Wędrowiec.1984

No i nie pomyliłeś się! ;-)

O, to jest doskonały pomysł. Bedziesz miał przynajmniej dwanaście natchnień w ciągu roku. ;-)

W ogóle, na samym poczatku, tytuł skojarzył mi się z Marsem. :-)

I myk, do obserwowanych. Nie wiem jeszcze co to daje ale spoko ;-)

Hmm... ciekawy temat. :-) Silwuple :-)

@Bożena Tatara - Paszko, @Marlett, @Waldemar_Talar_Talar , @Marek.zak1, @Maria_M dziękuję! :-) Mam nadzieję, że nikogo nie pominąłem. :-)

Tja... bardzo głębokie. Świetny tekst! Uwielbiam wiersze, przy których trzeba się zatrzymać i przemyśleć różne sprawy. Ten właśnie taki jest więc plusik leci z automatu. ;)

Odwrócony świat... odwrócenie wartości. Ech... w końcu dojdzie do tego, że rzeczywiście człowiek zrobi dziurę w niebie, odwróci obraz i wskoczy do zupełnie innego świata. Takiego dziwnego świata przeciwieństw, gdzie niebo jest odchłanią... Tylko czym wtedy będzie piekło...?

@Czarek Płatak no to sto lat, choć to już trochę spóźnione życzenia. :-)

Dziękuję! ;-)

Miasto odpoczynku przydałoby się dzisiaj całej ludzkości.

Oooo jak mi dobrze :-) Jakie to fajne w ogóle. Takie bardzo relaksujące. Od dzielnicy czerwonych latarni do nieba, można powiedzieć. :-)

Ależ silwuple. :-)

Uwielbiam takie motywy! W mojej ulubionej mandze także występowały. Główny antagonista nazywany był Mesjaszem ciszy. Az do dzisiaj mam ciarki. :-) To zaskakujący nihilizm. Takie trochę zmieszanie radości ze smutkiem. Letnie Słońce powinno dawać radość ale zalewa szorstkie ulice. Jaka siła zwycięży? Jednym słowem plusik :-)

@Nieznajomy Niewidzialny jeeej, jaki komplement. Naprawdę bardzo dziękuję!

...innego końca świata nie będzie. :-)

Cyfry zmieniają się jak na paragonie, a w naczyniu przelewa się woda czyjegoś być albo nie być. Ot i SOR...

@Justyna Adamczewska Bardzo Ci dziękuję. Napiszę w swoim stylu: Merci :-) @Magdalena oczywiście również Merci! :)

Twój tekst o posiadaniu przypomina mi ten obrazeczek, słodki, nawiasem mówiąc. :) Tja... Jak śpiewał Freddie Mercury - czas nie czeka na nikogo.

Nieskończoność Malować już nie będę na fantazji szybach Obrazów, które blakną niczym świecy płomień, Co w większym ogniu stale jak rozbitek tonie, By umrzeć od koszmarów zamiast sny ożywiać. Zaciągnę się na statek co śród marzeń pływa, Żeglując po warkoczach światłem tkanych komet, Bo ożył znów wędrowiec, pchnięty czynów gromem, I począł w mgle obłoków pragnień wicher ścigać. Zabiorę cię ze sobą, w podróż ponad światy, Gdzie zrywa się do lotu morskich fal aksamit, Śpiewając nocnym gwiazdom cichych wód ballady, By nigdy boski lazur nie znał ludzkich granic. Gdy pieśni tych melodia zacznie nas prowadzić Wyrwiemy się na wolność skrytą pod żaglami. ---

Silwuple. Psy są spoko; mój właśnie je :D

Silwuple :)

Krzywdząca ocena, ponieważ jest w tym wierszyku coś takiego... słodkiego, a zarazem smutnego; szczególnie w "drugiej" części. Ja bym tego "do kitu" nie nazwał, bo czasami ciężko przelać w słowa to co ma się w głowie. Nawet bohater Goethego miał z tym problem więc tym bardziej nie deprecjonowałbym twórczości przedstawionej w tym wątku. I niechaj sypią się zarzuty, że rymy to Częstochowa etc... Mam to gdzieś.

Czytałem gdzieś ostatnio, że psy mają dodatkowo rozwinięte mięśnie powiek, tylko po to by robić "maślane oczy" do swoich właścicieli. :-) To przystosowanie powstało w toku ewolucji i podświadomej potrzeby komunikacji wilka z człowiekiem. Takie to mądre zwierzaki :D

Druga część przypomina mi opis Lasku Bulońskiego, choć zapewne miałaś na myśli Moulin Rouge :-) Twój wiesz jest dla mnie bardzo sentymentalny, ponieważ byłem w opisanych przez Ciebie miejscach. :-)