Ranking

Twarzą do słońca, tyłem do cienia, idę i spełniam swoje marzenia realizuję się jak życzenie twardo w pokera gram z przeznaczeniem. Plotę warkocze włosów nie zetnę ominę wszystko co podłe, szpetne swoje sekrety puszczę dla hecy założę suknię odsłonię plecy. A potem z wiatrem poromansuję on zawsze we mnie piękno znajduje pójdę przed siebie niczym zajęta beztroska, miła i uśmiechnięta. Pójdę przed siebie wydeptam drogę nową i moją bo wszystko mogę i nie przelęknę się, nie zawrócę wczorajszą siebie na zawsze rzucę.

Spoglądam w niebo i świat od razu staje się lżejszy. Płatki z czułością bielą powietrze. A w głębi planu żywy ze szczęścia chłopiec wciąga pod górę drewniane sanki.

mam w horoskopie dumne lato które łatwo urazić mam wyobraźnię bogatą która zakute łby drażni artystycznie ustrajam przestrzeń bo lękam się gołych blatów a dla nich kolory i formy to tylko syf i bałagan chciałabym mieć kotwicę przyczep do myśli własnych własnych uczuć piwnicę swoich marzeń spiżarnię wszystko odwleka się w czasie nie wiem czy życia mi starczy by kłody rzucone przeskoczyć i odczuć wszechświetny zachwyt

... piórko i żalki "dość dawno przeszło niewidzialnie największe z wszystkich moich pojęć że pióra też się mogą kochać pióro poety oraz moje" * Pióro gdy żale, zawsze ożywa, choć klej wysycha, kleją się słowa, to co ucieka wędruje ścieżką, nocą przy stole w ciszy się chowa. Poruszy myśli, lampkę zapali, album już sepią puka do serca, usypia smutki bo przecież pamięć, znów kołysankę nuci dla szczęścia ... .... że dziś niemrawe, a kto to zmieni, może aniołom rzucić zadanie, one w dobroci skrzydła zanurzą, nie na tę chwilkę, na wieczność całą. 18 listopad, 2023r. * - strofka z wiersza Alicji Wysockiej... "trzynaście lat temu..." Alicjo, naszeptałaś w swoim i poszło... dziękuję za inspirację... :)

pcha się wszędzie na złość złu prosto w twarz jaśnieje na czarnym dnie rozpaczy - jej okruch się uparcie żarzy i nie da się odstraszyć tak kocha

Zachować spokój ducha nie dać się ponieść emocjom Niech oczy mądrze patrzą niech serca mają racje Niech czas będzie łaskawy nie przyciska nas do muru Wróg niech będzie mały bądźmy dla innych guru Bo życie jest zbyt piękne szanujmy jego wyzwanie Nie mówmy że nam obojętne co się jutro z nami stanie

niecierpliwa jestem nie potrafię doczekać świtu tych minut wyciszeń godzin ściągniętych warg źrenic utkwionych w zatarte rysy poezja we mnie nie umie kłamać dotyka bez pytania przesuwa prawdą po skórze do krwi do wybaczeń mój cichy jęk dochodzi do powiek oczy skuwa ogniem - nie chłodem dlaczego zatem drżę... w tysiącach słów milczę imieniem którego nigdy nie wypowiem zachłanna jestem zostań jeszcze na chwilę a wezmę nawet cierpienie byle twoje byle z tobą śnić na papierze

dość dawno przeszło niewidzialnie największe z wszystkich moich pojęć że pióra też się mogą kochać pióro poety oraz moje odtąd wspomnienia są już święte chowane w sercu a nie w grobie lecz ożywając zmartwychwstają srebrzystoszklistym rąbkiem powiek

myśli uśmiechnęły się do ciszy zobaczyły ciebie ciebie radosną na małym białym stateczku w parku na wyspie byłaś tuż obok obok mnie inni inni pasażerowie patrzyli na ciebie w zachwycie a ja ja z dumą 11 2023 andrew

Moją nawet nawet twarz musieli mi zaplamić, pokiereszować, a nawet zabrać, ażebym w końcu zrozumiał, czego rozumieć nie raz i nie dwa wcale nie chciałem, że nie jestem i być wcale nie chcę twarzą Loreal. Warszawa, 18.11.2023r.

@Nata_Kruk Także dziękuję :) Zdarza mi się to bardzo często, że strofka sama się napisze potrafi zbudzić w środku nocy zamykam pomysł w brudnopisie zapalam światło, zapisuję inaczej nic nie zapamiętam i rankiem robię awanturę kiedy nie zgadza się inwentarz

Adresat Nieznany Rozrzucał swe myśli niczym kadzielnica. Znał wszystkie swe tajemnice, choć siebie nie odnalazł w nich. Myślał o sobie z nadzieją. Wiedział, że nie wróci już. Zbyt płytko ziarno prawdy zasiał. Może jałowy był grunt. Nadzieja - zbutwiała jak liść - - w jesiennym deszczu na ścieżkach błota dryfuje dziś. Ziarna życia nie znalazł, choć wierzył, że ono jest. Z nadzieją spoglądał w przyszłość, z nadzieją przeklinał czas. Z nadzieją płakał i wierzył, że Ona (kiedyś) wróci do łask. Nie zazdrościł niczego - - tylko tych kolorowych snów. Z nadzieją o nich mówił. Może powrócą znów? Z nadzieją…

Tak widzi łza* Tango, ostre, tango, go i go i go, weź, go i go i go, tango, ostre, tango, mi nie wolno krok po kroku śpiewać i tańczyć i śpiewać - mi nie wolno krok po kroku myśleć i mówić i myśleć - na oku jestem: trzecia rzeczy pospolita dba myśleć i mówić i myśleć - na oku moim: łza, krwawa, łza - płynie, słynie tango i tango słynie w winie moim: łza, krwawa, łza - płynie, myśleć i mówić i myśleć - na oku jestem: trzecia rzeczy pospolita dba myśleć i mówić i myśleć - na oku, mi nie wolno krok po kroku śpiewać i tańczyć i śpiewać - mi nie wolno krok po kroku, tango, ostre, tango, go i go i go, weź, go i go i go, tango, ostre, tango... *więcej informacji Państwo znajdą w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor: Łukasz Jasiński (maj 2018)

Może nie księżyc to, ale głowa Odcięta niebu, ku nam się toczy - Kara za ciszą rozdarte słowa I czas, co nami w dwa skraje broczył. Może wyleje się Melancholia Na las, z którego wyjemy nocą Jak wilki głodne. W oczach - pochodniach Odbije nam się wspólny nieboskłon. I może kiedy spadnie - zabije, Nie szczędząc końca duchom ni ciałom, Może nas zetrze w jedną perzynę - Niech chociaż taką świat da nam całość.

Z cyklu wyciągnięte "z szuflady" cz.XIV spójrz na nas wszystkich zawołaj po imieniu zatop rozpacz w głębinach niech nie będzie powrotu kogo widzisz w lustrze siebie czy swojego wroga cel pada strzał zamknięta księga demonów

rozpędzona entropia świata szeptem spala wielkie słowa otwarły się piekielne sienie Erynie na granicach wietrzą pokolenia ciasno między wymiarami z płytkich ziemnych grobów wychylają ludzkie dusze kładzionych na prawym boku i głową obróconą na wschód czekających Mesjasza ludobójców związała przysięga na Styks

Dawno temu Albatrosa skrzydła szarpał wiatr, Niespokojny tancerz, burzy brat. Po szerokim niebie płynął czas Do tej jednej pośród wszystkich gwiazd. Ptak szybował dalej jak na złość. Słowa, których w końcu kiedyś dość. Czasem pośród krzyku całkiem sam Do niebieskich czy do piekła bram. Takie było ważne – dzisiaj drwi, Stały tam na oścież – zamknąć drzwi. Otulony w spokój cichy szept. Innym razem inny będzie grzech, Innym razem w innej zagra roli, Dzisiaj śpi spokojnie – już nie boli. Marek Thomanek 11.11.2023

włączę playlistę posprzątam dom w wisienki sukience delikatnie potrząsana zapachnę tak ciepło

Kiedy widzę oblicza upodabniające się świętym obrazom W skrusze i modlitwie Jest pięknie i czysto Oni są snem na jawie Opoką że będzie Jakieś jutro Są też twarze na których widać nienawiść bezmyślność Mówią że oczy są zwierciadłem duszy W lustrze powinny widzieć to samo

w porywistym wietrze niebo rozrzuca kartki słowa mrużą oczy ze zmęczenia jest jeszcze samolot uczepiony białej wstęgi potem atramentowa cisza wyjechałaś kilka godzin lotu stąd zamieszkałem między książkami twój koc czytam na dobranoc czasem mruczy kot w rękopisie po drugiej stronie wiersza

w domu mojej babci stał czarny telefon nocami staruszka walczyła z demonami a niemieckie korniki zjadały jej szafę czasami wykręcała jakiś numer i wyrzucała bogu że jest tylu głodnych i że znowu jest za dużo zimy a za mało węgla aparat nigdy się nie odzywał wszyscy bali się czarnego ebonitu, babci i samego pana boga który siedział po drugiej stronie kiedyś podniosła słuchawkę i milczała długo „już wszystko powiedziałam” rzuciła do nas, do telefonu i wyszła na pole zaczął padać śnieg gdy nadleciały gawrony rzucała kawałki chleba; odbijały się od bruzd ziemi bardziej odważne ptaki siadały jej na głowie

-Mistrzu, czy jest sposób, jak pozostać młodym? -Wybrańcy bogów mają na to metody*. * Wybrańcy bogów umierają młodo - Titus Maccius Plautus (Plaut)

a kiedy mgła się nie pokłada na mdły listopad Vivaldi chociaż grudzień posiąść chce opera w styczniu gra złudną euforią bo Kalifornią luty jawi się

Niedaleko Jesteś śpisz śnisz Do kogo głowę skłaniasz dziś Do kogo mówisz przez sen Za oknem latarnia lśni Krążą żółte samochody Ratują komuś życie Komuś zatrzymał się właśnie krwiobieg Niedaleko kilka przecznic Wiele lat minęło Krok chciałbym zrobić lecz księżyc Jest coraz bardziej rdzenny Jestem tu po raz enty Uczę się języka Wie o nim gwiazda strumień nieznany Jest pełen tajemnic

żeby coś się zadziało potrzebna jest cisza co aż dźwięczy wysokie ce organów przenika trzewia katedry spójrz na rozety Uroboros w witrażach zaklęty w murach dźwięk, jest w tym piękno i tajemnica Atmana w końcu wszystko jest prawdą i wszystko kłamstwem decyduje wiara.

Miłość jak upadły anioł, wciąż upada, jak nikczemna siła, coraz niżej, coraz niżej. Całe fałszerstwo z miłości zawsze wykwita, nie ma jej idealnej, fałszywe wartości w niej są potężne, pieniądz, wygląd, sława. Nikczemny anioł miłości nie dostrzeże tego, czego jest prawdziwe w człowieku.

Dni wartko płyną beze mnie. Kleję wzrok do szyby niczym dziecko w autobusie.

az by sięchciało pisac dalej........... by w końcu znaleźć jakiegoś chłopa co mnie przytuli co mnie pokocha chociaż przez dzień tydzień lub miesiąc a może nawet przez dni sześćdziesiąt albo przez rok czy wytrzymamy swoje słabości razem poznamy i każde książką będzie drugiego co nas pochłonie do upadłego wypełni każdy dzionek powszedni nagle staniemy sobie niezbędni choć to nie modne lecz wyznam skrycie przejdziemy wspólnie przez nasze życie :)

Od bardzo dawna jestem zdania, że bez emocji nie ma poezji. Po prostu nie ma.

@Wędrowiec.1984 Do wiersza są mi potrzebne emocje, wplatam je jak wstążkę we włosy. Nie ważne, przeszłe czy przyszłe, nie muszą być moje, ale bez nich niczego nie ma. Z podziękowaniem :)

Prowadzisz tekst w ten sposób, że przytrzymuje czytelniczą uwagę. To chyba mój ulubiony wycinek, fajna, oryginalna metafora. Pozdrawiam, D.

@Radosław tak, zdecydowanie za mało patrzymy w górę, wspominamy piękne chwile. Miła miniaturka :)

przyszedł biały kupił ziemię bo Indianin mówił jej nie cenię i wyrzucił całe plemię dał rezerwat dał na wsparcie jaki morał z tego macie? przyjdzie jeszcze taka chwila że ten kolor będzie tylko Indianina A Indianie, że swą ziemię mało cenią w rezerwatach tylko się nie lenią

@Radosław Piekny początkowy trójwers. W następującym po nim dwuwersie trochę "uwiera" mnie sformułowanie "żywy ze szczęścia" - jakoś nie potrafie tego zobaczyć i poczuć. Pozdrawiam :)

Mocne rozpoczęcie, obrazowy środek i czułe zakończenie - wszystko na "tak" :) A bohaterką jak dla mnie mogłaby być bezwarunkowa Miłość. Ewentualnie z siostrami - Wiarą i Nadzieją :) Pozdrawiam :) Deo

czy pióra też się mogą kochać jak możesz pytać właśnie dziś jch serce to stalówka złota co cudnym rytmem umie bić przestań uświęcać swe wspomnienia życie jak słońce grzeje nas świat rozpędzony wciąż się zmienia ale dla Ciebie znajdzie czas :)

@duszka Wytrwała również.

@duszka I tak trzymać :)

Dzięki.

A co to znaczy?

@sam_i_swoi Oportuniści też krzywią buzie i to bardzo... Jakoś ten oportunizm i ich musi troszkę jednak uwierać :))

@Wędrowiec.1984 To znam :-))) Widziałem ich już dwa razy live @Rafael MariusGraty za serducho Brachu

Posadź monetę. Wypowiedz trzy słowa. Wyrośnie drzewo, które obrodzi monetami.

@Leszczym Talenty... Dzięki za interpretacje !!

@viola arvensis Bardzo dziękuję! :)))))))) @Monia, @Radosław Wam również :)))))))) Deo

@duszka Dziękuję i pozdrawiam serdecznie 🥹

@Rafael Marius lubię jak do mnie zaglądasz i komentujesz, dzięki i pozdrawiam

@Monia Grunt to równowaga. By jej nigdy nie tracić.

Serce porwało pióro do tańca, lecz didżej z nieznanych przyczyn wyłączył konsoletę z gniazda.

@Radosław Ja wyskoczyłem i to nie raz, i wcale nie z powodu konduktora. Po prostu pociąg zwalniał na mojej docelowej stacji więc zaoszczędziłem sobie godzinnej wędrówki po torach w nocy. Dodam, że wyskakiwanie z pokaźnym plecakiem ze stelażem nie należy do łatwych. Ale, fajnie było :-) Pozdrawiam.