Ranking

ty się nie obnoś tak ze szczęściem jeszcze wyniucha ludzka zawiść okrutnie podła bezlitosna porzucić każe i zostawić szczęście jest wątłe i strachliwe nie cierpi krzyku ni rozgłosów materii wielce delikatnej na którą licho znajdzie sposób więc nie rozwieraj słów na oścież kiedy poczułeś się miłośnie przebądź je cicho cichusieńko może przeżyje jedną wiosnę

witam się z różowymi pąkami na drzewach ukojeniem nutą zapierającą zielenią chodzę po konarach a obok białe polne kwiatuszki w drobnej mgiełce balecie gdy promień muska mnie palcami skoczę do trawki jak kamena

Ach,więc to tak pachną białe świeczki kasztanowe. Tak pachnie maj dzieciństwa. Nie tylko bzy i drobne dzwonki konwaliowe i matura.Tylko głupiec zwie ją egzaminem dojrzałości. Dorosłość to dopiero rudy kasztan, pozbawiony kolców młodości.

Język mej Muzy milczy nieśmiały, Gdy pienia twej chwały zebrane wraz, Złotym swym piórem cię opisały, Nie szczędząc gładzonych przez Muzy fraz. W myślach twój, gdy inni kreślą słowa, Jak mnich niepiśmienny - Amen - wołam Na każdy hymn, który zdolna głowa, Ostrym piórem wyszlifować zdoła. Słysząc pochlebstwa mówię - tak było, - I do pochwał coś więcej dodaję: Lecz w myślach, w których do ciebie miłość, W pierwszym jest rzędzie, choć słów nie staje. Gdy inni, w szelestu słów podziwie, Ja, przez myśl głupią, mówię prawdziwie. I William: My tongue-tied Muse in manners holds her still, While comments of your praise richly compiled, Reserve thy character with golden quill, And precious phrase by all the Muses filed. I think good thoughts, whilst others write good words, And like unlettered clerk still cry 'Amen' To every hymn that able spirit affords, In polished form of well-refined pen. Hearing you praised, I say ''tis so, 'tis true,' And to the most of praise add something more; But that is in my thought, whose love to you, Though words come hindmost, holds his rank before. Then others, for the breath of words respect, Me for my dumb thoughts, speaking in effect.

już nie pamiętam o co poszło może o deszcz co rozpuścił ostatnią wiadomość może o słońce świecące do zaślepienia oczu do wypalenia rozsądku i naskórka mój charakter udźwignie tylko Pudzian i ty choć nie jesteś tak wielki siłą mięśni możesz unieść nawet gniew bierzesz mnie na ręce robię się coraz mniejsza coraz młodsza jestem dziewczynką z Instagrama pokazującą fucka od ścian odbija się twój śmiech

„Zagubieni” Data: 12/03/25 Ludzie XXI wieku — kim są? Kimś innym, niż oczekują od nich inni. Kreacją, która zaspokaja potrzeby innych. Perfekcyjni, bo przecież wszyscy teraz wiemy, jak żyć i egzystować. Wszechwiedzący — przecież wysłuchaliśmy tysiące podcastów. I to ich zgubiło, ponieważ przede wszystkim ludzie XXI wieku są ludźmi zwykłymi. Słabi, żeby sprostać wymaganiom tego wieku. Zapomnieli, że są po prostu ludźmi — kruchymi, słabymi, odważnymi, zróżnicowanymi, inspirującymi dla innych oraz trwałymi od wieków. Ludzie XXI wieku są przede wszystkim ludźmi zagubionymi!!!

kiedy znów zakwitną białe bzy w parku pod platanem pani siądzie z panem da mu słodkie usta rozkochane Bizmut. Wanad. Astat. Droga Mleczna i trakt do zwycięstwa wzdłuż akweduktu prowadzi do Rzymu.... bo wszystkie drogi prowadzą do Rzymu! hymn pionów i tachionów wiruje mi w głowie no i niech ktoś powie czy ta karczma Rzym się nie nazywa?

dziś niestety nie jest mój dzień denerwuje mnie nawet własny cień chodzę i szukam sam nie wiem czego wisielczy humor mam mało tego zaczynam myśleć czy to ma sens ubrać spodnie czy ubrać dres jakby tego było za mało na żale mi się zebrało więc spojrzałem głęboko w lustro siebie zobaczyłem nie żadne bóstwo potem szybko za pióro chwyciłem i ten smutny wiersz spłodziłem wiersz o szybkim przemijaniu o głośnym w próżnie wołaniu próżnia która przeraża która mój smutek przetwarza lecz mimo to gdzieś daleko się tli iskierka która umili mi następne wiosenne dni

Od soboty do soboty Telenowel zgłębia sploty. Wraz z sąsiadką pod ploteczki Zjada ciastko, trzy babeczki. Disco polo już od rana Słucha pilnie – przy sprzątaniu Zenka fanką jest od wieków (Oraz ogórkowych weków). Nad kanapą w rzucik biały Ma romansów półkę całą Miesięczniki o remontach O ogródku o porządkach. Gdy się gości kilku zdarzy Schabowego im usmaży Lub bigosu garnek duży Pączki – z konfiturą z róży. O wegańskich zaś potrawach Mówi – To jest śliska sprawa Wiem od dawna (od mamusi) Że jeść mięso chłopak musi. Kiedy trafi się promocja Na karpia – lub kratę szkocką Łokcie w ruch szermierczy puszcza Jak Indianin w dzikiej puszczy. A co tydzień w autobusie Dwa siedzenia zając musi (Spytasz – co tu się wyprawia) Na jednym dwie siatki stawia. Złości wiadro wylać lubi W internecie – tym się chlubi Lecz w niedzielę w ławce pierwszej Słucha znów pobożnych wersów. Niczym prządka z Ozorkowa Nici wieści niesprawdzonych Po osiedlu pilnie snuje Czasem szczuje, czasem knuje. Gdy ktoś powie „proszę pani Pani słowem – innych rani” Z obrażoną wyjdzie miną Nie na darmo jest – Grażyną…

Cienisty letni ogród zachęca do zabawy Chodźmy więc pod jabłoń pod gruszę Pod śliwy usiądźmy razem jak kiedyś gdy byliśmy szczęśliwi Kto mnie zaprasza? To ona blondyneczka wesoła Przyjaciółka trzpiotka wiotka Po wiosennych piegach został ślad na nosie Uśmiecha się śmieje się Śmieje się do mnie

ta gwiazda jest moja ja byłem pierwszy a Ty tu nie stałeś dla wszystkich wystarczy nieba nie sięgniesz jutro podzielimy gwiazdy znowu inaczej ja mam tytuł on pochodzenie inny płaci złotem ten godny z urodzenia zgodnie żądają więcej ta gwiazda jest moja nie sięgniesz nieba miedzy siebie podzielimy gwiazdy najłatwiej dzielić nie swoje myśli nadzieje gwiazdy

Chodzę na spacer, bo muszę dbać o tuszę. Potem w barze lub pubie piję na duszę, piję na serce, a nie na głowę. I git. Wychodzą też ciekawostki, bo im lżejszy świat, tym bardziej podejrzany. Nie bój nic, albowiem mam jeszcze sporo tematów na następną opowieść. Warszawa – Stegny, 07.05.2025r.

Nie jestem tutaj po to, aby śnić w samotności. Nie powracam w te strony, żeby wierzyć w melancholię. Jestem tylko iskierką, poczętą na złość wiatrom, wymierzoną przeciwko ludzkości. Słowa rozpuszczają się na języku, myśli szukają w głowie przypisanych trajektorii. Jestem przyczyną tego świata, nieskazitelnością, niepowtarzalnością. Przybyszu z odległego miasta, czy wierzysz w początek świata? Czy ufasz, że przeminie we mnie wiatr, czas odejdzie do przeszłości? Nie ma tu moich pragnień. Nie ma życzeń, co nie czekają na wspomnienia. Rozbieram się z Twojego ciała, przymierzam do twarzy zwierciadło. Uwalniam z siebie serce, wydostaję się spod powiek. Namiętność przemija z pierwszym pożegnaniem.

wiersz wiosenny nie tylko dla dzieci Pewien poważny tulipan stokrotki za nóżki chwyta i mówi, że będzie twardy targając wargą o wargi. Oj, nie są głupie stokrotki, już dawno zdążyły odkryć, że kasą potrząchnie przy tym, a kocha tylko językiem.

coraz więcej kolorów w objęciach mojej duszy igła zostawia ślad rozpaczy ustający bieg niepokalanych czerwonych krwinek musnęły skrzydła wszystko w tym ciele zaszło czernią zapisaną niezrozumiałymi słowami

Na cmentarzu Słychać szum liści Słońce przebija się Delikatnie przez chmury A czas jakby zatrzymał się W miejscu To będzie taki ładny dzień

za nami już przyszłość przed nami tylko przeszłość

Wzięłam dwadzieścia kilogramów Myślę - wystarczy Poradzono mi Układać warstwami i solić Dokładnie ubijać Aby nie było powietrza A wierzch przykryć czymś ciężkim Codziennie dobijać Po okolo pięciu dniach otworzyć To po pięciu dniach przyszłam Z salaterką Ja na beczkę Beczka na mnie Ja do beczki A tam ... Skiszone pragnienia

Życia nie mogę osiągnąć ani mieć W każdej sekundzie balansuję Na nici świadomości Kolorowa mandala Tworzenia i niszczenia Od nowa Od nowa Nie ma wytchnienia Przedzieram się do świadomości Spokój

Spoglądam przez okno i szukam nadziei. Niestety, zamknięte jest ono na szczerość. Liść spada i więdnie — nadzieja też spada, I spada ta miłość. Nie widzi jej niebo, Nie widzi jej świat, a ja — ślepy — również, Bo to tylko słowa. Słowa nie istnieją. Rozrywam te serca, wyrzucam do śmieci, Patrząc sobie w oczy... te oczy to niemoc.

ty się nie obnoś tak ze szczęściem jeszcze wyniucha ludzka zawiść Zgadzam się, a nie tylko chodzi o zawiść. Tym, którzy są smutni, samotni może być jeszcze smutniej. Poza tym obnoszenie się, czyli chwalenie się, afiszowanie czymkolwiek uważam za niefajną cechę, która nie przysparza sympatii. Poza tym, jak piszesz, szczęście to ulotna sprawa, nie lubi rozgłosu. Pozdrawiam

@Dominika Moon Dzięki Dominiko, słyszałam, że zazdrość jest zgnilizną dla kości, ważne żeby samemu sobie takiej choroby nie fundować :) @Rafael Marius Trudniej jest nie zazdrościć przyjacielowi, któremu się powiodło, niż być wspaniałomyślnym wobec przyjaciela w nieszczęściu. Dziękuję i pozdrawiam :)

To jest jak dom, wracasz i wiesz. I już nie szkoda jest żadnej chwili, ni drogi, która prowadzi tam. I w tym poczuciu nic nie pomyli.

@Łukasz Jasiński Ech, no pan szuka zaczepki czy czego? To może transparent, głośnik i na Marszałkowską do Warszawy. TV to zobaczy i pokaże :)

@Rafael Marius O i super. @FaLcorN To wszystko możliwe, nie jest łatwo ogólnie dogodzić... Każdy ma jakieś swoje spojrzenie... @violetta Wiesz Violetta szykuję 15 piosenek. Płytę całą. I może jak to uzbieram uderzę do prawdziwych muzyków, kto wie? Ale też inna sprawa, czy sprzedam?

Dwaj bacowie z Dunajca Białego nie skrywali sąsiedztwa wrogiego, stary się o wszystko kłócił, młodszy w odwecie mu wrzucił do kwaśnicy garść lulka czarnego.

Cisza przybywa, w pokoju się gości Natłok myśli bez litości Czy to stara, nowa sprawa Nie jest ważna jej oprawa Lecz w niej pejzaż kreowany Pędzlem myśli malowany Tylko czemu znów coś złego? Wciąż żałujesz życia swego? W ciszy możesz mieć schronienie Z myśli stworzyć ukojenie Zatem czemu sam świadomie Wybierasz ich mroczniejszą stronę?

Rozprute zeszyty Wszetecznego morza ławicą srebrzyście, Spod niebios podwalin, gdzie piekło i czyściec, Dyktandem ciasnocząc sercowicz gorzkawy Tam sterczy i w tymże się pławi. I toczą się, toczą się, toczą się słowa. Na co dzień te same i ciągle od nowa. Zakrzepłe jaskółki przykute do myśli. Przecudnie się nimi bożyści. Przebiegły spiritus a dymi jak tytoń, Żonglować swawolnie już prawdą zabitą. Pojęcia, wyrazy, parole się pisze – Wsłuchajcie się w słowa hołysze. W Jerycho zatrąbi – zakładam na uszy Tłumiki kruchawe, bo nie chcę im służyć, Rozkładam na cząstki fonemy – tę wiedzę, Nie wiedząc co miałbym powiedzieć. I czytam w nić pereł, kołtunem spowity, Rozprute zeszyty. Marek Thomanek 22.08.2024

już nie ma słomianych dachów ani przewiewnych chat drzwi już tak nie skrzypią okiennice nie kryją snów już nie ma tamtych bajek gdzie dziewczę podglądał nów wiatr delikatniej liście kradł zakonnica to był boży cud już nie ma horyzontów gdzie uczciwe były łzy nie ma kładki zakochanych patrzących w oddalone mgły już nie ma to fakt - ale są wspomnienia ukryte w szkatułkach - wystarczy otworzyć je i dalej żyć

Przesłanie (i wykonanie :)) w punkt. Niestety, ale większość ludzi potrafi współczuć w nieszczęściu (choć niektórzy nawet tego nie potrafią) natomiast cieszyć się czyimś szczęściem gdy samemu się niedomaga - to już wyższa szkoła jazdy. Więc czasem lepiej sekretnie :)

Szkopuł w tym, że ludzie robią wszystko żeby jej przeszkadzać. Nasza kochana młodzież z Ostatniego Pokolenia blokuje mosty i mają w tym wiele racji. Polityka władz Warszawy jest bardzo zła w temacie ekologii i zawsze była.

@Rafael Marius przyroda wie co robi, oby jej nie przeszkadzać:)

:)

@Sylwester_Lasota Po kolei, ja także :)

@violetta Chodzi mi o to, że wszystko działo się bardzo szybko, aż się dziwiłam, że człowiek może pisać takie długaśne elaboraty, w tak krótkim czasie. Nie nadążyłam czytać, a tu, ciach, trach, był kolejny. Nie nadążyłam czytać, a cóż dopiero analizować, możliwe, że dałoby się z komentarzy PtogenAI czegoś nauczyć, a teraz ich już nie ma, pozamiatane. Dlatego, Violka, jak dajesz "cytuj" to wtedy masz to już w swoim poście i żaden OBCY Ci nie usunie, no chyba, że Mateusz. A Ty trzymaj się tego, co chcesz :)

Ja też :)

@Stary_Kredens Kredensiku, tak jakoś przyszła mi do głowy serwantka mojej babci. Ładna, stareńka, przeszklona ciętym wąziutkim szkłem, a w środku, jeszcze starsza porcelana. Ładny to był mebelek. Sorki za wycieczkę. Tak, tak, szczęśliwi ludzie chcieliby wykrzyczeć całemu światu własną radość i szczęście, ale nie zawsze można. Kochać można pomimo i wtedy trzeba być cicho. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję :)

@Jacek_Suchowicz Kiper? Klaus rozsmakował się w Hanowerze jak w starym winie w młodziutkiej Wierze wzrokiem węchem smakiem głównie aż spytała raz w południe jeśliś nie kiper to nie uwierzę Pozdrowionka.

@Dominika Moon Wyszło Ci fajne erekcjato.

@iwonaroma każdemu smakuje inaczej, dzięki:)

@Dagna @Roma :)) Podziękowania

chciałabym cię przelać na papier oczy usta włosy oraz ich brak mogłabym ołówkiem nakreślić uśmiech który ostatnio trochę zbladł niestety drugiej szansy już nie narysuję jak widać makulatura nie przyjmie wszystkiego wersja tylko do wglądu musi wystarczyć

@Kamil Olszówka Witaj, Kamilu. Opiniuję z podziwem dla pomysłu i kunsztu 🙂 - jak zawsze. Przedstawiłeś "(...) chlubną w historii świata kartę (...)". Twój Wiersz jest Chlubny - to właściwe słowo 🤗 . Pozdrawiam Cię serdecznie.

aaa i zpomniałam o horrorach, a to w sumie mój ulubiony gatunek ;) "Lighthouse", "Czarownica: Bajka Ludowa z Nowej Anglii", "Sinister" (uwielbiam oprawę muzyczną), "Dziewiąte wrota", "Wizyta", "Uśmiechnij się", "Dziedzictwo. Hereditary", "Martwe zło" (też serial "Ash kontra martwe zło" ;)), "Mięso, "To", "Mgła", "Coś"....i dużo więcej. Zapomniałam w serialach wspomnieć o "Umbrella academy", a w filmach o "Split", "Legend", "Locke", "Czas krwawego księżyca", "Incepcja", "Aż poleje się krew".

szukałam, szukałam i znalazłam ;) moje perełki, które chętnie polecę to "Twin Peaks: ogniu krocz ze mną", no i oczywiście "Miasteczko Twin Peaks", "Siedem", "Cztery pokoje", "Nienawistna ósemka", "Fight club", "Interstelar", "Nawiedzony dom na wgórzu", "Zagłada domu Usherów". Wkręciłam się w "Stamtąd" i "Dark", bardzo nietuzinkowy jest też serial "Awantura". Pałam dużym sentymentem do "Gry o tron" i pierwszych dwóch sezonów "Wiedźmina". Uwielbiam "Leona Zawodowca". Z bajek polecam "Naprzód", "Nasze magiczne Encanto", starego dobrego "Herculesa" i "Toy story".

Mam wiele ulubionych filmów ale jeśli miałbym się jakoś dogłębnie zastanowić to wygrywa Blade Runner. Wygrywa wszystkim. To jeden z tych obrazów, w których współczuje się antagoniście. Okazuje się bowiem, że Roy ma więcej człowieczeństwa niż się Deckardowi w ogóle wydawało. No i cudowny wątek Rachael. Wątek uczucia pomiędzy Rickiem, a replikantką jest pokazany niesamowicie. Nie umiem opisać tego słowami ale scena pierwszego pocałunku wywołuje ciarki. Do tego ten cudowny soundtrack. Poniższego utworu nie uświadczymy w filmie ale jest na oficjalnej ścieżce dźwiękowej. Reszta trzyma taki sam, cudowny poziom.

Tilda Swinton