Wędrowiec.1984

Trzydzieści to już byłoby raczej ekstremum. Myślę, że dobra byłaby wartość pomiędzy dziesięć a dwadzieścia. W każdym razie, zmniejszanie poziomu wyróżnienia poskutkuje tym, że będzie cała masa wyróżnionych utworów, przez co wartość nagrody znacznie spadnie.

Z treści wynika, że zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie pisał o miłości. I bardzo dobrze.

@Łukasz Jasiński Dziękuję. No tak, czasami trzeba.

@beta_b Shutdown, ciemny i cichy pokój. Stosuję do dzisiaj, często. Jak ja to doskonale rozumiem. Zauważyłem, że Twoje wiersze są bardzo bliskie temu, co również przeżywam.

@beta_b No i mnie również taki świat jest bliższy. Jak się połapać w nawałnicy small talków, bez odgórnych zasad, gdzie ludzie coś mówią, a ty człowieku zastanawiasz się: to tak można powiedzieć? Ale dlaczego takie coś w ogóle działa i jeszcze w dodatku podoba się rozmówcy? Albo kiedy idziesz ulicą, widzisz kogoś naprzeciw i wertujesz w myślach zapisane strony z zachowaniami, których można użyć w danej sytuacji, zastanawiając się, które wybrać, by było najbardziej odpowiednie. Nie rozumiem w ogóle tych relacji. Zresztą, to tylko jeden z miliarda przykładów, jakie mógłbym przytoczyć, a wspomniany skafander jest wręcz perfekcyjnie użytym w wierszu przedmiotem.

@beta_b Na dobrych pytaniach oparty jest rozwój ludzkości. Jak działa grawitacja na poziomie kwantowym, np. w skalach, takich jak długość Plancka? Dobre pytanie, dlatego czekam na odkrycie kwantowej teorii grawitacji. :-)

@beta_b Też bym chciał. Nazwałbym ją: Życie - algorytmika stosowana.

@beta_b Spójrz na to z innej strony. Może gdyby nie to, o czym napisałaś w wierszu, tego, jak i wielu innych Twoich utworów w ogóle by nie było? Czasem patrzę tak przez własny pryzmat, np. kiedy przeżywam jakis dołek, i dochodzę do wniosku, że kurcze, to prawda. :-)

Pewnie :-)

@Marek.zak1 Znasz moje zdanie. :-) Przestarzałych ewolucyjnie kryteriów dobierania się w pary należy się pozbyć, wstawiając na ich miejsce właśnie inteligencję, mądrość i rozum. To one powinny podniecać i decydować, a nie to, czy ktoś jest kilka cm niższy, albo 5kg cięższy, nie eliminując rzecz jasna fizyczności, ponieważ również jest ważna. No, ale już się powtarzam w tej kwestii. :)

@Marek.zak1 Rozumiem, co masz na myśli, jednakże to, co napisałem o ilorazie inteligencji jest jedynie przykładem, na to, by ogólnie ludzkość szła bardziej w kierunku postrzegania ogólnie pojętego rozumu, jako czegoś, co w pierwszej kolejności podnieca. Mam wrażenie, że dzisiaj jest odwrotnie i ludzkość dąży do jak największego kultu cielesności. Od bardzo dawna uważam, i także tutaj nie kryłem się z tym wielokroć, że należałoby ucywilizować dobieranie się w pary, które dziś wygląda, jak uliczna bójka. W zasadzie niewiele wiadomo. Przydałoby się coś, co przypomina chociażby XIX-wieczny pojedynek, z odgórnie znanymi zasadami, by człowiek wiedział, na czym stoi, chcąc rozpoczynać miłosne relacje. Tak, ponieważ na obecnym etapie rozwoju ludzkości, to o czym mówię jest utopią. By rozum i inteligencja podniecały bardziej niż fizyczność, trzeba byłoby chyba zastosować wszczepy, rodem z cyberpunka.

@any woll Oczywiście, że tak. Poezji się nie plugawi, nie bezcześci przekleństwami. Sztuka cywilizuje człowieka i trzeba o nią dbać, a nie spuszczać do rynsztoka.

Owszem, niemniej jednak chodzi o to, by zachowania ewolucyjnie przestarzałe zniknęły z populacji. Odsunięcie prymitywnego instynktu trochę dalej, na rzecz wysunięcia na pierwszy plan wskaźników, takich jak np. inteligencja, poskutkuje potencjalnie wyższą szansą na poczęcie potomstwa, dla osób, które w obecności przestarzałych zachowań ewolucyjnych, takiej szansy nie mają, bo np. należą do grupy osób uważanych za nieatrakcyjne, jednocześnie nie będąc skrajnym przypadkiem nieatrakcyjności, a posiadając np. iloraz inteligencji znacznie powyżej średniej. Chodzi o to, by mijając osobę na ulicy, dokonywać, we wspomnianym przez doktora Starowicza, ułamku sekundy, wyboru na podstawie innych niż dzisiaj, błyskawicznie odczytanych wskaźników, np. inteligencji, odsuwając trochę tę fizyczność. No, tyle tylko, że mózg musiałby się jakoś nauczyć odczytywać te wskaźniki, równie błyskawicznie, jak dane, dotyczące atrakcyjności cielesnej. I fakt, to jest temat rzeka, ponieważ nie samą inteligencją rozwój ludzkości stoi, niemniej jednak prymitywne kryteria doboru partnera, takie jak wspomniany wzrost, czy odrobinę większa waga, powinny ustapić miejsca rozumowi. Wielokroć ukryte w człowieku zwierzę odrzuca przez to naprawdę wartościowego partnera, niezależnie od płci. Uważam, że w XXI wieku, kiedy ludzkość sięga gwiazd, podniecać powinny w pierwszej kolejności takie czynniki, jak rozum, inteligencja, czy mądrość.

Brzmi racjonalnie i zgadzam się, aczkolwiek trzeba byłoby jeszcze przeprogramować części mózgowia, odpowiedzialne np. za hormony wywołujące podniecenie, tak by były uwalniane np. tuż po odczytaniu wskaźników, dotyczących inteligencji.

Wszystko jedno, po której. Jest czynnikiem, którego dawno już nie powinno być. To może być jedna z dróg do dostępnych rozwiązań, aczkolwiek myślę, że przeprogramować należałoby instynkt, by np. mijając osobę na ulicy móc odczytać jej wskaźniki, dotyczące inteligencji. Mózg musiałby nauczyć się je również prawidłowo interpretować, przekładając je ponad atrakcyjność fizyczną, jednocześnie ją uwzględniając. To może, ale w ogóle nie musi stać się wspomnianą drogą do rozwiązania problemu. Poza tym, co z tego, że na takich portalach osoby idealnie się dopasują, skoro w realu i tak wszystko weźmie w łeb, bo ta za okrągła, albo ten za niski? Jak wspomniałem, należałoby totalnie zmienić instynkt całej populacji, by idiotyczne wskaźniki, takie jak zbyt niski wzrost, albo odrobinę więcej krągłości, nie miały znaczenia, niezależnie od płci.

No tak, a co się da zobaczyć w ciągu ułamka sekundy? Wyłącznie fizyczność, a chodzi o to, by jej nie dostrzegać w pierwszej kolejności, promując inteligencję. Proces, opisany przez dr Starowicza, wydłużyłby się i polegałby zapewne na zupełnie innych mechanizmach. Być może należałoby np. w jakiś sposób przeprogramować instynkt, by mijając daną osobę na ulicy, odczytywać przede wszystkim wskaźniki dotyczące inteligencji, nie eliminując fizyczności (ważnej np. z uwagi na zdrowie potencjalnego potomstwa), a zostawiając ją, jako bardzo ważny czynnik dodatkowy.

Tak, ale w pierwszej kolejności instynkt zawsze ocenia cechy fizyczne, bo tak nas ukształtowała ewolucja.

O tym, co napisałem wyżej. Wciąż dobieranie się w pary jest oparte na prymitywnych instynktach, zamiast na inteligencji. Fizyczność jest ważna, fakt, ale to nie ona, a inteligencja powinna być podstawowym podniecającym czynnikiem. Owszem, ale mnie chodzi o czynnik, na który zwraca się uwagę w pierwszej kolejności.

A to dobre! Gdyby naprawdę tak było, ludzkość byłaby kilka tysiącleci w rozwoju do przodu, ponieważ, najzwyczajniej w świecie, byłoby coraz mniej idiotów. Rozumieć sztukę i mądrze dobierać słowa trzeba umieć. Mamy XXI wiek. Najwyższy czas, by inteligencja i rozum były podstawowymi czynnikami podczas dobierania się w pary, a nie prymitywne kryteria, takie jak np. wzrost. Później ludzie się dziwią, że na świecie mamy tylu debili. @Marek.zak1 A Mistrz w tym wypadku okazuje się niezłym populistą. :-)

No właśnie mnie się zdaje, że niektórzy czytelnicy jakoby nie mieli świadomości, o czym tak naprawdę piszesz, a co jednakowoż mieści się najzułepniej w tematyce, zawartej w tytule. Jak wspomniałem, może to i nadinterpretacja, ale co mi tam? Jako czytelnik, chętnie wiersz Twój w tenże sposób potraktuję. :-)

No i właśnie te dwuznaczności są... dosłowne. Literalnie jest napisane, o czym jest ten wiersz. Dane jest to czytelnikowi wręcz w stylu: ale patrz, o to chodzi, chociaż oczywiście mogę się mylić. Nawet jeśli to moja nadinterpretacja, to co mi tam? :-)

Tak, to prawda i paradoksalnie utwór jest dosyć dosłowny, choć przemyca w sobie smaczki.

@Laura Alszer Wiem doskonale, o czym jest ten wiersz. :-)

To wcale nie brzmi głupio. Wręcz uwielbiam wiersze w podobnej tematyce, ponieważ wtedy właśnie również odczuwam to, co napisałaś. :-)

Co ze mną? A stoję z boku i się przyglądam, często zastanawiając się: "To tak można powiedzieć?", "To można w ten sposób się zachować?", "Nigdy bym nie pomyślał, że taka odpowiedź zadziała!", "Dlaczego sądzisz, że jestem smutny?", "Przede mną nagłe spotkanie. Hmm... Muszę przewertować swój zbiór zachowań społecznych i wybrać odpowiednie do sytuacji - może zadziała - ale ja i tak chcę do domu." O, no właśnie tak. :-) Mnie nawet małżonka pyta: "Czy ty naprawdę wszystko musisz aż tak rozbierać i logicznie analizować?" :-D