Ranking

Miłosierdzie Nie wiem, czy kiedyś, gdy już odejdę, Będę mógł z nieba patrzeć na ciebie. Czy mnie z opresji znów uratuje Anioł skrzydlaty, boskim zaśpiewem? Patrzę ze strachem światłu w oblicze; Duszę mą w lustrze właśnie odbito. Widzę istotę, którą się stałem, A w niej głęboko słabość ukrytą. Nie wiem, czy wkrótce siebie samego Na potępienie jednak nie skażę. Człowiek z odbicia płakać zaczyna, Chciałby żebyśmy byli znów razem. Lecz niemożliwy jest już mój powrót, Nierzeczywistość ciało zatapia. Wiem, że nie wrócę, chociaż się staram Resztki nadziei dłonią wciąż łapać. Czuję na sobie dziwne spojrzenia; Są tu wokoło, czuję je wszędzie. Czy mnie zabiorą? Bardzo się boję; Chcę, by po wszystkim było czym prędzej. Stoją tuż obok, dotyk wyczuwam, Chmury nade mną, ogień pod nami. Staram się słowo jakieś wydobyć; Może języka zniknie paraliż? Nie wiem, co będzie, gdzieś mnie prowadzą, Trudno upiorom kroku dotrzymać. Ciągle mi grożą, szepczą złowieszczo, Chcą, by świadomość już nie walczyła. Jakże tu ciemno i jak ponuro, Wszelka nadzieja zdaje się martwa. Wszędzie się czają, już są gotowi, Dusza z honoru będzie odarta. Pierwszy do serca wnet się dobiera, Zimno przenika piersi skostniałe. Jest już pod skórą, tuż pod żebrami, Co osądzone wkrótce się stanie. Drugi do głowy wejść wciąż próbuje, Myśli przenika, umysł zatruwa. Niech to się skończy, proszę, przestańcie! Błagam o litość, nikt mnie nie słucha. Tylu ich jeszcze czeka w kolejce, Rwą się, by prędko dostać się do mnie. Padam zmęczony, tracą cierpliwość, Nikt o grzeszniku nie chce zapomnieć. Wiem, że to koniec, nie ma przyszłości, Wiecznej ofiary duchy żądają. Nie mam już ciała, nie mam umysłu, Nic z mojej woli już nie zostało. Róbcie co trzeba, tego chcieliście, Nikt mnie stąd przecież nie uratuje. Mylisz się, chłopcze, ciągle cię kocham, I uratować znowu spróbuję. --

Mącispokój Po co mi listy piszesz miłosne mącisz mój spokój, łódką kołyszesz gdy chcę odpłynąć z białym obłokiem, gdzie koniczyny są czterolistne. W krainę beztrosk, szczęścia bezmiaru tam po horyzont spokój się ściele, nie spływa słonym łzawym potokiem smutne wspomnienie po nagim ciele. Na co mi miły uczuć udręka gdy można życie beztroską mierzyć. Wolę wierszami głowę zapełniać niźli tęsknocie serce powierzyć.

Sprytna ta nasza miłość - niemiłość, Umie się w barłóg zwinąć zawczasu. Cokolwiek nocą by się zdarzyło, Rankiem pochwycą sidła zawiasów, I w szczękach będą ściskać z mozołem, Aż zapragniemy ze ścian sąsiadów Strącać makatki. W wysoki połysk Znów ją zamkniemy - zniknie bez śladu.

-Mistrzu, czy żal ci tego, co się nie spełniło? -Trochę, lecz wtedy życie inne by już było, ale czy lepsze, tego nigdy nie poznamy, dlatego wolę cieszyć się życiem mi danym.

Pilnujcie się siostro i bratku tkliwie i niegadatliwie aby kogoś obok was nie wyplotkować z interesu na stałe Omów, pogadaj i obgadaj, ale daj kiedyś stop wszyscy potrzebujemy również - jako nie twoi - spokoju na trwałe Pamiętaj proszę, że plotka przeobraża się w promo w pewien sposób realnie tu nie istnieją tylko ci niewidoczni Zważ, że w jaskrawie czarno – białych czasach plotki biegną w ciągi, serie, tematy dnia, teorie i tagi grupowej nierozwagi Z plotek idących w skalę nie sposób się wyplątać wychodzi się im naprzeciw z dumną, rozbawioną twarzą by być mocniej je się podsyca Ot, niekompletna matryca do połowy wirtualnego życia... Warszawa – Stegny, 04.12.2023r.

A u mnie śnieg nie pada. Czasem spada kolejna z oczu zasłona słona. A u mnie wiatr zawiewa pod kołdrę wspomnienia, wtedy mnie nie ma. I chmury pędzą po niebie, pulsuje napięcie w pięcie. I mgła bywa, że świata ni ludzi nie widać. Mdła w smaku ta mgła. Zmienna ta pogoda... Może jak śnieg spadnie na dnie się pojawi nagle więcej słońca? *** A ja nie mogę się przestać uśmiechać gdy tak śnieg pada. Gdy spada z nieba płatek. Opłatek. A mi serce nie marznie na mrozie, gdy ręce zacieram, gdy lód skuty w trzy... A mi w głowie obrazów plejada gdy noc zapada. Gdy śniegiem wiatr chlusta w usta. I z nosa para bucha, do ucha śmiech dźwięczy. Zimowy obrazek zostanie w pamięci. PS Tekst sprzed 10 lat, albo dłużej. Tyle zim było, tyle się wydarzyło. Tyle śniegu spadło i się rozstopiło. A życie ciągle (na szczęście) się toczy.

A po co wierszem stale mówić, kiedy powiedzieć nie ma czego, by wygrzebując miłe chwile dowartościować własne ego? Albo z ochotą utyskiwać, że niby muskasz a odpychasz, płakać że odszedł, albo gdybać: może powróci - jeszcze dzisiaj? I wciąż się wdzięczyć do metafor, neologizmów i idiomów. Rozupalniło słońcem lato, na rzęsach chodzić rymem komuś. Tworząc konstrukcje nielogiczne, koronki słowne poszarzałe, które z sensami wywiał mistral. W tej skrzącej bieli - kto je znajdzie? Czy warto taki wiersz napisać, gdzie mowa płynie rytmem, rymem, a treści szuka ktoś naiwny. Biedak się głowi już z godzinę!

Jakie to piękne kłaść się do snu z myślą że jutro będzie ładniej niż wczoraj i dziś Że pokaże nam iż warto jest żyć bo horyzonty nie są tylko ciemne czasem coś się tli Jakie to piękne budzić się widząc uśmiechy nie łzy czuć szczere ciepło od nich bijące Słyszeć śpiew ptactwa szum drzew krzyk bawiących się dzieci które przedrzeźnia świerszcz Jakie to piękne być świadkiem prawd którymi częstuje bezinteresownie kolejny ale inny dzień

jeśli się kiedyś jeszcze spotkamy i los pozwoli przeszłość odbarwić będziemy cieszyć się każdą chwilą splątani węzłem tego co było znajdziemy sposób jak go zaplątać by los oszczędzi ł kolejnych rozstań wspólnie stworzymy ostatnią zwrotkę którą zaśpiewasz i razem potem pójdziemy krętą miłości ścieżką będę Cie mocniej trzymał za rękę nieważne co napotkamy dalej będziemy marzyć

ten wers to przypadek siódmy napisany na peronie między spóźnionym a odwołanym pociągiem moje wiersze noszę w kieszeni nóż się otwiera

no i przywlokłeś z południa przyciągnąłeś ot tak niechcący całą kupę niedogodności z opóźnieniem włącznie ładnie to tak wytarzać się w śniegu a potem przeskakiwać z peronu na peron otrzepujesz utytłany na biało dziób tu jeszcze czysto więc bielisz, brudzisz, mieszasz mógłbyś chociaż sapnąć w imię przeprosin ale ty stoisz cicho bo wiesz niejeden sypnie się plan gdy sypnie śniegiem

odwiedź mnie słowami tam poczuję ciebie bardziej niż tuż obok gdy upuszczam chusteczkę oziębienie pomija stałocieplne słowa w realu mróz nie gra w kalambury z trzaskiem ścina niedokrwione cząstki napisz

- akrostych - Zima zawitała do nas, jak co roku, I śnieżną kołderką okryła świat wokół. Mróz skuł lustro wody, i fal nie ma wcale, Ale zimorodki fruwają wytrwale.

Z cyklu: Nietypowe grzybobranie Dla pewności Nie wierzyłem, że żona zmarła Przecież w myślach nie umarła Jakby po domu wciąż chodziła Chodź od pracy, to stroniła Ale tłucze się garczkami Kto? Nie ona? Poza nami? Pewnie zgon swój sfingowała Inaczej odejść nie umiała Muszę sprawdzić, się upewnić Czy nie żyje, tych pieniędzy Co ich z konta nie ubywa To wskazuje, że nieżywa Ale może innego doi Może zażywa na Bahamach swawoli A grób pusty, zostawiony Świećcie świeczki, dla mej żony No to idę z łopatą w nocy Odkopuję, hej, pomocy Ale śmierdzi, bez perfumów Nie podbiła by serca tłumów Kiedyś to o siebie dbała A teraz, to jakaś zakała No i ciało, nadgryzione, Może to czas, przesądzone Dobra, zakopuję, jest To tylko dla pewności test Żon swoich nie okopujcie Albo, dobra, tak nie stójcie Teraz spokojnie po nocach śpię Tylko ktoś po głowie wali mnie Może duch, tylko jak go zakopać Znajdę sposób, żeby go dopaść //Marcin z Frysztaka Wszystkie moje książki Za darmo Znajdziesz na stronie: wilusz.org

o śnie przecudny co mi dziś znowu rozkołysałeś lazurów skraje sponiewieranej niełaską czasu powiedz obiecaj że już zostaniesz niechajże wreszcie pośpią się myśli wierne tęsknocie uczuć strażniczki w małej ułudce co nie ma steru nasze są przecież powiem to wszystkim na co ci spytam mój śnie jedyny wciąż odchodzeniem od siebie trudzić zimno o świcie drogi poślepły zbłąkasz się jeszcze i nie powrócisz

Już dekiel nie tego, polała się plazma Coś jakby silikon, więc można w niej rzeźbić Gdzie miękisz gdzie kości (bo skóra oblazła) Brak skutku brak struktur maziaja się lepi Wypłukać, wmasować, zasklepić i zamknąć Tu sufit, tam ściany, wersalka i spokój I spokój… zapadam się w welur i masło Wychodzę i czekam odkształca się konstrukt Tyrknęło, zaskoczył mi trybik, na darmo Grzebanie się w wosku i korze-rynsztoku Lepszeje mi pustka magmieje co za mną Gorzeję w chwilowym porzygu kolorów

karmiła go, całowała, hołubiła mówią, że morderca złodziej i kłamca nie wierzy wie, że urodziła Anioła tylko upadł zaniesie go na własnych plecach do Najwyższego i będzie błagać mnie ukarz jego podnieś i Bóg posłuchał tylko w połowie

Jurora od psów w mieście Piza spotkała niemiła siurpryza źle ocenił psa z przodu i pies z tego powodu warknął - a pies ci mordę lizał! * * * Pewna panna ze wsi pod Tczewem ujrzała gołego pod drzewem coś z przodu zwisało coś nad tym sterczało co?- do dziś tego panna nie wie.

jestem chmurą gradową z piorunami deszczem padającym tonę w powodzi sama z tą ulicą gdzie tylko pustka wymarłego miasta

Rozważania Czy każda mądrość jest cnotą? Ile dróg trzeba przejść, by na rozdrożu się znaleźć w chwili uderzyć sens Proste krótkie przesłania skrywane w marzeniach są Czy świat ukryty w książkach – nieodgadniony wciąż W głowie tworzyć obrazy stosami układać je Jak Caravaggio świadomie brutalnie podkreślać czas Marząc, że życie trwa. Czy tak jak ongiś Słowacki w wierze odnaleźć sens A kiedy wiary zabraknie – ku Prawdzie skierować się Herberta przesłania próbować zrozumieć choćby przeszkadzał ton IDŹ! NIE PRZEBACZAJ! POWTARZAJ! Prawdy ukrytą moc Boleści szkło wyjmuj z oka Zawsze jest wojny czas. Życie też można odnaleźć w pożogach Poeta tu rację miał Ocalić przeszłość wielkich Szukać swojego cienia wśród nich Być jak kamień przydrożny Choć nie zatrzyma się nikt.

taniec to rozmowa bez słów przytul się i tańcz niech sen trwa 12.2023 andrew

Będę nadal czekał Aż mi pokażesz Mój Świat Malowany twoją ręką. I zanim przywyknę Do twoich oczu Zakończę Już teraz, ten przedziwny dzień. Poczekam cierpliwie Aż moje usta Odnajdą Drogę i miłość do ciebie. I zaśmiejesz się Podając mi dłoń. A potem... A potem zawirujemy... ... W tańcu poczekamy Aż dokończysz Mój Świat Malowany twoją ręką.

@duszka @duszka i to ciepłe zabójczo wiersze. \ dziękuję za komentarz. @kwintesencja @kwintesencja w pierwszym etapie tak wyglądał wiersz. Peronowy dodatek adoptowany na początkowe wersy miał rozbudować tekst ale czy .....Don't get lost in platform @beta_b przypadek .

Grudzień Miesiąc nudy Dokoła ślisko Chodzisz po śniegu I mokną ci buty Grudzień Miesiąc smuty Ciemno od czwartej Ciemno do czwartej Brak ci otuchy Grudzień Miesiąc nadęty Wszędzie choinki Tanie ozdoby Ciągłe prezenty Grudzień Miesiąc wspomnień Mimo tej nudy Smutku, nadęcia Nie da się o nim zapomnieć.

-Mistrzu, czy jest sposób, jak pozostać młodym? -Wybrańcy bogów mają na to metody*. * Wybrańcy bogów umierają młodo - Titus Maccius Plautus (Plaut)

Witam - wiele lat jak tu występuje więc nie dziwi mnie to że rozpoznajesz - dzięki że zajrzałaś - Pozdr.uśmiechem. Witam - cieszy mnie twój komentarz i czytanie - Pozdr.serdecznie. Witaj - dokładnie tak jak napisałaś - dzięki za czytanie - Pozdr.uśmiechem. Witam - cieszy mnie twoje podobanie - dziękuje - Pozdr.serdecznie. @poezja.tanczy - @Tectosmith - @Rafael Marius - @ezsip - dziękuje za polubienia -

@Rafael Marius @kwintesencja@violetta Bóg zapłać :)

Marian zapragnął - gdy mu koryto Po same brzegi napchał zasiłek - Spektakularnie dać upust zbytkom. Krzyknął: w Bangkoku jeszcze nie byłem! Szybko podróży punkty obmyślił, Wszak o Tajlandii dużo wie z sieci: Kuchnia przyjemnie kiszki przeczyści, W hotelu dziewczę z prąciem przeleci. Zamiast do celu, trafił do celi - Przy cudzym kręcił się samochodzie, Pobił człowieka, co się ośmielił Szepnąć: uwaga, Polak to złodziej.

Piękna jest mroźna słoneczna zima, śnieg swoim blaskiem okrywa, Paltem, szalikiem mocno zakrywaj uszy i nos, bo każdy bałwan podpowie ci taki był ich los. I nic nie pomoże chirurg, czy krawiec. Kiedy mróz z nimi skończy, swój mroźny taniec.

Ej, ej, koleżko, Paseratti to Ty szanuj! ;P

Toż to istne tortury. Niesamowite jak różni bywają ludzie. A mnie czasami denerwuje, kiedy muszę zmienić trasę do pracy. W domu tak samo. Ech... w ogóle zmiany są stresujące. Lubię stabilność i rutynę, ponieważ wtedy mogę poświęcić się najmocniej swoim zainteresowaniom. Kiedy co chwila miałbym coś zmieniać, to chyba bym umarł. Uff... chociaż tyle :-D

@Ewelina Dziękuję Ewelino, wiesz, ten wierszyk-kolorowanka jest jednym z pierwszych, które napisałem. Mam pokręconą Wiarę w Boga, ale Serce Dziecka i może trochę heretycko postrzegam rzeczywistość, ale to już problem rzeczywistości, a nie mój ;) @Monia Dziękuję, proszę Pani! a tak serio, to przyniosłaś fajnie różowe niebo, wiem głupoty piszę, bo nie wiem co napisać... "Zawstydzony" jestem ;P i oczywiście: Gorąco Was Pozdrawiam! ;)

Ostatni Będą Pieszymi Pamiętajcie, że ostatni będą pierwszymi, dokładnie w takiej kolejności (z małymi wyjątkami). To co imponuje na Ziemi, wcale nie musi imponować w Zaświatach. Ziemskie VIP-y będą miały najciężej, żeby dostać się do Nieba. Mt 19:24: "Powtarzam: Prędzej wielbłąd przejdzie przez ucho igielne, aniżeli bogaty wejdzie do królestwa niebieskiego." Mt 19:23: "Jezus zaś powiedział swoim uczniom: Zaprawdę powiadam wam: Bogaty z trudem wejdzie do królestwa niebieskiego." 📖Nowy Testament: Biblia Poznańska (Ewangelia św. Mateusza) "VIP" ♫Popek & Dj. Frodo

@Rafael Marius to będzie słoneczne okno pogodowe:) lubię taką egzotykę, dla mnie przyjemność nawet:) picie zielonej herbatki pobudziło mnie do życia:)

Te odwiedziny słowami są świetne i jakie trafne. Na szczęście odkryłem ten sekret we właściwym czasie i to bardzo mi w życiu pomogło. Pozdrawiam

@GrumpyElf Dziękuję, fajnie, że aż tak Ci się spodobało. Moje wiersze to w dużej mierze matematyka i uporządkowanie. Bardzo lubię liczyć, podczas pisania. :)

Tak uważają tylko ci po tej "drugiej" stronie 😁 Wzmocnij ścianę i baw się dobrze 😁

To moje motto. Też jestem za rymami, podobnie jak za muzyką z melodią. Pozdrawiam.

@Marek.zak1 Osobiście nie do końca przepadam za tą formą mistrza i ucznia, ale trudno się nie zgodzić z przekazem. Dobrze napisane. Pozdrawiam.

Idealne do zacierania śladów, nawet samemu się ich nie widzi ;>

Co do zasady, za wierszami o Bogu, zarówno przez duże B jak i małe nie przepadam ale zajrzałam przyciągnięta ciekawą dyskusją jaka rozgorzała w komentarzach :) ludzie chyba potraktowali słowo Bóg jako przynależność do religii stąd użycie określenia "każdy" uwiera niczym kamyk w bucie. Jak rozumiem chodziło Tobie o zwyczajne bycie na ewolucyjnej ścieżce, na której każda istota przebywa, tak? Na ścieżce poszukiwania prawdy, bez względu na to jakim systemem wartości się włada i jaki się osiągnęło zapas wewnętrznej głębi i poziomu świadomości to i tak wszyscy podlegają tym samym prawom uniwersum, realizując zapis celu istnienia wszechświata jako takiego. Czyli podświadomie lub świadomie poszukują siebie, sensu swego życia i poprzez wyciąganie wniosków z tego co doświadczają budują i poszerzają samych siebie. Lub dokonują rozpadu stając się nicością jeśli nie zrealizują ewolucyjnego planu. Ale nawet pustka czy egzystencjalny niebyt jest częścią doświadczenia zatem i one wpisują się w pewnym sensie w bycie na ścieżce, nawet jeśli jest to droga ku upadkowi. Reasumując, każdy obserwator życia podlega tym samym prawom czy tego chce czy nie. Czy dobrze pojmuję myśl przewodnią utworu? :) Dlatego lepiej dążyć do wiedzy, a nie wiary :) wiara czerpie tylko z jednego poziomu czy też narzędzia, czasem bywa to serce, a czasem umysł. Wiedza natomiast, w znaczeniu mądrość, korzysta aż z trzech dóbr poznania w jakie istota człowiecza została wyposażona: umysł, serce, intuicja. Gdy włada lejcami wszystkich żywiołów wspina się na wyżyny świadomości i połączenia ze swoją wyższą jaźnią. Ja tam osobiście większej różnicy między ateistą czy osobą religijną w tym względzie nie widzę :) każdy błądzi po trajektorii własnych małych, czasem większych prawd - ocierając się okazjonalnie o coś większego i piękniejszego niż oni sami. Ale jak napisała wyżej @iwonaroma tak pięknie się różnimy ... i nie kłócimy 😉♥️

@Marek.zak1 tak prosto, bo mi słów brakuje i bo jestem prosta i dość konkretna. Uściski, bb

@iwonaroma Słowo radykalnie akurat bardzo pasuje do wiary, której twarzą jest jakikolwiek bóg. To dość zerojedynkowa relacja, do takiej się w swojej wypowiedzi odnosiłam i zdaje się, że również Ty Iwonko w wierszu. W każdym innym kontekście można sobie pozwolić na dywagacje. Piszesz, że nie można kochać troszkę... a wierzyć można? :)

Super

a podejdź do tego z luzikiem lekkim przymrużeniem oka - jakże często czytamy o niczym? :)

@Corleone 11 Ładnie o nieuniknionym przemijaniu.

@Andrzej_Wojnowski Bardzo ładnie napisane. Niektórzy lubią wracać po latach i spróbować jeszcze raz z nowej perspektywy. Jednak z moich obserwacji mogę powiedzieć, iż rzadko się to udaje.

@marekg W kieszeni często otwiera się nóż, a Peel nosi tam wiersze.. To chyba znacznie lepszy sposób na rozładowanie emocji... Ciekawie :)

A więc "idealna rzeczywistością" byłaby taka, w której dostępna i doświadczalna jest każda prawda.., gdzie nie ma iluzji. Sponatanicznie pomyślałam o naturalnych, "zdrowych" ekosystemach. Jako ludzie powinnismy uważać, by ich "idealności" nie naruszyć. I też tej własnej. Zainspirowałaś mnie Twoja odpowiedzią. Dziękuję! :) Ciesze się, że Cię ujął, ale jednocześnie wiem, że niełatwo tak czuć. Życze Ci cierpliwości i siły :) Dziękuję! @Tectosmith@Andrzej_Wojnowski@Radosław Dziękuję Wam i pozdrawiam :)

Raz marionetka koło wsi Górki, uczyła życia trzy swoje córki. Nieważne, czy nas cenią bo i tak kiedyś zmienią. Ważne jest to, kto ciągnie za sznurki.