Ranking

Zjawiła się u schyłku lata może we wtorek a może w sobotę nieproszona nieczekana skaleczona kolcem życia przyszła... może chciała wypić łyk herbaty wypełnić zapachem macierzanki puste kieszenie starego palta pogłaskać kocura... przyniosła sok z dzikiego bzu i skrzypce bez strun kilka łez parę uśmiechów jedno westchnienie... z babiego lata zaplotła warkocze upiekła placek z jabłkami i odeszła... taka miłość i niemiłość nieproszona nieczekana może kiedyś wróci...

chcę Cię odnaleźć w kwietnych łąkach w spojrzeniu słońca pełnym chwały w gór majestacie wód bezkresie w przymierzu tęczy doskonałym w czynie ofiarnym kiedy nagle swoją dobrocią świat porusza i w oczach dziecka nieskażonych przez które prześwituje dusza

Dziś obudziłem się rześki. Promienie słońca ciepło przywitały Moją twarz. O 7:30 wyszedłem z domu Jak co dzień. Udało mi się nawet zdążyć na autobus. Widziałem po drodze drzewo. Dobrze policzyłem Ilość owoców na nim. W pracy rzędy rubryk Zapełniłem efektywnie; Starannie jak należy. Jedyne co mi nie poszło, To zerwany sznur I przewrócony taboret. Na koniec dnia Przeczytałem rozdział książki. Nie pamiętam już o czym była. Dzień jak co dzień. 19 VI 2022

człowiek zapomina czasem coś gubi czegoś żałuje człowiek jak pies potrafi ugryźć bywa zły ale bywa i i tak że się uśmiecha nie wstydzi swych nadziei rozmawia z gwiazdami wie co to miłość cieszy go szum drzew człowiek to prawda która nie boli wie jak smakują łzy

upamiętnieni na twardo i zimno w kamieniu który przegapił miękkość skóry w brązie który zaniedbał ciepło dłoni w złocie czasem tak niezdarnym w minach zbyt wesołych i zbyt ponurych

pies pogrzebany. ogień według świętego Hefajstosa. zupa — skór wielu. rosół. popieprzony image. odporność na oparzenia. pogorzelisko namaszczeń; w pełni spopielony świt.

naraz wszystko to co ma w głowie uznaliby go za szalonego na szczęście ma usta kurek otwarte zamknięte zamknięte otwarte a jak otwarte to z ograniczoną przepustowością zaprawdę boska jest hydraulika

Rachunek zdań Że wychwalasz zalety nie znaczy że dostrzegasz Że liżesz tylki nie znaczy że smakuje Że poszukujesz nie znaczy przebudzenia Że ronisz krew nie znaczy że zakwitnie Że łączysz słowa nie znaczy że poezja

Co z tego, że idziesz pod mrok, skoro skarcona cisza odbiera Ci miłość? Co począć, gdy skazany na dożywocie świat nie może ocucić rzeczywistości? Podobają mi się znalezione łzy, kocham światło, które wypożyczyło Twoje imię. Na końcu uliczki czeka niewyspany Bóg – On wskaże dalszy ciąg tej nieudanej powieści bez epilogu. Miękkość ust nie dopasowuje się do wyrzutów, ciepło dłoni przynosi niespokojny sen. Kiedy odejdziesz, wykradnę Ci życie, pozbawię świata, który mi zadedykowałeś. Umieram posłusznie, bezszelestnie, mój czas nie ma już znaczenia. Ktoś wskrzesił ból we łzach. Pamiętam, jak opowiedziałeś mi smak powietrza, delikatność kamieni. Nienasycona, spijałam miąższ z ciała, które zostawię sobie na pamiątkę. Ockniesz się, gdy zanucę Ci kołysankę?

gaworz dziecię gaworz mama pragnie słyszeć czemuś ty uparty schowałeś się w ciszę pozwól że przytulę słodkie śliczne słonko może choć poruszysz małą pulchną rączką spójrz tam złote gwiazdki za oknem migoczą dla mojego synka by przyświecać nocą widzisz to świtanie lecz nie śmiejesz pysia chyba masz przeczucie że cię skradną dzisiaj właśnie wchodzą oni chociaż tego nie chcę wygnają cię w dołek bo się ciut ześmiergłeś ja tam nic nie czułam mogłam siedzieć wiecznie skąd mam nagle ciasną na nosie klamerkę byłeś moim sensem ukochanym skarbem cóż życie bez ciebie będzie dla mnie warte siedzę znowu sama przy pustej kołysce myśli mi się plączą i wspomnienia wszystkie stoję tu i tęsknię z dłoni zwisa bilet dzięki niemu dzisiaj odjadę za chwilę patrzę w błękit nieba cóż ja biedna mogę chyba kilka pytań gdy się spotkam z Bogiem

Łaska Boża nad każdym z nas dobrym i zlym jednakowo świeci słońce tak samo łaska Boża jest nad wszystkimi Bóg nikomu indywidualnie jej nie daje ani nie odbiera wszystkich nią obdarza jednakowo MOŻEMY JĄ ODRZUCIĆ TYLKO GRZECHEM żałując jednak i naprawiając winy może być nam przywrócona 6.22 andrew Niedziela, dzień Pański

całujesz lipową skórę w powietrzu wpadam do wody z pluskiem i radością ciągle pływam w twoich rękach brzoskwinia z moich ud

Do twoich ust Coś przyciąga mnie Jest czerwcowy upał A w moim sercu chłód Jedyne czego pragnę To miłości głód Do twojego ciała Coś przyciąga mnie W letnią noc Chcę być przy tobie Poczuć w sercu moc Mieć czas na gorące igraszki Nie być nigdy sam I nie przyznać się do porażki Coś przyciąga mnie Do twoich rozgrzanych ud Chyba liczę na cud!

nie grzeszy a cierpi pyta dlaczego skoro jest czysty nie grzeszy a boli teraźniejszość która puka do drzwi nie grzeszy a czuje że drzewa smutne cień nie ten nie grzeszy a jednak nicość która obok pusta jest nie grzeszy - cieszy go to że nie musi się siebie bać

Coś we mnie pękło uleciało... tak szybko jak powstało wystraszony wilk nigdy nie odzyska dawnego piękna nie będzie wilkiem nie wystraszy wroga... droga okupiona tysiącami żałosnych chwil bez znaczenia szybko nie powrócę do pierwotnego kształtu uleciał najlepsze chwile cyrk ja najbardziej śmieszny w wielu wypadkach żenujące widowisko dla idiotów podnoszę ręce do góry salutuję przegrane życie żyję?

nie rzucim ziemi skąd nasz ród... Mars. Jowisz. Saturn. czy dwa grawiloty zniszczą statki obcych? Molibden. Wanad. Cynk. czy Czerwony Kapturek zaprzyjaźni się z wilkiem? czy gdy pocałujesz mnie dziś rano a ja odwrócę się do ściany... i wszystko będzie w prążki? kocham pragnę i żyję jak konwalia w maju krótko i z odurzającym kwarkowym odbiciem...

@michal1975-a abstraCHując od emploi 'mistrza ceremonii' (bo to może nie być w jego gestii - są jeszcze uwarunkowania zdrowotne) i wykonawców (bo to nie ich wina, że ktoś ich 'przepchnął - w końcu ciocia i mama chwaliła), poraża brak profesjonalizmu. Od przekazu wizualnego po tragiczne audio. Żal mi tylko ponadnormatywnie uśmiechniętych, jak na oscarowej gali prowadzących. Wierzę jednak, że nie jesteśmy krajem antytalentów, wystarczy tylko lepiej poszukać. Dzięki, że zajrzałeś, pozdrawiam.

Czerwiec 2022 plastykowa mysz, którą właśnie nakryłem dłonią klikam z łatwością intuicyjnie naprowadzam okazuje się jest niezastąpiona prosta i praktyczna jak rondo na drodze albo klamka w drzwiach człowiek na balkonie na pierwszym piętrze z papierosem współcześnie już prościej i praktyczniej nie można wyobraź sobie tuż ponad karkiem z tyłu głowy za oknem jest coś czego teraz nie widzisz nie trzymasz w dłoni nie dotykasz najlepsze lody w Łodzi na Złotnie dźwięk syreny strażackiej poezja znienacka przychodzi i odchodzi pod opuszkami palców tuż ponad karkiem z tyłu głowy za oknem pomiędzy zębami. Łódź, 10. 06. 2022.

Nieduży Icek z Jerozolimy Do Ściany Płaczu wkładał w szczeliny Gorące prośby A nawet groźby Zapewnij Boże niskie dziewczyny https://bezdroza.pl/ciekawostki,Prosby_spod_sciany_Placzu,603.html

Przemów do mnie, potokiem z urwistej skały na szczycie. Melodyjnym świstem ciętego wiatru, na koronie ku Twojej chwale w nieboskłon wyrosłej. Słońcem wijącym drogi na zboczach. Zielenią nieśmiało tlącą runo. Nie widzę. Nie słyszę. Nie rozumiem. A wyobraźnia składa się zawsze z krajobrazu o Tobie.

Jeden z marynarzy, spoglądających właśnie w w stronę Nautilusa, trącił łokciem towarzysza unoszącego się obok niego na powierzchni wody. - Spójrz tam - tu zaklął marynarskim, prostackim zwyczajem - bo chyba oczy mnie mylą. Ktoś tam stoi na wodzie, czy jak? Ale to przecież niemożliwe! Jego towarzysz również zaklął. Równie grubiańsko. - Możliwe czy nie, ale wygląda, na Neptuna, że jednak się dzieje. Panie kapitanie! - zawołał do dowódcy - niech pan spojrzy. Wezwany popatrzył we wskazanym kierunku. - Rzeczywiście - potwierdził - widzisz dobrze. Ale to niemożliwe! - powtórzył słowa podwładnego. - Wszyscy z was, którym wydaje się niemożliwe to, co widzą, mylą się - zabrzmiał dochodzący ze wszystkich stron jednocześnie głos. Absolutnie pełen spokoju. - To jest możliwe. Mało tego - to dzieje się naprawdę. Postać zbliżająca się po wodzie od strony Nautilusa stawała się coraz bardziej widoczną oczom żeglarzy, z których teraz wszyscy, co do jednego, zwrócili się w jego kierunku. Zapominając o swoim tragicznym położeniu. - To jest wasza nauka i zarazem wasza kara - powiedział Jezus, zatrzymując się kilka metrów od grupy rozbitków. - Ścigaliście i chcieliście zatopić statek ludzi, którzy nie zrobili wam nic złego. Tylko dlatego, że ktoś wam kazał. Ktoś, kto tak naprawdę niczym różni się od was, jest człowiekiem dokładnie takim, jak wy sami. Chcieliście to zrobić ze strachu przed nieznanym i z chęci zniszczenia tego, czego nie rozumiecie. Ale tak się składa, że wystąpiliście przeciwko mnie! - tu Mówiący podniósł głos. - A gdzie - zaczął bardzo wyraźnie akcentować słowa - przykazanie - miłości - bliźniego? Gdzie - przykazanie - "Nie zabijaj"? Odrzuciliście je dla rozkazu i własnych lęków - Jezus patrzył po twarzach z udawaną surowością. - To - teraz - macie. - Chcesz powiedzieć, Panie- zaczął bosman, któremu nigdy brakowało śmiałości, ba! - tupetu i bezczelności - że ten kraken to twoja, hm... - zawahał się trochę - ... że to twoja... sprawka? - zakłopotanie dziwnym trafem nie chciało ustąpić. Jak nigdy. - A tak, moja i mojej żony - w tym momencie Maya dołączyła do męża, idąc jego śladem po macce krakena, wyciągniętej poziomo tuż pod powierzchnią wody. - I spodobało się wam, jak sądzę. Bo przecież - znów popatrzył po ich twarzach, zatrzymując na koniec spojrzenie na obliczu kapitana - żaden z was nie ucierpiał. A że najedliście się strachu? Że pływacie sobie bezpiecznie w ciepłym morzu w towarzystwie posłusznego mi i mojej żonie stworzenia? Chyba nie nazwiecie tego krzywdą? - Jezus rozłożył ręce w geście zapytania. - No, a nasz okręt? - zadziornie zapytał bosman, któremu pokład i stanowisko dawały poczucie wyższości, rekompensując tak zwane niskie urodzenie. - Ach, pytasz o wasze narzędzie zniszczenia? Owoc ścinania drzew i pracy waszych szkutników i ludwisarzy, by pływać, strzelać, niszczyć i zabijać? - Jezus znów podniósł nieco głos. - Cóż, spoczął już na dnie. I jest już martwy, bo żeglarska legenda słusznie twierdzi, że okręty to żywe istoty.* Oddał za was życie. Któryś z was - objął ich wszystkich spojrzeniem kolejny raz - chce może do niego dołączyć? - Odczekał chwilę, wiedząc, że pyta retorycznie. - Stanie się siedliskiem małży. Da im miejsce do życia i schronienie mniejszym rybom przed drapieżnikami. - To byloby na tyle - zakończył, widząc w ich umysłach pytanie o ocalenie, a w sercach nadzieję na ratunek. - Popływacie sobie jeszcze bezpiecznie - dodał w odpowiedzi na niezadane pytanie. - Pomyślicie o tym, co was spotkało. W każdym razie nie obawiajcie się o życie i bezpieczeństwo. Nic wam nie grozi. Odwrócił się, Maya uczyniła to samo w ślad za Nim. - Jak to, Panie? - teraz kapitan zadał pytanie. - Zostawisz nas ot tak? Mnie i moich ludzi? - Tacy oni twoi - Jezus umyślnie spojrzał przez ramię. - Mają tę samą godność w moich oczach, co ty. Nie jesteś od nich wyższy czy bardziej wartościowy wyłącznie dlatego, że inny człowiek mianował cię dowódcą. Zresztą już nim nie jesteś, bo wasz okręt spoczywa tam - powtórnie wskazał miejsce jego spoczynku. - Teraz los zrównał cię z nimi, a kraken, gdyby moja żona mu pozwoliła, mógłby zacząć zjadanie was od ciebie. Zdążyłbyś się przekonać, nim utopiłbyś się, że tak zwane stanowisko jest tylko chwilowe. Umowne. Że nie chroni przed niczym, a zwłaszcza przed tak wielkim stworzeniem, jak ta ośmiornica. - W tym momencie Mówiący wyciągnął dłoń, a ona natychmiast wysunęła z wody koniec macki. - Jezus pogłaskał ją, niczym psi łeb albo koci grzbiet. Odszedł następne dwa kroki. Specjalnie. Po czym odwrócił się, by popatrzeć na nich jeszcze raz i dodać ostatnie słowo. - Pomyślcie. Cdn. * Nawiązuję tu do odpowiedniego fragmentu "Robinsona Crusoe" autorstwa Daniela Defoe. Voorhout, 17.06.2022

@janofor Mam!

Też poległam. Chociaż ten pierwszy dzień jakoś piąte przez dziesiąte starałam się dooglądać, później już nie patrzyłam. Szkoda oczu i uszu:) Powiem szczerze, że nawet Steczkowska, którą cenię, mnie zawiodła. Moim zdaniem jak na taką diwę nie do końca sobie poradziła z miksem Oczy za twe oczy, oraz Now. Najbardziej szczery i wiarygodny w tym wszystkim był Piekarczyk i na tym koniec. Poziom z roku na rok coraz marniejszy, niestety. Myślę, że kończy się powoli era festiwalu w Opolu. Talentów nam nie brakuje i nawet nie trzeba daleko szukać... no ale patrząc na prezesa i jego estetyczne i muzyczne upodobania, to ja w żaden ponadprzeciętny poziom, nie mówiąc już o super-hiper, nie wierzę. Także w tym poleganiu nie byłeś Janko odosobniony;) Pozdrawiam.

@tetu Dzięki, że wpadłaś i przeczytałaś. W tym kawałku wrażenie nawet nachalnej wyliczanki jest mi potrzebne do nakierowania na pewne treści i mechanizmy, które chciałam tu opisać. Kolejne powtórzenia jak kolejne ludzkie nieudane próby, które kończą się podobnym efektem. Powtórzenia składni to coś, do czego dość często przy pewnych tematach się odnoszę - tak po prostu czuję. Ostatnio wpadł mi w ręce bardzo ciekawy tom Jakuba Pszoniaka, który wydał mi się zdominowany przez powtórzenia, wyliczenia, a nawet wrażenie litanii. To nie jest tylko dominanta kompozycyjna jednego utworu, a całego tomu, bardzo szybko to można było wyczuć, natomiast wprost czasem nie dało się odgadnąć celowości użycia tych środków na poziomie jednego tekstu. Zapytałam autora (bo miałam okazję być na jego wieczorze poetyckim), skąd pomysł na taką organizację całego tomu. On najpierw powiedział, że cieszy się, że dało się to zauważyć, potem powiedział, że chciał tym oddać wrażenie dźwięku toczenia się tramwaju po szynach, jaki towarzyszy jego życiu i tym przemyśleniom, które opisywał. To tak na marginesie, bo przy okazji tej rozmowy przypomniała mi się ta ciekawa dla mnie sytuacja. Bardzo Ci dziękuję, że zajrzałaś i zostawiłaś miły komentarz. Pozdrawiam.

Witam - łąki góry tęcza - przekonały mnie - Pozdr.

wczoraj oraz dziś od lat ten sam los bawi się z nami częstuje usmiechem smutkiem i łzą kusi cieniem wczoraj oraz dziś ta sama nadzieja obok nas to ona pomaga nam zrozumieć ten trudny świat wczoraj oraz dziś uczymy się żyć bez skaz ale niestety los nie zawsze nam łaskawy wczoraj i dziś dwie prawdy w nich sens sie tli

Ładny wiersz, szkoda tylko, że taki króciutki, bo fajnie płynie i chciałoby się więcej, a tutaj możliwości są. Mi osobiście zabrakło zakończenia, ale to co przeczytałam bardzo mi się podoba. Pozdrawiam.

@dot. W sumie, to się spodziewałem. Cóż, jak nie ma Zenka, próbuję. Zapomniałem tylko o szefie TVP, któremu imiennik 'Kurski statek' na dno poszedł i jakie lubi klimaty. dla porównania - 48 lat temu https://www.youtube.com/watch?v=6TdNz9wUhZg PS sorry przez pomyłkę wrzuciłem wcześniej Sopot z 67 @Marek.zak1 Niestety, nie dotrwałem, ale dobrze wiedzieć. Steczkowska powinna się urodzić w czasach Komedy. Piosenka z "Rosemary baby" wybrzmiałaby może ciekawiej? Dzięki.

@michal1975-a nie, dlaczego, śliczny język.

Podobno dobrze wypadła Steczkowska, widziałem tylko Dziewczynę szamana - klasyk podliftowany.

przedstawiciel ;)

pozytywny wiersz

Opole... zlot żywych trupów, włącznie z prowadzącym to spasionym M. Sierockim!!!

mglisty poranek w odnóżach tarantuli zaliczam włoski

Breżniew

Nie martw się, że nie zdobyłeś koszulki maratończyka. Nie sztuką jest "przejść" maraton. Sztuką jest przebiec nawet dużo krótszy odcinek, ale tak, by o Tobie usłyszeli. /zasłyszane od Mistrzów/

Po to mamy głowę :) Dokładnie. Ona stworzona, by zasypywać doły, które przypisane są ziemskiej egzystencji. Dzięki! @A-typowa-b @Marek.zak1 Podziękowania :)

Może i racja, ostatnio nawet nie próbuję nic liczyć... Dzięki i pozdrawiam :) Sumienie, ważna sprawa :) Miłego wieczoru życzę. Zaskakujące jest to, że czasami ludzie w taki sposób rozumują - złorzeczeniem. To musi pożerać ogromne ilości energii i czasu. Dużo dziś nad twoim komentarzem myślałam, że takie rozwiązanie sobie ktoś na okłady własnego bólu wymyślił. Jakby brudny bandaż pomagał, to nikt by nie potrzebował czystych. A tych ciągle brakuje. Dziękuję i pozdrawiam :) Miało być, jak piszesz. Wczoraj byłam już trochę zmęczona i nie wychwyciłam. Miło mi, że zaciekawia. Przyjemnego sobotniego wieczoru życzę :)

cicha woda brzegi rwie nie wiesz nawet jak i gdzie Mars. Jowisz. Saturn. miliard pikseli w gigantycznej tęczy rozpina most nad Drogą Mleczną czy wąż teleskopek ukąsi przypadkowego turystę a goryczka rozumna popełni samobójstwo? logarytmy uwielbiam pasjami lecz dama kier bije blotkę w pokerze nie ma litości i nie ma ryby bez ości.... Molibden. Wanad. Cynk. czasami dwa plus dwa nie równa się cztery !

nietolerancyjny aż kipi od nietolerancji na wszystkie bóle absurdu niegodziwości chamstwo snobizmem upchane po kieszeniach chroniczną głupotę słabości przemoc nietolerancyjny nakłada nietolerancyjną szatę na kłamstwo przyodziane w piórka pobożności ... nietolerancyjny w swojej nietolerancji nigdy nie uwzględnił czyjejś do kogoś miłości

@dot. @Nata_Kruk Niestety czy też stety, czas to pokaże, tolerancja jest nie tylko nadużywana jako słowo czy też pożądana cecha(postawa) ale wręcz wynoszona na niebotyczny już piedestał. Sama definicja ot choćby na wikipedii jest tak przewlekła i rozmyta w swoim znaczeniu, że zamiast, w mojej skromnej opinii, rozwiewać wątpliwości nawarstwia je jeszcze bardziej. Szczególnie odsyłam do rozdziału Tolerowanie nietolerancji tam już zauważam apogeum tego co powyżej. Jestem osobą nietolerancyjną tak jak w wierszu na nie niezliczoną liczbę ludzkich zachowań, czynów i postaw oraz przewlekłych dyskomfortów czy też bólu. Śmiem twierdzić, że tolerancja jako remedium na wszelkie różnice w społeczeństwie (kulturowo-religijno-seksualne) to najzwyklejszy zbytek łaski i postawa wymuszona, która ma bardzo mało wspólnego z wysiłkiem intelektualnym, ze zrozumieniem czy też poszerzeniem horyzontu poznania. Pozdrawiam Pan Ropuch

Nie znam smaku twoich łez Ani nie wiem jak Smakuje czarny bez Odchodzę w siną dal A ty jesteś zimna jak stal Nie zobaczysz już Szalejących fal Śmiech I coś jeszcze Między nami Tylko to pozostało W dziwnej fazie Uniesione ciało Wykręcone na wszystkie strony Już dawno ucichły Weselne dzwony

Zapytałam. Czy mogę. O wpół do piątej znowu stać się szafą. Odpowiedziała. Nigdy nie byłaś. Zapytałam czy mogę. Odpowiedziała. Nigdy więcej nie zadawaj mi takich pytań. Zapytałam o wpół do piątej. Nigdy.

Znamienny tytuł. Słusznie usłyszy. My rodzice możemy jedynie wskazywać przybliżony kierunek, ale tej drogi przecież przejść za dzieci nie możemy.

Tekst, jak tekst, ale dyskusja pod nim arcyciekawa. ? Pozdrawiam Wszystkich Obecnych ?

GrumpyElf... "światy... Zosi"... teraz powraca to imię, co cieszy. Małej Zosi, to co pod jej stopami, będzie tym, co opowie jej mama, na tyle, na ile może wyjaśnić zależności... ale to, że w przyszłości, 'musi'/powinna odkrywać siebie... jakże to ważne.! Myślę, że światy Zosi przy kimś, kto o tym wie... ułożą się pomyślnie dla niej samej i jej Mamy. Tego Wam życzę. Pozdrawiam.

@GrumpyElf Bardzo Ci dziękuję, Elfik:). Cieszę się, że do mnie wpadasz. Trzymaj się ciepło.

Urodą zabiłaś ściska głowę imak, jakże wielki blask. Daj uśmiech promienny znikł okres nowenny, umajony walc. Zabrałaś mi serce myśli mam szaleńcze, czekam na swój czas. Słońce dawno zaszło noc zasnuła miasto, księżyc z cicha zgasł. Gdzie cię miła szukać karminowe usta, całuje nas mgła. Nie każ droga krzyczeć odkryj co masz... Świteź, zmysłowością graj. Lazur oczu płacze... ... tęsknota tymczasem, kropielnicą łez. Modły na klęczniku duszą mą dyryguj, powiedz czego chcesz? Umieram powoli przy D'este Tivoli i nie pomógł grosz. Kondukt z pieśnią sunie pod cmentarnym murem, oremus trwa wciąż. Młoda w czarnym kirze śmierć żale wyliże, ból obojga znał. Czy znowu zapomni? Bo człowiek bezbronny, na ostatni psalm! "Miłość przez nienawiść na śmierć prowadzona (...)." - William Szekspir.

"Ciemność jest jak światło, prędzej czy później Cię oślepi" - moje słowa -