Ranking

delikatnie wygładzaj zadziory i kanty w sercu jest tyle miejsca na czułość kiedy tylko zdejmie barwy ochronne

Kiedyś był taki czas, że nikt nie mógł mnie zatrzymać. Na swoim grzbiecie czułam lekkość przestrzeni i oddech spełnienia. Kiedyś był taki czas, że wiatr szarpał moją grzywę i wdmuchiwał w chrapy wszystkie zapachy wolności. Rozpędzał moje kopyta i gnał przed siebie. Kiedyś był taki czas, że gasiłam żar słonecznego promienia wodą ze strumienia, a nocą okrywałam się gwiezdnym granatem. Kiedyś był taki czas, że tarzałam się w ciszy niezmąconej ludzkością i zastygałam w bezruchu nasłuchując niczego. Kiedyś był taki czas, że nikt nie mógł mnie skrzywdzić. Byłam szczęśliwa w swojej samotności. Byłam wolna w swojej szczęśliwości. Kiedyś był taki czas... A teraz jestem człowiekiem...

W Jezioraranach czyli opera mydlana za trzy gorsze sitowie fastrygą przytrzymuje jezioru nadgryzione brzegi w oczach mętnieje czas a wbite w rzęsę miecze kosaćców wygrażają Bogu ducha nam winnemu niebu i rozpływa się nad niedoczekaniem moim serce pisane palcem po wodzie którą rozdzielam na ha i dwa o złota rybka nie to zwykły karp jak on z trudem nabieram powietrza wody w usta się na gładkie i wreszcie - odwagi by łuski spadły mi z oczu to z serca kochanie przecież tobie wszystko i tak rybka i karpie diem

czyś postradał zmysły żeby łeb wsadzać między tryby cóżeś sobie roił idąc do men kejw Stanowskiego mówiłeś i uśmiechałeś się uśmiechałeś i mówiłeś im dłużej to trwało tym bardziej w ich oczach stawałeś się idiotą myszkinem gnidą lewacką żydem gejem nikim kimś kogo można lżyć bezkarnie zrobili z ciebie psa ogrodnika co sam nie zje kiełbasy i psu nie da zrobili z ciebie przygłupa co bardziej czuje niż wie cieszę się że twoje stosunki z rodzicami są serdeczne i miłość chrześcijańska bierze górę nad chęcią sporów światopoglądowych na wszystkie zaczepki gdybyś odpowiadał z taką rzeczową powściągliwością z całą pewnością wyszedłbyś z tego starcia z tarczą a tak płaczesz że ten chuj po wszystkim nawet ci ręki nie podał musisz to w końcu pojąć społeczeństwo jest niemiłe wszak niewiele ci brakowało by zostać Masłowską poezji

I milczysz o mnie ... wierszem Ultrafioletem niebieskich migdałów Upajasz się ... chwilą, w której oddajesz mnie do skupu nieużywanych butelek I jakby tego było mało ... Wysadzasz mnie na pętli: ''tutaj masz swoją karocę'' Odmawiam ''Zdrowaś Mario'' Ktoś strzela we mnie z procy W oddali właśnie dostrzegam tę... Lady Odalisque - nie miejsce na czułe romanse, na kwiaty i idarety, kuszenia, zdradzieckie awanse Dzień zrywa się rześko z łóżka Na obiad zamiast jajka - jedynie ... krucha wydmuszka Powiedz, o czym myślałeś wtedy, gdy postanawiałeś: ''nigdy'' Zastanów się, co powiesz, gdy myszą okaże się tygrys: tak bardzo boisz się uczuć, że wiążesz je w szlafroki, bo zawsze ''zimny prysznic,'' bo zawsze ''dupa w troki'' Zastanów się nad ... życiem, abyś go nie żałował Bo życie to taki krętacz, co lubi zabijać i ... chować

smutek nie musi boleć może być parawanem za którym możemy się odnaleźć smutek nie musi płakać może leczyć rany być nadzieją na lepsze jutro i po... smutek nie musi dokuczać bo ma uczciwą twarz nie ukrywa się jest szczery smutek jest nam potrzebny tak jak uśmiech i deszcz a że czasem doskwiera to inna baśń

Biała pierś faluje Lśni w słońcu Naga i pełna Kusi wierzchołkiem W ustach dojrzewa... Lecz teraz Inną rolę spełnia Karmi Podtrzymuje życie... Majowym popołudniem W cieniu lipowego drzewa...

reumatyzm doskwiera już kiedy oko otwieram dłoń na przywitanie trzęsie się ze strachu nogi chcą uciec jak najdalej siebie kości trzaskają nieustannie łamiące się gałęzie od upadku serce przestaje podpowiadać gubi rytm bas wymaga wzmacniacza reumatyzm jak droga pełna kolein niezrównana walka ze starzeniem

przytulne mieszkanko na poddaszu drewniane podłogi ręcznie tkane dywany niebieskie zasłony pod sufitem lampy o papierowych kulistych kloszach plazmowizor obok kominka naprzeciw szczytowego okienka, w kącie stolik z dębowego drewna nakryty lnianą serwetą każdego ranka promienie słońca wydobywają z przestrzeni cienia stojący na nim wazon z trzema białymi różami Legionowo, 24 - 28 listopada 2004

dumny z siebie bo wyuczył kilku na kształt człeka sztuczek fokę ciut odfoczył kota ciut odkocił już się chętnie bawią piłką przez płomienie jak przez płotki nasi bracia mniejsi tak jakby podrośli a miś co to w górach z kłami na huśtawce z pyszczkiem o małpce już szkoda gadać ledwie znać że nie dziewczynka do taktu treserskich myśli biją równo rytm kopytem w sobote niedziele spod bata rodzinne

Dopiero co przyszedłem na ten świat, A leże sam, samiuteńki, W małym akwarium zrobionym ze szkła, Nikt mi nie poda ręki. Światło atakuje ze wszystkich stron, Nie mogę zmrużyć oka, Coś buczy ponad głową mą, I rzuca cień z wysoka. Jest strasznie zimno - boję się, Jestem tu sam jak palec, Dokąd zabrali Oni ją? Dokąd zabrali mamę? Dlaczego mnie tutaj zostawiła? Samego, smutnego tak, Odarła z miłości – prawie zabiła, Małego człowieka – ludzki wrak. Próbuję krzyczeć, ale strach, Wbił swoje szpony zbyt głęboko, Wtem oko łapie jakiś ruch, Ach to ten biały robot. Ma zimne ręce, smutną twarz, Prężę się beznadziei, Dotyk jej zimnych stalowych rąk, Wierci mi dziurę w ciele. Nagle ukłucie, krzyk i wrzask, Nie oprę się ich atakom, Myślę o pięknej zieleni łąk, Uciekam do innych światów.

kiedyś umiałem tworzyć z papieru teraz tych listów nie ma zbyt wielu kiedyś składałem miłosne wiersze dla niej dla niego nie chcę już wiecej to mnie wypala czuje się pusty nie znam miłości tak jak kapusty której nie jadłem piętnaście lat teraz mam braki normalnie żal. Obejrzyj film „Simply Falling - Iyeoka (Official Music Video)” w YouTube

Rano wieś otoczyli, ze stu się zebrało, niejeden to znajomy, wszak nasi sąsiedzi. Wiemy jednak dlaczego przyszli nas odwiedzić, spalić nasze domostwa będzie im za mało i chcą nas wszystkich zabić, mężczyzn i kobiety, za to żeśmy Polacy tak nas nienawidzą, może niektórzy tego nie chcą i się wstydzą, lecz odmówić nie mogą, to wojna niestety. Sowieccy partyzanci nam dziś nie pomogą, po Niemców wciąż dzwonimy, lecz oni daleko, dwadzieścia kilometrów będzie leśną drogą, od nich żadnej pomocy nie możemy czekać. Słaliśmy o ratunek prośby do Warszawy, lecz oni widać mają inne ważne sprawy. Inspirowane opowieściami rodzinnymi i książką P. Zychowicza "Wołyń zdradzony".

Można ich na basenie spotkać On gorący ona mokra

Kolejna noc… Patrzę w wyłączony ekran telewizora. Odbija się w nim upudrowana maska płaczącego klauna… Dotykam palcami twarzy… … ściskam, rozdrapuję do krwi… Próbuję zerwać z siebie tę ohydę, wyszarpać z fragmentami mięsa, broczących naczyń… Padam na kolana. … na dębowych klepkach ogromnieje czerwona plama… dotyka już cokołu szafy… Ktoś szarpie nerwowo za klamkę… … łomocze w drzwi… Przestało, lecz wciąż… … nasłuchuję… Rozchodzi się stukot obcasów… Nie, to podmuchy wiatru, histeryczny gwizd przeciągu… Tańczę, tańczę w błogim opętaniu… Tańczę, tańczę… … tańczę… … Spójrz na mnie! Powiedz, co widzisz? Nic? Masz rację, bowiem — podążam w niebyt… O dziwo, potrafię zmieniać strukturę cielesności, choć nie wiem, na czym to polega… Wiję się w sobie… … pełzam… Ściąga mnie bezdenna otchłań czasu, rezonując straszliwą grawitacją czarnej dziury… Zaglądam w siebie odwróconymi oczami, wypychając na zewnątrz ostrą biel gałek, kiedy przekraczam w epileptycznych drgawkach bramy wilgotnej biogenezy… Spójrz na mnie… …, bowiem, nikt tak nie patrzy, jak ty… Twój wzrok mnie dosładza… … przebija i pali… Niszczy eksplozją Supernowej. Nie mam już łez. Z oczodołów wysypują się — spopielone ziarenka piasku… … zbieram je w kołyskę swoich dłoni… (Włodzimierz Zastawniak, 2021-06-10)

na horyzoncie mam górkę marzeń nie jest zbyt wielka w sam raz na jedno życie trzymam na dystans skracam w dni pogodne w myślach zdołałam wejść na sam szczyt poza albatrosami nie było tam nikogo widoki prosiły okazać przepustkę powiedziałam im jeszcze tu wrócę Zdjęcie własne, przedstawia Morro Bay w Kalifornii, a widoczna na horyzoncie skała ma 23 miliony lat.

jutro się skończy znów będzie tak jak było ukłute lewe ramię zapomni na ulicach zatańczą śnieżnobiałe zęby wklejone w szeroki uśmiech popiół z przeładowanej urny przestanie szczypać w załzawione oczy czarno-białe ogłoszenia znikną pojawią się kolorowy plakaty o koncertach i festynach tylko pierwszego listopada będzie jaśniej na cmentarzach producenci zniczy już liczą pieniądze mam nadzieję że będę tam jak co roku w pozycji pionowej szybko zapomnimy będzie tak jak było nie powróci

Jeśliś zmęczony, to w Bieszczady ruszaj. Szlaki przemierzysz i rozstajne drogi. Znajdziesz tu bracie odpoczynek błogi, do życia powód odnajdzie twa dusza. Gdzie dumny Halicz, wyniosła Tarnica, a od zachodu cudne Połoniny, gdzie nieprzebyte morze bukowiny, Matki-Natury odwieczna stanica. Wiara z Nadzieją stąd na spacer idą do Polańczyka, Ustrzyk albo Cisnej. Spotkasz je obie – życiem się zachłyśniesz. Wtedy po drodze odnajdziesz i Miłość.

Żaneta, żyleta ze Skarzyska, Inocentego poznała z Żywca. Ślub wzięli W kościele. Teraz przeważnie rżnie go na żywca.

1. Człowiek wyżej stoi od konia. Dobra zmiana! 2. Ale tatuaż pozostał, prawda? ;)

@Dag Cześć, Daguś :-) witam Cię z Krainy Wielkich Jezior:-) Bo czasem jesteśmy takimi stojącymi wodami polodowcowymi, na raczej dennych terenach morenowych... Pozdrawiam ciepło, Poetyczna ?? @Anna_Sendor Witaj, bardzo Ci dziękuję za dobre słowo o tym wierszydełku:-) Od jakiegoś czasu podczutuję Twoje komentarze i cenię siebie bardzo Twoją opinię :-) Pozdrawiam serdecznie ☺️ @Antosiek Szyszka Dzięki, Antosiu, za sugestię, Twoja wersja brzmi ok, ale tytułu nie zmienię. Zostanę jednak przy oczach, rzęsach i - ranach - jeziora, oraz przy zapisie nawiązującym w zamyśle do tasiemca radiowego; a to powtórzenie, jak zająknięcie, ma być, ma brzmieć jak dźwięk starej, zacinającej się, zdartej płyty. Ja również Cię pozdrawiam. :-) @Leszczym Oduśmiecham się :-)

@opal :))

@opal Świetny utwór, a powyższy fragment - bomba!

@Antosiek Szyszka siemasz, antosiek...

Przyszedłeś nagle, nieproszony nie zapukałeś do drzwi. Szarpnąłeś sercem, jak klamką - gwałtownie. Powiedziałeś: " Tylko na kilka chwil." Zabłoconym butem zdeptałeś moje wnętrze, niezgrabnie strąciłeś z półki bibeloty. Zaproponowałam, byś usiadł koło mnie. Powiedziałeś : " No co ty." Do kieszeni płaszcza włożyłeś moją radość i uczuć garść. Zgarnąłeś nadzieję - bez pytań. Gdy chciałam odebrać co moje... Powiedziałeś: " Pożyczam. " Zmywam ślady błota z podłogi. Rozbite kawałki serca pozbierałam w ręce. Powiedziałam: " Dobrze, że nie zostałeś na dłużej. Na szczęście."

@Marek.zak1 a dzieci mam dwójkę ;) @corival Nic nie szkodzi :) Ja podchodzę do tego wiersza po prostu bardziej osobiście. Miłego dnia.

@aniat. Dzięki za odpowiedź. Naprawdę Cię podziwiam:). M

@aniat. dzikim mustangiem, mówisz? to ta płyta tego zespołu (ten utwór) chyba pasuje do wykreowanej przez ciebie scenerii, dzikiej, nieokiełznanej... rozsłonecznionej przestrzeni środkowych stanów ameryki... w oddali słychać tętent dzikich koni... unosi się nad nimi chmura kurzu... nie dowidzę, ponieważ oślepia mnie słońce... ocieram rękawem koszuli pot z czoła...

Wrzucam swoisty eksperyment, zainspirowana sugestiami Tomasza. Przyznam, że sama nie wiem jak mi poszło :) Drzew szumiące ciała z ich życiem już znamy, drzewa świata, gaje, do wiary wieków bramy. Drewno za to martwe: pesymizm każe wierzyć, Uroboros śmiechem chce mit drewniany mierzyć. Szczapa ciągle żyje, moc życia w niej poraża, każdy rzeźbiarz widzi, stolarz meble obdarza. Materiał szczególny dobrą energią krąg sieje, oddechem zadziwia, kurczy ciało, pęcznieje. Płomień śmiercią drewna? Kto tak chce, niech i twierdzi. Serce ma gorące, daleko jest od śmierci. Intryguje ogień gwiazd tysiąc migotaniem, sypie stu iskrami, kusi też przemawianiem. Pożyteczna siła zbyt ufnym ku przestrodze, spali wszystko wokół w niszczącej pożodze. Kiedy myśl roztropna w człowieku umiera, ukarze beztroskę. Ogień co może zbiera. Popiół pozostaje. Życia już w nim nie ma? Współczesność zabrała mądrość z pokolenia. Czyści szary puszek i przedmioty, i dusze, zarzewiem jest życia nawóz, siwy okruszek.

przywołuję pamięć niech płoną złote góry naszych niedoskonałości nie zabliźni rana otwarta na kieliszek chleba maczaliśmy w nim usta degustując towar z najwyższej półki (w końcu na wszystko trzeba zapracować o wszystko walczyć) w tej walce zawsze było szkło jego druga strona — ciemna i głęboka otchłań ta sfera jest zbyt daleko od brzegu do ciebie całe lata świetlne pozwól że zostanę z pustym czasem przechowując w nim tylko intymne chwile będę milczał bo mówca ze mnie żaden

@Anna_Sendor dziękuję za ❤️

płakała posrebrzanymi perłami podarte przemyślenia przesypiała popołudnia *** przygnębienie przerażenie pokręcona percepcja parestezje przeraźliwie parzyły *** przyporządkowane przeznaczenie pamiętało przeszłość *** przyszłość powróżyła Pytia proroczy przydomek przyjaciółki poczekaj przyjaciel powróci pięknie przytuli pogładzi po policzku pocałuje przywita poezją poczęstuje pomarańczą *** przepowiedziała pomyślnie prawdziwa przyjaźń przetrwała *** Pola powiła pięcioro pięć przeuroczych panienek *** Patrycja Petronela Pelagia Pamela Paulina *** pokój pachniał pierwiosnkami Paweł pisał poemat

@emwoo Emwoo↔No wiesz... tego tam... ja już drugą setkę zaczynam, zatem nie wiem, jak to będzie z tym pisaniem:))↔No ale... może dam radę:)↔Pozdrawiam:)

@Anna_Sendor Ech, nie znoszę cyrku. Byłam tam raz, jako dziecko. Więcej nie dotarłam. Już sama nazwa jest symptomatyczna - cyrk. Co do tamtejszych zwierząt... Każdy gatunek zwierzęcia jest inny. Każde zwierzę indywidualnie ma jakiś tam charakter. Unifikacja cyrkowa zwierząt jest tak nienaturalna, że aż razi. Przywodzi też na myśl metody, jakimi tę zwierzęcą odmienność złamano. To nie dla mnie... W swoim wierszu oddałaś to wszystko tak świetnie, że naprawdę podziw bierze. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec Jak zaczęło się, trza kończyć, na zarobek, czy nie bardzo, zresztą myślą tylko walczę, tkanie nie mą fascynacją. Wiedza jednak ważna sprawa, jak się wie, można próbować. Można też się wypowiadać, z niewiedzą marnie żonglować. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec bo ja ranny jestem ptaszek jem normalnie nie grymasze :)

@Henryk_Jakowiec żal chłopaka szkoda Panny Ja tam bym się nie poddawał tylko od rana próbował choć ryzykwałbym zawał bo wiekowy facet jestem ale wyzwań się nie boję pofiglować też ja lubię dobra kończę bo ich dwoje pewnie na mnie się obrazi za te dobre rady z rana idę sobie na śniadanko wstawaj Henryk czas świtania. ( 4:55)

@corival Gratuluję debiutu, Cori :) Powiedz proszę, znalazłaś w tym procesie wyliczania zgłosek i mierzenia wersów przyjemność? Co do tematyki wiersza - fascynująca.

@Gosława Hej, Reniu. Nie jest wbrew pozorom tak optymistycznie, za to dość nieustępliwie. Zauważ, że ten szczyt zdobyty był w myślach i to tam będzie wracać peelka, może aż wlezie tam naprawdę? Zdecydowanie jednak nie ma beznadziei ;) Masz rację, jego twórczość do hiper-radosnej nie należała, choć chylił się ku rozumieniu nadziei w ostatnich dziełach i właśnie stąd nawiązanie do niego, a zwłaszcza do sławnego cytatu, który przeżywa ostatnio renesans : "Ever tried. Ever failed. No matter. Try again. Fail again. Fail better." Dzięki za czytanie i słowo od siebie <3 @Tomasz Kucina TomAS, Twój komentarz ma w sobie więcej poezji niż mój wiersz - serio!!! Eudajmonia - niejednoznaczna, a jednak pożądana przez większość, na własnych zasadach i według własnego rozumienia. Podoba mi się to odniesienie, bardzo. Nie identyfikuję się z podmiotem w tym wierszu, ale wierzę w sens takiej postawy :) Ściskam! @Anna_Sendor Doskonale Cię rozumiem :) Ściskam, Aniu! @iwonaroma Oj tak wmieszałam go, i to w sposób bardzo pokrętny, ale on widział wokół dużo nonsensu, więc chyba mi wybaczy ;) Pozdrawiam, Iwonko i miło mi, że wpadłaś.

od kilku dni szukam mojej młodzieńczej energii w lesie drzewa jej nie widziały centrum miasta o niej nie słyszało zabawy i wieczorne wygłupy przy fontannie zgubiły jej definicję mimo promieni słońca na parapecie łóżko silniejszą posiada grawitację obawiam się mocy narastającego zmęczenia przed kiedyś rutynowym joggingiem zawsze piłam kubek wody teraz piję dwa przed maratonem do drugiego pokoju Klaudia Gasztold

Bluzka tył na przód skarpetki w dwóch odcieniach bokserki wywinięte - nie szkodzi nie piją spodnie zabrudzone - noł problem na czarnym nie widać Rower ma wątłe hamulce za niskie siodełko trzy czwarte pedała rozleci się kiedy nadejdzie zaniepokojone jutro dziś jeszcze się doczłapie Kiedyś kupię samochód i założę garnitur gdy tylko zyskam pewność że spełnią się moje marzenia odważne teraz nie przeszkadzaj jem chleb i słoik konfitur i czytam o tym, co w życiu ważne.

@tetu gdy chce się na skróty uciec od problemów, to nieodwracalnie można uciec od życia. Taki mi się osobisty morał wyczytał z lektury. Pozdrawiam

@Arsis Cześć Arsis... dałam radę, już nawet w pracy jestem ;)

@Arsis Cze Arsis Wstawaj już prawie 6 rano :))

Złote pióro Złote strony Ludzkie strony Każde strony bliskie Tej osoby czystej Dziś przechodzą czyściec Wywalone liście Fraktale spadły z drzewa Nic więcej już nie trzeba A.K.B

Enteroza. Zbij w dwa wersy i utwórz miniaturę. Pozdrawiam.

@GrumpyElf Dziękuję ci bardzo... mało osób docenia karmiące matki. A wbrew pozorom to ciężka praca... dzieci mam siedmioro, trzy córeczķi i czterech synów. ;) buziaki dla ciebie

@Chawendyk Służyć w takim kraju, jak Afganistan, to trzeba mieć bardzo dużo odwagi!! Żołnierz, a pisze Pan prozę I poezję, przełamując tym samym stereotyp bezmyślnego żołnierza. Pozdrawiam!! :-)

To nie ja... moje było 103, kogo było 102 to nie wiem. A jak już było 102 to szans na 101 nie było :) Zdrówka

Myślę, że z tym dwuwersem należałoby coś jeszcze zrobić, bo odstaje...