Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Deonix_

Mecenasi
  • Postów

    3 871
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    21

Treść opublikowana przez Deonix_

  1. Lubię takie pisanie. Może trochę nadpobudliwe, czynnościowe, ultraprecyzyjne i denerwujące. Ale depresja to przecież stres! Więc jak tu nie oddać tego klimatu słowami? Sama piszę podobnie w prozie (przez to trochę mnie może drażni?), ale z pewnością lepsze to od "nudności" i "smutków", które często są obrazem depresji w literaturze; to może z zewnątrz tak wyglądać. Wewnętrzny świat człowieka cierpiącego na depresję to rollercoaster emocji. Przede wszystkim negatywnych. Dużo wściekłości, strachów i lęków. Poczucia presji i bezradności również. Ale apatia i przygnębienie to raczej efekt powyższych, niż samozaistniałe stany. Świetnie to zobrazowałeś :))))))) Pozdrawiam Deo
  2. Bardzo klimatycznie i obrazowo :) Jakiś czas temu miałam sen o "plenerowym kinie" i mi się przy Twoim wierszu przypomniał :) Pozdrawiam Deo
  3. Dziękuję za przypomnienie :) Przyda się :) Mnie porażki męczą, niestety. I wyzwań nie lubię, ryzyko podejmuję "kalkulacyjnie" i mając odpowiednie zabezpieczenia :) Nie jestem człowiekiem zadaniowym. Zazdroszczę tym, którzy są, chociaż to też miewa wady. A wiersz, że się tak wyrażę - adrenergiczny :) Pozdrawiam Deo
  4. Świetny wiersz, pełen samodbałości i autoczułości, o ile można to tak nazwać. Ale też smutku, żalu i (mimo wszystko) jakiegoś szacunku i uczuć względem drugiej strony. Podobno rozwód jest nawet bardziej psychicznie wyczerpujący i traumatyczny niż śmierć bliskiej osoby. Aż trudno mi w to uwierzyć, ale jakiś artykuł na ten temat czytałam. Wierzę jednak, że to bardzo trudny proces. Pozdrawiam najlepiej Deo
  5. Serce za narrację i obrazy, chociaż troszeczkę w prozę poetycką to skręca ;) Paru rzeczy się przyczepię, pozwolisz?? ;P do złączenia :) może lepiej: marzenie o spokoju ? złączyłabym do poprawki :) i ponownie do połączenia :) Trochę nie pasi mi tu też interpunkcja, ale zdaję sobie sprawę, że może ona "coś wyrażać", więc póki co jej nie tykam. Natomiast sytuacja liryczna jest mi bliska, może nawet ją współodczuwam :) Pozdrawiam :) D.
  6. (...) niezmiennie kocham siebie i jestem przez siebie kochana - czyż mam się jeszcze zmierzyć w wierności ku sobie z tobą? zostanę sobie: "jedyna" - zostanę sobie: "do grobu". Zuzanna Ginczanka, Wierność Tak mi się przypomniało i skojarzyło :) Samoafirmacja zawsze spoko :) Nawet taka nieco nieśmiała jak u Ciebie w wierszu ;)) Pozdrawiam :) Deo
  7. Deonix_

    Limetrycznie

    @MIROSŁAW C. :) Dziękuję :):)
  8. Deonix_

    Gra w skojarzenia. :)

    u Tiffany'ego :)
  9. Mocne, smutne i gorzkie. Autentycznie zaskakująca puenta. Pozdrawiam, Deo
  10. Mój Boże... Nie, nie dociera to do mnie... Szok. Taki sympatyczny, dobry, radosny i utalentowany człowiek... Będzie mi Go bardzo brakować :((
  11. Świetnie :) Im mniej wielkich uczuć, tym bardziej człowiek wolny :) Ładny neologizm w tytule, ciekawe porównania, obrazki. Mały chochlik tutaj: Pozdrawiam :))) D.
  12. @Nata_Kruk, @Rafael Marius Dziękuję za serduszka :))
×
×
  • Dodaj nową pozycję...