Ranking

Mój pierwszy raz ... tj. mój pierwszy, niby... limeryk.... jn. Janko M wyprostował to, co się 'zakrzywiło'. Harda Natalia w mieście Krotoszyn nareszcie dzika miała patroszyć, gdy obok myśliwy z flintą patroszyć jął cienkocinko by dzika z ciasnoty nie wypłoszyć. ...................................................................................................... Harda Natalia w mieście Krotoszyn, dzika zaczęła w końcu patroszyć. Myśliwy obok z fuzją, na ciała powab zerka, nie zdzierżę chętka we mnie pęka. Klip, dzięki... troszkę zmieniłam... niech już tak zostanie ............................................................................... to, co niżej.. ku pamięci, dla potomnych.. ;) słaba Natalia w mieście Krotoszyn zaczęła dzika w końcu patroszyć myśliwy z fuzją pod bokiem skrada się powolnym krokiem żeby nie spłoszyć ciała powabu zwierza co strzelił tuż po śniadaniu maj, 2023 ps. to mój.. pierwszy.. limeryk, gdyby coś nie tak, sorry.

Nigdy nie rozumiałem poetów Szalonych pisarzyn wierszokletów Zbytnio ich forma wyrażania uczucia Przyprawiała mnie o mdłości aż do zatrucia Za dużo chorej słodyczy miłosnej Depresyjnej jesieni, emocjonalności ciasnej I dusznej; Forma też tak pachnąca Kwiatami, metaforami - od przesytu zdychająca I te nastroje, doznania, wzruszenia miłością Rozpacze samotników, stające w gardle ością I płacze, zachwyty i przesłania Konsumpcji krytyka, do walki wezwania Ta prawdziwa sztuczność, ta boleść ogromna Do walki ze światem chęć nieudolna Wyrzyganie emocji i problemów wewnętrznych Aby się kto inny z nimi męczył

Świat zewnętrzny nieustannie prowadzi ze mną wyrafinowaną grę i nie pozwala na definitywne nazwanie go skończonym łajdakiem mimo wielu wątpliwych zasług w tym zakresie, które aż ciężko zliczyć. Bez przerwy nas tylko głodzi i syci, bywa że jednocześnie i zdarza się, że naprzemiennie. I stąd właśnie nie mogę go kategorycznie wykląć, a czasem chciaĺbym móc tak uczynić. Seranon, 06.05.2023r.

"Drzwi do siebie"? Wertepy w labiryncie, który sam się nie może odnaleźć. Trafisz? Sztuka? Ludzkie twarze: wyryte w niechęci, muśnięte bladą akwarelą zmysłów ... Nie, jednak wolę teatr. Porośnięta mchem, wywieszam białą flagę. "Przyjdź, Boże, przyjdź!" Nie otwieram. Serce skamieniało, wyrzucam je u miłości - w pokoju. Muszę już iść! Wierzchołek góry lodowej często ma poziom przyziemności ... Upada na mnie. Gleba! W akwarium żółwie, gramy w chińczyka. Pytam, czy do jutra zostało jeszcze trochę życia. Niebo nie zasłania firanek, do pokonania dystansu potrzeba czystej duszy ... Bezsenność - pokuta hedonistów. A w "międzyczasie" trzeba popłacić gaz i elektryczność, sen z powiek i ciepłą wodę ... Dorabiam jako strażnik moralności. Graniem. Fałsz? Ale za to w bardzo dobrym tonie ...

delikatność zagęszcza mi łzy słodyczą rozpuszczam cienie a jednak wciąż podążają za mną - zmiażdżę je radosnym śmiechem

upiłam się ale tylko z grubsza polubownie dla ciała i ducha upiłam się - będąc spokojna teraz jestem jak burza ... z tobą i z tym trunkiem... karafka już pusta w ustach niedosyt żalu zawzięta nuta że to koniec choć noc cała przed nami... z grubsza

Zawsze byłam mistrzem W spełnianiu czyichś marzeń By zostać zauważoną i dowartościowaną. Wtopić się mogłam W czyjeś oczekiwania By ktoś ukochał, by być docenianą. Być dla innych By poczuć się lepszą I gardzić tymi, których ból świata nie ruszy! Co złego to nie ja Cierpienie mogłam brać Na swoje barki, tłumiąc lament duszy... A dziś potężny sztorm Rozwalił mnie na wskroś Wnętrzności moje bryzgają brokatem! A każda z moich czakr Wibruje dając znak: Energię czerp by dzielić ją ze światem ! Oczyszczający deszcz Nawilżył spiętą twarz Jak chłodny kompres napoił komórki... Gdzie byłam - kto to wie? Gdzie będę - tam gdzie chcę! Swej marionetki sama chwycę sznurki! Bo kiedy martwa dłoń Zasycha w żyłach krew Zatrute lękiem mętnieje powietrze... By radość życia mieć I dobro światu dać Napajaj, karm czułością własne wnętrze!

Raz się spotkali w Suszcu pod Pszczyną facet puszysty z chudą dziewczyną. On nie przypuszczał, że ona z Pruszcza, a tłuszcz jest w Pruszczu żartów przyczyną.

bór cofa się przed deszczem zapada w siebie jak w mokry grzech ciemność nad nami dyszy i pręży wtulony w skórę podmokły jęk pęcznieje zapach gniecionej mięty ostry i mocny jak miłość jak ty kiedy opadasz w krople zaklęty /w każdym szeleście czuję cię wiesz?/ zliżę nim spłyniesz źdźbłem nocy, chętny nim drżeć przestanie na skórze wiersz

z grubsza rzecz biorąc czy w rzeczy samej nic to że gorąc że mróz że zamieć

Nie można pisać o życiu nie znając nie szanując jego wartości z których zbudowany jest jego sens Nie można pisać o pięknie którego się nie widzi mimo że jest tuż tuż obok nas na wyciągnięcie ręki Nie można pisać o śmierci która była jest i będzie o którą się ocieramy udając że jej nie ma Bez tej powyższej trójcy których ktoś nie zna nie rozumie - na pewno nie można pisać zwłaszcza wierszy

A między nami tak rześko. Jeszcze emanują wszystkie oddechy myśli Jeszcze wpływa każdy bez wyjątku powiew wiatru Jeszcze świeże są chwilunie... A najbardziej rządzi nami (zaiste po monarszemu) istna loteria niejasnych okoliczności Króluje domiar domysłu. Seranon, 07.05.2023r.

ze świtem zaspanym mrok kojarzę gdy płaszcz nade mną rozpościera na szerokość mglistego spojrzenia i pokłonów niskich - słońcu oddanie z bólem radość do myśli się klei bo taka jest odmienna zupełnie szczęściem pieszczotą wymuskana i słodkim dźwiękiem wiolączeli twój uśmiech z moimi łzami się miesza gdy się śmiejesz nie do mnie a ze mnie niepewna ciebie i płocha się staję smutek do serca przez gardło się wdziera .... a za oknami rozczulił się deszcz i śpiewa mi kołysankę

Pada - powiedział Ale przecież za oknem świeci słońce - usłyszał Po tym jak padło ostanie słowo bateria się rozładowała Z nią padł telefon A po chwili w szybę uderzył liść Wskazując jakby padło na niego Przeszła chmura przez co cień framugi padł na parapet okna pod którym upadł człowiek

Pewnie że tak, warto wykorzystywać wiedzę naukową w codziennym życiu. Na pewno. Ja miałem dużo koleżanek. Zatem ze znalezieniem partnerki spośród nich nie było problemu. Same się zgłaszały. Ale u mnie proporcja, tak na oko, wynosiła jedna partnerka na sto koleżanek. Jednak dla mnie to nie był problem, bo i tak jestem kontaktowy.

@Rafael Marius Też miałem ten rachunek na politechnice i on mnie uratował na komisyjnym, dlatego mam do niego dużo sentymentu. Oprócz tego wszystko co będzie, jest na nim oparte, a ludzie nie cenią go i nie używają, a powinni. Weźmy przykład, jak samotni narzekają na samotność, a gdyby choć poznali jedną osobę na tydzień, to nawet z niewielkim prawdopodobieństwem jednostkowego sukcesu, szanse powodzenia na koniec roku są bardzo wysokie. Pozdrawiam

@Jacek_Suchowicz @zetjot @kwintesencja @violetta @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję serdecznie za miłe słowa:)@Nata_Kruk Natko ciesze się że mój wiersz "przemówił " do Ciebie. Pozdrawiam serdecznie:)

Radzili mi czekać, Czekałem cierpliwie, Zabronili angażować, Czekałem bezczynnie. Pozwolili mi patrzeć, Zabronili dotknąć, Ale czy można zapalić, I się nie zaciągnąć? Nie radzili myśleć, A jak już to na chłodno, Zabronili marzyć, Marzyłem ciągle. Radzili mi szukać, Mówili o opcjach, Doradzali rozważać, Ja nie mogłem słuchać. Pozwolili mi mówić, Byle nie zbyt często Nakazali mi słuchać, Wysłuchałem wszystkiego. Nie radzili mi czuć, Kazali kalkulować, Pozwolili na tyle! Nie pozwolili kochać.

:) W sumie nie mam nic przeciwko monarchy, jeśli spełnia choć część wspomnianych wartości. Cóż, dajmy Karolowi szansę, czy zdąży się wykazać :);) Dzięki :) To się mówi na takiego 'facet bez jaj'? :) Również zdrówka Dokładnie. Potrzebujemy Istoty Wyższej, my - ludzie ze słabościami. Ważne, by nie dać się omamić i dobrze wybrać:) Dzięki :) I dobrze, nie daj się naciągnąć na oglądactwo:) Ja troszkę oglądałam, w sumie poczciwy facet, może jeszcze coś dobrego uczyni dla innych, ale żeby wzór do naśladowania biorąc pod uwagę dotychczasowe życie ... Słyszałam, że zaangażowany w ekologię, oby działał sensownie, bo wielu ekologów miota się i czyni więcej złego niż dobrego :( Dzięki i również pozdrawiam @Łukasz Jasiński @Jacek_Suchowicz @Waldemar_Talar_Talar Dzięki! :)

Pojechał maluchem gość z gminy Zakroczym nad Wisłę, znęcony urokiem warkoczy. Gdy rzeka drogę zalała tak chyba na metr bez mała, zawrócił. Czy bał się malucha zamoczyć?

Zatruję Twój umysł mym sercem z hebanu. Zatruję mój umysł Twym sercem ze smoły. A Zaimkoza Cię zeżre! 01.05.2023

Liść gra pięknie, szeleści, jak instrument. Na drzewie buja swoją strukturą i lekko dźwięczy. Na gałęzi porusza się maleńki z lekko przyżółkłą barwą. Leci po woli spada w dół zatrzymuje się na korze drzewa. Spada całkowicie na trawę złotą, która przyjmuje pierzynkę. Leży uśmiecha się do ludzi, patrzy na nich całkowicie z dołu. Wiatr rozbujał swoimi skrzydłami i listek poleciał daleko i uniósł się do góry.

Noc pachnąca rozgwieżdżoną skórą i cukrem pudrem Świst motocykli I prawie że jesteśmy wieczni Gdybyśmy tylko nie umierali razem ... w swoich osobnych ramionach ...

poczuj mnie raz jeszcze spojrzeniem połykaj ucztę dopraw pieprzem szeptem wejdź do ucha i zanęć mnie J'adore L'Or pamięć sensoryczna czas jej nie oszuka

Wszystko przychodzi w swoim czasie, jak słowo nagle zrozumiane, które błąkało się bezdomne, a teraz budzi tuż nad ranem. I nic nie dzieje się przypadkiem, choć różnie bywa odbierane, lubi zaskoczyć i zatrwożyć, a czasem tylko szepnąć – amen. Kiedy rozdzielam myśl na czworo i gubię sny świetlistą nocą, nie dopytuję się - dlaczego? ale pytanie stawiam - po co?

Kolega w rześkim ciągu poetyckim :)

;) Tak właśnie jest :);)

@Antypoeta To całkiem paradoksalny wiersz w moim odczuciu, zwłaszcza że podmiot, chcąc wygarnąć poetom, sam "zniża się" do ich poziomu poprzez kreślenie słów w takiej, a nie innej formie. Niemniej jest poruszający, szczególnie że niejako rewiduje środki i konsekwencje poezji, która wydawać by się mogła jedynie paplaniną ludzi, których wcielenie myśli w czyn przerasta. Przemówił do mnie.

już nawet poeci nie czytają wierszy dłubią w zębach pomiędzy następnymi wierszami przygasa kolejny żar pa-złotko z mikrofali kaflowego pieca przecież kiedyś też ich nie było może znów są potrzebni tylko sobie a to wszystko był tylko krótki epizod już nawet poeci nie są poetami nie-bieskimi ptakami nie ma znów ognia w czeluści

@Werka1987 Morze jest piękne. Ładne zdjęcia, I piesek ma zabawę. Coś dla introwertyka takiego jak ja.

Blond cudo z Mławy, kelnerka Kika, Kochała grzeszyć, patrząc na dzika. By bardziej kręcił przymiot wstydliwy, Być musiał przy tym z flintą myśliwy, Lecz nie z lufą gładką, a z gwinta.

Nata_Kruk↔A niech to→ Przeoczyłem, że już ich nie ma na m świecie. Ale za pewne na tamtym, też mają dla kogo grać, a jednocześnie→być prawdziwie sobą:))

@Antypoeta Poeci niczym z tych rzeczy się nie zajmują... rzeźbią słowami nowe światy... Pozdrawiam 🙂

@iwonaroma Właśnie, tak to już jest ;// @Nata_Kruk nie aż tak, ale mi się zdarzają ;) Również pozdrawiam.

@Nata_Kruk Dziękuję! Pozdrawiam.

... faaaajna gierka słowna. ps... ach, tu już byłam.. :))

@Nata_Kruk -> @Klip dobrze prawi, rym: A A B B A to podstawowa reguła, czyli mniej więcej tak: Harda Natalia w mieście Krotoszyn nareszcie dzika miała patroszyć, gdy obok myśliwy z flintą patroszyć jął cienkocinko by dzika z ciasnoty nie wypłoszyć. Pozdrawiam.

Natko :) fajne :)

Zgadza się, różne czasy ale i różne grzyby, a zależy z moczeniem, czy bez. Długość gry wstępnej, żeby była gotowa, też jest różna według różnych źródeł. Pozdrawiam

No tak to z nim jest :(

Nie zaglądałam do satyry, a to błąd!

:D

@Klip dziękuję :) Ładna piosenka, nie znałam jej. Tak, faktycznie mogło Cię tu zaprowadzić 🤔 Pozdrawiam serdecznie

Słaba dziwnie się kojarzy:)

@Ewelina Ładne. Mnie zaprowadziło tu: Pozdrawiam

@any woll świetny wiersz, płynie ;)

Życie - zupełnie niepotrzebne to zamyślenie. Wysiadamy razem na przystanku bez wiaty. Nie przyjmuję jałmużny od historii - nie mam w niej żadnego udziału. Piję lodowate frappe - wrzucam do niego kostkę mojego serca ... zagrajmy w grę planszową! W świetle gazowych lamp - idealnie zrobione kopciuszki i dziewczynki z zapałkami. Huragan ciszy, akordeony natręctw. Miłość zerwała most - czyli ... nie nadejdzie? ... Kochana! Nie zmieniam barw, nie linieję, nie czekam na to, aż na głowę spadnie mi pułap nieba: jestem bezdomna. Zapraszam do środka!

Złote chwile złapane w kadrze, Kodakowa magia na zawsze, Uśmiechy, pocałunki, wzruszenia, Radość, miłość, przyjaźń - pełnia emocji. Kodakowe chwile trwają wiecznie, Zapamiętane na kartach zdjęć, Wspomnienia, które pozostaną z nami, Choć czas niesie przemijanie. Z kodakowych chwil powstają historie, Pokolenia zmieniające się, Lecz na zdjęciach zawsze jesteśmy razem, Wszystkie emocje wciąż żywe i prawdziwe. Kodakowe chwile tak pięknie uwiecznione, Wspomnienia, które zawsze będziemy mieli, Dzięki nim żyjemy tak wiele razy, Stając się jeszcze bardziej szczęśliwi. Daniel Krogulecki

Sama sama w metafizyce istnienia zbieram okruchy myśli fruwają jak natrętne motyle co chcą wypić kuszący nektar kwiatów Zamykam oczy zabierz mnie z tej łąki