Ranking

Na skraju łąki drogich marzeń wyrasta klejnot dumą świeży nadmierną troską uwiązany na głowie mamy żywy diadem Utkwiony w chorej wyobraźni rodziców zimnych i karcących oziębła pustką rozgadanych frazesem w kazaniach ujętym Z sztywności ruchów wyzwolony na luzie mknący ku zagadce krainy pięknej choć zasnutej radami toksycznej miłości

najadłam się cukierków ze smutku po tobie to jedyna słodycz którą mam na wyciągnięcie ręki jedyna którą nasycić się mogę ... teraz mi niedobrze ze smutku jeszcze gorzej

pogrzebałam nas wraz z nadejściem wiosny było słońce kwitły przebiśniegi na drzewach nabrzmiewały pąki tak jak kiedyś my gdy wzrastaliśmy dla siebie wilgotni jak górskie potoki pozrywałam liski z naszych łodyg połamałam karłowate gałązki zakopałam w ogrodzie jak nawóz może gleba za rok żyźniejsza będzie pogrzebałam nas zasmucona twoim wraz z wiosną odejściem

Hej Wszystkim, W końcu, po dwóch latach, udało mi się wyszykować nowy tomik poetycko - prozatorski pt. No jasne. Udało się to przedsięwzięcie dzięki wydawnictwu WFW. Oto link https://wfw.com.pl/ksiazki/no-jasne/ Natomiast te osoby, które może by chciały ten tomik z dedykacją, czy jakby inaczej, a zwłaszcza te, z którymi mam kontakt na tym forum i te teksty również Im zawdzięczam, poproszę o prywatną wiadomość, bo mam trochę autorskich egzemplarzy :) Ponadto - z największą przyjemnością - wymienię się na tomiki :) Leszczym - Daniel Forsit

ojej kobieta powinna jeść mężczyźnie z dłoni powtarzał aż spotkał tę której na dłoni ofiarował serce przyjęła zjadła

mokrym śniegiem padasz na delikatne kwiaty spędź wiosnę w moim cieple oddam się kropelkom

Jakaś ty piękna, milcząca, nie ukłujesz już "bezkolca". Delikatnością zachwycasz. Cóż z tego, jeśliś bez życia? Nacieszyć dasz sobą chwilę, dwie lub cztery, tylko tyle. Zapachem nie chcesz uraczyć. Co tak naprawdę dziś znaczysz? Statuetka, symbol bycia czy obietnic bez pokrycia? Jednak jesteś dla mnie ważna, jak figurka z półki każda.

ludzie mówią że wiersz ze zwykłych rzeczy robi niezwykle że ten prawdziwy banałem nie trąca a jak trzeba potrafi zadrę z duszy wydobyć czasem wydrylować człowieka jak wiśnie ścieżki poplątać - te znane takie są wiersze jak nasze emocje - giętkie i podatne na zmianę wiersz nazywa nienazwane czasem nie wyrażając niczego dosadnie nawet odrobinę opisuje wszystko w każdym szczególe przez duszę poety przepływa zanim w gładkości papieru się nie rozpłynie

znajomy magister psychologii wracał co wieczór tą samą osikaną i zasmrodzoną wąską uliczką do domu z popołudniowej zmiany w hurtowni papieru toaletowego na jednym odrapanym domu przy ścianie wisiał publiczny telefon przy nim każdej nocy ten sam człowiek mówił co parę sekund do słuchawki to samo zdanie głosem szarym bezbarwnym i pozbawionym emocji „takie jest życie” I za chwilę znów „takie jest życie”, „takie jest życie” „takie jest życie” „takie jest życie” „takie jest życie” tylko tyle i nic więcej ten sam tekst powtarzany setki razy codziennie gdy mijał go tylko się upewniał, że nic nie zmieniło się w libretto szeptanym do automatu z którego dzwoniła wcześniej cała niedomyta ulica po roku tych spotkań coś w nim zebrało dojrzało aby przemówić, ogłosić coś, dowiedzieć się, czemu mówi to, a nie coś innego powiedzieć może, że to wcale nieprawda że życie to jeszcze coś, a nie tylko tyle zebrał się na odwagę przystanął i rzekł „wcale nie jest takie” głośno i wyraźnie prawie że do jego ucha tamten odwiesił tylko słuchawkę, spuścił wzrok wzruszył ramionami, odwrócił się na pięcie i odszedł od tego czasu gdy tylko szary człowiek go zauważał milczał tak długo aż ten oddalił się na tyle aby nie słyszał co mówi po jakimś czasie podczas powrotów ze swojej fabryki która dawała mu środki na życie i rozpustę przy tanim piwie zauważył że coś się zmieniło już nie co dzień spotykał pana w lichym ubiorze wiszącego na słuchawce właściwie pojawiał się coraz rzadziej by po paru miesiącach zniknąć zupełnie wryty w mózg obraz mizernego mężczyzny przy cuchnącym petami telefonie mówił w jego głowie za każdym razem gdy mijał aparat „takie jest życie” czas szybko mijał a on przyłapał sam siebie na dodawaniu na końcu czyichś wypowiedzi tych trzech słów najpierw w myślach a potem już głośno i wyraźnie jednych to denerwowało inni nie reagowali zupełnie skonstatował też, że tak samo kwitował swoje niepowodzenia życiowe te słowa towarzyszyły mu podczas pogrzebu homoseksualnego kota przyłapania żony in flagranti z transseksualnym listonoszem, jego psem oraz jakimś trudnym do rozpoznania egzotycznym zwierzęciem również rozwodu, pożaru hurtowni podobno największej w kraju no i co z tego, jaka jest pointa tej historii? nie ma pointy czasami jej zwyczajnie nie ma takie jest życie

Dzięki Tobie odżyło to, co zdążyłam w sobie pochować. Do tej pory szłam na dno, dziś chcę świat z Tobą smakować. Życiu w którym jeszcze tkwię, mówię stanowcze veto. Przy Tobie poczułam, że... że wciąż, jestem kobietą!

spoglądam na chmury są takie piękne jak wata puszyste wilgotne a lekkie piórka i płyną z wiatrem przez błękitne niebo swobodnie płyną w nieznane ten kojący widok łzy mi wysusza przynosi spokój więc patrzę na nie z zachwytem patrzymy razem choć ja już sama bez ciebie kochanie wzrok trudno oderwać lekkość ich doskonała aż chciałoby się wzbić w górę by dotknąć je palcem albo zawinąć się w ten puch niczym w miękką kołdrę i z uśmiechem zasnąć jak pod skrzydłami anioła na bezpieczne zawsze

przyszła wiosna a wraz z nią winna przyjść miłość a nie przyszła tylko odeszła i co teraz

W mieście się zagubił odnalazł za miastem w nim nie był sobą czuł że buty ciasne Teraz boso chodzi pieści stopy trawą czuje zapach wiatru który życiem pachnie Tylko raz w tygodniu odwiedza owe miasto do niego się uśmiecha choć czuje się ciasno

w dniu twych narodzin przyrzekłem Ci że zapamiętasz na przyszłość po jakiej ziemi stąpasz i z jakiej gliny ulepiony zostałeś abyś uniknął wypalenia dopóki nie dostąpisz zaszczytu stwórz własną historię zanim w proch się obrócę chętnie do niej powrócę między wierszami gdy będziesz bił się z myślami

.. piątek, 10 marca Międzynarodowy Dzień Mężczyzn 2023 ~~ Być mężczyzną .. być mężczyzną jest dziś zgoła niebezpieczne - bo kobiety na nas dybią; dylematy to odwieczne .. Jak ocenią, żeś bogaty; to uważaj ze swą cnotą; - wejdą wnet do twojej chaty, nie wywiniesz się kłopotom. Tydzień .. dwa - najwyżej miesiąc będziesz Waść zadowolonym - lecz już później z ową Wiesią (?) gorzej niż .. u byłej żony!! Gdy mężczyzna chce być chłopem - czyli mieć władzę nad babą; to najlepiej przyznać rację muzułmanom (tu: Arabom) .. ~~ (na melodię skitraną* od bab ..)

Nie użyłbym słowa „cenię”. Po prostu pisanie sprawia mi przyjemność, ale nie jestem humanistą, piszę instynktownie, a detale sztuki pisarskiej mnie nudzą. Sądzę, że nie jestem pod tym względem odosobniony. 🧑‍🤝‍🧑🧑‍🤝‍🧑🧑‍🤝‍🧑

Hipochondryka ze wsi Zaorze dołuje brak jakichkolwiek schorzeń: "Dwunaste konsylium już chyba orzekło, żem zdrowy jak ryba. To bez powodu umrę, doktorze?"

padłam ofiarą własnych myśli przez to jak każda mnie ciągnie po wymagających wyobrażeniach padłam ofiarą własnych słów bo złożone obietnice mnie − wolnego motyla przykuwają do twardej ziemi padłam ofiarą własnych czynów gdy rękę podniosłam na nie ten wybór co trzeba z więzienia mojej istoty wołam ja przecież niewinna duszyczka która z chciwymi fantazjami ciężkimi słowami pobrudzonymi dłońmi nie miała w końcu nic wspólnego nic a nic absolutnie 8 III 2023

nic z tego co mam nie jest moje człowiek to wypożyczona dusza w garści skradzionych atomów niechciane emocje i cień poprzedniego śladu pordzewiałe szkielety żelaznych maszyn świata rozwieje wiatr wciskam się w szczelinę nie potrafię odkleić ust od twojego ciała dorwały nas likaony doznań i znaczą liniami opuszków zmieniłeś czas w obcej rzeczywistości płynie miodowozłotą strużką rozkoszy po obłęd ekstazy przytul twarz dotykaj jak po całym Wszechświecie zostaną po nas tylko fotony

@Rafael Marius nikt nie mówi, że to łatwe... Pewnie dlatego na szczyt docierają nieliczni.

@Rafael Marius Pewnie w tym coś jest, tak jak piszesz. Czasem ciężko nazwać coś co z natury rzeczy jest wyjątkowo skomplikowane.

Z wierszami duchowymi jest niestety tak, że brakuje słów do wyrażenia tego co się doświadcza i trzeba uciekać się do dziwnych metafor, które mogą być dla większości niezrozumiałe, a może dla wszystkich. Prawdę powiedziawszy to ja już nie jeden taki wiersz próbowałem napisać, ale wyszło tak, że po jakimś czasie to już sam nie wiedziałem o co mi w nim chodziło. Zatem zostały wymazane gumką jako nieudane. Zresztą to nie tylko moje doświadczenie. Czytałem, że inni na forum też tak mieli. Ale oni się tym nie przejmują. Może i dobrze. Nie oceniam.

@Wędrowiec.1984 ja się z Tobą zgadzam w stu procentach. Ostatnio właśnie rozważałam tematy przekleństw w poezji, a że poezja to wolność, to nikomu nie zabronię używać siarczystych określeń, sama jednak nie mogłabym tego zrobić w swoich utworach, nie dałabym rady - dla mnie wiersze to świątynia słów...a w mojej świątyni na przekleństwa miejsca po prostu nie ma. Nic nie poradzę.

@Rafael Marius skoro takie duchowe są Ci najbliższe to jestem przekonana, że takie i Ty będziesz pisać. Zresztą, jak dla mnie Twoje mają takie cechy. Poza tym są dojrzałe i mądre. Cenne jednym słowem.

@Rafael Marius czyli ważne jest dla Ciebie zrozumienie, dla mnie ważny jest przekaz i emocje. Nie muszę wiersza rozkładać na czynniki pierwsze. Nie potrzebuję tego w takim stopniu. Choć w szkole lubiłam lekcje z wierszami, a to pewnie za sprawą fantastycznej nauczycielki, która potrafiła ucznia zaangażować.

@Rafael Marius tak, czasem się przydadzą takie środki zaradcze, działają natychmiast aczkolwiek... równie szybko przestają działać. Taki ich urok :)

@Rafael Marius może i bym dała radę, jednak mogę się pomylić w analizie i będzie klops :) ktoś może poczuć się urażony

@Rafael Marius @Rafael Marius Cieszę się, że to nie tylko mój światopogląd.

@Ewelina Niech będzie...

@Rafael Marius Cała radość po mojej stronie @Rafael Marius nie zabieram się na komentarze i interpretacje, bo koślawo mi to wychodzi. Czytam sercem i jak się poruszy ja klikam. Takie mam nieuchwytne kryterium :) ale szczere i bez cenzury.

@violetta Podobno to są wiersze ;)) @Rafael Marius Dzięki. Tak, to moja druga książka w pewien sposób i na ogół pilnuję objętości żeby coś tego tam jednak było ;))

Tak to powinno być.

Każde nowe doświadczenie, nawet to przykre ubogaca... nie tylko glebę.

Nie wiedziałam, że piszesz wiersze:)

Znam kilka/kilku (?) takich diademów. Określam to jako 'chów zimny', zdaje się jak wyżej. To zwykle zahukani introwertycy, trochę lub bardzo zamknięci w sobie. Szczerze mi ich żal, przez tę musztrę i wymagania. Chociaż z drugiej strony, to chodząca indywidualność i kultura. Bywa też, że i nieśmiałość. Raczej nie powtórzą błędu rodzicieli, z tym że istnieje niebezpieczeństwo, bo kolejne pokolenie, to może być 'chów bezstresowy' ;) Pozdrowienia

@Rolek Znam osła, któremu wstawiono do tętnicy metalowe stenty, wmawiając że są ‘najlepsze na świecie’ i teraz ma zamkniętą drogę do dalszego leczenia, ot choćby wykonania rezonansu magnetycznego. Swoją drogą lepszy osioł machający nawet przybitym ogonem, niż ogon machający osłem ;) @Rafael Marius Przez takie rzeczy zaczynam się zastanawiać nad poparciem przywrócenia kary śmierci.

Bardzo mi się podoba. Uwielbiam czytać wiersze, które mogę "poczuć "...

@Kwiatuszek Osiołek jest moim ulubionym bohaterem owej książeczki. Może coś o nim napiszesz?

@Cor-et-anima to wszystko przez tę pogodę za oknem.... Niby wiosna a jakoś jej nie widać Pozdrawiam serdecznie

na nic te ręce przez ból miłości drżące powyginane jakby karłowate w ramionach zamknięte na nic ci one i dusza i zmysły konają bezgłośnie - poszarpane w tobie spojrzeniem wciąż tulisz różę zerwaną przez niego dla ciebie lecz ona nie z miłości czerwona jest jak serce

zamiast laurki daję Wam Panie moje solenne obiecanie OBIECUJĘ ❤️być dla Was zawsze wspaniały w Waszych potrzebach wprost doskonały nie prowadzić w ciemne zakamarki świata tam gdzie zło i niepokój z diabłem się brata rano gdy słońce zacznie nas budzić przykryć kołderką ciała nie studzić podarować uśmiech na wspomnienie nocy samemu zrobić kawę nie wołać pomocy pokazać szczęście na łące pełnej kwiatów wśród wysokich traw i śpiewu ptaków ❤️ naprawić od ręki co tylko powiecie taki chcę być zrobię co chcecie 3.2022 andrew

@Ewelina melancholijnie.... powiało smutkiem, choć rychła wiosna - niby radosna... ale nadejdzie jeszcze niejedna piękna i prawdziwie prawdziwa wiosna @staszeko instynktownie, a detale sztuki pisarskiej mnie nudzą niejednemu zasady przyćmiły instynkt i talent (w wielu dziedzinach) podziwiam tych, którzy wykorzystują jedno i drugie ja, niestety, również do nich nie należę :) pozdrawiam!

Proszę, nie rób tego, bo źle się wtedy czuję. Wolę dostawać po twarzy… poprawia krążenie. 😜

Trochę również jej wina, bo jak ją zostawił to powinna zmienić zamek i urządzić sobie życie od nowa, z kimś kto o nią zadba. Ale tak się przyzwyczaiła, iż uznała to za normalność: „wróci na jesieni i będziemy razem aż do wiosny”. To ich małżeństwo jest jak przełykanie zimnej zupy, ale nie ma na to rady.🙁

@Rolek Biedny Kłapouchy:-(

Oni kazali mu przemycać prawdę, a więc prawdę przemycał. I czynił tak zupełnie nielegalnie. I powstało całkiem całkiem zagadnienie moralne. Warszawa – Stegny, 07.08.2023r.

ile czasu minie i czy kiedyś minie - nie wiem uspokajam oddech żyję dalej ten przymus mnie dobija a jednocześnie trzyma w pionie żal pustka jakaś bezbrzeżna przestrzeń wokół mnie aż ciężko uwierzyć że w niej nie ginę że trwam że żyje choć tonę powoli a to chwila zaledwie

Witaj. Właściwie do zrozumienia i wyciągania wniosków nadają się pierwsza i trzecia cząstka. Druga z Braćmi Grimm chyba najbardziej nietrafiona skojarzeniowo, bo tysiąc jeden zniszczeń bardziej mnie jako czytelnika prowadzą w kierunki bliskowschodnie (Szeherezada i te klimaty)... pogwałcone strefy - ok, ale już zgwałcenie o wszystkie zęby? Zgwałceniu ulegają te strefy przez to że wszystkie zęby są diamentowe, czy wszystkie zęby gwałcą strefy?! Słowny misz masz - nie po "polska język"😉 W miejscach ogólnie zrozumiałych to jawi się peel pełen goryczy, z wizjami katastroficznymi. Można popracować nad wyjściem z chaosu i przeredagować na wiersz zrozumiały po polsku. Pozdrawiam

@Pan Ropuch codziennie kogoś gdzieś pochłania jakaś czarna... Wg Hawkinga jest wyjście - nie wiadomo tylko, czy w lepszym że światów... Pojechałeś po bandzie horyzontu zdarzeń z dramatyzmem, Panie R. :) Pozdrowienia:-)

@Pan Ropuch no mrocznie. Szczerze nie chcę być czarna dziurą. Dziś u Ciebie pesymistycznie, gdzie nadzieja peelu?. Sama forma wiersza i słowa wiadomo są poukładane i za to serducho masz, bo się należy. Ale nie z całą treścią i przekazem się zgadzam. Pozdrawiam serdecznie.