Ranking

Naga w świat Przecież chciałaś być miła, nosić sukienki na czas…, garsonka się przybrudziła…, koronka straciła blask. Wyblakły z nadmiaru słońca… Coś zaburzyło ich rytm… Rozchodzą Ci się w palcach... Ratować (cerować) nie chcesz już… Może byś potrafiła… Coś babcia pokazywała, tylko Ty byłaś mała…, potem mama nie chciała… Omiatasz wzrokiem ubranie, nie wiesz co włożyć masz… Przekręcasz klucze w zamku i naga wyruszasz w świat..

lubię jak wodzisz na pokuszenie wersem od słowa do słowa, nie daj bym kiedyś dreszczowych wzruszeń bardzo musiała żałować uniesiesz taki ciężar sumienia, czy długo mam jeszcze prosić? jak się zawezmę, później rozdąsam dopiero będziesz miał dosyć

biegnę pośród czerwonych klonów dotykając listków jak gramofonu włączony by żyć chwilą wpatrzona tylko w górę

przerysowałam cię miłością nasycona ogrzałam miejsca chłodne oczy smutne jeszcze wczoraj czułością rozweseliłam teraz samo złoto wokół tętno w zachwycie pulsuje na policzkach okład gorący wilgotne pocałunki i pąki otwarte na oścież

Gonić za odpowiednim rozmiarem, albo próbować skroić szczęście na miarę, by w końcu dojść do wniosku, że z powodzeniem, a nawet i bez, można do niego dorosnąć.

Tak znienacka się pojawił. Rudy ogon, który lubi się bawić. Różni się od innych, co widać od razu. Pije mleko, bo od nikogo nie dostał zakazu. Swoją ścieżką jedynie kroczy, Bo nie lubi, jak sypią mu piach w oczy. Uwielbia prowadzić cały gatunek. Drogą, która nie przyjmuje wymówek. Pomimo tego, że wydaje się straszny. Bardzo chce stworzyć dom swój własny. Każdy od razu myśli, że jest chytry, Jednak dla mnie jest bardzo bystry. Podąża swoją ścieżką bardzo daleko. Chce odnaleźć krainę, gdzie leję się mleko. Trochę żałuję, że dłużej go u mnie nie było, Lecz nie zabronię mu się cieszyć tą cudowną chwilą.

Echolasek po nocy w ciszy okien brzask próbuje zdjąć zasłony kukułka skrzydłem trąca smak przy kawie rogal z miodem znów dudni werblem zegar las jak zawsze według planu samotne botki drepczą rów tuż za nim jeleń z łanią objęci spojrzeniami woń już z łuku strzela amor jak dobrze że jesienią z drzew liście choć lecą na mnie listopad, 2023

gubią CIĘ twoi synowie czy jeszcze ich tak nazywasz zaprzedają każdego dnia za lizaki za szybą z nadzieją że że je kiedyś poliżą jak jak się do nich... zniżą 11. 2023 andrew

Z cyklu wyciągnięte "z szuflady" cz.X pęka portret który przysłania szarość noc z ulicy Wiązów koszmar trzeba wymknąć się na horyzoncie nikogo ucieczka w głąb pustyni dokąd teraz iść gdy brakuje w piersiach tchu

Dotknąć wiatru zrozumieć deszcz rozmowy ptaków pokochać cień Odnaleźć sens tego co jest pocałować noc przytulić dzień Tylko tyle nic po za tym - to mi wystarczy po co mi więcej

Ze mnie nie człowiek, a diabeł prawdziwy, serca, jak dusza, już dawno sczerniało, zły i okrutny, jakby Neron żywy, lubieżnością niskim ciało się oddało. I spotkałem Ciebie, na Wolanda balu, zawsze radosna, ty kochasz świat cały, nie wadzisz nikomu, bez goryczy, bez żalu. Jako ja bies - ty anioł biały. Wróciłem do domu, domu pustego, lecz czuję wciąż pustkę, czegoś brakuje... Uśmiechu twojego! Tak rozkosznie ciepłego, że śmiejesz się dla mnie, taką wizję snuję. Nie może być jednak anioł narzeczoną szatana, i choć marzenie to bardzo brzmi złudnie, a pełna boleści i trudu jest ta zmiana, to cierpieć dla Ciebie - ach, jak to cudnie!

Szkoła po raz kolejny uczę się być odkrywam kształty emocji staram się przemijać po cichu więc wybacz wyznania naiwne nie znam słów piękniejszych niż milczenie kochanków na sekundę przed pocałunkiem nie znam uczuć piękniejszych niż nocna projekcja tęsknoty nim przyjdzie najnowszy wschód i samotność marszu z żalu uschnie srebrne krople na naszyjniku czasu rozpadną się przepaści zdarzeń a ja w spojrzeniu Twym rozmyje się bo nie znam myśli piękniejszych niż te z których rodzi się miłość spłoszonych obietnic na wargach o duszach w lustrzanych odbiciach co magicznie skrywają prawdę przed oczami pełnymi obaw przed sercami otwartymi na przestrzał bo pora by zgubić kluczyk przychodzi wraz pierwszą jesienią z pierwszym dzwonkiem na lekcję byśmy znowu uczyli się być

czy szczęście może mieć rozmiar pięć osiem dwanaście cali ech długo by o tym można ten temat już rozważali do szczęścia trzeba dorosnąć tu myśl przemycasz skromnie lecz każdy ma własne szczęście na swoim własnym poziomie :)

Nie wiem ile warte dziś słowa, Ale obiecaj mi, że to nie minie, Uczucia są kruche, jak najlepszy towar, Choć czasem też piękne, jak Paryż po winie, długo wątpiłem. To wszystko to brzemię, te myśli tak ciężkie, Choć pamięć nie zginie, jak krople rosy we mgle, Musimy pogodzić się z tym, że nic nie trwa wiecznie.

pogranicze od początków holocenu piaski obiecanych ziem na dwa narody wróżonej ciągłość niewoli Rzymu Osmańskiej Arabów i niedoli prawdziwy koszmar ostatnich tysięcy lat w miejscu podbitego miasta tyczona granica nowa religia i prawo ścinające podnoszącego głowę wysiedlenie wypędzenie rzeź przez to wszystko poczucie niesprawiedliwości jest bardzo ludzką cechą i utrwaliła się w genomie naród wybrany w diasporze bez czasu i przestrzeni Patestyńczycy nigdy nie opuszczą historii klucz rozumienia przepadł

ciepły dotyk dłoni przy kawie tak szybko uciekła lewa dłoń nagle otwarta chce jeszcze jedziemy na szlifa ręka pewnie ląduje na udzie niczym w fotelu szuka wygody pomiędzy nogami policzkiem sprawdzam dokładność golenia wyczuwam miejsce pod kością nie ten kąt cięcia usta zsuwają się niżej i niżej, na szyję siejąc deszczykiem dreszczów piąty wymiar..

Anioł i diabeł są z tej samej bajki, tak czy inaczej, prawda to prawdziwa, że jak w zaświatach, zdarzają się przypadki, w doczesnym życiu też podobnie bywa. Jednak najczęściej widzi się aniołem diabeł, co rogi twarde ma jak kamień, a myśli czarne jak kociołek smoły, w którym anioła wciąż nazywa diabłem. Nic tu nie jest proste, wszystko zagmatwane Niebo i Piekło miesza się w kosmosie, anioł się przejmuje życiem zmarnowanym, diabeł wesoły, ma to wszystko w nosie. Pozdrawiam

zaś anioł się zamyślił nawet nie zasmucił pomyślał: jak kocha zaraz się nawróci :)

@Ewelina Jak to dobrze, że wychwyciłaś ten moment i podzieliłaś się nim z nami... Zrobiłaś to pięknie. Dziękuję :)

@Ewelina Ślicznie. Bardzo ładny i czuły wiersz. Pozdrawiam serdecznie :-)

Racja. Zwłaszcza że pluje tutaj człowiek piszący stale teksty do Boga. A ja myślałem że Bóg to miłość, wyrozumiałość i przebaczenie. Czyżbym coś źle zrozumiał???????????????

Gdy paznokcie zmienią kolor Na filołkowopastelowy Twarz zastygnie w punkcie zwrotnym Głos zamilknie jak organy W idealnym interwale.. Nikt nie czeka na przystani Nie posypał drogi solą Nie zakwtnie więcej wiosna Pąki nie wybuchną walcząc O poza rozmiarem kosmos... Czułno leży tak jak kłoda Unosząca się na wodzie Tęskni za gorącą smołą Za szczelnością desek starych.. Schować trzeba w żółtym piasku Sklecić z brzozowych gałązek Literę najprostszą..

Już jest grubo po północy Gwiazdy liście z nieba lecą Hej! wiaterku nie wiej w oczy Księżyc róg swój w nów zawinął Bukiet z liści uzbierany Kolorowy jak ta jesień Cień ciemniejszy w takiej nocy I szeleszczą liście w lesie Idzie zima bielusieńka I posrebrzy łąki trawy Nawet pająk malusieńki Przeniósł się do ciepłej ławy Zawitały już sikorki Gile będą lada chwila I słoninki wiszą skórki Ciepło będzie jesień wiła Deszcz codziennie płata figle Raz jest ciepło a raz zimniej Już przy zimie wnet ostygnie A parasol wyschnie bardziej Takie ciche są wieczory Łuny gasną nad cmentarzem Dusze ukojone - wzory Do spokojnych snów i marzeń

-Tato, powiedz, między nami, one bawią się lalkami, a gdy my się bawić chcemy, mówią nam, że nie możemy. -Bo dziewczynki tak już mają, lalki ładnie ubierają, ale zgody na to nie ma żeby chłopiec je rozbierał.

Moje usta dotykają twoich (Jesteś najpiękniejsza) I najdroższa memu sercu Więc poprowadzę cię Przez błękitne doliny I będą tak w rozkoszy Mijać nam kolejne godziny (A czas nie będzie istnieć choć przez chwilę) Bo gdy ty będziesz przy mnie To wszystko będzie fantazją (I słodką tajemnicą) A ty ujrzysz mnie pewnego dnia Gdy będę spacerować deszczową ulicą (I będę czekać aż do zmierzchu) Na twoje radosne powroty Bo w sercu mam jeszcze trochę tęsknoty

Z Adamem, który napisał, że dobrze się czyta :)

@Nata_Kruk czyli realistka:), ja w sumie też,ale w tym odłamie, że a nuż się uda :)) No tak, o tym nie pomyślałem:)

@JaKuba Urzekł mnie, jak babcię kocham!

przed rogiem niejednym pytania się czają te same zaułek czy prosta a może zakręty sprawdzamy podjęte decyzje autopsją się stają ad finem w pacierza modlitwach błagania ukryte I lament

pozorom nie wierzył później pożałował jej słodkości inny z utonięcia wyratował :)))

@duszka Taka dokładnie interpretacja jest moją prawdą.Nagość pod ubraniami ukryłam-:)Też pewnie za lasami górami duszką w planach byłam…Świetnie piszesz Duszka👍…dziękuję że „ podglądasz mnie czasami…

zaduma i refleksja są przeznaczeniem i drogą wszystkich z wcielenia na wcielenie kto nią podąża z czasem będzie miał cały świat w oku* dziś w nocy zapalę tea lights duszom bojącym się przyszłości * Jacek Kaczmarski, "Wojna postu z karnawałem" Voorhout, 2. Listopada 2023

@Nata_Kruk P.s. Dzięki Ci też za uznanie 🙂 . Rafaelu, Tectosmith - również bardzo dziękuję 🙂 . Miło Was gościć, cieszących się tym, co czytacie. Serdeczne pozdrowienia 🙂 .

...po których nie chce się (czy nie potrafi się) żyć... To "czyste" cierpienie i życzę każdemu, by wierzył, że jest przejściowe. Dziękuję Ci I pozdrawiam :) A to jest ta "naturalna", nieszkodliwa, a nawet korzystna wersja tego stanu :) Dziękuję Ci za podzielenie się nią :) Tak, podpisuję się pod tym - dużymi literami :) Dziękuję Ci za miłe, konstruktywne słowa :) Tak, bo wtedy chyba nas nie "wyrzuca na brzeg" i "płyniemy" z nim dalej... Dziękuję, to piękna myśl :) Pozdrawiam.

@Tectosmith dziękuję Ci serdecznie 😊 Pozdrawiam ciepło 🤗

@Somalija powinni żyć w zgodzie, religie są najgorszą sprawą.

@Łukasz Jasiński Bardzo Ci dziękuję. Cieszy mnie Twoja opinia o wierszu. Co do naszej "koleżanki" Sowy to nie ma problemu. Właśnie widzę, że znowu jest na forum i zapewne znowu bryka. Pozdrawiam serdecznie :-)

@Nata_Kruk dziękuję Ci bardzo 😊 szczególnie mi miło widząc tak przychylny komentarz z Twojej strony. Pozdrawiam :)

@Nata_Kruk Tak: najprawdziwsza. Zgodnie z przeznaczeniem. Wielkie Ci dzięki za literacką wizytę, czytanie i komentarz 🙂 . Serdeczne pozdrowienia.

@Hektyczna Ważne, że cieszy się chwilą Bo o to chodzi Pozdrawiam serdecznie

@duszka Czasem się zdarza prawie każdemu obserwować życie z boku, jak płynie swoim tempem.

... jakby się zastanowić, to trzeba przyznać Ci rację... Corleone11... magia jest wszędzie, wystarczy nie zamykać przed nią oczu... ;) Serdeczne dzięki za wejście.

druga strofa drugi wers może; czy długo jeszcze mam prosić ale fajnie ja się nie boję wersów rozdąsań zawziętych iskier w wyrazach więc gdy spokojnie mnie potraktujesz zapewne będziesz mi rada sprawię że słowa pomkną do nieba deszcz wzruszeń spadnie na ziemię dreszczem ulegniesz wiersza pokusie a świat w oczami odmienisz :)

Otóż to.

Światło, które w was się tli, zgasło w nas do końca. Przeminęły ziemskie dni dla kochanków Słońca. Pamięć o nas żywa jest, póki wy żyjecie. Nawet zwykły, drobny gest, trzyma nas na świecie. Czy nasz program nadal trwa? Nikt ci nie odpowie. Wiara wam nadzieję da, wkrótce już się dowiesz. Ciemność ogarnęła nas wśród jesiennej nocy. Wieczność kłania nam się w pas mrużąc czarne oczy. Ty tymczasem zapal znicz, póki jeszcze możesz. Albo napisz dla nas wiersz, mroczy się na dworze. Jakiekolwiek światło wnieś w bliskie ci zaświaty, przecież po nas w tobie gdzieś drepczą nasze ślady. Jeśli umiesz to się módl, módl się jak najszczerzej. O to prosi każdy grób, w jak najszczerszej wierze. I niech w tobie ciągle trwa ta pamięci iskra, która moc wskrzeszenia ma, choćby na chwil kilka. Bez nas nigdy, dobrze wiesz, nie ujrzałbyś światła. Czy spotkamy jeszcze się? Oto jest zagadka.

@tomass77 Ciekawe podejście do sprawy i bardzo możliwe że bardzo prawdziwe :)

Wyprzedziłam bieg wydarzeń, bo nie miało mnie być rano, zamieniłam się na życia i podzielę się wygraną. Wcześniej cudze przeżywałam i to nie był dobry wątek, wciąż brakuje mi oddechu ale trudno, to początek. Wstyd się przyznać, że niedawno odzyskałam kontakt z sobą, wszystko światu oddać chciałam. Zmiana planu - już nie mogę. Takie było wychowanie, że bądź grzeczna, nie podskakuj, role w świecie podzielone, do schematu się dopasuj. Oddasz innym - będą brawa, akceptacja, przyzwolenie. Jak odważysz się być inna: kara czeka i cierpienie. Z trzewi czuję jaki banał tkwił mi w gardle przez dekady: oddaj innym co najlepsze a roztrwonisz swe pokłady. W dłoniach gładzę wstążkę losu, odwróciłam przeznaczenie, Cudem słowa dziś te piszę, i już nie chcę rozdać siebie. xXx Stop, się wyceń. Każde słowo, przelew z konta, gęst, spojrzenie. i ponownie idź do ludzi: myśl o sobie, myśl na nowo. Biorca bierze, dawca daje, od pokoleń te zwyczaje, ten gromadzi, tamten traci. W jedno życie są bogaci.

@Monia Świat tak się porusza od wojny do wojny. Niestety trudno wyobrazić 1000 lat pokoju. Pozdrawiam serdecznie, Miłego dnia

@Starzec A wolałbyś być dziełem przypadku? :)

@Rafał Hille Ło Panie łopianie! To mi się podoba! Delikatne i zaskakujące.