Ranking

a ja chcę kochać nic więcej tylko tyle motyle czuć i pieścić czule zachodem słońca bez końca choć on w tytule

Panie: już pora. Lata czas był udany. Rzuć swój cień na słoneczne zegary i wypuść wicher pomiędzy łany. Rozkaż, aby ostatnie owoce dojrzały; daj im jeszcze dwa dni w cieple słońca, spraw żeby, gdy dojrzeją do końca ostatnią słodycz w mocne wino wlały. Kto teraz domu nie ma, już nie może budować. Kto teraz jest sam, na długo sam zostanie, dane mu czuwanie, czytanie, długich listów pisanie i będzie przez aleje niespokojny wędrować tam i z powrotem, aż po listków pączkowanie. I Rainer: Herr: es ist Zeit. Der Sommer war sehr groß. Leg deinen Schatten auf die Sonnenuhren, und auf den Fluren laß die Winde los. Befiehl den letzten Früchten voll zu sein; gib ihnen noch zwei südlichere Tage, dränge sie zur Vollendung hin und jage die letzte Süße in den schweren Wein. Wer jetzt kein Haus hat, baut sich keines mehr. Wer jetzt allein ist, wird es lange bleiben, wird wachen, lesen, lange Briefe schreiben und wird in den Alleen hin und her unruhig wandern, wenn die Blätter treiben.

W hołdzie Kubusiowi Puchatkowi Patrzcie tam na tego misia, Jak pod drzewem sobie przysiadł. Mru-mru mruczy mrrr mruczankę Po obiadku, także rankiem. Patrzy w górę, pszczółki lecą, Produkują mu co nieco. „Co to prodku... coś tam znaczy?” Że coś robią albo raczej Z kwiatków słodki miodek skubią. To dla misia, bo go lubią. Usiadł w cieniu Kubuś, zatem Myśli krążą mu puchate. Że tak jakby lub inaczej I gdziekolwiek, co nie znaczy, Że tak samo będzie w piątek. Kiedy kończy się początek? Ileż to jest jeszcze trochę? Czym się płaci za darmochę? Czy się szóstą klepkę miewa, Gdy się piąta zapodziewa? Czy na końcu końca zawsze Będzie miło albo strasznie? Wreszcie myśli miś przerywa I uprzejmie się odzywa: „Pszczółko, zum zum, sobie bzykasz, Przynieś miodku do słoika.” Marek Thomanek 24.06.2024

Pewna żona z niewielkiej podkarpackiej gminy, chciała ukarać męża za jego złe czyny, wlewała mu do kawy krople Visine i obserwowała jaką ma minę, gdy ją pił z chlorowodorkiem tetryzoliny* Chlorowodorek tetryzoliny, aktywny składnik kropli Visine. Podany doustnie jest silną trucizną. Autentyk. Wykrycie przypadkowe, prawie nigdy nie bada się zwłok w kierunku zawartości tej substancji.

Kwestie tego paradoksu, są rzecz jasna, znane: Ja zawsze kłamię Jeśli to prawda, to nie zawsze. Jeśli kłamstwo, to tym bardziej.

Schadzka Pudrezy lustro róża i liścik Woń cygarowa słów jądro przybądź Czereśni czerwień może się ziści Może mój Boże a może wysiąść Biurko pistolet na ścianie liścik Pachnidłem mroczy i słowo przyjdę Radość niepewność rywali wyścig Fantazji burza może nie wyjdzie Kawiarnia spacer kaczki na wodzie Szczebiot o niczym jakby tu zacząć Urok rozniecić jak nim powozić Zniknie za bramą czy też zatańczą Marek Thomanek 24.06.2024

najuboższy z aniołów co ruchami skrzydeł wyznacza granicę snu jego dusza to nieledwie kropla tęczy a zawiera w sobie całe niebo

Codziennie idzie Jutrzence naprzeciw, pozdrawia Panią. Przy porannej rosie czujnie podziwia narodziny gwiazdy płonącej życiem, świat rozjaśniającej. Zawsze stateczna, ostrożnie krok stawia jak baletnica, sunie wąskim tropem. Ze smutnym skutkiem mija nieostrożnych, memento mori jej cień poszeptuje. Uczy dyskrecji elegancka dama, mistrzyni ciszy i niezależności. Jednak pamięta... pióra przechowują dzieje wszechświata od jego początku.

Miliony przed telewizorami, tysiące na stadionie. A ilu z nas tu i teraz gra na miarę swojej wrażliwości, zanim oddadzą głos do studia w Warszawie?

kwiaty w wazonie uwięzione malują martwą naturę kolorem lata w tęsknocie za wiatrem rozdającym słońce umierają z otwartymi oczami a ja modlę się za wszystkie łąki

Płynę przed siebie dlaczego nie wiem ciężko się płynie burzliwa rzeka w głowie pytanie co mnie tam czeka? cisza dokoła nikt nie zawoła dzieciństwo młodość dojrzałe chwile milczące tłumy wolno omijam chciałbym zrozumieć jeszcze nie umiem może jak ujścia będę już blisko znajdę odpowiedź po co to wszystko

najczęściej szarpie po uszach doskonale go rozpoznasz zdarza się jednak piękną melodią słodkim głosem kojącą ciszą da o sobie znać konsternacją i szokiem po końcu

w portfelu leży dziewięć złociszy z troską zaglądam jak do szpitala jakże się mają, nadzieja żyje czy na szaleństwo mogę pozwalać raz jeszcze liczę, choć nie wiem po co oczy przecieram, sprawdzam i wzdycham bez saturacji się nie obejdzie żal ściska serce, bo ledwie dycha

ona wsiadła w pierwszą klasę all inclusive wykupiła w szparki kieszeń marny szelest ale jednak nić się tliła plastik znaczył jej tożsamość rys ust nierozpoznawalny więc i szrama się zdarzyła gdzieś w podróż za oceany jestem już tylko nadzieją gdy dotykam obcej ziemi że transfery ktoś uczynił że zapłacił i pościelił że bilet niesfałszowany i polisa coś opiewa w razie zdarzeń co losowo przewóz zwłok gospel stereo (ale czy planuje pani powrót?) (czy planuje pan powrót?)

Ach ta A. Dała mi spokój (prosiłem ją o to) w tęsknocie ciała wczoraj wieczorem nie dając mi spokoju do bialutkiego rana. Tym samym zapisała mnie do klubu „zakopanej animozji” w drodze fizycznych ambrozji. Warszawa – Stegny, 28.06.2024r.

bywał tu bywał tam widział to i tamto z niejednego pieca chleb jadł był tu czasem tam kochał - ba nawet zdradzał bo tak było wygodniej dziś sobie myśli kurwa nie było tak źle nawet wówczas gdy płakał że powtórzyłby się nie szanując granic przekraczałby je nie zawracał bo życie to nie talia kart nie ma w nim króla ani dam - jest tylko obecny czas a czas to niewiadoma więc po co się nudzić lepiej życie kraść nie bać się bogów

Z pozoru elegancka melancholijna niemniej złudna i utopijna jest malarzem w mojej głowie tworzy obrazy pełne szarości i odrazy karmi złudą szczerości jest trucizną mojej młodości już nie widzę siebie w lustrze tylko tę atencjuszkę która zaciska mi na szyi dłonie okrasza boleścią skronie zatruwa moje tęskne serce z gorzkich wspomnień plecie wieńce spędza sen z powiek a ja myślę kimże jest szczęśliwy człowiek?

Prawo bytu Każdy miewa tułów, łeb i dłonie, Każdy kres przychodzi na koniec, Każdy dźwiga brzemię jakieś marne, Sprawnie lub niezdarnie Pierwszy cios jest jak błysk iskierki, Drugi będzie już nie tak niewielki, Trzeci prawdą może być istnienia, Ostatni nic nie zmienia. Jeden człek żywot pędził krwawo, Drugi tylko parał się zabawą, Inny kochał, grał czy dumał, Każdy kiedyś umarł. Marek Thomanek 17.05.2024

Schoenbergia paradisea Klejnot - brosza Motyl - egreta Skrzydełka górne - jesienny las. Liściasty sepia szczelnie otula Ta Noc bez twarzy lecz w masce Skrzydła dolne wiosenna seledynowa obwódka podszewką podbita z pajęczynowej gazy Przeźroczysty bursztyn odwłoku Pazurku czułków schowane Spoza welonu czerni złotawa zieleń jak chryzolit - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Ogród Zaczarowany Morpho cyprys Błogosławionej pamięci Pani Nelly Sachs W lazurze nocy W oszronionym szafirze W przestrzeni żałobnej obwódce Z najsrebrzystszym połyskiem gwiezdnych opiłków na jedwabistych skrzydłach rozwłóczonych meteorów nim spopieleją ciśnięte kosmicznym wichrem o Ziemi wystygłą skorupę jak serce ugaszone wodotryskiem bólu Miłości po kres (nie)spełnionej * Łuskoskrzydły i pałkorożny z gatunku Lepidoptera Morpho cyprys czyli dusza umarłej poetki Polyommatus icarus Wśród liści zielonych i w srebrnych łodygach cisza się kąpie perliście Z zanadrzy listowi pogodnej szarugi maj kropi zawzięcie białej czeremchy kropidłem Od środka klombu co szybą mglistą paruje ślizga się na swych czułkach motylek niebieski mnogooczak lazurek

Dosyć tych schematów I wyuczonych poematów Bo droga jest tylko jedna Tak jak i życie Tylko czasem klucza brak (Bo ktoś go wyrzuci) I już nie wróci na Swoje dawne miejsce

Zatrzymały się wiersze jak przed menopauzą okres w czystych jeszcze podpaskach prosto z apteki błękitnej i sterylnej o florystycznej nazwie „Niezapominajka”, choć wcześniej była „Niebieską” oraz Zwyczajną. To pewnie taki skrót od sieci, bowiem panie aptekarki niczym korpomyszki nie znają już wcale szklanych złotych butli lub niby opal finezji fiolek czy flakonów bursztynowych o kociej woni waleriany. To właśnie dojrzewała w nich wtedy poematem jarzębinowym ta Paracelsusa trutka terapeutyczna spod sygnatury tłuczka i moździerza. Libry, miseczek, wałków fajansowych, menzurek, kroplomierzy, odważników o ciężarze liścia bądź kobiecego włosa, gdzie tonizująco odśrodkowe działanie strychniny jest szczególnie istotne dla pracy mięśni wraz z uciszaniem nerwowego rozstroju… 21.11.2021

Na wznak Na wznak, na poduszkach w złotem tkanej klatce Patrzę by pokazać zamydlonym oczom – Wróbli dookoła myśli kłąb trzepocze, Za murami słychać i potwarz i jatkę. Na kanapie jestem i tutaj i teraz W przetrawioną prawdę niezbyt jednak wierzę. Pozwól minut, kotku, jeszcze pięć poleżeć. Żyć należy godnie – byle nie umierać. Chciałbym jak ten Jowisz móc rozniecać burze. Znam się – twierdzę. Czytam książki i gazety, Czyham na krzyk mędrca, łowię żal kobiety. Zamiar – farsa ciasna; mysi chrobot w dziurze. Marek Thomanek 16.05.2024

Starcy w Odlocie. Najpiękniejsze są chwile te nienasycone. Słowa strojone miłością, przerwane bezdechem. Obrazy niedokończone, wrzynające się w umysł lękiem. Jak Ci Starcy w Odlocie, dla których Zuzanna w kąpieli była wciąż łakomym kęsem. Najokrutniejsze historie w ludziach to te na granicy śmierci. Wizyty w pamięci minionych pokoleń - bez pamięci. Furgony porąbanych ludzi. A potem cisza. Nakazy. Zakazy. Tęsknoty za tymi, co odeszli w przedświcie darując nam Swoje życie.

,, Sławię Cię Panie, bo mnie wybawiłeś,, Ps.30 jestem żyję wokół świat czaruje ja także piekło sięga nieba stąd często niezadowolenie nieszczęścia stąpam po kruchym lodzie nie bez winy wybawiasz mnie Panie od wrogów pokazujesz bezpieczną prawą drogę może nie utonę znajdę spokój ducha sławię więc Cię Panie bądź światłem 6.2024 andrew Piątek, dzień wspomnienia męki i śmierci Jezusa

Czuję się jak flaming ogrodowy Pusty w środku różowy.

@Leszczym Tak!!!

@Leszczym chyba wolę braterstwo dusz, lub coś w tym rodzaju, od fizycznych ambrozji,, które na dłuższą metę są proste, żeby nie powiedzieć, prostackie, każdy to potrafi, a jak już pływać, ty tylko na głębokich wodach, a nie brzuchem po piasku :P

Naukowcy już tyle razy się mylili. Nie do końca należy im wierzyć. Bywało dużo cieplej w latach 1990-91 przez 3 miesiące ponad 30 stopni, a w lipcu prawie cały czas 36-38. Cała trawa w warszawie wyschła, a teraz mamy piękne łąki. U mnie na działce nie było wody w studniach.

Wykorzystane tutaj: https://on.soundcloud.com/MhWpgC4KxqkxiDqP8 "Dekompozycja Oddalenia" Znowu kawy nie kawy, jedna mocna, włączyć, dostroić, wyłączyć, jakaś opcja. Uwaga! Wielka wichura na Bałtyku! Wiesz, że notuję sobie takie rzeczy. Nasze pejzaże nie sumują się, nie są wspólne. U Ciebie kwaśne jabłko, a espresso u mnie. I ta niecałkowita liczba godzin - gdy tęsknota tnie czas na porcje. Dekomponuję sobie nasze rozstanie, rytm życia, ja w zawieszonym stanie. Wszystkie cienie przypominają Ciebie, co było, co jest, co się ciągle dzieje. Sufit, sekundy, wciąż ta sama szklanka, w hipnozę wbija mnie już ta wyliczanka. Skleja dzień, łączy wątki, jak morfina - kompresuje mnie, to niczyja wina. Dekomponuję sobie nasze rozstanie, rytm życia, ja w zawieszonym stanie. Wszystkie cienie przypominają Ciebie, co było, co jest, co się wokół dzieje... ... Nasze pejzaże nie sumują się, nie są wspólne. To jabłko jest dla Ciebie, Twoja kawa będzie u mnie. I ta czasoprzestrzeń, mocno poszarpana - posklejajmy ją ostrożnie...

@Rafael Marius Dziękuję, pozdrawiam. To tekst, który jest zwolniony - z usuwania A. Mickiewicza z pomnika :))

@Starzec Nie ma to jak wiersz o motylkach.

Za młodu to ma się różne projekty. Ja np prawie nie pojechałam po wejście na Ararat, uratowała mnie ciąża. Generalnie, mało wspominam, choć może wydawać się czasem inaczej. Chyba każdy, kto choć trochę gdzieś się włóczył a nie tylko grzał w hotelowym basenie wie, jak czasem mogłoby się wiele zdarzyć nie wg planu. Życie bezpieczne to taka bańka mydlana, krucha niesamowicie, choć chcemy jej przecież. Wiersze to trochę inne życie. A Kambodża jest w tym tekście metaforą. Dzięki za pytanie,bo mogłam odpowiedzieć. Pozdrawiam.

Znałem jedną dziewczynę, która pojechała tam w podróż poślubną, bo chciała mieć coś oryginalnego. Bardzo egzotyczny kraj i nie wydeptany przez turystów. Dobry dla amatorów mocnych wrażeń. Mnie też by się podobało za młodu, zatem dobrze ją rozumiem.

@Kwiatuszek Z tego serduszka wyjątkowo bardzo się cieszę. Już dawno nie mieliśmy kontaktu. Mam nadzieję, że Ci się dobrze powodzi. Jednak szczerze mówiąc byłbym zawiedziony, gdybyś tutaj nie zajrzała. Tak właśnie szacowałem, że Kwiatuszek lubi Kubusia. Nie myliłem się ;-)) Bez serduszka Twego było Smutno tutaj i niemiło, No bo w końcu każdy kwiatek Się rymuje z miś Puchatek.

patetyczna puenta, ale się czyta ☺️

... jest urok, choć z przekazem się mogę nie zgodzić, więc i nie zgadzam, ha, ha. często osobniki nazbyt ostrożne, osoby tzw. drugiego kroku, mają pospolite deficyty odwagi i masę kompleksów, a nie wszystko da się wytłumaczyć kulturą osobistą. Kiedyś, gdy wielkiemu Ralphowi Kirshbaumowi wspomniałam o kulturalnej publiczności koncertowej, wybuchł śmiechem, twierdząc, że często więcej u niej jest snobizmu, niż faktycznej miłości do muzyki i dodał, że nie przeszkadza mu, gdy ktoś żywiołowo klaszcze pomiędzy częściami utworu, gdyż ta spontaniczność jest bardziej ludzka. A za prymusami, często wloką się głębokie kompleksy, ha, ha i to niemal każdego dnia można zaobserwować słowem - doskonałość ? na zdjęciach ;)), pozdrówki miłe.

@Manek Bardzo lubię te Twoje wiersze:-)))) Pozdrawiam raz jeszcze!

Niesamowicie... Łukasz Jasiński

@corival To nie ja, a tylko pszczółki, Które książkę z górnej półki Na kolana mi przyniosły. Stamtąd rymy wzwyż wyrosły. ;-) Pozdrawiam @Liero Dziękuję za przeczytanie i serducho

@Łukasz Jasiński na mnie czeka Lazurowe Wybrzeże:) także kasa pożądana pod dostatkiem:)

...choć sięgnięcie gwiazd , to wyświechtany już mocno zwrot - puenta tekstu, po prostu wymiata ;)), pozdrawiam. P.S Ładna grafika w awatarku....

Motto: "Libera, me, Domine, de morte aeternam, in die illa tremenda; Quando coeli movendi sunt et terra..." Transcendencji najzłocistsze Światło w elipsie ocznej gałki zamknęła powiekę wieczność Zmartwychwstajemy pospiesznie w szafirze gwiaździstej Apokalipsy w lśnieniach Trójjedynego Pod Opatrzności źrenicą w perłopławu dmie konchę skrzydlaty - Antonio Lucio Vivaldi

W 2014 roku Australia podpisała kontrowersyjną umowę z Kambodżą, która przewidywała, że osoby uzyskujące status uchodźcy na Nauru mogłyby na stałe osiedlać się w Kambodży. W zamian za to, Kambodża otrzymywała pomoc finansową od Australii Jednak tylko cztery osoby zdecydowały się na to rozwiązanie. Onet wiadomości Nie, nie byłam nigdy w Kambodży, skąd ten pomysł, że chciałabym!!! Boję się własnych wierszy. Pozdrawiam. Dziękuję. Tak. Hermetycznie. Od wieczka do denka i ścianki do ścianki. Jesteś mądrą osobą. Ja tylko czasem sobie coś rymuję, najchętniej o niczym istotnym. Pozdrawiam serdecznie.

wyznacza granicę snu czy aby na pewno motyl jak anioł czaruje tu tęczowy niebiański dotyk a może to nocna ćma co czernią przysłania księżyc zwodzi barwami nas chcąc spętać i uwięzić :)

@Łukasz Jasiński Często piszę teksty z perspektywy różnych osób, ponieważ takiego bohatera akurat sobie wyokreowałam w głowie, tak jak w opowiadaniu :) Ten tekst bardzo mylący i wiem, że nie da się raczej go inaczej odczytać, ale postanowiłam go jednak tak na razie zostawić. W rzeczywistości jest to tekst o osobie po spożyciu narkotyku. Ten opis dotyczy jego halucynacji i wizji. Na koniec spada z dużej wysokości i traci życie. @Deonix_ Dziękuję ślicznie :)

lubię patrzeć jak idziesz wolno bez pośpiechu myśli płyną po niebie toną w błękicie chmur patrzysz z zachwytem na przyrodę kochasz wiatr mimo że targa włosy uśmiech rozdajesz jak cukierki radość niesiesz do pracy dzielisz się nią dając trochę siebie 6.2024 andrew

Jeden używa, drugiego zużywają... jak to w życiu. Skąd inspiracja... hmm jakiś impuls w mózgu. Słowo, które postanowiłam rozwinąć. Dzięki za miłe odwiedziny :) Pozdrawiam.

Dziękuję za uznanie i serduszko. Nadawała by się do straszenie dziewczynek. Zdecydowanie inne. Mają podwórko w internecie. Widocznie im tam lepiej niż w "cudownym" świecie zbudowanym przez dorosłych.

@poezja.tanczy Ha... można i tak złożyć, a czemu nie ;) Miło, że doceniłeś moje wysiłki. Pozdrawiam :) @Wiesław J.K. Jak najbardziej. Obydwa obrzędy (a może i wszystkie trzy) pochodzą od słowiańskich rytuałów. Słusznie zauważyłeś. Dziękuję za odwiedziny i konkluzję. Pozdrawiam :)

@poezja.tanczy jak każdy człowiek meczę się, ale mam duży zapas energii:)