Ranking

jak jelonek z pięknymi ustami dotykasz czubków beztrosko kładziesz ręce na wilgotne ciało pod niebem domem szybujące jaskółki nie podnoś głowy i nie odskocz zostawiając mnie chcę twarzy brązowych nadgarstków błyskotliwym śpiewem w zagłębieniu uszu przejść z tobą do niemożliwych drzew

Wyszła z falą z morza jak świetlista zorza Jej Wysokość Vena Wnika do notesu nie dając adresu tam czeka jej scena Wszyscy wokół przyszli spragnieni jej myśli i kurtyna prysła A Vena bez tremy chcemy czy nie chcemy gra na naszych zmysłach

Bo zawsze tak jest… Chwilkę… moment ten najcenniejszy chwyta się w dłonie, a potem przechowuje w pamięci do momentu aż pamięć umrze lub my umrzemy razem z nią.

Ponad półwieku stawiam żetony los krupier rzuca nadziei kulkę koło się kręci w przeciwną stronę a kiedy staje znów nie mój numer nie rezygnuję tą grę wciąż kocham nie mogę przecież ciągle przegrywać wierze że trafię odrzucam rozpacz przecież istnieje prawdziwa miłość ale już jesień co przypomina żebym się spieszył nie będę młodszy niedługo przyjdzie niestety zima czas obstawiania mam coraz krótszy 20-09- 2024 Di Campione d'Italia

przysiągłbym, że już cię widziałem kiedyś. musisz być tą, o której się marzy musisz być moją kobietą bez twarzy spacerowałaś moim rodzinnym miastem, ulicą Targową czytałaś Szekspira nad jeziorem Nidzkim śmiałaś się leżąc do gwiazdek nad głową przyłapałaś mnie na pisaniu w plenerze tobie jedynej czytałem mych wierszy ciebie widziałem w kościelnym szkaplerze w jambie i w cieniu monetowskiej wierzby ty mnie posłałaś do gwiazd i z powrotem z tobą wchodziłem na korony świata razem leżeliśmy śnięci pokotem umrzeć w ten sposób to żadna jest strata! patrzyłem ci w oczy gdy zadartą w górę głowę chyliłem ku Tycjańskiej Wenus gdy zabłądzony wśród nocy ponurej blasku księżyca chciałem dodać niebu mieliśmy całą noc zawsze dla siebie teraz ciężej wykonać mi ruch zanim mnie serce ponagli w potrzebie znikłaś za róg

na tle olśniewającego błękitu ostatnia kropla ulewy za jednym uderzeniem skrzydeł białego motyla miękko opada na puszek brzoskwini drżenie liści na strunach szczęśliwej natury lato nisko kłania się jesieni

wartkim nurtem poza normy się przelewa piętrzy słowa i zalewa nas falami ujścia szuka dla naporu swych problemów on-line płynie niekonieczne wpław do brzegu

dzisiaj probowalem popelnic samobojstwo: najpierw wyskoczyłem przez okno razem ze wszystkimi slowami pozniej podcialem sobie zyly tepym ostrzem ironii założyłem na szyje petle banalu otrulem sie truizmem ukrzyzowalem sie w krzyzowym ogniu pytan mimo to zyje nadal dziwny jest ten swiat

Winstonowi Churchillowi - Mistrzu, wolna elekcja, czy dobra dla kraju? - Ma wad wiele, bo ludzie głupio wybierają. emocje topią rozum, kandydaci mamią, potem się wycofują, nim wyschnie atrament. Jeśli powiedzą prawdę, nie będą wybrani, bo lepiej się czujemy żyjąc złudzeniami Nie jest to system dobry, a na domiar złego, dotąd nie wymyślono żadnego lepszego.

Jak małe dziecko w łóżeczku... W rączkach masz grzechotki i potrząsasz nimi w tę i we w tę Czasami weźmiesz do buzi, czasami... obsiusiasz Wszędzie tych zabawek pełno, pod nóżkami Na innych siedzisz. Każdy miś ma swoją grzechotkę. Niektóre już, od intensywnej zabawy popękały I wypadła z nich, gorąca od szalonego tarcia zawartość I siedzisz tam ucieszona oblana mleczkiem Czego więcej chcieć? Każdy miś ze swoją grzechotką delikatnie głaska twoje: rączki, brzuszek, buzie, nóżki. Całujesz je w noski swoim gładkim obliczem a królewicza niedźwiadka w buzie I tak to już jest na planie filmu dla dorosłych. Grzechotko. :*

nie sztuką napisać wiersz o czymś sztuką napisać o niczym tak moi mili to wyższa magia to wyzwanie które ma wiele drzwi za którymi nic śpi nie sztuką napisać wiersz o czymś sztuką jest tak napisać by czytający pogubił się nie wiedział o co chodzi ale mimo to uśmiechnął się taki wiersz o niczym to poważny test tak mi się wydaje nie ważny sens ważne by jego słowa nie kłamały by były tak zagmatwane jak cały ten wiersz

Nasze pocałunki (Nasze łzy) Nasze sny (Ja, ty i my) A ty usłysz mnie (Usłysz) Jestem tutaj (Jestem) I żyję, tworzę, oddycham tobą (Robię to co inni robią) Nasze pocałunki (Nasze łzy) Nasze sny (Nasze ja, ty i my)

jak strunę gitary napinam swoje życie kołdra zawsze za krótka zbyt ciasne buty: nie zajdę daleko kiedyś pęknie eksplodując głuchym dźwiękiem

krótkim wierszem zawrócił ci w głowie słowa miłość nie wypierał z serca z czasem nić i jej osnowa nie przypadkiem z fabuły zniknęła

@Łukasz Jasiński również tak uważam:), bo nie chcę być dla siebie za bardzo okrutny:)) Dziękuję i pozdrawiam:)

Dopisał się, czy się wypisał? Przypuszczam, że nawet Ernest Hemingway, siedzący za swoim ulubionym biurkiem, miałby kłopot z pisemną odpowiedzią na tak zadane pytanie. Warszawa – Stegny, 18.09.2024r.

pozwoli pani że się zachwycę wciąż młodą aurą rudych jej włosów móc się napawać bez ograniczeń czy nazbyt wiele żądam od losu wchłaniać te twoje cud-październiki zarumienionych klonów jarzębin lecz czy jest prawdą że nie chcesz z nikim dzielić miesięcy późnojesiennych przecież zaledwie skończył się wrzesień bliżej o pani jest ci do lata może nadzieją choć się nacieszę lecz proszę nie mów że nie wypada gronami raczyć się dojrzałymi gdy tak w nadmiarze kuszą i nęcą jak letnie słońca zdolne ożywić naszą niewczesną miłość jesienną Andrzej Kędzierski

@Leszczym @sisy89 @Rafael Marius @violetta @befana_di_campi senkjuwerymacz :)

różowym zachodem opłakuje ruiny szczęścia kurhan zwierzęco obnażonej miłości - pożądaliśmy zbyt mocno krok cięższy w zachodzącym słońcu przeklinam powroty że są potem gwiazdę - świeci niepotrzebnie on czeka na ścianach wyklejanki kaktusy w doniczkach tępe noże nasz dom zamek w którym nie straszy

ocean przecina wszystko teraz kąpię się w połowie czasu przestrzeni i wyobraźni macam palcem dotykam zezwól mi na komentarz w każdym kolorze wody będzie burza a niebo wciąż milczy

przeciągając chwilę rozdzwoniłeś złotem brązowe tęczówki weszło we mnie ciepłym zaczynem rozpęczniło wargi zmaganiem odczuwam śnię przepełniona błądzę ciałem pragnę cię całowanego powoli nabrzmiewającego

pędzi, obraz zlewa się.

@Poezja to życie W wierszu wyczuwam komfort w zapewnieniu i w codzienności. Pozdrawiam :)

Rozkosznie...a usta jelonka, sama namiętność... Pozdrawiam Adam

za tobą w niebyt zwyczajnie overdose zimowa ofiara wierzących prosto barwi krwią wodę mokradła wierzbowe liście w popielniku i chleby pokładne na nic tuż przed zaśnięciem karmiczny stan otwiera uda dotykam się tobą żywy sen wspólnego ciała po przebudzeniu orgastyczne upojenie mózgu płoni całą skórę na przesileniu świat zawsze wraca do równonocy

o diofizytyzmie nie rozumieniem utyskiwania chrześcijan Boże nie odwracaj wzroku Boże czemuś mnie opuścił Bóg też człowiek może się znudzić

Nie interesuje mnie wyścig szczurów, każda porażka to dla mnie zwycięstwo każdą próbą podjętą. Cieszę się z każdej chwili Choć czasem w pocie czoła, znoju życia, brnę po omacku Staram się nie po szczeniacku Rościć sobie prawa do wszelkiego bytu Tak- mówię dla wielu na minutę zachwytów.

żeby po marzenia fruwać same skrzydła nie wystarczą trzeba jeszcze nimi machać ponadto

Fantastycznie jest nie robić nic Ale żeby to było takie fajne nierobienie Podarowane przez los Nie martwić się o żarcie O spanie Mieć przy sobie psa z uroczą mordką Co ma brewki nad ślepiami jak drugie spojrzenie Drugi człowiek niekoniecznie potrzebny Chyba że też fajny z miłością bliźniego w sercu A potem byśmy coś jednak robili Coś całkiem zwyczajnego Bo nasza nadzwyczajność Zupełnie by nam wystarczyła Dobrze jest czasem nie robić nic I trochę pomarzyć Takie proste marzenia Zupełnie zwyczajne Mój Boże

Dawno temu w leśnej chatce, mieszkała matka z ośmioletnią córką. Pewnego razu, gdy Zuzia poszła na grzyby, zła czarownica zamieniła ją w paskudnego stworka. Zrozpaczona matka poprosiła o pomoc Leśną Wróżkę. Usłyszała słowa: – Sprawię, że odzyskasz córkę, ale będziesz miała pewien problem. – Nie szkodzi. Proszę, odczaruj! W tej samej chwili ujrzała sporą gromadkę dokładnie takich samych dziewczynek. – Ona ciebie nie pamięta, ale możesz ją odnaleźć twoim... sercem. Matka po krótkim zastanowieniu, stanowczo powiedziała: – Jestem tobie naprawdę wdzięczna i bardzo szczęśliwa. Po stokroć dziękuję... lecz nie będę jej szukać. – Nie będziesz? Jak to? – Chcę być ponad moje serce. Pokocham je wszystkie.

Muzyka : Ryszard Loba Tekst : Oldřich Mikulášek Tłum : K.A. Jaworski

Ciekawe co byś powiedziała jakbyś miała nieśliczne?

@Duch7millenium w sumie racja. I w sumie to zastrzeżenie powinienem wysłać Violetcie. Mnie się zdarza poruszać sprawy religijne - no to wtedy wiadomo każdy bóg w poście jest mile widziany, ale czasem tego nie robię, a i tak Jezus się tam pojawia :// No ale nic, może niepotrzebnie sobie zajmuję tym głowę...

@violettabajkowo temat bardzo mi bliski, bo las:)

@Dagmara Gądek To miło, dziękuję bardzo. @violetta @andreas @Łukasz Jasiński Jak byłoby ubogo, gdyby ktoś ukradł cztery pory roku:) Dziękuję za wszystkie ślady zainteresowania. Pozdrawiam.

@Adaś Marek Świetne! Nic dodać, nic ująć. Pozdrawiam

pełnia księżyca maszerują pod murem kontury zamku

Chciałby odważnym być komandosem Albo rycerzem – z męstwa i stali, Zbójów i łotrów powalić ciosem, Krew im wytoczyć – w kolorze malin. Wielkich i świetnych dokonać czynów W imię Jezusa i Marii świętej, Do Palestyny z pielgrzymką przybyć, Maurów groźnych – wytrwale tępić. Ale do straży miejskiej test oblał (Bieg z przeszkodami – trudna do sprawa) Nie stanie zatem pierwszego września Z marsową miną – na straży prawa. Więc się zaciągnął już do legionu (Imię Michała ma – Archanioła) I stać na warcie będzie gorliwie Niedzielnym rankiem – koło kościoła. Przed pikietami kobiet obroni Księdza proboszcza oraz prałata, Czarne protesty pałką rozgoni, Gdy się pogrąży park miejski – w kwiatach. Kupił już mundur w kolorze moro, Jutro do szewca pójdzie – po buty, Ale wam szepnę teraz na ucho: Z rycerza tylko ma – łeb zakuty...

@Łukasz Jasiński ale nie kiełbasa wyborcza

@Kwiatuszek Dzięki za opinię, fajnie, że się spodobało. Pozdrawiam kwieciście :-))

tylko dodam: i chciałem się zagazować wierszami bez tlenu refleksji nie wyszło :)

Taki sobie Łukasz Jasiński

@Adaś Marek Cudowny wiersz! Idealnie odzwierciedla życie Veny:-) Z nią to nigdy nic nie wiadomo. Pozdrawiam!

@violetta pełnia, cudo, perłowy księżyc, stąd bezsenność ( a jutro próba:), dobrej nocki; przegadałyśmy , ech, babeczki…;))

@Rafael Marius ↔Dzięki:)↔No tak. A co dopiero, by wzniosły:)↔Pozdrawiam:)

Patrzymy w gwiazdy. W twoich oczach „odbijają się” gwiazdy.

Zabójco zagadek Koanów pogromco Nie przechodź mego progu Smak poznania Do zlizania Z potu trudu Mi pozostaw

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję, Hemingway zasługuje żeby chociaż trochę nim zaciekawić :) @T.O Bo to w ogóle trzeba by było, no właśnie śladem Hemingwaya chociażby, pisać lekkim piórem i próbować lekko, ale o ważnych sprawach, zupełnie nielekkich. Mnie tematy przychodzą bardzo spontanicznie do głowy. Jakieś gdzieś hasło, jakiś fragment rozmowy, wiele razy coś tutaj przeczytałem, często wziąłem coś z wymiany komentarzy, historię Hemingwaya trochę znam i trochę historii Edith Piaf, ale to już w innym tekście. Czasem film, czasem piosenka... Trzeba nabrać warsztatu pisarskiego, a jego nauczysz się tylko czytaniem i pisaniem, a potem zwracać uwagę na tematy wypowiedzi. A tematy są tutaj wszędzie naokoło... @Amber Jak najbardziej tego nie podważam. Myślę, że to duża sprawa być żoną dużego artysty o kursie ciut antysystemowym i niepolitycznym... @Amber słówko wypisać, to również napisać niemalże wszystko co się miało do powiedzenia :) @Hiala Dla nas? Kłaniam się również...

Taka zabawa :) Tekst na podstawie własnego wiersza "Nocne Cienie", wykorzystany w tym utworze: "Zbudzone Ćmy" letnią, ciemną nocą blask ulicznych lamp wabi zbudzone ćmy budzi samotność wyjdźmy więc w miasto poszukamy nocnych cieni wykroimy je z mroku ostrożnie ja nie zobaczę Twoich ty moich też opowiemy je sobie dokładnie jakby były jakieś urodziny letnią, ciemną nocą światło portowych lamp wabi zbudzone ćmy budzi samotność letnią, ciemną nocą poszukajmy już nocnych cieni opowiedzą nam pewną historię... ...jakby to było pięknie... gdybyśmy się kiedyś spotkali...

Ciekawam, co było w tej fajce :)