Ranking

Nic tak nie ciąży w życiu jak wszystko, Więc wszystko na nic warto zamienić, Nosić przy sobie - w sercu, w kieszeni, Cenić tę lekkość i przezroczystość. Nic się nie stało, nic nie skutkuje, Nic się zawdzięcza zwykle nikomu, Więc nic nie szkodzi, a może pomóc Tym, którym zawsze coś nie pasuje. Nic ci nie grozi, nic jest bezpieczne, Straty za sobą żadnej nie niesie. Dałbym mu mocne dziesięć na dziesięć, Gdyby nie wada: nic nie trwa wiecznie.

Na białej karcie cyrklem ukradkiem| fortuna kołem dzieje obraca łącząc tak zwięźle życie ze śmiercią krążeniem ziemi odmierza lata Historia przecież lubi powtarzać się i nie tylko lecz również wiosnę gdy świat zakwita i dalej więdnie cyklem natury smutnym radosnym Za widnokręgiem z kuli wyciętym jest kołowrotek przędący nitkę nie wiesz gdzie koniec ani początek lecz możesz kręcić przez miłą chwilkę

przyjemnie pobłądzić we własnym wnętrzu mroczne korytarze kolorowe witraże doliny i szczyty zdobyte trofea spokój i afera zgubione zakochania niedokończone zadania miłości niezdobyte odkryte prawdy brzegi samotne chwile ulotne melancholie dzikie zabawy a to początek wyprawy i łzy są niepozbierane i rany kłute, szarpane i sztylety i kosy i znaki z niebiosów ach te wewnętrzne stany wszystkie do wymiany nigdy niezjednoczone to miałkie to szalone bagna, błota i łąki różane stany niepojęte niepokonane

pakuję wiersze, wszystkie obietnice w siatki,zrywki po jabłkach...nie skłamię, nie wyprę się, każdy z nich złożyłam tobie, każdy jest o miłości. rozlicz mnie z nich, słowo po słowie, proszę. proszę, domagaj się tego co pomiędzy wersami. zanim schowam się w za dużej bluzie, nim na półpiętrze zawiążę sznurowadła i udam, że nie słysze jak krzyczysz "załóż kaptur bo wieje". w dłoniach mam siatki, zrywki po jabłkach, w nich wiersze, obietnice (wszystkie o miłości, wszystkie złożone tobie). porywisty wiatr co jakiś czas przypomina po co tu jestem, próbuje je wyszarpać, ponagla. trzymam się ich kurczowo, jeszcze przez chwilę.

też mi zajęcie strugać wariata, kto chce niech patrzy jak rżnie się głupa. zaproponuję biznes rozkręcić, przyjdą klienci i będzie ubaw. będzie atrakcja, będą plakaty zrobię reklamę, pajac i błazen. darmo bilety, więc przyjdą tłumy brawa, owacje, bis raz za razem. tylko uważaj, gdy łeb zakuty na dobre rady nawet, w dwóch słowach mimo szczelności drogę odnajdzie, bo ma bąbelki woda sodowa.

twoje ramiona są dłuższe niż myślałem las wciąż milczy jeszcze nigdy nie zawiódł od południa do południa twoje włosy tylko o północy przebijam wzrokiem drogę do siebie jutro zmienimy poduszki

gdy odejdę oni dalej w martwym punkcie fantazjować będą co się gdzieś nie zdarzy nie zawierzcie więcej słowom pozom mędrca tylko z daszkiem co wystuka dziuplę własną przed szczebiotem zwinnej kuny lub watahy stadka wróbląt *** ciepły prąd — przy drodze żegna się ze mną kraczący przyjaciel

ptaszyno moja najdroższa sercu tak bliska uparłaś się na tę gałąź że będzie twoim domem nikt tobie nie powiedział mnie nikt szkiełkiem nie przekonał razem czujem, iż nagość tego drzewa życiem napełniona nawet potem, gdy przeprowadzi mnie na tę drugą stronę

Czerwona flago, znikaj mi z oczu, po co się pojawiasz? Żeby mieć ze mnie ubaw, przecież nie jesteśmy w cyrku. Gdzie jest ta biała? Zjadłaś ją? Dobra była? Nie będę życzyć smacznego.

dziś milczę głośniej niż zwykle skończy się bo kiedyś się skończy widzisz? nie jeszcze nie widzisz a dworzec z nieubłagalnością właściwą zjawisku oddala się i coraz mniej na nim ludzi słońce jednak miarowo jak stukot kół pociągu zasłaniają kontury pary dzieci na huśtawce i topnieją w złocie zostały esencje rozrzucone na wietrze twojego oddechu bo nie ma nie ma nie istnieje dobrze znane odpycha wiecznie zaskakuje przecież wsiadając nie wiesz że kierunek jest jeden a to czeka tam zawsze z mordą rozwartą szeroko jak tunel

Nagle każdy z nas wybuchnął śpiewem; A ja radością byłem przepełniony Jaką czuje ptak wypuszczony z klatki, Gdy trzepotem skrzydeł niesiony Przez białe sady i pola zielone; Odlatuje w dalekie strony. Wszystkich głosy nagle się uniosły; I piękno przyszło jak zachód słońca: Me serce zadrżało od łez; a strach Zniknął... zabrała go pieśń kojąca Każdy był ptakiem, a pieśń nie miała słów; Będziemy ją śpiewać bez końca. I Siegfried (Listopad 1918): Everyone suddenly burst out singing; And I was filled with such delight As prisoned birds must find in freedom, Winging wildly across the white Orchards and dark-green fields; on – on – and out of sight. Everyone's voice was suddenly lifted; And beauty came like the setting sun: My heart was shaken with tears; and horror Drifted away ... O, but Everyone Was a bird; and the song was wordless; the singing will never be done.

wyszedł nocą niby po mleko potyka się gdzieś o kolejny próg i uderza o ziemię dostrzega ławkę jest dla niego wszystkim rozkłada nie niej tekturowe sumienie złamany w pół liże poranione kolana po czym układa się do śnienia budzi się by dalej spać chce wrócić ale się zatacza po chwili? kołysze się trzymając się za ręce pomiędzy ciałami pachnącym apteką pod ławką zostawił wstyd resztę emocji upchnął w kieszeniach teraz się wysypują wybiega z tego balu w pustostanie czeka go zimna kołdra zimna czarna kawa i te same przeprosinowe plastikowe kwiaty patrzą się na niego wyczekująco (taki ładny a brzydki w środku) oczy podlewają mu łzami

nie tęsknię za sobą sprzed lat może i byłam szczęśliwa ale potem nieszczęśliwa może i byłam zdrowa ale potem chora może i byłam zakochana ale potem odkochana... a przyszłość? przecież wyzdrowieję rozszczęśliwię się i stanę miłością... koniec zaczepi początek (w) teraz!

Moje małe minima w wielu dziedzinach. Warszawa – Stegny, 06.03.2025r.

wariacja tak naprawdę o niczym ale ładnie podana i za darmo więc smakuje kolejne już mniej wyszukane na przetrzymanie orzeszki lub popcorn jest prawie jak w kinie ale bez przytulania teraz skubie czarny chleb nie kochać kochać? czarna kawa dopełniłaby do samotności a tak to nadal czekanie

Przyjdziesz do mnie dziwną porą. Porą dziwną jak ten świat. Ścieżką której nie wybiorą, gdyż ją znamy Ty i ja. Przyjdziesz do mnie dziwną porą. Pozamieniasz pustkę w smak. Będziesz sobą i ja sobą. Trochę miejsca — da nam czas. Przyjdziesz do mnie dziwną porą. Poprzestawiasz mi wskazówki. Pozasłaniasz, poodsłaniasz, nowe wkręcisz "serc żarówki". Przyjdziesz do mnie dziwną porą. Czas nadejdzie: każda dziwna. Gdy nie będzie Ciebie obok, każdy obłok straci skrzydła.

Leje się woda na głowy, leje się z prawa i z lewa. Chlapią po oczach e-krany, obraz utopia zalewa. Miękkie umysły, jak gąbki, chłoną bezmiary wilgoci. Prawdy bezsprzeczne już wsiąkły, znów hydraulik coś sknocił. Ciurkiem się sączy nienawiść, wielu niezbędna do życia. Przeciw niejeden niej prawi, gdy jednocześnie podsyca. W rurach coś dzwoni i rzęzi, jakby się miały rozlecieć, albo demony uwięził w nich ten, co rządzi na świecie. Strumieniem woda obmywa łby coraz bardziej ponure, lecz może taka przyjść chwila, że ktoś zakręci im kurek.

,, Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie,, Ps. 72 dziecko włoży rękę do gniazda żmii... my my lubimy mądrość doświadczenie przeszłości zastąpić klaskaniem kolejnemu… guru kurtyna pokoju powoli opada Jezu ufam Tobie pokazujesz drogę bez wojen nigdy nie jest za późno 3.2025 andrew Piątek, dzień wspomnienia męki i śmierci Jezusa

czy te stany do wymiany taki plik niepoukładany a tu pracy jest niewiele i stany ustawić w szereg po lewej będą te bliższe co serce uczynią czystsze a potem dalsze najdalsze co same przyłażą uparcie stanami trzeba zarządzać niech same nigdy nie rządzą bo stworzą znów armagedon będziesz się pytać - dlaczego :)))

niedopowiedzeniem zostawiłeś otwarte drzwi i teraz marzniemy z tęsknoty ubrana w twoją piżamę układam się przy ścianie i otulam kołdrę rano znajduję ją na podłodze znów cię szukała zziębnięty kubek napełniam gorącą kawą w ściany wdmuchuję dym z dwóch papierosów za mnie i za ciebie źle tak się żyje i o przeziębienie łatwo więc wróć i zamknij za sobą

Widzę kolory Codziennie podkulam skrzydła, jakbym bała się lotu przez dolinę, a tu wiosna kroczy wiewem natury, choć dżdżysto i mgły nad ziemią. W zakamarkach przysnęło wczoraj, rzędy kamieni na drodze, więc... bajkę opowiem strachom - z mchu i paproci - do miękkości przylgnę całą sobą , myśli zanurzę w dobru, które tuż, tuż - za zakrętem - spójrz, rozlewa się w pąki na drzewach, kiełkuje w tobie, i w tobie, i we mnie. luty, 2025

Jaga* I wtedy zszedł anioł: zagubiona dusza na ten padół ziemski, straciła raz na zawsze: niebiańskie - o zapachu różanych fiołków pióropusze, czasami: przychodzą - głębokie sny jak otwarte serce - to: krwawo krwawiące kolce - ludzi nie rozumiem już... *więcej informacji Państwo znajdą w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor: Łukasz Jasiński (marzec 2025)

Skrytykowali pojęcie w pełni doszczętnie że trzeba dać całkowity zakaz wodzie sodowej chodzą teraz smutne panny po mieście nikt z obecnych nie chce z nimi zaszaleć Dziś wieczór nie ma żadnego znaczenia liczy się co najwyżej pojutrze i popopopojutrze widzisz bratku smutnych panów na mieście nie ma panien co dałyby im zmęczony poranek Wyrugowano z reala pojęcie błędu życiowego nikomu już noga w niczym się nie powinie zakazali lekcji porażek, uczą tylko zwycięstwa dlaczego wciąż tak dużo przegranych na ulicach? Wpoili nam najobszerniejsze kodeksy reguł życia nauczyli przepisów na każdą okazję i sytuację już nikogo nie bawią ważne odstępstwa od reguł chcieli to uczynili nas sztampowymi i zwyczajnymi (jeny jak ja bardzo nie lubię własnej normalności) (najbardziej) A proces? Cóż proces jak proces pogłębia się tylko... To wcale nie jest przypadkiem że tego wiersza nie umiałem napisać!! Warszawa – Stegny, 07.03.2025r.

Mogę Ci pośpiewać przez kilka chwil Że słońce wpływa na mnie korzystnie Czy wiatr moje włosy potargał Albo, że deszcz tylko na mnie leci Jakby na innych nie leciał... Że stoję Tu przed Tobą spójrz... I śpiewam właśnie Ci jakbym Tobie już nie mogła Mogłabym wykonać szybki ruch Byś zobaczył moją ekspresję, emocje, czy szczerość Że jestem, żeby podkreślić, że tu stoję Bo nigdzie indziej mnie teraz nie ma I Ty czekasz na coś na produkt i na swoją emocję czy się ruszy, czy nie - czy się sprzeda Więc skoro stoję już TU I nie ma mnie nigdzie indziej A Ty jesteś TAM, to Ci zaśpiewam... "Proszę... Dziękuję... Przepraszam.. Bądź, niech Ciebie czuję Chcę być dla Ciebie, by być i trwać Bądź dla mnie, bo też chcę byś był i trwał" *** Mogłabym...

Przy drodze Żegna się ze mną Kraczący przyjaciel *** w ciepłym podmuchu w całej okazałości kraczący kamrat

@Roma Ja to wiem, przećwiczyłem tutaj rewizyty. To nie chęć rewanżu tylko po prostu mam chwilę i chciałem do Ciebie zajrzeć, a coś tam już spojrzałem. @Rafael Marius Ogólnie w wydawnictwach widziałem frazę "dobrych obyczajów" no i naprawdę co taki termin w szaleństwie poetyckim powinien oznaczać? To ja sam naprawdę nie wiem i właściwie nie chcę wiedzieć.

Chwila powagi Gwiazda mówi że Jest tą jedyną gwiazdą Wiwaty oklaski i uśmiechy A każdy tak naprawdę Karmi swoje własne grzechy I swojego ego W sztucznym świecie Wykreowanym przez własne ''ja''

fakt że bąbelki w wodzie sodowej znajdą nieszczelność w zakutym łbie który oświecić - tyle wam powiem czasami da się jeśli łeb chce lecz pragmatyka mi podpowiada że to zjawisko utopią jest i nie dostrzegać nieszczęścia brata trzeba mu pomóc - co to to nie Pozdrawiam

- Jestem aż ślimakiem. - Jestem aż lwem. - Jestem aż lisem. … - Jestem aż człowiekiem.

Ty A i ja to symbioza współczucia oraz kilku innych nieco mniejszych spraw (sprawinek) Warszawa – Stegny, 06.03.2025r.

@Rafael Marius Faktycznie. Rzeczywiście tak jest. W sumie norma. @andreas Ale to już coś bo jajecznica to fantastyczne jest danie :)

@Nata_Kruk@violetta Dzięki za polubienie. Pozdrawiam.

Las to skóra Ziemi. W znanym mi lesie znalazłem już piękne, stare drzewo, gdzie będą rozsypane moje prochy.Oczywiście jeszcze trochę pociągnę, bo czuję się znakomicie. Zacząłem nawet myśleć o wierszyku na ten temat. Pierwszą zwrotkę już mam: a gdy rozsypiesz mnie już pod dębem tym z którym rosłem tak wiele lat całym listowiem w niebo odetchnę że znów w zielone będziemy grać Pozdrawiam.

Ja też. Pewnie trochę jeszcze spadnie, ale raczej w kwietniu dopiero. Miłej pracy i udanych plonów. Dziękuję za serduszko i zainteresowanie.

@viola arvensis Aż dziwne, że tyle wszystkiego się zmieści i jeszcze odnajdziesz na poezję prześwit.

jedni potrafią splatać wianki inni koszyki lub warkocze a ja uwielbiam pleść trzy po trzy i czasem wyjdzie mi bełkoczek z pestkami łykam bez gryzienia jak świeże wiśnie dyrdymały najlepsze własnej są roboty i prosto z mostów bardzo śmiałych wiesz że zapasik miewam spory jeszcze się weźmie i zepsuje od surowości można umrzeć a niekoniecznie chcę na smutek

@Rafael Marius @Waldemar_Talar_Talar @Nata_Kruk Bardzo się cieszę z różnych spojrzeń na wiersz, każde z nich odkrywa coś innego. Dziękuję serdecznie i pozdrawiam.

Woda księżycowa Odkąd Cię zobaczyłem, świat zamarł w pół kroku, czas zatrzymał się w kadrze, jakby bał się amoku. Kwiaty, choć szczere, choć piękne bez końca, Moje myśli potrzebują garstkę Ciebie, nie promieni słońca. Rozmyślam w ciszy, słowa gubią swój rytm, jak odnaleźć drogę, byś był jedyny? Nie mówię nic, bo każde zdanie wydaje się zbyt małe, zbyt puste, zbyt słabe. Powiedz mi, proszę, co robić, jak być? Jak nauczyć się Ciebie, by miało to byt? Dwie dłonie-pragnę ich światła, to w nich kryje się ratunek dla świata. Jesteś jak woda, co blaskiem księżyca przepływa cicho przez moje sny. Ocal mnie-tylko Ty prawdziwy, Twoje ręce są moim kluczem do życia. Moon Water From the moment I saw your face, The world stood still in time and space. The clock froze tight, afraid to spin, As if it feared what burned within. The flowers bloom, so pure, so bright, Yet still they lack your gentle light. My thoughts don’t need the sun’s warm glow, Just you—no more, that much I know. I sit in silence, lost, confused, Each word I find feels worn, misused. How do I learn? What should I say, To make you mine and find a way? Your hands hold light, so soft, so true, Within them lies the world’s own hue. Like water bathed in moonbeam’s gleam, You drift so gently through my dream. So save me now, my heart you keep, Your touch’s warmth runs soft and deep. You are the key, the light, the air— With you, life’s meaning lingers there.

@Rafael Marius po hiszpańsku znam kilka słówek:) dla mnie wyzwanie taki wyjazd, ale dobrze mi zrobi taki wysiłek. Gdy będzie ciężko, to będę siedzieć w miasteczku, a będę w fajnym miejscu, gdzie jest zielona promenada, bujna roślinność, widoczki:)

Tam dość spore górki są. Nietypowe dla Ciebie. Ostatnio jeździłaś sama. A po portugalsku coś umiesz?

@andreas nigdy nie byłam w Toruniu, trzeba nadrobić. Ja jestem z Gdańska, ale od kilku lat mieszkam w Sopocie. Cały czas z nadzieją, że jeszcze uda mi się na stałe do Gdańska wrócić... uważam, że nie ma pięknieszego miasta w Polsce ;)

@error_erros Z pomysłem zmysłem i talentem :)

@viola arvensis Znam Go prawie całego na pamięć.

Ja znałem tylko dwie osoby z diagnozą psychopatii. Chodzili ze mną do szkoły i za złe zachowanie trafili do placówek zamkniętych. Tacy są już w dzieciństwie wyłapywani z powodu oczywistych objawów. Reszta to przypadki subkliniczne. Każdy ma swój worek nieszczęść do dźwigania.

Wyszła na dwór w szarym płaszczu. Spotkała nieznajomego. Zapytała go: -kim jesteś? -twoim bogiem. Nie rozmawiam z nieznajomymi. Odeszła.

Wbrew pozorom introwertycy potrzebują relacji z innymi i bliskości drugiej osoby. Pozdrawiam.

@Monia na spacer chodzę razem z myślami na oczy wdziewam czarny rekwizyt bo tylko ciemność zupełna cisza scala nas z sobą pozwala zbliżyć lecz nie nadążam i nie doganiam z braku wytchnienia i bezradności dlaczego biegną i się nie męczą dokąd u licha trwać ma ten pościg