Ranking

Romeo i Julia, Tristan i Izolda, Zosia i Tadeusz, Danusia i Zbyszko. Baryka i Laura, Ligia i Winicjusz, Lester i Angela, Filon i Alina. Edyp i Jokasta, Mistrz i Małgorzata, Andrzej i Oleńka, Ariadna - Tezeusz. Odys z Penelopą, Psyche oraz Eros, Helena i Parys, Uranos i Gaja. Można by tak dalej, ciągnąć w nieskończoność, kochali... czy wszyscy - cyniczne pytanie? Czasem mitologia kosztuje najtaniej, poeci natomiast, dwoją się i troją. A gdzie jest prawdziwa miłość niewzruszona? Byle dopaść, dosiąść - piersiorzędną dżagę. Zakocham się szybko, a po chwili... zdradzę, myślę i nie wierzę - flirt robi za towar. Tam gdzie dwoje ludzi... kontrasty - różnice, kiedyś sztywny gorset zapięty pod szyją. Władza, kościół, szkoła - źle stąpniesz... zabiją, a co najważniejsze, cenzora nożyce! Czy wolność - bezwolna, miłość bez uczucia, gdzie owe balkony i ławeczki w parku? Feblikiem poeto - nie wolno, nie żartuj, bo nie tylko serca, on w sobie dziś skupia. Dwie najpierwsze strofy wstydem różowieją, namaszczone wdziękiem, szalonych miłostek. Przygaszone dzisiaj, trudno jakąś dostrzec, stoi w kusych szatach jak bez liści drzewo. "I kobieta, i kwiat mają dni swoje. Nie mają lat." - Jan Izydor Sztaudynger.

kruche istoty pokrewne ptakom i aniołom utkane z kolorów jak lotne płatki kwiatów nietrwałym pięknem służą i zdobią przelotnym istnieniem owocują

On Mieszka na szczycie wieży mojego ciała przez okna oczu przygląda się światu moim uchem słucha językiem wysławia myśli dzielimy na czworo jak włosy. On które wdycham powietrzem oddycha chociaż bez dymu a brany jest przecież za wspólnika zbrodni konsumpcji środków których posiadania wciąż zabrania prawo. Spłodził moje dzieci ze mną wychowuje tylko mi pozwala na resuscytację kiedy znów żyć nie chce i znów duchem broczy jego śmiech szyderczy boli mnie najbardziej.

Na wieczornym spacerze, dość nieoczekiwanie spotkałem siebie. Zaczęliśmy dyskutować, ale jakoś się nie kleiło. Może dlatego, że za długo siebie nie widziałem? Poirytowany machnąłem ręką i poszedłem dalej, zostawiając siebie w dość kłopotliwej sytuacji. Po chwili, przyszła refleksja, że powinienem być bardziej wyrozumiały, zwłaszcza dla siebie. Obejrzałem się, lecz już mnie nie było, gdzieś się zapodziałem, zagubiłem. Desperacko zacząłem szukać siebie, niestety moja postać zlała się z niewyraźnością gasnącego dnia. Tak sobie myślę teraz, że to była ostatnia szansa na poznanie siebie nie odnajdę już raczej.

Pan Dobrosław staruszek znany był na kilku ulicach maluchy przedrzeźniały go bo śmiesznie ubrany wyblakłe drelichy z łatami na kolanach marynarka w kratkę na nitce po urwanym guziku ledwie żywy orzełek pamiątka z wojny niejedna blizna pamiętała wołanie ran by rozniecać ogniki życia pod tym skrawkiem nieba gdzie pikują jaskółki przed burzą na odchodne dorzucał niech w kaszę na talerzu gdy zbytnio parzy język nikt nam nie dmucha czerwiec, 2022

Po kilku latach Droga L spotkaliśmy się po kilku latach na szczęście nie padło dlaczego i że mnie nie chciałaś aż gdzieś głęboko znów zapragnąłem ciebie no ale nie umiałem tego w przelotnej chwili powiedzieć a ty zdaje się nie kontynuowałaś stanęło że u nas w miarę dobrze co zrobić, że mamy tutaj robić tylko i aż swoje? Znowu nie zostałem ani templariuszem ani masonem! Warszawa – Stegny, 12.06.2022r.

i co powiem gdy zapytasz o cały świat nie ten pod stopami łatwy do pokazania niewymagający tłumaczeń (nie zadajesz prostych pytań) usłyszysz że w tym jesteś zdana na siebie ze można i warto a nawet trzeba nieustannie odkrywać siebie

Jego życiorys jest prosty uwielbia być wolnym tęczowe niebo i gwiazdy Kocha kochać innych uśmiechać się i płakać patrzeć prosto w oczy Nie ukrywać swoich wad zawsze być tylko sobą jak się uda nie zawracać Lubi niedziele poważne święta - boli go gdy innych boli - uwielbia góry lasy Nie lubi mówić o śmierci brzydzi się pedofilizmem cieszy beztroską dzieci Uwielbia domowe zacisze swoją ławkę pod wierzbą gdzie mierzy się z poezją Taki w skrócie jego życiorys prosty i zrozumiały który oddycha szczerością

Bławatek mały różowo biały bławatek wynurzał się z trawy na podmiejskiej łace spoglądał ciekawie na świat ledwie było go widać pochyliłem się spojrzałem na niego uśmiechnął się zobaczyłem Ciebie 6.22 andrew

Człowiek uczy się na błędach popełniłem ich tyle zostanę wielkim uczonym

chyba nie jest nam dane razem być ukradkiem przemycane myśli na granicy zatrzymane cło krwawicy chce

Trzeba się zatem przedostać nielegalnie.

Chciałbym, by moje halucynacje dotykowe me usta musnęły, stworzyły z policzkami relacje i po włosach lekko przejechały. Czemu drążą jak ślepe robaki pod skórą zakrwawione tunele? Wolałbym czuć płomienne dotyki pięknej kobiety na moim czole. Poprosiłbym me halucynacje wzrokowe aby mi pokazały nowe świata kolory i gracje, aby same uśmiechy stwarzały. Mam dosyć ciemnych ludzi patrzących na mnie jak na jakiegoś dzikusa. Mam dosyć fleszy oślepiających i walających się płatów mięsa. Zapytałbym me halucynacje słuchowe czy już znają nowiny o sporze dwóch farmerów o racje. Lubiłbym być przez nie pochwalony. Nie chcę słuchać szeptów nieznajomych. Nie potrzebuję stukotu kroków, twoich komentarzy nieuprzejmych i innych, głośnych, obcych mi dźwięków. Oddałbym wszystkie pieniądze świata, aby kiedyś moja schizofrenia nie była brutalnia i ciernista, ale piękna i pełna kochania.

Grzegorz, ,,życia nie oszukasz". ;) A tak poważnie- wystarczy być przyzwoitym. Pozdr.

Byli nieprzytomni, pokierowały nimi żądze. Powpadali jak śliwki w kompot: w nieudane małżeństwa, w kredyty, w listę danych obietnic, w biznesy które nie cieszą i przychodzą straszyć w środku nocy. Poplątani, w kłęby spraw, których początek dawno się zatarł. Jak ma w zwyczaju: w miarę upływu czasu, a świetny z niego pływak i ludzkiego przyzwyczajenia. Nikt już nie pamięta o odważnych pomysłach i błysku w oku na myśl o ich spełnieniu. Człowiek... ledwo wyfrunął z gniazda i bach! Teraz wydaje się być to mrzonką i naiwnością dziecięcia, fruwać wolno i wysoko może tylko ptak. Nie człowiek, on jest z ciężkiej gliniastej ziemi.

dozorczyni w moim bloku zawsze miła i uśmiechnięta dziś miała obce, obojętne spojrzenie pani w sklepie przy kasie zawsze poważna i oschła dziś promiennie się do mnie uśmiechnęła świat zawsze dąży do równowagi łamiąc przy tym słowo 'zawsze' nie myśl że jesteś jaki jesteś

gdy fala idzie za falą tworzą się bałwany

w pewnym ogrodzie kwiateczka wciąż tu rosła jak chciała po skosie i w przód pękata rzodkiew gładka i ostra takie wszak dziwy ogarnąć nie mogła w kółko warczała słów wianek prosty koszmarem zasad ty jesteś wiosny kiedyś jej rzekła pietruszki psia nać kwiateczce proszę ty spokój już daj a nawet wrzasnął wnerwiony seler tego doprawdy jest już za wiele kulnęła słowa też wielka dynia ty znowu swoje rzodkiew zaczynasz razu pewnego do tego ogródka przyszła dziewczynka spłakana smutna wtem gdy ujrzała kwiatkowe dziwo to aż pisnęła wesoło chyżo wypada bajkę zakończyć rzewnie z owej radości zjadła rzodkiewkę teraz by mogło tak już zostać... lecz biedna poczuła roztrój żołądka

nie przyspieszaj nie odwlekaj szczęście nasze zaczeka na właściwy moment na nasz czas wtedy spojrzę w twoją stronę nic już nie mów to ten moment by bez słów myśl odnalazła myśl zostawimy świat na potem by uczuciom w swym galopie dać rozkwitnąć łąką pragnień niepojętych jeszcze chwila jeszcze moment zobacz idę w twoją stronę i skosztujesz tych ust zawsze malinowych

W powietrzu lawirują subtelnie Nici, strzępki włókna utkanego Z delikatności czucia ludzkiego; Powoli, figlarnie, nienatrętnie. Za nimi głosy się niosą dźwięcznie: Echa szum melodii przedawnionych, Zapachy i smaki chwil minionych; Tak słodko, ponętnie, niepokrętnie. Suną spokojnie marzenia moje małe - Kwiat nostalgii, życia mego fatum Spowite ulotnością i żalem. Czucia moje, zaklęte w tym za to, Że nic w nich nie jest do końca trwałe, Lecą w eter - niczym babie lato. 12 VI 2022

kim jestem? nie wiem ból rozsadza mi czaszkę pustka jestem szczęśliwa? nie wiem ktoś pytał dzisiaj chciałabym da się uciec? nie wiem schować na chwilę zatrzymać jestem wściekła? nie wiem chyba tak - bez powodu chaos widzę sens? nie wiem codziennie pytam żałość mam kogoś? miałam zepsuło się chyba samotność J. Będę mega wdzięczna za każde szczere reakcje! <3

Kąpiel w przebiśniegach musi być niezapomniana. Małe dzwonki często unoszą się nad zbity śnieg. Zresztą, biel to najczystszy z kolorów, niewinny. Kuszący by go zbrukać, jednym gwałtownym ruchem. autor wiersza: a-b https://atypowab.blogspot.com/

Lepsza wersja mnie nie istnieje, bo jest wykluczona i niemożliwa. Zresztą w ogóle nikomu jest niepotrzebna. Jestem tego pewny niczym wyniku równania dwa razy dwa. Idę więc na piwo i fajka oraz potaplać się – póki mogę - w błocie. Warszawa – Stegny, 06.06.2022r.

To prawda, Czarku... świat bardzo by stracił na swoim kolorycie, gdyby nie takie osoby, a sąsiedzi... to ważny elemencik naszego dzisiaj. Ludzie zamknięci w swoich eM ileś tam, nie zauważają 'perełek', które przechadzają się 'pod nosem', bo to, że dzieci drwią... jak to dzieci, niewiele jeszcze rozumują o dorosłości. JankoM... nie znam tych.. "wielu".. ale cieszy mnie, że to... Pana Dobrosława powiedzenie.. przypadło. Tak, jest w jego słowach nutka patriotyzmu i może dlatego tak bardzo utkwiły mi w głowie. Twój i Czarka wpis, sprawiają, że szkli mi się łezka w oku, nie dla mnie... dla Pana Dobrosława. Dziękuję Wam.

@iwonaroma : Dziękuję za Twój głos. :) Doskonałe podsumowanie. :) Dziękuję i pozdrawiam @Nata_Kruk : Dziękuję za Twój głos. :) Uwielbiam motyle - latające cudeńka. :) Dziękuję, Nato, i pozdrawiam P.S. A żabki na pierwszym miejscu - za co...? @Nata_Kruk : Dziękuję. :)

@Dared Bardzo fajna myśl ;)) @Nata_Kruk Trójka ;))

@Nata_Kruk O znów bardzo Twoja cenna uwaga :)) Dziękuję!!! Relaksują nas czasem rzeczy niepokorne, niepoukładane, w ciemniejszych barwach i faktycznie niestety lepiej niż basen, czy czyściutkie jeziorko ;))

@Nefretete Pełna zgoda :))

@Leszczym Wiesz! Na podstawie twojej obszernej, inteligentnej wypowiedzi, wysnułem pewien szczegół! To ego! Polemizuje - przez to człowiek prosty jest w stanie dmuchać balon utworem, jaki raptem wystrzeli. Samo okiełznanie przychodzi nieco potem - przepraszam, że tak parafrazuję twoją, wcześniejszą wypowiedź Poezja sprawia, że stajesz się złożony. Twoje podejście do całokszałtu doceniam~ Pozdro!

To jest problem. Ludzie często biorą rzeczy, czy zjawiska za czarne, albo białe, gdy tymczasem takie mogą być chyba tylko śnieg i asfalt, a o one nie zawsze.

Poszła Ula z Wałbrzycha do ula, a tam orgia z trutniami na fulla! - Skwaśniała nam brzeczka, więc spiłyśmy z deczka i chciałyśmy się z kimś poprzytulać. ????? 20 maja obchodzimy Światowy Dzień Pszczół

Miałem nadzieję, że ktoś się jej dopatrzy. Dziękuję i odpozdrawiam. Dzięki Marek Dziękuję za czytanie. Dokładnie. No i jakby się nie odwrócił tak dupa z tyłu. Dziękuję serdecznie. O tak, Kobiela pasowałby tutaj jak ulał. Hahha, nie pomyślałem o tym kroju. Pewnie dlatego, że całe życie nie lubię ubrań 'przy ciele'. Nawet esteta jak widać. Tylko to się pojawia problem estetyki. Trudno o ładnego samobója. Chyba, że środki na sen, ale to jakieś takie mało drastyczne z kolei :D Dziękuję serdecznie. Niezmiennie zadziwia mnie ile różnych aspektów potrafią dotrzec czytelnicy. Dlatego takie fora są potrzebne. Howgh!

@WarszawiAnka ależ bardzo Cię proszę, zresztą to ja dziękuję ;)

Piękne są wiosną motyle Choć są tutaj tylko chwilę

W sumie to wszyscy jesteśmy w przelocie, jednak z owocami różnie bywa. Ładny wiersz.

@WarszawiAnka Imago ponad łąkami, kolor powielają, staje i patrzy, nawet bystry zając. Pozdrawiam Aniu, zapisałaś się widzę do... romantyków.

@Rolek Dzięki za info :) Bardzo bardzo się cieszę że piesek ma już nowy dom :)

@8fun Ufff znowu przeklęta Ukraina, u Niemców nawet marsowa mina. Trzymaj się zdrowo, jak może być zmęczenie materiału, to znużenie Ukrainą... także.

@jan_komułzykant @Annuszka @Franek K Pies Olek, właśnie pojechał do swojego nowego domu. "Operacja" zakończyła się sukcesem. Będzie miał kochającą rodzinek i nawet ogródek do brykania. Dziękuję za udostępnianie informacji o tym piesku.

Fajny pomysł na wiersz, można by przyciąć gdzieniegdzie, bo ciutkę rozgadany... ;) Zakończenie, tłustki pomijam, niepotrzebne są, wg mnie. ... ostatnia szansa (?)... nie rezygnuj może aż tak łatwo z samego siebie. Pozdrawiam.

Glonojadami nazywamy ryby, których pokarm stanowią głównie glony ;) Proszę przeprosić glonojada :)

@Stary_Kredens Życie tworzy sytuacje los na części je rozkłada potem to już bywa różnie nie ma sensu żadna rada. Aura, klimat, pora roku oraz inne przypadłości pomagają albo szkodzą dla poety i twórczości. Pozdrawiam

@GrumpyElf cześć, dzięki za czytanie i wskazówki. "Czy czeka uszu"... uszy odpadły, zostali sami gotowi;) Serdeczności @Nata_Kruk Dzień dobry. Tak, jasne. Zarejestrowane, będę próbować. Pozdrawiam serdecznie! ;)

@Anna_Sendor Jak bardzo reakcje pod znamiennym tytułem wiersza >>>>>>"Umiar"<<<<<<< odzwierciedlają naturę komentujących rybek i aspiracje w łańcuszku pokarmowym. ps. Świetna gra słów.

TO KANAPA IN-NOWA ZAKUPIONA DA MODUŁ ZŁUDOM, A DANO? I PUKA - ZA WONNI. A PANA KOT. BRAK WATU KANAPY STAREJ, A DAJE RAT; SYPANA - KUTA W KARB. CI LO? KOZETKA, JAK TE Z OKOLIC.

Przyzwyczajam się do ludzi niepotrzebnie i na wyrost obietnice składam przecież nie zabiorę was ze sobą tam gdzie idę byłaby to z mojej strony przesada myślałem-mnie to już nie dotyczy moje oczy ogarnęły ogrom nieszczęść widocznie zbyt mało widziałem może widziałem pobieżnie ból nieznośny kołacze się w piersi chce ją wyrwać rozerwać jak granat naczytałem się głupiej poezji proza życia przytłacza jak dramat

@Dragaz rzeczywiście miłosny i prosty co może być jego atutem lub nie zależy jak kto na to patrzy , dla mnie trochę za banalny przepraszam ,ale tak to odbieram, no bo te rymy lat świat i te dwa słowa kocham Cię , z drugiej strony to jest proste przywołanie słów których być może aż tak często się nie słyszy niestety , może warto je przywoływać , może w takim ujęciu ta prostota jest uzasadniona Pozdrawiam Kredens

autor zdjęcia: pexels-rok-romih-5520710

Prawda, mogłoby się ciągnąć i ciągnąć... i ciągnąć i nie byłoby dość.