Ranking

Ze wszystkich smutków, które cię dopadły, najcięższe te są, o których wciąż myślisz. I choćby leżały na sercu ci skałą, ty swą radość życia, ciągle możesz wyśnić. Bo w każdej minucie jest pierwiastek dobra, i tylko otworzyć na niego się trzeba. Gdy świat stoi piekłem, goryczą i żalem, podnieś wyżej głowę, i patrz w stronę nieba. Gdy patrzysz się w niebo, to niebem się dzielisz, nie myślisz o sobie, ponad to się wznosisz. I z każdego bólu, cierpienia i smutku, doświadczenie, wiedzę i mądrość wynosisz. Niełatwa to droga, akceptować wszystko, porzucić swe ego, śmiać się z doczesności. Lecz kto posmakuje raz takowej mocy, nigdy nie porzuci tej drogi wolności.

Dziś ujrzałem świat bez granic. Wszyscy byli zakochani, wszyscy byli przeszczęśliwi, tylko jeden był nieżywy. Obojętnie leżał w trumnie, ciągle patrzył w niebo durnie, leżał w lesie jednocześnie, jak to bywa czasem we śnie. Jednak wcale się nie martwił. Gdy proszono go na party, bez ogródek odpowiadał: Mnie stan taki odpowiada. Gdy się w końcu obudzicie, we mnie znowu wstąpi życie, a was wchłoną mgły I lśnienia, bo was przecież wcale nie ma.

Nienawiść Korzeń Nienawiści nie został wyrwany. Nic a nic Diabły, Anioły nie dały, Demony... czekały latami... Nie pierwszy to dzień we Krwi skąpany. Winnych, Niewinnych, Dzieci i Matek, We własnych łóżkach, pod gruzami... Miasta i wioski w pył zamienione, Płaczą, wciąż płaczą! Lecz... Nie ma do kogo, nie ma kto pomóc.. Masywne wrota ludzkiej Miłości Szczelnie zamknięte, głuche, nieczułe... Podłością zaszczute... Zamilkły. Martwe... Ziarno Nienawiści rozkwitało wiekami. Nie zmierzło pod powierzchnią lecz Kusiło rajskimi obietnicami... Fanatyków Tabuny proroctwem mamione, Wycinają życie wolnością "splamione", Naginając przeszłość i teraźniejszość! Ogień Piekielny niczego nie wybiera, Zabiera, dusi, trawi, Spopiela! Zwęglone Ciała z godności odziera... Lecz Ty się nie martw, nic ci nie grozi. Do tej części Świata Ogień nie nadchodzi, Jeszcze... Wiersz poświęcony ofiarom wojen i terroryzmu.

Z cyklu: Nietypowe grzybobranie Rozmach ujawniony Rozbudowa wielkiego gmachu Coraz szybciej nabiera rozmachu Pną się mury, co to będzie Takiej budowli nie ma wszędzie Setki ludzi tu pracują Setki spraw wciąż dogadują Czy jest zgodne to ze planem Czy betonu naskładane I te schody, windy też I rozchody wielkich wież Okna takie nowoczesne Klima i nowinki współczesne Drzwi na kartę, daję słowo Jest tu całkiem wyjątkowo Oświetlenie tu z paneli Samowystarczalność Cię onieśmieli Zapomnieli tylko o jednej rzeczy O fundamencie, nikt nie zaprzeczy Budynek skończony i zawalony Bo bez fundamentów, sens życia skończony //Marcin z Frysztaka Wszystkie moje książki Za darmo Znajdziesz na stronie: wilusz.org

Kiedy lekcja języka polskiego wchodzi w decydującą fazę, nastoletni Timur dyskretnie opuszcza salę, by pod osłoną ciszy porozmawiać z ojcem. Chociaż dzieli ich porządek świata, obaj okopali się na froncie.

Tęsknota obrazie wśród obrazów bez gwoździ i bez ram obrazie wśród obrazów z dziurami, pełen ran przeminą dni żałosne przeminie burzy czas dawną świetność odzyskasz jutrzenki wzejdzie blask obrazie wśród obrazów

Mi jest dobrze tu gdzie jestem gdzie witam kolejny dzień który coś tam przyniesie może uśmiech może łzy Dla mnie to ważne miejsce tu znajomy dotyka wiatr krzywo patrzy wróg przyjaciel podaje dłoń Tu jest mi bardzo dobrze ale czasem pragnę być tam gdzie mnie nie było doświadczyć tego co tam jest Poczuć bliskość gwiazd móc dotknąć kolorów tęczy a potem powrócić na ziemię napisać wiersz o tym gdzie Tak naprawde najpiękniej czy tam skąd wróciłem czy tu gdzie na co dzień przechadza się mój cień

na świat przychodzi - wiersz tylko ją zatrzymać choć na długość kilku słów i znika lęk jest miłość

Po lampkach prosecco z dużej butelki i przy zapalonej lampce nocnej ich seks wybrzmiewał wręcz unikalnym lampionem (kochali się przecież na zabój). Przyświecał perspektywiczną przyszłością, którą ciężko sensownie podważyć. I podczas tegoż właśnie zaświecały się chyba wszystkie ich części ciał różowych. Warszawa – Stegny, 06.11.2023r.

wolność to nie iluzja mamy związane nie tylko ręce żonglujemy aby znaleźć jej skrawek dla siebie nie rośnie na łące ale... ale pielęgnujmy ją jak kwiaty warto dla tego skrawka żyć nie oddawajmy wolności łatwo przytulmy ją do piersi pokochajmy 10.2023 andrew

One zawsze gotowe wejść misiowi na głowę.

Za oknem deszcz jesienny rozproszył liście Żółte, brązowe, wciąż zielone utkały dywan pod stopami Jestem tutaj, kropla deszczu o Tobie wspomina rzęsiście Czy jesienią zdarzy się coś między nami ? Jesień – pora kochana, gdy w słońcu Drzewa oddają swoją dusze i liście Czy wydarzy się coś między nami ? Z twoją twarzą w kropli deszczu na liściu

człowiek jest splotem głodu ziemi pragnienia oddechu i wody przedziera mrok w kolejne nowe czasy ślady osiadłego życia megality posążki kręgi oczy z czarnego obsydianu adresowane mury domów czaszkami z piaskiem niepiśmienny relief syna Anu z resztkami energii i wcieleń w snach widzę ogień

Każdy z elit kierowców to pirat drogowy a biedne owce dojrzewają do prawdy, już garść zaciśniętą pięściami ukraść pragną; a prawdziwa nie nakładką maski miłość nie odpuszcza przepisu: panoszy się wolno, idąc z historią — żaby i onuce w szwabach eurokomuną zagrabić niepodległość chcą, czeszą kolce prawdy — cierń na ich szyjach! ************************************************* /wiersz napisałem na początku września tego roku/

Wyautować się z Shoah dopłynąć do bram ziemi obiecanej otrzymać azyl bo jest prawdą co na cokole statuy wolności widnieje na spiżowej tablicy „Dajcie mi tylko swoich biednych tłumy całe, Obejmę ich gościnnie mymi ramionami. Przyślijcie mi bezdomnych gromady niemałe, Dla nich podnoszę lampę nad portu wodami”

@viola arvensis Bóg drogą do wolności.

Cicho tak. Przechodzę w słonecznych prześwitach, co się zalęgły w gałęziach rozkołysanego drzewa. Gdzie tak idę? Podążam powietrzem, niedomówieniem, wyszeptaną zaledwie chwilą. W tych cienistych smugach zapomnienia, w tych ramionach mrocznych i zimnych. Czy ty mnie… Powiedz… Ja szepczę, niosąc na ustach twoje imię. I jeszcze, i wciąż, i raz jeszcze w tej otchłani nieba. Ptaki fruną w migocie blasku. I mnożą się nawoływania, i dzielą. Scalają na nowo w jeden pogłos życia. Tak mi jakoś. Gdzieś tutaj, bądź gdzieś… Przybywam z głębokich pokładów czasu, zbyt odległych, aby można je było przywołać w pamięci. Przybywam, materializując się we śnie. Po co? Nie wiem, ale wiem, że wychodzę drzwiami otwartymi na przyszłość, następując próg z cichym trzaskiem dębowej deski. Spoglądam przez ramię i widzę przeszłość (dawną teraźniejszość) w wirującym kurzu zapomnienia. W przedpokoju, w tym chwilowym bycie, słońce kładzie ukośne promienie światła na ścianie, podłodze, na każdym sęku, pęknięciu, załomie… … wbijającej się pod paznokieć drzazdze, kiedy ściskam, ściskałem drewnianą poręcz schodów, dotykałem ramy obrazu, niczego… Ja tu byłem, nie będąc wcale. Bądź jestem. Coś się pomieszało, ugrzęzło w chaosie. Spadło z łoskotem, z brzękiem tłuczonego szkła… I jeszcze raz, i wciąż… Szło jak ginące z wolna echo, długo, długo… odbijało się od sufitów, ścian… (Włodzimierz Zastawniak, 2023-11-07)

dedykuję andrew jesteśmy snem czyjąś kreacją zbiorem pikseli na ekranie plikami bajtów RAM-u fantazją zlepkiem materii który mami lecz oddychamy mnóstwem pomysłów i jesteś Ty i ja we wszechświecie a na pragnieniach kiełkują liście uczuć kwitnących cudnie w lecie

no może czasem z serduchem:) @duszka właściwie to mogło by zostać samo "lecz" :)) @Nata_Kruk wielkie dzięki Wszystkim dziękuję

@viola arvensis Miło mi czytać taki komentarz.Szczerze wstawiając tutaj swoje publikacje nie nastawiam się na jakiś konkretny odbiór.Fajnie,że wiersz przypadł ci do gustu pozdrawiam;) @duszka Bo mroki i inne prawa natury rządzące naszym światem nie zawsze są takie złe pozdro ;) @Rafael Marius Podpisuję się pod tym stwierdzeniem dwoma rękami.Każdy człowiek jest w jakimś sensie "artystą" w obojętnie jakiej dziedzinie pozdrowienia;) @poezja.tanczy Dzięki,że zajrzałeś pozdrawiam;)

Miłujmy Się! Służyłem, służyłem Wielu, Choć źli, pocieszałem w Cierpieniu, Mówiłem, Zło, też ma swoją Drogę, Przepraszam Ich, gdy ja już nie mogę. Ojciec Was nigdy nie pozostawił, Choć dwóch Ojców już macie, (Ale Co Teraz? Co Będzie Dalej?) To już nie macie, co płakać po stracie. Toksycznego wiatru kierunek się zmieni, "Kto mieczem wojuje,od miecza ginie" Cokolwiek miałby ten miecz oznaczać, Bóg nowych dróg nie będzie wyznaczać. (Wy W Wierze Wiecie) (Amen.) "Father" ♫Sabaton "Idący Na Śmierć Pozdrawiają Cię" ♫Krvavy

Niebo zalało się łzami, ukryło słońca promienie, posiedzę przy tobie cichutko, nazywam się - zniechęcenie. Za ręce cię w pracy potrzymam, nim wstaniesz, pogłaskam po głowie, i każdą najmniejszą ochotę, szybciutko gdy przyjdzie wyłowię. Gdy zechcesz dać z siebie choć cząstkę, rozniecić uśmiechem pragnienie, to wtulę się w twoje ramiona, odsunę w kąt każde marzenie. I nawet nie zauważysz jak twoją duszę zaplątam, i nie dostrzeżesz na pewno, że z oczu twoich spoglądam. Potem po prostu już będę, zabiorę dobre momenty, byś z znikąd nie zdołał na dłużej, zaczerpnąć choć kropli zachęty. Więc radę ci dam zanim przyjdę i zechcę się przysiąść na moment, odpędź mnie, wyśmiej, rozdmuchaj, nim żądzą do ciebie zapłonę. Bez twojej woli mnie nie ma, nie przyjdę bez twojej zgody, w harmonii trwaj z własnym życiem i pilnuj wewnętrznej pogody. * dzięki Marcin z Frysztaka Polecam stronę wilusz.org

~~ Iga Świątek w meksykańskim Cancun - na swej drogi sportowej przystanku, pokazała klasę mistrzyni. Co zapewne też się przyczyni do znacznego wzrostu konta w banku. Jak najdłużej niech dąży tą drogą, - nasze brawa też Jej w tym pomogą .. ~~

@Nefretete Trudny temat z wolnością, ale ta prawdziwa jest w nas, niezależnie od tego, co dzieje się na zewnątrz. Do takiej warto się uśmiechać.

Dziękuję za przychylny odbiór i serduszko. Tyle, że czas płynie w określonym kierunku i nie można poruszać się wbrew niemu. Zatem pozostaje tylko mu się poddać i cierpliwie czekać dokąd nas zaniesie.

@Nefretete to mnie cieszy 😉 @violetta tak jakby

@viola arvensis Tak! To prawda. Wiem, o czym piszesz! Pozdrowienia przesyłam

@Tectosmith "Uderz w stół a nożyce się odezwą".

@Nefretete prawdziwe!

@andrew wolność można odnaleźć tylko w Bogu. Reszta to samowola a samowola to głupota. Pozdrawiam!

Potrzebują pomocy zwłaszcza tej jednej nocy gdy pościel z poduchą są za duże samotność rozwiewa wiatr wspomnienia wirują w burze błyskawice planów uderzają w kałuże byliby przecież przepięknie znużeni on podnóżek ona odnóża Warszawa – Stegny, 05.11.2023r.

@Leszczym To wspaniale, bo już zaczynałem się obawiać 🙂 . Jedno "może" wystarczy, a "tylko przejaw" będzie brzmiał lepiej. Oby stało się tak, jak wszystkim nam życzysz 🙂 . Michale, serdeczne pozdrowienia.

@Corleone 11 E, nie nic z tych rzeczy Kolego Michale. Po prostu może wiosną może będzie ładniej, spokojniej, przyjemniej, radośniej, lepiej etc. To przejaw tylko nadziei związanej z wiosną :)) Pozdrawiam.

ktoś pojawia się zniknął czy był prawdziwy odziany w różnorakie kolory z paletą barw trzymaną w dłoni światło księżyca jego postura coraz wyraźniejsza ta sama twarz artysta co nadał zmierzchowi lepsze znaczenie brakuje gwiazd na samym szczycie rozmieszcza je świta nowy pejzaż w trakcie malowania półkoło na kształt pomarańczy należyte miejsce zajmuje

@Marek.zak1 Jest w tym dużo prawdy. Ja dodałbym, że ta nienawiść jest skarbem nie tylko dla uciskanych narodów, ale i bardzo wielu innych ludzi w krajach wolnych. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.

Zakwitnąć jak kwiatek pragnęłabym latem, rozwinąć znów płatki swoje. Wykąpać się w rosie i wszystko mieć w nosie rozpocząć lipiec we dwoje. Drobinę zapachu rozpylić nad lasem, zwabić motyla na kawę. I zalśnić mu w słońcu, by dojrzał mnie w końcu, że nie jestem snem lecz jawą. Zakwitnąć jak kwiatek, czasem, pod lasem dobrze by przecież było. Szkoda, bo motyl mruknął pod nosem, że mnie się to wszystko śniło.

@Rafael Marius To zależy gdzie. Tu w Niderlandach śniegu bywa mało. Raczej nie pada, a jeśli nawet, to utrzymuje się krótko. Każdemu takiej zimy, jaka jest dlań wygodna 🙂 . Nie ograniczaj jednak Boga do sadowienia się nad jednym tylko regionem lub krajem 😉 😂😂 . Myśl w wierszu też jest dla wszystkich 🙂 ... Dzięki Ci wielkie za odwiedziny, uznanie i komentarz. Serdeczne pozdrowienia. @Nata_Kruk Nato, dziękuję Ci bardzo za czytelniczą wizytę oraz komentarz. Miło mi po raz kolejny cieszyć się Twoim uznaniem. Serdeczne pozdrowienia 🙂 .

@Leszczym Do wiosny 🙄 ?? Masz zamiar na kilka miesięcy zamilknąć czy sugerujesz mi powrót do Twoich tekstów dopiero w Marcu 🤔 ?? Serdeczne pozdrowienia.

Samotność jest etapem, w jakim człowiek zaczyna siebie poznawać pod kątem tego, co było i co będzie; jest to moim zdaniem tak zwany czyściec, w jakim budujemy swoją miłość na nowo. Moim zdaniem nie odstajesz od innych, bo gdyby tak było, to nie pisałbyś i nie wstawiał swoich wierszy. A skoro to robisz, to znaczy, że kochasz nie tylko samego siebie, ale i innych. Pozdrowienia dla ciebie!

O .. zniechęceniu.. czyli czymś, to może nieźle namieszać w głowie i w ogóle na całej linii codzienności. Tak to napisałaś, że wywołuje bardzo pozytywny nastrój... :) Miła lektura... długie, ale absolutnie nie nudzi. Pozdrawiam.

Wojna Strzelaj synu! Bóg kule nosi! Krzyczy na wojnie plutonowy do młodego "pospolitego" żołnierza. Tutaj macie przykład góry tak wielkiej, że nawet sam BÓG nie zdoła jej ruszyć, pomimo tego, że podobno ją stworzył. Tylko Jedna Osoba czyni każdy Paradoks z góry rozwiązywanym i nie sądzę, żeby był nią którykolwiek z wojskowych. Niestety Paradoksu Rządu Rządów BÓG za Nas nie rozwiąże, to My musimy Ich w końcu rozwiązać. "Wojna" ♫Bas Tajpan

@Rafael Marius momenty losu wciąż się przeplatają. Prawda.

wszystko jest chwilą wzburzonym morzem obłokiem na niebie twoim uśmiechem zbieramy okruchy wszechświata zamykamy w szkatułce marzeń płyniemy z czasem przekazując myśli znamy cel podróży… jesteśmy snem super przestrzeni 11 2023 andrew

@andrew "Celem podróży" jest chwila, w której będzie wszystko... Na zawsze. Pozdrawiam :)

Dołączam do słów Radka.... :)

@Monia "nadaje lepsze znaczenie" i "należyte miejsce"... Tak :) Pozdrawiam :)

Poezja jak woda Płynie strumieniami To jest jak piękna zagadka Która żyje między nami I uderza w chłodne serca Pali je swoim ciałem A pytasz co ja zrobię Z twoim ciałem? Czy tego właśnie chciałem? Pięknej kobiety podobnej Do skrzydlatego anioła? Czy mnie pokochać zdoła? Sam nie wiem (i wśród leśnych gęstwin) Szukam wciąż odpowiedzi Co to za mroczna tajemnica W mojej głowie nadal siedzi?

@sowa @sowa dziękuję, oczywiście powinno być "pętla". Co do samych błędów rytmicznych mógłbym prosić o wskazówki? Dziękuję @poezja.tanczy bardzo dziękuję. Także pozdrawiam serdecznie

@poezja.tanczy @Dragaz @Natuskaa @Waldemar_Talar_Talar @A-typowa-b Dziękuję Wam bardzo i pozdrawiam :-) Ale całkiem Ci sprawnie to ciosanie wychodzi :-)

Cudnie A czy może można kończyć też lipiec we dwoje?