Ranking

Z cyklu: Śpiewnik pielgrzyma Na sto trzydzieści jeden Chodź ze mną Zabiorę Cię w podróż Chodź ze mną Póki czas Dwóch wędrowców Co chcą poznać świat Dwóch wędrowców Co chcą poznać świata smak Poczuć zimny wiatr na twarzy Sprawdzić jak się słońce żarzy Zakochać się w nieznajomej Wspomnienia mieć miłe po niej Zarobić trochę pieniędzy Aby nie umrzeć dziś z nędzy Z przyjacielem kraść konie Bo z przyjacielem się nie tonie Kochać, płakać, cieszyć się Tego chce wędrowiec we mnie Iść i nie martwić się o jutro Nie potrzebne mi jest futro I złote naszyjniki Wolę drewniane koraliki Chodź zabiorę w podróż Cię Tam gdzie dni ciągną się Tam gdzie słońce nie zachodzi I wszyscy są duchem młodzi Chodź zabiorę w podróż Cię Tam gdzie dni ciągną się Tam gdzie słońce nie zachodzi I wszyscy są duchem młodzi //Marcin z Frysztaka Piszę opowieści, dialogi i wiersze Wszystkie moje książki Za darmo Znajdziesz na stronie: wilusz.org

człowieku nie jesteś błędem jesteś plusem przed którym drzwi otworzył świat człowieku nie jesteś pomyłką jesteś faktem które' ma imię człowieku nie psuj tego nie szukaj w tym drugiego dna możesz go nie zrozumieć może się okazać że to trudna gra dlatego ciesz się życiem niech każdy dzień każda noc sensem tli

uśmiechem witam dzień nie przejmuje się nocą która plotła byle co chciała ważną być otwieram drzwi i okna zapraszam lepsze by poczuło że tu mu lepiej niż tam bo na gorsze jeszcze przyjdzie pora czas nie uniknę tego bo to życia brat uśmiechem witam chwile nie każę za drzwiami stać skupiam na nich myśli wyganiam płacz

To jest takie piękne A przecież chwilowe Kaprys losu może to zabrać A na pewno czas I zły człowiek Nie zapominajmy o tym Zły głupi człowiek Uroda kwiatu Dziewczyny Dziecka Miłości Ziemi... Czy ten co gada do ptaków I motyli widzi lepiej? Dobrze mieć obok siebie pomylonego Czujemy się mądrzejsi Ale czy...

cudny :) mądry! istotny. nie zapisałam...

Złowieszcze władztwo w drapieżnych miastach - To nie historia żadna fantazja w mega skupiskach od- człowieczona de-mo-kra-cja 17.04.2024 NADUŻYCIE

czy kolej jest potrzebna... łatwiej wyjąć znaczki z klasera dużo sieci neuronowych nie wszystkie kompatybilne wszystkiego jest dużo to chroni przed uszkodzeniem szczegółu szczegóły ... tu wszystko się komplikuje ja mam , ty masz, on ma, ona ma już nie - ja mam , ty nie masz

Wyją w miasteczkach jak wilki na polach, Donośnie dźwięczą - strażackie syreny, Jakby zwiastowały pożar, obola Którego Charon da nam i go zjemy. Wyrywa ze snu syren głośna schola, Dźwięk ostrzegawczy, nim to zapłoniemy, Taka już wilków oswojonych rola, Żeby los przyjąć będąc całkiem niemym. Czy to pożoga, czy sygnał do wojny? Wycie nie zdradza diabelskich szczegółów. Lęka się człowiek nazbyt bogobojny, Chociaż przestrzega sojuszy i umów. Bo sojusz wiąże się, by być spokojnym, Aż nas przebudzą z tych pewności ułud.

ociosywanie go głaskanie dotykanie bicie rzeźbienie słowa snucie muskanie i roztrzaskanie eksploracja, rozkwitanie, eksplozja patrzenie nań z góry gilgotanie od spodu obłaskiwanie po bokach w słowie chowanie się, ucieczka mieszkanie i mieszczenie rozsiadanie królowanie po słowie ściągnięcie w kropkę sens.

Wiszą arrasy, klejnoty i świeca zdobiona. Na stole stoi korona. Wiele zjawa przenika, gdy chcę ją dotknąć; znika. Przede mną jest obraz stary : przedstawia dzwon i wiszącego zakonnika. Nie obraca się w egzystencjalne pary.

we dwoje w środku mnie układamy się do snu ciała nie wydają się być kształtne ostre krawędzie przecinają spojrzenie oplata nas mgłą tajemnica dojrzewa spieszą się dłonie nieporadnie rysują granice przed świtem wszystko będzie inaczej zazieleni się niebo ochłodzi nas słońce *2021 rok z tomiku „Nie-poradnik”

śmierć jest brzydka śmierć jest szara śmierć jest brudna no i stara

w gradzie wszelakich aluzyj od narodzin do śmieci coś przynależące do odległej przeszłości pokryte historycznym sztafażem szczęście przeczyste gdzieś w sercu niezmiennie żarzy się jak śpiewny szelest pierwszych dni i słów wpuszczonych w krwiobieg osoczem pierwotnej intencji z promiennym uśmiechem wiosny napełnia otuchą i bezinteresownym wzruszeniem

rozpostarta na ceglanym murze chcę wywęszyć odłamek życia przytwierdzona na stałe do krzyża poszukuję litości by wskrzesiła wieczność nie jesteś tą samą podróbką za którą toczy się życie moja natchniona miłość to sen z którego pragnę się ocucić propaganda zdarzeń jest węzłem nie przetnie obosieczny miecz języka łza za łzą wydłuża się kolejka do nieba sekret za sekretem kłamstwo jest dziś w modzie przeinaczona do smutku skazana na nadzieję jestem tym samym ptakiem co odleciał za daleko nie karmię moich złudzeń drzewo genealogiczne nie kłamie zamykam drzwi do jutra otwieram wczorajsze okno to kilka natchnionych smutków zręcznych paraboli przedziałów wciąż niecnie pustych

@any woll :) no tak ... dziewiczych tematów już chyba niewiele...:( Ale "my way" zawsze:) Dziękuję i również pozdrawiam @jaguar ;) ot co :) Dzięki @agfka ;) z tym erotyzmem to może głęboko podświadomie :);) że sobie nie uświadamiam :);) Mieszczenie się - pewnie bardziej poprawnie, ale nie chciałam powtarzać 'się się ' Dzięki 🌱 @andreas :) limerykowo jesteś mistrz :) Dziękuję @Leszczym :) być może;) Dziękuję @Natuskaa @Dragaz @Omagamoga Podziękowania:)

trzeba dorosnąć do demokracji niech każdy w sercu ją przyjmie wybierze ludzi co mają rację a nie wytyczne partyjne szanuje ludzi odmienne zdania choć czasem ciężko jest słuchać bo pomysłowość niespotykana znajdzie wyznawców fallusa lecz gdy choć jedną szarą komórkę zaprzęgnie człek do roboty wyłowi sensy w ideach utknie odrzuci wszelkie głupoty ...

@Starzec @poezja.tanczy Zgadzam się !!

Poetą być to przywilej. On cenić umie życiowe, krótkkotrwałe chwile.

układając się ze światem obcujmy z naturą w prawdziwej przestrzeni i czasie zanim rozum zapadnie w sen urodę zamienimy na szczyptę filozofii widocznej na skroniach w drodze do miękkich światów wiosenne słońce ogrzeje nabrzmiałą skórę smarując serca miodem być może coś pominąłem

Ale Homerku czesz se z cukrem. O, Hela.

Gdyby tak ona zwyczajowo użyła wałka raz, czy drugi byłoby jeszcze ok - ot kilka bardziej lub mniej zasłużonych ciosów, ale ona przejechała walcem i zrobiła z niego płaskie podłoże pod krwawe imię kobiecej zemsty. Seranon, 12.04 2024r

@Leszczym to taka lawina? ciąg przyczynowo - skutkowy jest:)) pozdrawiam:)

@any woll oj tak :) Dzięki:) @Konrad Koper dziękuję

dotknąć ustami ust twoich choć na jedną chwilę poczuć tę rozkosz utraconą myślałem że zapomniałem się od ciebie uwolniłem ja znowu zatęskniłem za skrawkiem minionego czasu ująć w dłonie co nie moje twoje co do mnie nie należy już w bólu nie tęsknić i tylko my dwoje

śmierć mózgu, czy serca – artysto ?

"Czas się zielono" w oknach układa Skrzypi słowika stara pozytywka Okrągłe oko otwiera poczwarka Dziewczęta noszą nagie usta Pod futrem kotki rozkosz już ciężarna" To prawda: zieleń piętrowo wchodzi w przestwór pobladły Lecz nigdy nie usłyszałam w kwietniu słowika Wierzę na słowo iż oko poczwarki bywa okrągłe gdy usta dziewcząt są ustrojone w jaskrawą szminkę A w domach kicie - wysterylizowane - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - " - Twoje włosy hiacynty - - Twoje palce armia - Strąć mnie w głębsze pragnienie" - Czyimi włosami bywają hiacynty? - Ile palców liczy sobie armia? - Nie chcę być strącana bowiem pragnienia się nie ugasi kiedy głębia

@ja_wochen "ochłodzi nas słońce"- świetne.

Witam - przed świtem wszystko będzie inaczej - dokładnie tak - życie jest pięknem - Pzdr.

Witam - zgadzam się trzeba kochać - Pzdr.

co to jest pustka co to jest smutek co to jest żal czy owe pytania nie są puste mimo że bolą że hen za nimi nieznana nam ukryta dal

Byczmy się czasem, gdy okolica plus okoliczności sprzyjają. Jakże budującym bowiem bywa niebyt leniwca, co mam nadzieję (tutaj akurat małą) zaświadcza niniejsze poemo - mini (dłuższego pisać mi się nie chciało). Seranon, 16.04.2024r.

@snežinka Obcesyjność, i zagadki Zrozumiała, wyjątkowości wpadki ...a czasami kolor nie ma znaczenia Ciekawy wiersz.. do rozgrzebywania Pozdrawiam miło, M.

@iwonaroma Męczyć słowa, tak zaczyna Jedna głowa, może kpina Fajnie napisane Najlepiej ze słowem zakolegować :) Pozdrawiam miło, M.

Wiem, gdzie wciąż stoi w górach kościółek z klamką przeżartą rdzą. Jak mnisi w szarych kapturach cyprysy wokół niego się pną. Zapomnianych świętych gromada mieszka tam przy ołtarzu samotnie. Wieczór im aureole zakłada przez szyby wybite w oknie. I Rainer: Am Berge weiß ich trutzen ein Kirchlein mit rostigem Knauf, wie Mönche in grauen Kapuzen steigen Zypressen hinauf. Vergessene Heilige wohnen dort einsam im Altarschrein; der Abend reicht ihnen Kronen durch hohle Fenster hinein.

@violetta Tak, popcorn, cola, i można śnić w najlepsze :)

@jan_komułzykant Witaj! Po pierwsze: słowo 'ławym' wydaje się nieco staropolskie, przykład: 'A w końcu ławy Worek dziurawy. Wziął jedno szkiełko' ( Nasz, Ignaś! ) ławym - 'łatwym' wydaje się to słowo być, ale nie tylko słowo 'mywał' , przykład: https://spxvi.edu.pl/indeks/haslo/68043 To słowo, niejednokrotnie używane, nawet dzisiaj ma swoją historię, Reasumując; dziękuję za wpis i zawarty komentarz, jakim mnie zaintresowałem, a być może, ciebie coś intryguje? Mornilapem, który nie jest tak popularny, co palindrom. Pozdrawiam @Tectosmith Dziękuję! Pozdrawiam cię

Dzięki wszystkim Alicjowanie się nie udało skoro Alicji nie ma być może słów było za mało może zbyt małe gremia a może czeka na wielką wenę by w metaforach hasać wyrazy w zwiewne piórka przemienić w nitki babiego lata czekać cierpliwie to pozostało patrzeć jak świat się zmienia Alicjowanie się nie udało skoro Alicji nie ma ;) @andreas Każdy temat dobry - czekamy Pozdrawiam

Kaj i pijak. A kajuta tu jaka. Że tu Kaj u pijaka też? Ej, i pana wina pije. Nic... A kupili - puka - Cin. Do Kaja kod.

@andrew poczytałem trochę Wojaczków, Tyrmandów, Białoszewskich i innych trochę też i mam takie wrażenie, że poeci / pisarze polemizują w ten, czy inny sposób ze światem. Układają całe wielowersy by świat opisać, im relatywnie - z racji zajęcia właśnie - jest bardzo trudno o wiarygodność ;)))) Osobiście akurat tego coraz mniej dopatruję się w pisaniu ;))

@Waldemar_Talar_Talar muszę zapytać jednakowoż, czy jestem plusem dodatnim, czy ujemnym?

Pragnienia w zmysłowej, freudowskiej głębi. Sprawne bardzo Twoje pisanie, lubię. Buczkówna mnie przestraszyła, bo wydało mi się, że nie znam, ale jakby coś mi w pamięci podpowiada, ze już kiedyś czytałam. (?) Ona się urodziła w Białej Krakowskiej, ja tam mieszkam, może nieco bardziej na wsi za Białą (kiedyś tam były pola). ;-) Kiedyś coś tam napisałam o Kazimierze Alberti: przezroczysta gdy wymyślono już nazwy wszystkich ulic dawnej Białej Krakowskiej ale pojawiły się nowe z domami o wysokich żywopłotach lubi zatrzymywać obok starej kapliczki pozbawiona szelestu pól to z nim się szło aż na koniec świata w rozdygotanym cieniu ostatniej z trzech lipek ukradkiem zerka na przezroczyste dzieci zmarłe na cholerę i dźwig po prawej pośród okratowanych bloków chwiejne kroki księżyca uciekająca kuropatwa nie wzlatuje ponad Gaiki To tak może jako ciekawostka tytułem, bo może to stąd te okrągłe oczy poczwarek, nie wiadomo ;-))) Pozdrawiam serdecznie

Witaj - lubię róże więc wierszyk też - Pzdr.wieczorowo.

No, puka Zyta, Barnabo... Ta, za to ban? Rabaty, za kupon.

@Starzec Ogłoszenie dosyć asekuracyjne. I słusznie, bo może się tak zdarzyć, jak we fraszce Sztaudyngera. Ratunku! Tyle umiała włożyć w pocałunek, żem musiał wszystkich świętych błagać o ratunek. Pozdro.

@poezja.tanczy Mnie, mówiąc szczerze, też. Pozdrowionka.

@poezja.tanczy 'Bóg nie jest jednostką, nie jest indywidualnością, nie jest osobowością. On jest dobro, które przenika wszelką rzecz i wszelką istotę'. Dziękuję za ślad, pozdrawiam.

@Starzec od pocałunków, brew ta opada gdy się całuje, w dupę sąsiada To tak żartem :) A Twój wiersz mądrzejszy Fajny, z sensem Pozdrawiam miło, M.

U, gratulacje :) A na jutro tort u Jana?

@befana_di_campi dziękuję Ci pięknie i pozdrawiam! @Starzec dziękuję :) na pewno wiele się na przestrzeni lat zmieniło, Śląsk się troszkę rozjaśnił, ale nie aż tak bardzo i wcale nie wszędzie… pozdrawiam serdecznie @poezja.tanczy niezwykle mnie to cieszy, że wracasz, pozdrawiam Cię

@CiotkaDroll "Coraz jesteśmy ozdobniejsi...srebrni, i na tym świecie coraz mniej potrzebni." - Sztaudynger