Ranking

W hołdzie Kubusiowi Puchatkowi Patrzcie tam na tego misia, Jak pod drzewem sobie przysiadł. Mru-mru mruczy mrrr mruczankę Po obiadku, także rankiem. Patrzy w górę, pszczółki lecą, Produkują mu co nieco. „Co to prodku... coś tam znaczy?” Że coś robią albo raczej Z kwiatków słodki miodek skubią. To dla misia, bo go lubią. Usiadł w cieniu Kubuś, zatem Myśli krążą mu puchate. Że tak jakby lub inaczej I gdziekolwiek, co nie znaczy, Że tak samo będzie w piątek. Kiedy kończy się początek? Ileż to jest jeszcze trochę? Czym się płaci za darmochę? Czy się szóstą klepkę miewa, Gdy się piąta zapodziewa? Czy na końcu końca zawsze Będzie miło albo strasznie? Wreszcie myśli miś przerywa I uprzejmie się odzywa: „Pszczółko, zum zum, sobie bzykasz, Przynieś miodku do słoika.” Marek Thomanek 24.06.2024

Hasam w samej bieliźnie z haftem jastrunów jak z łąki, łapiąc chłodnego i polnego ciebie między włosy. Rażę malinowymi ustami.

Z pozoru elegancka melancholijna niemniej złudna i utopijna jest malarzem w mojej głowie tworzy obrazy pełne szarości i odrazy karmi złudą szczerości jest trucizną mojej młodości już nie widzę siebie w lustrze tylko tę atencjuszkę która zaciska mi na szyi dłonie okrasza boleścią skronie zatruwa moje tęskne serce z gorzkich wspomnień plecie wieńce spędza sen z powiek a ja myślę kimże jest szczęśliwy człowiek?

Mama nie żyje. Tata nie żyje. Wciąż się boje, że ktoś na mnie naskarży.

Dłonie artysty, lekkie jak piórka, Płyną klawiszami, kiedy mówią. Dźwięki brylanty, w przestrzeń rzucane, W rękach muzyka, światłość przenika. Głosy zabrane, na sali cisza, Kaszel jednej pani, deszczu kroplą. Chmurnie wybiega, drzwi są zamknięte, Oczy ciekawe, lecz ona — skryta. Być i nie być, w cichości marzenie, Ustąp miejsca — artyście na scenie.

Jesteś (A tak jakby cię nie było) Bo gdy podnoszę wzrok To zostają tylko ślady szminki (Na moich policzkach) I tylko noc chłodna Zostaje przy mnie A czas trwa w twoim dawnym "ja"

najuboższy z aniołów co ruchami skrzydeł wyznacza granicę snu jego dusza to nieledwie kropla tęczy a zawiera w sobie całe niebo

Wystarczy okamgnienie bym poczuł pragnienie i…

zburzył dach bo mu przeciekał problem z głowy już nie przecieka

a ja chcę kochać nic więcej tylko tyle motyle czuć i pieścić czule zachodem słońca bez końca choć on w tytule

Starcy w Odlocie. Najpiękniejsze są chwile te nienasycone. Słowa strojone miłością, przerwane bezdechem. Obrazy niedokończone, wrzynające się w umysł lękiem. Jak Ci Starcy w Odlocie, dla których Zuzanna w kąpieli była wciąż łakomym kęsem. Najokrutniejsze historie w ludziach to te na granicy śmierci. Wizyty w pamięci minionych pokoleń - bez pamięci. Furgony porąbanych ludzi. A potem cisza. Nakazy. Zakazy. Tęsknoty za tymi, co odeszli w przedświcie darując nam Swoje życie.

ona wsiadła w pierwszą klasę all inclusive wykupiła w szparki kieszeń marny szelest ale jednak nić się tliła plastik znaczył jej tożsamość rys ust nierozpoznawalny więc i szrama się zdarzyła gdzieś w podróż za oceany jestem już tylko nadzieją gdy dotykam obcej ziemi że transfery ktoś uczynił że zapłacił i pościelił że bilet niesfałszowany i polisa coś opiewa w razie zdarzeń co losowo przewóz zwłok gospel stereo (ale czy planuje pani powrót?) (czy planuje pan powrót?)

Wyniosła oś świata głęboko pod ziemią kotwiczy. Życie wre hen, po pniu wysoko. Rozgadana zieleń wyciąga ku gwiazdom rozliczne ramiona, sądzi sprawiedliwie. Dyskretnie bulgocze wiedza u korzeni, kryje tajemną moc i daje ochronę. Tam mieszka potęga... nie grzmi wielkim głosem, a cicho szeleści szepcze coś dyskretnie.

myśliwy w lesie padł tylko jeden strzał echem pomnożony

niech nikt się nie łudzi głosił komunikat mamy gwarancje nikt nie przeżyje ponieważ po zderzeniu największy kawałek będzie tak mały że nawet myśl się w nim nie zmieści nie myślmy że się nam uda głosił dalej już nic nas nie uratuje - wykorzystajmy więc bogato ostatnie pół godziny niech każdy wyjdzie przed swój dom poda sąsiadowi dłoń tworząc łańcuch który oplecie cały glob a potem pomódlmy się do swego Boga o to żeby ta chwila nikogo nie bolała chciałem zrobić jak głosił komunikat jednak obudził mnie budzik ratując mnie i naszą planetę przed czymś co kiedyś nastąpi ale na szczęście jeszcze nie dziś w pierwszym dniu urlopu

lubię patrzeć jak idziesz wolno bez pośpiechu myśli płyną po niebie toną w błękicie chmur patrzysz z zachwytem na przyrodę kochasz wiatr mimo że targa włosy uśmiech rozdajesz jak cukierki radość niesiesz do pracy dzielisz się nią dając trochę siebie 6.2024 andrew

Komu bije dzwon ostatni, komu bije dzwon? Komu dzisiaj księżyc świeci, komu świeci on? Komu dziś fortuna sprzyja, z kiesy sypie swej? Komu ciężko jak po grudzie, Komu ciężko jest? Refren; Ludzi tyle jest na świecie, swe problemy każdy ma. Ludzi tyle jest na świecie, między nimi ty i ja. Lecz nie dajmy się zwariować, nie dajmy ogłupić się. Lepiej rękę mi swą podaj i uśmiechnij się, i uśmiechnij się. Kto nie zgubi dzisiaj drogi, ostatniej drogi swej? Kto na pewno dziś zabłądzi, pośród dróg co życie śle? Komu życie dużo dało, temu ciężko odejść stąd. Kto nie zaznał szczęścia tutaj, tam nadzieja niesie go. Refren; Ludzi tyle jest na świecie, swe problemy każdy ma. Ludzi tyle jest na świecie, między nimi ty i ja. Lecz nie dajmy się zwariować, nie dajmy ogłupić się. Lepiej rękę mi swą podaj i uśmiechnij się, i uśmiechnij się. A gdy będziesz z tamtej strony, to wszystkiego dowiesz się, Warto było, czy nie warto, czekać na nagrody te. Lecz nie po to tu żyjemy, by nagrody za to brać, Ale po to uwierz proszę, aby innym szczęście dać. Refren; Ludzi tyle jest na świecie, swe problemy każdy ma. Ludzi tyle jest na świecie, między nimi ty i ja. Lecz nie dajmy się zwariować, nie dajmy ogłupić się. Lepiej rękę mi swą podaj i uśmiechnij się, i uśmiechnij się.

Płynę przed siebie dlaczego nie wiem ciężko się płynie burzliwa rzeka w głowie pytanie co mnie tam czeka? cisza dokoła nikt nie zawoła dzieciństwo młodość dojrzałe chwile milczące tłumy wolno omijam chciałbym zrozumieć jeszcze nie umiem może jak ujścia będę już blisko znajdę odpowiedź po co to wszystko

ile ludzi tyle marzeń cieni snów nadziei ile grobów tyle żalu smutnych twarzy ile drzewo liści ma tyle próśb o lepsze ile tęcz motyli tyle miłych chwil ile kłamstw posiano tyle będzie grzechu ile gwiazd na niebie tyle jest problemów ile łez płynęło w życiu tego nikt nie zliczy ile jest miłości w nas tylko ona wie

kiedy liczysz każdy krok miesza się proporcja światła i cienia skowronek śpiewa rytmicznie zbyt równo wśród wierzb chowa się w ich ramionach spróbuj we mgle zabaczyć myśli bez imienia swobodne ślady chociaż na piasku zatrzymać kiedy razem pójdziemy na spacer

łza pod okiem szklistym spływa na tle fioletowym

@Rafael Marius do kraju francuskojęzycznego:) nie wiem jeszcze, tam gdzie mówią po francusku:) chcę na pół roku wyjechać, szukam domu do wynajęcia. Gdy zrobi się zimno, to chce wyjechać. Ja mam pracę zdalną, to mogę z końca świata pracować, ja nie muszę tu siedzieć na miejscu, moje koleżanki już powyjżdzaly.

Ja też ćwiczę od pewnego czasu, bo mi się polepszyło. I spacerku też nie ominąłem. Mam cień w parku od samych drzwi wyjściowych z bloku.

@Rafael Marius pasikoniki mnie lubią:) ja się trochę boję:)

@Leszczym Dziękuję za zajrzenie i serduszko.

@Łukasz Jasiński nie wytwarzam kasy, ile stworzę tyle mam, ogólnie jestem kiepską osobą:) nie ma czego mi zazdrościć:) @violetta potrzebuję kogoś, kto zedrze mi tapetę i zrobi mi mieszkanie za darmo, ja nie mam siły, coś tam zrobiłam, zaczęło się sypać, nie ruszam, bo nie potrafię i nie mam na to środków. Ostatnio jakiś tam fachowiec powiedział, że on robi za 400 zł za godzinę, a ja do niego, że tyle nawet nie zarabiam i na tym się zakończyło.

@jan_komułzykant Janko nie wiem czy udżwignę....super ten kapelutek Twój. Dzięki za zauwazenie.

@Łukasz Jasiński Tak, jak rozmowa ze ścianą. Dziękuję za rozmowę ściano. Miłego dnia ściano.

@Dagmara Gądek Dobry pomysł na uniknięcie dramatu na widowni.👍 Dziękuję za komentarz i pozdrawiam :)

@violetta Takiego Krzysia powinien sobie każdy w sercu zachować. A "Kubuś Puchatek" to według mnie jedna z najpiękniejszych książek wszech czasów. Pozdrawiam i dzięki za serduszko.

@Dagmara Gądek Cieszy mnie, że doceniasz moje skromne wysiłki. Cieszą mnie również Twoje dobre rady. Postaram się mieć je na uwadze, choć inwersje wyskakują mi naturalnie. Zapewne dlatego, że osobiście lubię staropolszczyznę i archaiczne teksty (ha, ciekawe dlaczego? ;)) No nic, muszę być bardziej uważna. Jeszcze raz dziękuję, zaraz troszkę podrasuję tekst. Zagapiłam się, ale oczywiście pozdrawiam :)

@Łukasz Jasiński śmieci nie zabieram do domu, obok był kosz :)

@Łukasz Jasiński zatkało kakao

@Naj Piękna odpowiedź.

@Navyeth Szczęśliwy kto nie patrzy w lustro, a na drugiego człowieka, przyrodę i posiada rower. On daje wolność i inne spojrzenie na świat. Depresja pokoloruj swój świat na nowo pogódź się z bratem, mamą, przyjacielem, teściową... zacznij tolerować inne poglądy inną wiarę inne upodobania pokoloruj swój świat na nowo wsiądź na rower, pograj w piłkę idź do kina teatru filharmonii pokoloruj swój świat na nowo Zacznij zbierać znaczki,monety kup sobie nowe ciuchy wypasionego smartfona pokoloruj swój świat na nowo zjedz wreszcie wymarzone frytki popij colą potem czekoladą wyjedź w góry lub na lagunę pokoloruj swój świat na nowo zabierz żonę męża córkę syna… na spacer kup im prezenty pokoloruj swój świat na nowo nie podawaj się tym którzy cię zranili nie doceniają nie rozumieją jesteś jedyny niepowtarzalny duplikatu nie ma 12.2021

@Kot I jeszcze jedno, panie Kocie, trzymam kciuki za Donalda Tuska, aby mu się udało wprowadzić ustawę dotyczącą internetu, wiem, niektórzy już wrzeszczą, iż jest to zamach na wolność słowa, przeciwnie: jest to próba zmuszenia anonimowych nicków i hejterów do wzięcie odpowiedzialności za działalność w świecie internetu, powinno być tak: zdjęcie twarzy - obowiązkowe, wiek - obowiązkowy i godność - obowiązkowa, dalej: używając metafory, nie jestem od tego, aby liczyć zapałki, tylko: budować dom z zapałek i pilnować domu przed podpalaczami - destrukcyjnymi sektami monoteistycznymi, niech pan sam zaważy: publikuję teraz zdjęcia artystyczne - to jest właśnie realne dobro kultury - narodowe, proste i logiczne? Łukasz Jasiński @violetta Przez takich typków jak ty, zresztą: Donald Tusk próbuje ratować resztki tego - co zniszczył, większość Polaków już nie chce Centralnego Portu Komunikacyjnego - ma to gdzieś... Łukasz Jasiński

Może wystarczy przyłożyć ucho do pnia i wszystko będzie wiadome. Bardzo klimatyczny wiersz, każe się zadumać Kredens pozdrawia

Twoim, czy swoim Kredens

Całe życie w konsonansie, to jak w cukierni. Niby fajnie, a wytrzymać trudno, więc te dysonanse mają zaletę, że po nich ciasteczka słodsze. Pozdrawiam

@Rafael Marius ↔Dzięki:)↔Radykalne, ale skuteczne. Dach nie przecieka!:))↔Pozdrawiam

@Łukasz Jasiński I zmieniłbyś w ten sposób sens wypowiedzi. Nie zrozumiałeś niestety o co w wierszu chodzi chodzi. Sorki. @Rafael Marius Tak. Racja. Miałem jednak nadzieję, że uda mi się ukazać uczucie niepewności, z jakim się ci ludzie borykają, podczas takiego długiego rozmawiania.

@Poezja to życie Widzę w tym wierszu przemijanie. Odejście, ale jak się zdaje na zawsze... choć wspomnienie pozostaje. Też na zawsze. Podoba mi się klimat wiersza. Pozdrawiam :)

@Andrzej_WojnowskiPodoba mi się ten sposób ujęcia tematu. Zadane pytanie jest zasadnicze dla każdego z nas. Odpowiedź znajdujemy w rozmaitych momentach wędrówki... Pozdrawiam :)

@iwonaroma Przeszłe zdarzenia są filtrem przez który postrzega się teraz. Od tego się nie ucieknie, tak pracuje nasz mózg, choć w różnym nasileniu w zależności od osobowości. U mnie akurat te okulary są dość silne, ale za to różowe, czyli dokładnie odwrotnie niż w Twoim wierszu. Choć znam też ludzi bardzo obciążonych przeszłością, którzy widzą wszystko w czarnych barwach tak jak przedstawiłaś.

@ja_wochen Czasu można zatrzymać tylko we wspomnieniach.

@Andrzej_Wojnowski A może sama rzeka jest odpowiedzią?

@Starzec Faktycznie, prawda jak jasny gwint :)

@M_arianna_ Pszczoły nie pracują wśród wilgotnych płatków.

wczoraj o nim pomyślałem a dziś rano je spotkałem szło w czerwonych szpilkach pięknej zwiewnej różowej sukience bez rękawków bawił się nią wiatr zdawało się frunąć radosne uśmiechnięte pełne słońca tak to już lato 6.2024 andrew

Już powoli przekwitają Lubię ten słodko duszy zapach Pozdrawiam serdecznie