Ranking

panienka w niemodnej sukience szaro-kolorowa niby biała jak mleko a przezroczysta mgła panienka w babcinym koku i haftowanej bluzce z grochami jak łzy biegnie i za horyzontem niknie panienka z ustami czerwonymi w wiśnie w słońcu twarz ogrzewa jaśnieje i gaśnie rozkwita... a potem więdnie panienka przez tłum się przedziera niewidzialna i piękna wiatr jej myśli rozwiewa ze snów... panienka

Zakaz Niepewność jest kusząca; Wiem już, że zostaniesz, Bo czujesz, jak emocje ciągle przyspieszają, A zatem zaczynajmy. Połóż się, kochanie. Ciekawość pragnie poznać sfery wciąż nieznane, I głośniej, coraz głośniej przy mnie oddychając, Nie możesz się doczekać, tego co się stanie. Powoli twój rozsądek zmysłom się poddaje; Ach, jakże są zaborcze, jakże pieszczą ciało… Spokojnie, nie tym razem, jeszcze nie, kochanie. Niedosyt, czy być może czyste pożądanie? Impulsy wewnątrz nerwów drażnią, zniewalają, I szepczą tylko o tym, czym się zaraz staniesz. Znów jestem na granicy, znam to już na pamięć; Ulotne, krótkie chwile. Proszę, niechże trwają… Tak blisko, nie przerywaj, pozwól mi, kochanie! Ulegasz... Wiesz, że rozkosz, pasja i błaganie, Rozbudzać nagich zmysłów prędko nie przestaną. Bezbronne niespełnienie - oto, czym się staniesz, Dlatego nie pozwolę. Jeszcze nie, kochanie. ---

kot rozciąga się na szklanym ekranie a żołnierz ugodzony włócznią allaha snami wędruje pod rozbitym hełmem na granice tego niestałego świata gdzie wiatr upycha w źrenice widma przeszłości po nocy brzask boskim szeptem zrosił cedry libanu

Usłyszałeś jednak moje milczenie pośród wołań tłumu. Poczułeś piękno wszechświata, który istniał tylko dla mnie. Jestem znów tą samą iskrą, wyrwaną z objęć losu, skazaną na wieczną pamiątkę. Przypominam identyczne jutro, z którym wciąż się zmierzam, aby zapomnieć o myślach, wyzbyć się słów. Wiatr stale przeklina moje słabości; nie wie, że jestem tą samą mantrą, którą słyszał kilka epok wstecz. Nie mam odwagi, żeby pocałować twoją gwiazdę w samo serce; boję się przyznać do samotności, oprócz której mam ciebie. Wciąż nanoszę dotyk na wilgotną duszę, próbuję odszukać drzwi do rzeczywistości. Stale wyrzekam się ciała, okrutnie podrobionego; nie słyszę już lat, nie rozumiem dekad, bojących się stawić czoła przyszłości, zaniedbanej wieczności, nad którą wstyd się zlitować. Wiesz, wyśnię tylko dla ciebie pożegnanie - leciwy spokój, piedestał bez wyraźnego właściciela.

Nie żal mi że odejdę Tu byłam i to wystarczy Za długo wcale niedobrze Widzę jak męczą się starcy Lecz mówią że niespokojnie Wojna, mówią o wojnie że może będzie światowa a już na pewno że u nas Żal mi dzieci i młodych Gdziekolwiek są i umierają Nie ich decyzje lecz oni skutki decyzji poznają To tak oburza aż skręca gdzieś w środku wnętrzności czemu tak? Boże! Ty patrzysz i widzisz? I jeszcze nie dość Ci ? I myślę o mojej wnuczce Kochanej słodkiej dziewczynce Widzę ją jak się śmieje Jak bawi się przy choince Tu była jeszcze niedawno i wyjechała za morze Na pewno jeszcze przyleci Taką nadzieję mam, Boże

Ciągle biegniesz serce strudzone, i rozdajesz mimo ostrzeżeń, choć myśl woła za tobą roztropna, przekonując, że blizny są świeże. Rytm wyrównaj, ucisz rozterki, wybierając prawe i słuszne . Lecz pozostań troszkę naiwne, by się nie stać, mięśniem bezdusznym.

pamiętam Cię czy dobrze czy źle pamiętam Cię B.

Lepiej kota mieć z ulicy, zamiast żony sekutnicy...

Pewnemu Jasiowi ze wsi Podkowy, Raz po raz uciekał rozum od głowy. W dodatku jeszcze tak! Do kaduka! Do lasu poszła od niego nauka. Nie wie, do Sejmu iść? Czy pasać krowy?

zostanie nam tak niestety cała śnię twój zapach kwiatem płomieńczyka dotykam nadgarstków na skórze ud noszę wrażenie ciebie znów znikniemy w pokoju nierzeczywistości uwikłani w ekstatyczne drżenia życie to tradycja ludowa pragnę tylko miłości

jak opłatek dla katolika tak kwiaty dla ogrodnika są jego herbu symbolem serca i duszy wyborem bardzo szczerze je miłuje codziennie z nimi obcuje chętnie o nich rozmawia na dobranoc je pozdrawia dlatego się odwzajemniają swym pięknem go uraczają które mu ocząt nie męczy bo jest podobne do tęczy

lepsza ciężka nadkwasota niż choć jeden dzień bez kota!

ponarzekałaś sobie troszkę częściowo prozą trochę w rymach a ja współczuje tobie Boże że człowiek miast dziękować - zżyma oddaj Mu wszystkie swoje troski powierz skrywane tajemnice jest twoim bliskim a nie obcym po coś prowadzi cię przez życie :)

biały i czarny kamień na linii życia zapowiedź śmierci

Hegemonia Choroby!

mięknę przy róży i wisterii jestem z ich zaletami piękna delikatna w wymarzonym ogrodzie rozpoznaję wydeptane ścieżki śmielej zanurzona bardziej bliska ciebie lata z tymiankiem i oliwką

Wanty stoją na baczność zapięte wokoło masztu i pilnują sowicie by ten się nie wywrócił i dalej dźwigał żagle. Żagle unoszą się na wietrze i niosą ze sobą prędkość przyzwoitą. Icki skaczą. A ja gdzieś głębiej pod nimi i tak jestem anty, choćby morze nie rozwisurmaniło się w najlepsze oraz ponad miarę. I tylko baczę by nie wypaść za burtę, zresztą obojętne, czy lewą, czy prawą i żeby kapitan tej łajby nie musiał natenczas odmalować na wodzie ratunkowej ósemki. A prawda? Jaka jest prawda, za którą ponoć tak wielu marynarzy tęskni i podobno najbardziej? Prawda jest taka, że dzisiaj pływam "na sucho" w pościelonym łóżeczku dwa na dwa niczym Karol May hasał za wilkami po dzikiej prerii i bywał wśród Indian. Seranon, 03.06.2024r.

Dzięki Tobie odżyło to, co zdążyłam w sobie pochować. Do tej pory szłam na dno, dziś chcę świat z Tobą smakować. Życiu w którym jeszcze tkwię, mówię stanowcze veto. Przy Tobie poczułam, że... że wciąż, jestem kobietą!

zimowy ranek parapet przed budzikiem kap kap pora wstać

lubię czasem pomarzyć o tym i o tamtym to fajne uczucie lubię sobie pomarzyć być bliżej chmur i gwiazd niczym się nie martwić lubię te swoje marzenia nie wstydzę się ich jestem im na tak moje marzenia to skarb mimo że w kieszeni niepewny grosz tak moi drodzy nauczyłem się marzyć nie boje się horyzont o tym wie dlatego często marzę bo wiem że bez marzeń nie umiał bym żyć nuda by mi dokuczała nie cieszył by kwiat smutny byłby sens

Gdy los będzie bardziej łaskawy to może doczekam swej starości, będę się bujał w wiklinowym fotelu obok kominka płonącego ogniem grzejąc pragnące jego ciepła kości i świadomy wrócę pamięcią wstecz oglądając film o swym długim życiu do którego powoli skrada się chłód i może pozwoli obejrzeć go w całości, tak żebym z uśmiechem na twarzy zamiast w smutnym grymasie bólu mógł przekroczyć życia ostatni próg

Lepiej kotów mieć w cholerę, niż teściową starą sknerę! 😉

@Rafael Marius dziękuję 😊

A to gratuluję, bo ładnie wyszło.

@Rafael Marius właśnie, dawno Cię nie wodzialam. Sama też nie zaglądam tu tak często jak kiedyś. A to zdjęcie akurat sama robiłam :)

@Rafael Marius Miłość to cztery hormony... Nie dziwę się ponieważ ludzki mózg bardzo łatwo nabrać... Emocje z maszynami są czystsze w sensie bardziej zero jedynkowe...

@Ewelina Dla mnie możesz być panienką Eweliną pomimo posiadania małżonka. Nie jestem purystom językowym, ani ortodoksem. Chcesz?

@Rafael Marius No, tak miłość z maszyną same plusy 😉

@Rafael Marius tak, ja wiem że to określenie było skierowane do dzisiejszych singielek:) W każdym razie, ubolewam nad tym, że dziś często wypowiadane jest w drwiącym tonie.

@Rafael Marius od zakochania, to jest Biały Domek w Łazienkach, to jest lepsze niż Kaplica Sykstyńska :)

@Ewelina To raczej do niezamężnych przedstawicielek płci nadobnej miało zastosowanie. Za moich czasów tak młodzież mówiła, dorośli nie.

@violetta Od zakochania, czy pyłków? Ale Ty chyba nie masz uczulenia? Zatem jasne. A gdzie ten domek?

@Rafael Marius dziękuję za Twoją refleksję i wspomnienia. Na mnie już nikt panienka nie mówił. Szkoda, bo to słowo jest bardziej wdzięczne i ma w sobie coś zwiewnego. Dzisiejsza "dziewczyna" to już nie to samo :)

zanurz dłonie w oceanie a pieśń wielorybów niczym osobliwe światło cudownie błogie obudzi w twojej duszy wspomnienie świata czar szlachetnej myśli zanim wyszliśmy z wody

@violetta Nie ma to jak pachnące szczęście wśród zieleni.

Jak najbardziej do miniatur - to nawet chyba gatunek "lepieje" chętnie stosowany przez Szymborską:)

Tak jakby panienką chciała pozostać w Twej głowie. Tylko czasami myśl się przypląta.... czy panienka to jeszcze człowiek...i takie tam przemyślenia .... pozdrawiam Ewelino dziękując za przypomnienie staropolskiego słowa.

Pięknie o różnych panienkach:)

@any woll Prawda !?!

@Naj Pozwól, że użyję frazy, podpatrzonej tutaj i przez mnie w sumie polubionej w jakiś sposób: Czyta się. :)

@iwonaroma Omijałem text ten szeroko, bo nie chciałem się kłócić spodziewając się najgorszego po tym tytule. Jednak nie wytrzymałem i jest rewelka, ja sam pisałem o chodzeniu na głowie zamiast na nogach, uważam wspólną ideę. Jogini także w tym celu stają na głowie, zasadzają się na niej, a bywa że w niej. Słowa pokora nie lubię, ale może źle się używa: upokarzanie nikogo pokory nie uczy. Pozdrawiam :)

Witaj - mówi się trudno - Pzdr.serdecznie. Witaj - dokładnie tak jak napisałeś - oby nie za często - dzięki za komentarz i polubienie - Pzdr. @Tectosmith - dzięki -

@iwonaroma Pamiętam te długopisy, cztery w jednym, wow, teraz nawet szampony tego nie mają, ale lewą nie dałbym rady, prawą to ho ho ho

Motyle mają dwie pary skrzydeł, czyli cztery skrzydła. Motyl "trójskrzydłowy" może oznaczać np. jakieś okaleczenie. Albo brak czegoś do pełni szczęścia, piękna itd., itp.

I. Bezsenność Pięcioma zmysłami podchodzę do łąk lawendowych Minęłam chaszcze waleriany białego nostrzyka zarośla Pośród melisy i chmielu owadzia muzyka z passiflory pnączem brzęczy obertasem Upałem pachnie Augustifolia duszno - Brak mi wody ze źródła lodowych kryształków powietrza Piętrzy się wzgórze sosnowe wije zaskrońcem ścieżynka - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Tylko czy dotrę ponad wierzchołki Nim zasnę II. Wilcze godziny Beznadziejne te wilcze godziny oddechem snu pauzowane z bezrzęsą gwiazdą jak gała cyklopa - - - - - - - - - - - - - - - I zapachem swędu po zastawionych kątach III. Pavor nocturnus Motto: „Sny sprawują czasami obudzenie nagłe połączone z pewną niespokojnością” („Medycyna ludowa […] Poradnik lekarski dla wszystkich stanów”). Warszawa 1860. – s.37 Zdarza się iż duża kobieta budzi się dzieckiem aby z lalczyną rozpaczą ptasio zapłakać w koszulę nocy – wówczas Anioł Stróż na powiekach jej kładzie rękę swą - kompres ciepły niby lipowy okwiat i przesycony zapachem ambry bursztynowych ziół i jego toaletowej wody Augustifolia, dokładniej: Lavandula augustifolia łacińska nazwa lawendy właściwej.

@Łukasz Jasiński Hmmm... nie ma złych emocji... wszystkie sa potrzebne, żeby odbierać świat w jego kolorach("smakować go" ;), Pytanie jest, co z nimi robimy i jaka jest nasza reakcja na nie. Zachowania, które krzywdzą innych, nie wynikają ze złych emocji, tylko z nieumiejętności radzenia sobie z nimi. Tak, ludzie są- jak to Pan określa, ssakami agresywnymi... Ale nie widzę tu winy emocji samej w sobie. Niekontrolowana agresja u ludzi dorosłych, ta ktora jest reakcją na tak zwane "złe emocje", jest oznaką uszkodzenia lub niedostatecznego wykształcenia części mózgu, ktora odpowiada za hamowanie prymitywnych odruchów. Złość nie musi być zła, może być motywacją do zmian i działania. Gniew, może pomóc wyznaczać granice, pytanie tylko - do czego jesteśmy zdolni w tym gniewie i co z nim zrobimy. Itd. I ma Pan rację, że empata posiada umiejętność kontrolowania emocji. Nie zmienia to jednak faktu, ze podatny jest na manipulację, właśnie dlatego , że czuje bardziej.... Pozdrawiam :)

@Kwiatuszek miło mi naprawdę. Pozdro!! @violetta dzikość serca robi z okolicy dziki Zachód ;))

I Wierzby jak kobiety lubią święty spokój. Niebo ciszą przestrzenne pól dach wysoki. A gdy liczyć zaczynają liściastych serc tętna. To wkładają je głęboko do dudłatej dziupli. II Kobiety jak wierzby bezdrożami chadzają. Czasem tańczą wśród wiklin. Gwiezdnym smużą pyłem - zakochane w nich Rokity na kijaszkach wygrywają. Na gęślikach sporządzonych z końskich piszczeli. III Wierzby jak kobiety. Kobiety wierzbowe - czule sennie namiętnie podkarmiają goryczą: Aspiryny białym proszkiem - wytworem swej kory - panaceum na reumatyzm - mdlącym salicylem.

Krzysztof, mieszkający w Siewierzu, patrzy, biały pył na talerzu. -Wezmę kreskę, spróbuję-. tak zrobił – nic nie czuję - bo to był pył ­ od łupieżu.

~~ Dojnozmianowi z Kaczej Zagrody, niedoścignieni w czynieniu szkody dla swoich żywicieli. Wobec owych sk.....li sądy orzekną stosowne "nagrody". ~~