Wędrowiec.1984

Ciężki, wręcz przytłaczający klimat ale z cieniem nadzei. ...romantyczny, jakby napisany przez poetę z tamtej właśnie epoki. Lubię :)

Od początku wiedziałem, że chodzi o jedzenie jabłek. Przecież to oczywiste. ;-)

Ależ mi się podoba, zwłaszcza druga zwrotka, tak prawdziwa.

Cała prawda, Waldku, cała prawda.

Dokładnie.

Świetnie! Ekstra tytuł. Duże pole do interpretacji, choć wiadomo o czym jest utwór. Przeglądałem sobie zalogowanych użytkowników i tak sobie patrzyłem co czytają. Gdy mignął mi ten własnie tytuł, byłem pewien, że muszę to przeczytać.

Takiej końcówki się nie spodziewałem. :)

Wierszem, który naprawdę wpłynął na moje życie jest jeden z Liryków lozańskich Adama Mickiewicza:  Polały się łzy me czyste, rzęsiste,Na me dzieciństwo sielskie, anielskie,Na moją młodość górną i chmurną,Na mój wiek męski, wiek klęski;Polały się łzy me czyste, rzęsiste!

@WarszawiAnka A i owszem, choć pewnie i tak nie wyczerpałaś wszystkich opcji. :)

@Marek.zak1 Hmm... no może rzeczywiście coś w tym jest, Marku.

@WarszawiAnka, @Moondog91, @M.A.R.G.O.T, @Andrzej_Wojnowski, @VaruVaeri, @Marek.zak1, @CafeLatte, @Waldemar_Talar_Talar, @Antosiek Szyszka, @fregamo Bardzo dziękuję za serduszka! Świat... tak... Może wydawać się perfekcyjny osobom, które wciąż z nim przegrywają, którym do perfekcji (tej perfekcji relatywnej) brakuje. Choć od dawna nie jestem samotny... Trochę o tym wszystkim wiem.

@Marek.zak1 Wiedziałem, że tutaj przyjdziesz. :-D

Uwielbiam wiersze o miłości, niespełnieniu czy marzeniach. Kupiłeś mnie tym utworem od razu. Tęsknię do takich utworów, tak naprawdę.

Łaaaaa, super. Szczególnie fragment o gwiazdach na oceanie. Moje klimaty.

Zaiste, piekny tekst.

@Marek.zak1 Dawno już chciałem odpowiedzieć na Twój wiersz ale czas nie pozwalał. No... ale wreszcie mi się udało. :-)

Kurczę, Waldku... śliczne! :-)

Z dedykacją dla @Marek.zak1, po przeczytaniu wiersza Nie dla wszystkich ten dzień. Modlitwa samotnika Ach, jakże dzisiaj łatwo mieć nieśmiałe serce I ludzi doskonałych ułomnością bawić, Rujnując nieświadomie swój wrażliwy azyl, By czystej naiwności stać się ufnym jeńcem. Ach, jakże dzisiaj trudno zostać czyimś szczęściem, W tym świecie perfekcyjnym, bez usterki, skazy, Gdzie w końcu mówisz dosyć i przestajesz marzyć, Choć skryte w snach pragnienie trzyma cię za rękę. Gdy widzę przeznaczenie w zapłakanych oczach, Patrzące na mnie w lustrze, spod obydwu powiek, To wciąż się zastanawiam czy potrafię kochać, Czy może mam już duszę zbytnio skutą lodem. Doszczętnie przemarznięty po cichutku szlocham, Nie wierząc żeś tę miłość tak wymyślił, Boże. ---

To właśnie bardzo mi się spodobało. :-)

No i zapaliłeś nadzieję. Bardzo dobrze mi się czytalo ten utwór. Świetny klimat. Pozdrawiam.

@Marek.zak1 @Marek.zak1 miszcz :-) Bardzo fajny cykl powstaje.

Dziękuję, jest mi naprawdę bardzo miło.

Zaiste, gorycz w samym środku pięknej laurki. Niestety to prawda.

Też bym chciał. Nawet nie wiesz jak bardzo.

Kto stworzył koronawirusa? Może pytanie powinno brzmieć: kto zaczął go rozsiewać po świecie? ...zachciało się zjadać biednego łuskowca.