Ranking

A po co wierszem stale mówić, kiedy powiedzieć nie ma czego, by wygrzebując miłe chwile dowartościować własne ego? Albo z ochotą utyskiwać, że niby muskasz a odpychasz, płakać że odszedł, albo gdybać: może powróci - jeszcze dzisiaj? I wciąż się wdzięczyć do metafor, neologizmów i idiomów. Rozupalniło słońcem lato, na rzęsach chodzić rymem komuś. Tworząc konstrukcje nielogiczne, koronki słowne poszarzałe, które z sensami wywiał mistral. W tej skrzącej bieli - kto je znajdzie? Czy warto taki wiersz napisać, gdzie mowa płynie rytmem, rymem, a treści szuka ktoś naiwny. Biedak się głowi już z godzinę!

zostanie o śnie przecudny co mi dziś znowu rozkołysałeś lazurów skraje sponiewieranej niełaską czasu powiedz obiecaj że już zostaniesz * Sen, psotnik nocy, o świcie pryska, by zatrzeć ślady marzeń stęsknionych. Buduje czółna, splata je liną, może potrzebne będą znów komuś. Zapewne ludziom, którzy zgubieni i na zakrętach tracą swe ślady, a przecież można otworzyć oczy, bo tam, gdzie spojrzysz myśl się pojawi. Zabełta w głowie, kwiaty rozsypie, żeby zmierzchami układać wzory, możesz je podpiąć w zszadziałe ranki, niechże i w grudniu zwiośnieją twoje. * fragment wiersza.. Alicji Wysockiej.. pt. "zostań" Alicjo... :) dziękuję za kolejną inspirację. grudzień, 2023

niedawno szliśmy trzymając się za ręce chcę jeszcze wczoraj wracałam do wspólnych ram nie pragnę zmian policzek przyciągałeś by muskać twarz dziś to miraż głęboka miłość głęboka rana za ścianą ściana

Grudzień budzi we mnie Grincha wśród tłumu rozentuzjowanych wózków kiedy uderzają pierwsze dźwięki znajomej piosenki w oczach zapala się nutka szaleństwa //wypatrując siekiery// pali żądza by zdążyć ukatrupić sklepowy głośnik za nim sam zacznę nucić Juuu bejbe

Dziwny wiersz Ach, przynieś mi kochanie trochę wody, proszę, Bo pić mi się chce bardzo. - Toż to czysta sprzeczność! Dlaczego tylko tyle? Nie wiem, lecz mam pewność, Że bardzo tu ucierpi. Jaki z tego wniosek? Jeżeli, dajmy na to, pójdę i przyniosę, Szklaneczkę - co się stanie? Pewnie o kolejną Poprosi mnie znienacka. Pójdę nadaremno, Bo bardzo się napije, lecz ucierpi trochę. Naleję coś pomiędzy, ot, kompromis taki, I pewnie będzie dobrze, lecz wciąż niedokładnie. Czy zadać rozumowi nieuchronne straty, Nim życie, bez pardonu, to uczyni za mnie? Ogólnie rzecz ujmując, problem jest niebłahy; Spróbuję się dopytać - a nuż będzie łatwiej. ---

o śnie przecudny co mi dziś znowu rozkołysałeś lazurów skraje sponiewieranej niełaską czasu powiedz obiecaj że już zostaniesz niechajże wreszcie pośpią się myśli wierne tęsknocie uczuć strażniczki w małej ułudce co nie ma steru nasze są przecież powiem to wszystkim na co ci spytam mój śnie jedyny wciąż odchodzeniem od siebie trudzić zimno o świcie drogi poślepły zbłąkasz się jeszcze i nie powrócisz

jeśli się kiedyś jeszcze spotkamy i los pozwoli przeszłość odbarwić będziemy cieszyć się każdą chwilą splątani węzłem tego co było znajdziemy sposób jak go zaplątać by los oszczędzi ł kolejnych rozstań wspólnie stworzymy ostatnią zwrotkę którą zaśpiewasz i razem potem pójdziemy krętą miłości ścieżką będę Cie mocniej trzymał za rękę nieważne co napotkamy dalej będziemy marzyć

nagle - ściana ze światła spod ziemi wyrasta przeszywa promieniem i budzę się - ból nie daje znów zasnąć i tylko żyć potrafię lub umrzeć

Z cyklu wyciągnięte "z szuflady" cz.XVII ich zabaw plac dla nikogo nie ma miejsca myśli idą korytarzem wewnętrzny krzyk przeszywa pora zatopić się w amnezji bez grama uczuć namalować nowy lepszy świat autostradą ominąć piekło

Na końcu każdej drogi człowiek się zatrzymuje zmęczony wędrówką drogowskazu poszukuje Na końcu każdej drogi boleśnie się zastanawia czemu na jej końcu los z kwitkiem go odprawia Przecież nie jest zabawką z której można drwić jest godnym człowiekiem pragnącym marzyć i śnić O drogach których końce drogowskazy ozdabiają które do dalszej wędrówki swa mocą zapraszają

życie jest piękne kiedy zakwita w tobie ruczajem i rwie na przekór tamy omija gna wodospadem na połoninach czarem nabrzmiewa i się wylewa wonną niziną lecz koniec końców kiedyś być musi a wtedy sól smakiem

ten wers to przypadek siódmy napisany na peronie między spóźnionym a odwołanym pociągiem moje wiersze noszę w kieszeni nóż się otwiera

- akrostych - Zima zawitała do nas, jak co roku, I śnieżną kołderką okryła świat wokół. Mróz skuł lustro wody, i fal nie ma wcale, Ale zimorodki fruwają wytrwale.

nad morskim brzegiem stoi chłopczyk z jego lekko zaciśniętej piąstki wysypują się [ziarenka piasku - jeszcze nie wie, że właśnie tak czas porywa [chwile jego życia o morski brzeg uderzają kolejne fale - wszystkie podobne do siebie, każdą wieńczy [grzywa piany w stronę morskiego brzegu wiejący wiatr niestrudzenie podnosi falę za falą - dobrze wie, że morze to stałość i zmienność [zarazem Legionowo, dn. 07.09.2005 r.

Marian zapragnął - gdy mu koryto Po same brzegi napchał zasiłek - Spektakularnie dać upust zbytkom. Krzyknął: w Bangkoku jeszcze nie byłem! Szybko podróży punkty obmyślił, Wszak o Tajlandii dużo wie z sieci: Kuchnia przyjemnie kiszki przeczyści, W hotelu dziewczę z prąciem przeleci. Zamiast do celu, trafił do celi - Przy cudzym kręcił się samochodzie, Pobił człowieka, co się ośmielił Szepnąć: uwaga, Polak to złodziej.

Przypatrz się, widzisz? To ludzie, a cienie. Teraz się dziwisz; To pustki promienie. Jak krople spadają: Wszystek lichy sobie w bezkształtnym grobie; Tak duchy się mają. Bez celu, bez domu, Bez sily, bez promu, Bez marzeń okrycia... Bez uczuć pojęcia, Bez serca objęcia. Och! bez życia!... Grudzień 2022

Witam - ano nie łatwo to fakt - dziękuje za przeczytanie - Pozdr.serdecznie. Witam - zgadzam się z twoim komentarzem - do skutku trzeba próbować - Pozdr.serdecznie. @Andrzej P. Zajączkowski - dziękuje uśmiechem - @Leszczym - dzięki -

@GrumpyElf - dziękuje - Witaj - podoba mi się twoja zgoda - dziękuje - Witaj - dzięki za ten ślad - Pozdr.serdecznie. @Leszczym - @kwintesencja - pięknie wam dziękuje -

Na listku jesień kropelką pisze znużone słońce zamyka oczy mrocznie i mokro wiaterek wzdycha ponury nastrój słówka wypłoszył Przemknęła z gracją ostatnia myszka kotek ciekawie zerknął z poddasza przygoda przeszła mu koło noska z pogodą zamókł słomiany zapał A z drugiej strony tafli księżyca za szybą ciepłych przytulnych krain życie wygodną koleją losu toczy się gładko chłód mając za nic

Gdyby nie było głodu w pamięci nikt by się nie chciał najeść do syta. A wypoczęty przecież nie marzy, żeby spokojnie znowu się wyspać. Kochać na zabój może spragniony, a nawet gorzej: na śmierć zakochać. Nażyć na zapas nie będzie żywy bo przecież żyje, może to olać. Najeść się, naspać, na zapas kochać: kto w grzechy włożył i rozpasanie? I takie ludziom zasady nadał. ................... Czy to Ty Panie?

Z cyklu: Nietypowe grzybobranie Dla pewności Nie wierzyłem, że żona zmarła Przecież w myślach nie umarła Jakby po domu wciąż chodziła Chodź od pracy, to stroniła Ale tłucze się garczkami Kto? Nie ona? Poza nami? Pewnie zgon swój sfingowała Inaczej odejść nie umiała Muszę sprawdzić, się upewnić Czy nie żyje, tych pieniędzy Co ich z konta nie ubywa To wskazuje, że nieżywa Ale może innego doi Może zażywa na Bahamach swawoli A grób pusty, zostawiony Świećcie świeczki, dla mej żony No to idę z łopatą w nocy Odkopuję, hej, pomocy Ale śmierdzi, bez perfumów Nie podbiła by serca tłumów Kiedyś to o siebie dbała A teraz, to jakaś zakała No i ciało, nadgryzione, Może to czas, przesądzone Dobra, zakopuję, jest To tylko dla pewności test Żon swoich nie okopujcie Albo, dobra, tak nie stójcie Teraz spokojnie po nocach śpię Tylko ktoś po głowie wali mnie Może duch, tylko jak go zakopać Znajdę sposób, żeby go dopaść //Marcin z Frysztaka Wszystkie moje książki Za darmo Znajdziesz na stronie: wilusz.org

Pilnujcie się siostro i bratku tkliwie i niegadatliwie aby kogoś obok was nie wyplotkować z interesu na stałe Omów, pogadaj i obgadaj, ale daj kiedyś stop wszyscy potrzebujemy również - jako nie twoi - spokoju na trwałe Pamiętaj proszę, że plotka przeobraża się w promo w pewien sposób realnie tu nie istnieją tylko ci niewidoczni Zważ, że w jaskrawie czarno – białych czasach plotki biegną w ciągi, serie, tematy dnia, teorie i tagi grupowej nierozwagi Z plotek idących w skalę nie sposób się wyplątać wychodzi się im naprzeciw z dumną, rozbawioną twarzą by być mocniej je się podsyca Ot, niekompletna matryca do połowy wirtualnego życia... Warszawa – Stegny, 04.12.2023r.

@Rafael Marius@Tectosmith Dziękuję za przeczytanie i spodobanie się @kwintesencja Szczerze mówiąc, nawet zapomniałem, że jest coś takiego jak męskie i żeńskie rymy. Dzięki za przypomnienie, no i naturalnie także za serducho.

@Wędrowiec.1984 Zazdroszczę Ci, że potrafisz z takiej "bzdury" zrobić sprawę godną opisania wierszem, zawsze chciałem tak umieć ;D Wziąłem "bzdurę" w cudzysłów, bo jest to faktycznie bzdurą z takiego codziennego punktu widzenia. Dla ludzi wyczulonych na język jest to natomiast koszmar :P Mój ojciec, kiedy chciał coś zanotować, ale jednocześnie zasugerować, że tego notowania nie ma dużo, mówił "daj mi kawałek długopisu". Niby nic, bo na poziomie czysto komunikacyjnym wiadomo, o co chodzi, ale irytowało mnie to do tego stopnia, że kiedyś połamałem ten cholerny długopis i faktycznie podałem mu połowę i okazało się, że on nawet nie był świadomy, że tak sformułował prośbę xD

Jak 'czarująca' nie ma znaczenia, ale to trochę jak między czarusiem i czartem, ten drugi to nieco bardziej doświadczony czaruś.

Zastanawiałem i pomyślałem Co by to było gdyby zgubiło. Czy to naprawdę taka wielka strata, Kiedy nic nie robi i nie wzbogaca? Co by to było w języku naszym, Gdyby sprzedać i drapać inaczej? Przecież tak czysto i tak klarownie Wszystko tłumaczy i samo rozumie. To tak banalne i oczywiste, Żeby wywalić z mowy ojczystej. Co nim zapiszesz to nie zgubi I pewnie jednak ktoś je polubi. A się się śmieje i się zabiera Bo je po prostu trafia cholera. Wiersz inspirowany poradami na forum poezja.org

@Rafael Marius @kwintesencja Dokładnie o to mi chodziło w tym wierszu. Zastanawiałem się, czy czytelnicy zauważą to drugie dno, ale jak widać, wam się udało.

@Tectosmith Dzięki bardzo pozdro ;) @Rafael Marius Ten cytat odnosi się do satysfakcji,chociaż gdy czasem bywa ona tylko chwilowa.W tym co napisałeś jest pełna słuszność nie da się ukryć.Dobrze jest jednak nie "rysować" go na nowo,ale to już inna historia pozdro ;)

Im większe wychylenie od stanu wyjściowego, tym większe cierpienie. Są tacy, co ryzyka nie podejmują i tacy, co próbują. Zyskiem jest rozwój. Ściskam, bb

w dojrzewaniu nie chodzi o czas bo ten jest miarą umowną lecz tak odsiewać myśli by zyskać własną klarowność

@Rafael Marius to prawda, u Ciebie równo zawsze :) U mnie to raczej dość różnie. Zazwyczaj serce i intuicja podpowiada. @Krzysica-czarno na białym wybabrać mogą ale czasem i upiększyć. Różnie to bywa.

Ty śpiący w ogólnej mogile Bez imienia i rodziny Zrobiłeś tyle .. Lecz wciąż za mało By dla ciebie było niebo Miejsce w pamięci Choćby jednego .. Widziałem cię Jak umierałeś Metalowe obręcze łóżka Krzepiły więdnące ciało Objęciem zimnych ramion Patrzyłeś w odchłań białą Sufit jak korytarze Ubrania na przeźroczystych ciałach .. Kartki niezapisane Miałeś w głowie całą powieść Na wyciągnięcie ręki Zbyt już słabej .. To było pióro malarza To był tylko skrawek Pozostało wzruszyć ramionami Pokiwać przecząco głową Z niedowierzaniem .. Skasowany dysk Stara maszyna do pisania W okienku lombardu Na pokrycie kosztów mieszkania Nory lisiej, czarnej jamy Patrzyłeś w ścianę Licząc słowa i przecinki Czy pamiętasz i odtworzysz .. Ty wyjątkowy Ponadczasowy Zrealizowany prawie Umierasz w tłumie Zostawiając historię Jednej z galaktyk Na ścianie szarej bryły.

@Giorgio Alani Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz.

Z łuku w powietrze strzałę wysłałem, Spadła na ziemię, lecz gdzie - nie wiedziałem; Bo z zawrotną szybkością pomknęła, I natychmiast mi z oczu zginęła. Z mych płuc w powietrze pieśń wyśpiewałem, Spadła na ziemię, lecz gdzie - nie wiedziałem; Bo człowiek musiałby mieć oczy kocie, By mógł pieśń zobaczyć w locie. Długo później stanąłem przed strzałą, Wbitą w pień dębu i nadal całą; A i pieśń całą, po długiej poniewierce, Znalazłem wbitą w przyjaciela serce. I Henry (1845): I shot an arrow into the air, It fell to earth, I knew not where; For, so swiftly it flew, the sight Could not follow it in its flight. I breathed a song into the air, It fell to earth, I knew not where; For who has sight so keen and strong, That it can follow the flight of song? Long, long afterward, in an oak I found the arrow, still unbroke; And the song, from beginning to end, I found again in the heart of a friend.

ból nie pozwala zapomnieć o życiu pustoszy nerwy dziki gon poślubiłam zbytek przestrzeni i coroczne zawieszanie smutku na świątecznej choince słoje w deskach podłogi są takie wyraźne cierpienie wyostrzyło mi wzrok wszystko robię źle jesteś już po drugiej stronie mgła księżyca przybywa nie ma rozmowy biały sen

Grudzień Miesiąc nudy Dokoła ślisko Chodzisz po śniegu I mokną ci buty Grudzień Miesiąc smuty Ciemno od czwartej Ciemno do czwartej Brak ci otuchy Grudzień Miesiąc nadęty Wszędzie choinki Tanie ozdoby Ciągłe prezenty Grudzień Miesiąc wspomnień Mimo tej nudy Smutku, nadęcia Nie da się o nim zapomnieć.

Nie wiem, co napisać w tym sonecie Bo brak mi słów, które byłyby żadkie Może użyję słów, które są egzotyczne Lub słów, które są archaiczne Może opowiem o jakiejś fantazji O smoku, który strzegł księżniczki Lub o rycerzu, który był dzielny I pokonał smoka za pomocą sztuczki Może napiszę o jakiejś tajemnicy O zaklętym zamku, który był ponury Lub o czarodzieju, który był potężny I rządził zamkiem za pomocą czarów Może napiszę o czymś zupełnie innym O miłości, śmierci, życiu lub świecie (Lub o sobie, o tobie, o naszym losie I o tym, co czuję, i co myślę)

@Jacek_Suchowicz Warto, ale nie wszędzie. Umiar również znać trzeba, ponieważ można się czytelnikowi po prostu znudzić.

@Gizel-la Kolejny wiersz wrzuć do "wierszy gotowych". Będziesz miała lepszy odbiór a jak się znajdzie ktoś do "poprawiania" to i tak Cię poprawi :-)

@GrumpyElf Proszę Cię, pozwól mi myśleć, że celowo wybrałaś taką niewyszukaną formę dla tego wiersza i że ma ona jakiej uzasadnienie :P

cierpię od cierpienia bo zanim (się) unicestwi jest żywe do żywego

Przypuszczam, że sam usunął. No cóż, będzie mi go brakować... Nie mam się z kim kłócić :-) Pozdrawiam.

@Kamil Olszówka To drugie wydaje się prawdopodobnym 😉 ... Proszę bardzo, Kamilu. Dobrej nocy.

@Rafael Marius... poszedłeś bardzo szeroko w czytaniu, a ja z kolei bardzo zawęziłam, że o podpałkę i kawałek drewienka chodzi. Fakt, są jeszcze słowa... ogrzewa nas... wobec tego dorzucę i mój plusik.

@Natuskaa Może to o myślach.

Leszczym... gdy czytałam całość, wtręty w nawiasach wywoływały szczery uśmiech... :)) A wiersz.. to wypisz, wymaluj... scenki z życia... ;)

A nawet gdyby, to przecież można narysować kolejny.

-Mistrzu, czy za wszystko w życiu trzeba płacić? -Ci, co wiedzą ile, stają się bogaci.

Bella Donna (Piękna Pani) Smutno mi, Pani... Otulony mrokiem czekam, Tobie już oddany... Smutno mi dzisiaj. Smutno mi... Pani... Tak chłodno tutaj, Tak ciemne jutro! Tak pusto wczoraj... Smutno mi, Kochana. Tobie cały oddany Losu już nie zmienię, Nie przeżyję raz jeszcze. Nie wykrzyczę jeszcze raz! Smutno mi, Pani...

Być może wtedy pogubiłeś słowa należały do nas gdy ścieliły karminowe ikebany pomiędzy zanosiłam niektóre na poddasze wilgotne ściany łaknęły ciepła by zapłonąć o zmierzchu tygodnie znowu na wybojach stłumiona oczekiwaniem palcami wykruszam krochmal pościeli przekora obok milczenia tylko łańcuchy na szyi coraz grubsze przecież potrafisz być tak jak lubię październik, 2012