmy ją mieć. Tylko człowiek może się tak ponad brak wolności wynieść, czyli dobrowolnie zgodzic na jej brak. Pozdrawiam :)

Dziękuję Ci za te miłe słowa i równiez pozdrawiam :)

"z prawej" - bo w domyśle - strony. Dziekuje Ci za uważne czytanie i pochwałę :) @Radosław dziekuję Ci za serca i pozdrawiam :)

Cieszę się i dziękuję :) @Wiesława dziękuję Ci za ciche, ale miłe odwiedziny :)

U mnie zdecydowanie ich piekno to spowodowało :) Pozdrawiam! Nie ma obawy - jechałam na rowerze polną drogą :) A haiku mnie fascynują, więc próbuję. Dziekuję i pozdrawiam, Jacku!

Tak też tego doświadczałam. Dziękuję Ci i pzdrawiam :)

To znaczy, że podziałał na Twoją wyobraźnię. Cieszę się :) I dziękuję!

zatrzymały wzrok maki z prawej przy drodze hamują koła

@Leszczym Może nie jesteśmy głupcami.., lecz raczej - bezradni i bezsilni wobec niektórych lub wielu pytań, bo bycie człowiekiem ma też swoje granice... Ale wewnątrz nich możemy odnaleźć to, co właściwe, choć nieraz to ciężka i żmudna praca. Ale ja lubię to poszukiwanie i odnajdywanie. Myslę że poezja do tego się dobrze nadaje :) Bardzo podoba mi sie Twój wiersz, jego przesłanie i działanie. Pozdrawiam!

@Martwy Kwiat Tak, czuję podobnie jak Grzegorz: być sobą, prawdziwie sobą, bo tylko wtedy można "wprowadzić się" w świat. Serdecznie pozdrawiam :)

@Pan Ropuch Piękny wiersz, piękna w nim ta otwartość na dobro... Wtedy ono przychodzi i jest. Pozdrawiam :)

Niezwykły wiersz, niezwykła niezwykle rozwinięta metafora w nim. Zatrzymał mnie na dłużej, bo "popłynęłam" z nim :) Pozdrawiam!

@janofor Dziekuję Ci i miłego dnia :)

Cieszę się, że go czujesz :) Dziękuję Ci i pozdrawiam!

@[email protected] Nie tylko z Nim rozmawiasz, ale Go też czujesz, Grzegorzu... Czyli Ci odpowiada :) Jednak wiem, że nie jest to łatwe byc z Nim w dialogu. To dla mnie nowe, niezwykłe doświadczenie. Pozdrawiam!

Te małe sa chyba najprawdziwsze :) Twój wiersz, to ich pochwała i zachęta do nich. Pozdrawiam :)

Tak, może myślą, że jest przeciwieństwem nieba... A ja widzę wyraźnie "mosty" które ją z nim łączą. Dziękuję, Nato :)