Justyna Adamczewska

Wiktorze :))

JaKuba, to jest najlepsze, zresztą cały wiersz ujmuje. Ciekawe, czy warto w ogóle sprzątać?

Racja, Worldovsky. Super - tak najważniejsze "studnia", "kubeczek", "wiaderko", "dzban". Wdzięczna Ci za taką odpowiedź na mój wiersz. Pozdrawiam. Justyna.

Mądrze mi napisałaś, mądrze. Bajago - jestem wdzięczna, bo ja rzeczywiście tak czasami - zachłystuję się i łapię później powietrze, że ach, boli głowa. Dziękuję. Justyna. Pozdrawiam.

Ano, Maks. Studnie są głębokie, niebezpieczne, można utonąć, ale można też być ostrożnym i czerpać ze studni, jak ze źródła. :)) Dziękuję. Justyna.

A to, piękne. Cieszmy się życiem.

Waldku, ładnie. Delikatnie. Ja też pamiętam zapach polnych kwiatów, których z mamą dotykałyśmy leciutko, ale nie zrywałyśmy, ponieważ zaraz - zerwane - umierały wstawione do wazonu. :))

Dziękuję Tomaszu za tak trafna analizę mojego wiersza. Anioły mają skrzydła, ja ich nie mam, jednak może dopomoże dobro, które w swym sercu kryję i czasami nim częstuję. Do miłego. Tomku.

Paulino, marzyć zawsze warto, Złudzenia, to nie marzenia. Te pierwsze, fakt, można porzuć, ba, nawet trzeba, ale marzenia? One uchylają kawałek nieba.

O, Waldku, dziękuję. Do miłego. :)) Justyna

Wiktorze, jakże pięknie. Pełna szacunku dla Ciebie - Justyna.

Wciąż, tak myślę. ;))

Cześć Marcinie, w Twoim wierszu gorzko - słodko. Podoba mi się. Zakończenie - zaskakuje, dobra puenta, jednak osobliwa. Pozdrawiam J.

Witaj, Roszpunko, tak, niestety... Pozdrawiam i dziękuję za wpis. J.

Niepokój Rośnie mi ciśnienie, gdy widzę, jak w szalonym tempie, ludzie niszczą każde oka mgnienie, w cudzie istnienia zamknięte. Justyna Adamczewska

Wiktorze, tytuł znakomity. Treść - spokojna, jak Natura, choć ta czasami kaprysi. Tu nie ma kaprysów, tu aura, tak aura - z Natury spokojnej utkana. Wszystko piękne - makijaż, sukienka Wiersz o wyzwoleniu. Pozdrawiam J. I perfumy.

W studnię marzeń wskoczyć się odważę? Jeśli tak – dam ci znak. Taki jasny, przejrzysty, oczywisty. Nie będzie nocy, nie będzie dnia, szarości będzie wiele – mój aniele. Zanurz się ze mną w kubeczek łez, które potęgą się staną i dzbanem pełnym rozkoszy, miłosnych uniesień, pocałunków, dotyków lekkich jak piórko – obiecuję – szczęścia wiaderko. Justyna Adamczewska

A kobieta? Przecież ważniejsza od człowieka... Czyż nie tak? A jednak nie? Gorzkie to rozważanie. J.

I na dobranoc, gdy, już zaczniesz się byczyć, kleksowy, po tym poprawianiu: Justyna

Można się byczyć, można nie, ale zasady pisowni zmieniać? To sztuka nie lada - powodzenia ci, zatem życzyć wypada. :))

bajago, piękny wiersz. Marlett powiedziała już tak wiele w niewielu słowach, zgadzam się z nią. Pozdrawiam J.

No, jeden, ale jaki? Dobrej nocy, Maks, :))

Kleksowy, e... tam, jakie byki? Tylko trochę, można obłaskawić, ja jednego obłaskawiłam, hi, hi. Odpozdrowczyk. J.

Szarotko, przejmująco. Justyna.

Tomaszu, to zupełnie jak wiersz K. Przerwy - Tetmajera. Tak na łeb, na szyję, he, he. Tetmajer tez pisał: "Smutną jest dusza moja, aż do śmierci...", podobie, jak Stachura "samotna...". I jeszcze, chyba nie powinno być: Tylko "nieważne". Pozdrawiam, Justyna.