Ranking

O szczęściu w nieszczęściu szczęście w nieszczęściu to niedoszły samobójca który nie trafił ostrzem w tętnicę umazany własną krwią w środku dnia w centrum miasta omyłkowo wzięty przez policję za nie dla siebie jedynie niebezpiecznego szaleńca i zastrzelony na miejscu ku własnej uldze że w sumie to się powiodło

od kilku dni szukam mojej młodzieńczej energii w lesie drzewa jej nie widziały centrum miasta o niej nie słyszało zabawy i wieczorne wygłupy przy fontannie zgubiły jej definicję mimo promieni słońca na parapecie łóżko silniejszą posiada grawitację obawiam się mocy narastającego zmęczenia przed kiedyś rutynowym joggingiem zawsze piłam kubek wody teraz piję dwa przed maratonem do drugiego pokoju Klaudia Gasztold

Przyszedłeś nagle, nieproszony nie zapukałeś do drzwi. Szarpnąłeś sercem, jak klamką - gwałtownie. Powiedziałeś: " Tylko na kilka chwil." Zabłoconym butem zdeptałeś moje wnętrze, niezgrabnie strąciłeś z półki bibeloty. Zaproponowałam, byś usiadł koło mnie. Powiedziałeś : " No co ty." Do kieszeni płaszcza włożyłeś moją radość i uczuć garść. Zgarnąłeś nadzieję - bez pytań. Gdy chciałam odebrać co moje... Powiedziałeś: " Pożyczam. " Zmywam ślady błota z podłogi. Rozbite kawałki serca pozbierałam w ręce. Powiedziałam: " Dobrze, że nie zostałeś na dłużej. Na szczęście."

na horyzoncie mam górkę marzeń nie jest zbyt wielka w sam raz na jedno życie trzymam na dystans skracam w dni pogodne w myślach zdołałam wejść na sam szczyt poza albatrosami nie było tam nikogo widoki prosiły okazać przepustkę powiedziałam im jeszcze tu wrócę Zdjęcie własne, przedstawia Morro Bay w Kalifornii, a widoczna na horyzoncie skała ma 23 miliony lat.

Jeśliś zmęczony, to w Bieszczady ruszaj. Szlaki przemierzysz i rozstajne drogi. Znajdziesz tu bracie odpoczynek błogi, do życia powód odnajdzie twa dusza. Gdzie dumny Halicz, wyniosła Tarnica, a od zachodu cudne Połoniny, gdzie nieprzebyte morze bukowiny, Matki-Natury odwieczna stanica. Wiara z Nadzieją stąd na spacer idą do Polańczyka, Ustrzyk albo Cisnej. Spotkasz je obie – życiem się zachłyśniesz. Wtedy po drodze odnajdziesz i Miłość.

smutek nie musi boleć może być parawanem za którym możemy się odnaleźć smutek nie musi płakać może leczyć rany być nadzieją na lepsze jutro i po... smutek nie musi dokuczać bo ma uczciwą twarz nie ukrywa się jest szczery smutek jest nam potrzebny tak jak uśmiech i deszcz a że czasem doskwiera to inna baśń

przywołuję pamięć niech płoną złote góry naszych niedoskonałości nie zabliźni rana otwarta na kieliszek chleba maczaliśmy w nim usta degustując towar z najwyższej półki (w końcu na wszystko trzeba zapracować o wszystko walczyć) w tej walce zawsze było szkło jego druga strona — ciemna i głęboka otchłań ta sfera jest zbyt daleko od brzegu do ciebie całe lata świetlne pozwól że zostanę z pustym czasem przechowując w nim tylko intymne chwile będę milczał bo mówca ze mnie żaden

Spijam nektar bogów z Twojego kielicha Smakuję ambrozję Twej kobiecości Złapany w puentę „Wyznań Kalifa” Wznoszę się na wyżyny ludzkiej namiętności. W sieci tych uniesień trwam zaplątany Aż drżą pajęczyny srebrne nici Z dnia na dzień bardziej w Tobie rozkochany Wsłuchuję się w miłosne wici. Przybyłaś do mnie z kosmicznych przestworzy Nieziemska istota pchana losu kaprysem Na to tylko by serce me uwięzione otworzyć Ukryte za stali przepastnym kirysem. Spadłaś mi z nieba by wnieść światło w moje życie Kocham Cię najbardziej na świecie, lecz kocham skrycie.

dumny z siebie bo wyuczył kilku na kształt człeka sztuczek fokę ciut odfoczył kota ciut odkocił już się chętnie bawią piłką przez płomienie jak przez płotki nasi bracia mniejsi tak jakby podrośli a miś co to w górach z kłami na huśtawce z pyszczkiem o małpce już szkoda gadać ledwie znać że nie dziewczynka do taktu treserskich myśli biją równo rytm kopytem w sobote niedziele spod bata rodzinne

Wrzucam swoisty eksperyment, zainspirowana sugestiami Tomasza. Przyznam, że sama nie wiem jak mi poszło :) Drzew szumiące ciała z ich życiem już znamy, drzewa świata, gaje, do wiary wieków bramy. Drewno za to martwe: pesymizm każe wierzyć, Uroboros śmiechem chce mit drewniany mierzyć. Szczapa ciągle żyje, moc życia w niej poraża, każdy rzeźbiarz widzi, stolarz meble obdarza. Materiał szczególny dobrą energią krąg sieje, oddechem zadziwia, kurczy ciało, pęcznieje. Płomień śmiercią drewna? Kto tak chce, niech i twierdzi. Serce ma gorące, daleko jest od śmierci. Intryguje ogień gwiazd tysiąc migotaniem, sypie stu iskrami, kusi też przemawianiem. Pożyteczna siła zbyt ufnym ku przestrodze, spali wszystko wokół w niszczącej pożodze. Kiedy myśl roztropna w człowieku umiera, ukarze beztroskę. Ogień co może zbiera. Popiół pozostaje. Życia już w nim nie ma? Współczesność zabrała mądrość z pokolenia. Czyści szary puszek i przedmioty, i dusze, zarzewiem jest życia nawóz, siwy okruszek.

to nie było takie trudne, rozcieńczyć farby rozpuszczalnikiem nienawiści pokryć dwukolorowo elewacje domu i ogłosić teraz jest pięknie niestety w domu zaczyna śmierdzieć zgnilizną dach przecieka niepożądana ciecz wbrew ustanowionemu na nowo prawu niedemokratycznie zalewa ściany w pokojach odpada farba ale tynki zewnętrzne trzymają się mocno nowa ekipa remontowa jest bardzo pracowita skończą fasadę przyjdzie pora na dach postawią na nim kolejny krzyż to wystarczy potem fundamenty są kamienne różnokolorowy POprzednicy ich nie ruszali przemalujemy na biało-czerwono to najlepsze kolory kto zabroni? a smród niech zostanie do smrodu można się przyzwyczaić my dalej

Bohema, 2013 Jest sobota wczesny poranek stoję ciężarówką nieopodal Montmartre w samym Paryżu ledwo, co zdążyłem otworzyć oczy doszedłem do wniosku wiesz, w pewnym sensie wszystko, czego pragniesz opowiedzieć przemilczeć to napisać prosto od siebie wiersz i wreszcie wyspać się za wszystkie czasy pomiędzy końcem tygodnia a początkiem jest jasnoszara maleńka szczelina - zaświecić światło, nie zaświecić teraz, albo za chwilę zjeść porządne śniadanie i Montmartre albo tylko kawa i papieros bez żadnego światła a może jednak śniadanie i a może zwyczajnie przeleżeć do południa a potem się zobaczy. Jest sobota wczesny poranek a więc uzgodnione wszystko, czego pragniesz opowiedzieć przemilczeć to napisać prosto od siebie wiersz i wreszcie wyspać się za wszystkie czasy a więc na chuj mi Montmartre i ten cały Paryż. Paryż, 13.10.2013.

cisza to piękno umie zachwycać jest lekarstwem na zło i smutek cisza to niebo które nam bliskie zawsze ma racje nie przegrywa cisza nie psuje horyzontu jest mu jak siostra zawsze pasuje cisza jest czymś czego nie trzeba solić ani słodzić i taki smakuje cisza to nagroda która każdemu bez żadnego ale przysługuje cisza to królowa bez korony ale i tak świat się nią zachwyca cisza jak Bóg ciągle milczy nie szuka dróg zawsze pewna cisza to coś co nie kłamie jest szczersza od prawdy

Noc… — i znów gong stojącego zegara… Ktoś mnie wywołuje nieustannie… Kto? Kładę się na środku pokoju twarzą do podłogi… … żółtawy odblask wiszącej lampy — otaczają słoje dębowej klepki… Czuję, jak oddychają ściany… Po ornamentach naddartych tapet wspina się jęk przeciągu, zanikający krzyk… W absolutnej ciszy — piskliwy szum — rozsadza moją czaszkę… … z tętnem zderzających się krwinek… Przepływają powoli - drobinki kurzu… Połyskują… … mienią się i jarzą… Dobijają się do bram mojego umysłu echa westchnień i głosów… … jakieś szlochy z głębokich pokładów przeszłego czasu… Bicie serca… … gong… Ruch wahadła, chrzęst zębatych kół… Jesteś znowu, blisko, niemalże — dotykając chłodem swojej dłoni… Omiatając włosami i wzrokiem — pełnym gwiazd… Chyba wyjdę naprzeciw kuszącej otchłani nocy… Podnoszę się z trudem. Zamykam za sobą drzwi… Po drugiej stronie — półmrok schodowej klatki… … Mijam otwarte, puste pokoje dawno umarłych sąsiadów… Falują powoli firanki… W srebrnym blasku księżyca — uśmiechnięte, niknące twarze… (Włodzimierz Zastawniak, 2021-06-09)

graphics CC0 od autora: |Burlesque français [czyt. biurleski frąse]| -- Zblazowana Żaba Zosia Ze Zbiornika:"Zlew Zamościa" Zawodziła Zniesmaczona Żabim Zjazdem - Zaskoczona Zieleniejąc - Zła Zawyła Zajadliwiej Złorzeczyła Zjazdom Zakapiorów Żabich: ("Żabę Złowić? Żabę Zabić?") Zakazała Żabom - Zwołać! Żabojadom Zyski Zgoła Zmizerniały - Zbladły - Zwiędły Zły Żabojad: Zbirem Zbędnym! Zważcie - Złego Żabojada Zaskoczyła Żabia - Zdrada! Żabę Zblakłą Zasmażaną Żabojadom Zakazano - Zakosztować! Zuch Zenobi - Żabi Żniwiarz Zaprawiony Zbir Zwątpliwia Żaby Zosi Żwawy Zamiar Żeby Zbirów Zrazu - Zwalniać Ze Zbiornika "Zlew Zamościa"! Zawinszuje Zatem Zostać Zbirom - w - "Zamościańskiej Ziemi" (Ziemię - w - Zbiornik Zważ - Zamienić!) Żabi Zakon - Zniewieściały (Żabom Zadki Zapleśniały!) Zamiast Żab - Zaoferuje: (Żaba - Żabie zafunduje) Zjadać: "Zarybioną Zgraje" Zaliż - Zuchu - Zgryz Zostaje Zwyrodniony! (Zmoro, Zgrozo!... Zdechłą Żabę... Znowu Znoszą!?) Zuch Zenobi - Zawetuje: "Zapamiętaj - Złotko - Żule - Zmasakrują Żabkom Ząbki!" Zamościański Zjazd Zakąski Zbiera Żniwo... Żabo - Zatem: Zaklnij - Żywo! --

- Mistrzu, gdy jestem z żoną, myślę o znajomej - Gdy jesteś ze znajomą, myśl zatem o żonie.

Jakże często to się zdarza kiedy para od ołtarza wraz z weselnym korowodem młodzi oczywiście przodem rusza na weselną salę bo czy w post czy w karnawale tej tradycji nie odstąpi nawet ten, kto grosza skąpi bo wesele ma być huczne stoły niczym osły juczne uginają się w przepychu a wodzirej Sprytny Zdzichu już rozkręca weselisko nagraniami w stylu disco a kelnerki i kelnerzy o stół dbają jak należy wódzia płynie strumieniami goście bawią się parami tylko młody w kącie siedzi i nad losem swym się biedzi bowiem nagle się wydało newsem w salę poleciało, że on żony nie jest godny ciamciaramcia i bezpłodny.

niedopieczony smutny zakalcio rozmyśla zbitym ciastem czy być tu warto wśród bab dorodnych o dziurach polukrowanych makowców z kolorowym makiem szarlotek pachnących jabłkami czekoladowych murzynków apetyczne takie wśród figur z karmelu koloru miodu wszystko słodko lśni i błyszczy a on oddzielnie nikt go nie chce bo brzydki nagle widzi kruche ciasteczko też samotne biedne w kącie zakochał się deczko a za chwile całym zakalcem wnet pomyślał życie coś warte o zgroza zgroza wrzeszczy ciastem ratujmy biegnijmy tędy kruche się toczy ku stołu krawędzi my nie od tego my ozdobą nasze pyszności wam nie pomogą wnet zakalcio zepsutym ciałem uratował ciasteczko małe a dzieci patrzą co się święci na te cuda nie mają już chęci miętoszą wszystko w jedną kupę wyrzucając jako zepsute tylko zakalcio radosny jest kruche ciasteczko wesołe też gdyż jubilat postanowił że właśnie ich ciała jako całe z wielką chęcią pragnie zjeść

@Waldemar_Talar_Talar Myślę że gdyby smutku nie było, człowiek nie umiał by się cieszyć. Pozdrawiam :)

A ileż z tego masz przyjemności i satysfakcji ? Teraz jesteś klasyczna poetka i w pełnym wymiarze. Kiedyś wnukom opowiesz: babcia to była klasykiem ??Trzymaj się ?

@corival cenię każdy eksperyment bo ma w sobie twórczy zamysł, odwagę i wolę wymknięcia się schematowi. Drewno żyje, najpierw swoim życiem, a potem życiem dzieła, w ktore może być zaklęte, żyję jako podłoże innego życia, dlatego nie przypadkowo jest ono jego symbolem i kult drzew zostawił wiele śladów w sposobie spostrzegania sacrum. Pierwotne sposoby pojmowania świata, nawet w tak stechnologizowanym świecie naukowej mitologii jaki mamy, mają nadal duży wpływ na jego spostrzeganie przez nas.

@Marek.zak1 Czy zawsze trzeba od czegoś uciekać? Czasem wystarczy naładować akumulatory :)

Spokój serca Nie wystarczy tylko brać marzenia Gdy ktoś je ci podaruje Trzeba coś dać drugiej osobie od siebie Nie wystarczy zarabiać miliony By być bogatym Bogatym jesteś wtedy gdy Masz przyjaciół Ale takich prawdziwych Którzy staną wokół ciebie murem Gdy jest źle poratują kawą czy cukrem A gdy kwiat ci zwiędnie Możesz przyjść do mnie Razem będzie pięknie Nie płacz gdy masz złe dni Albo płacz Łzy też są potrzebne Gdy serce masz dobre zazwyczaj wbijają w nie nóż Wstań otrzep się z ziemi Swoje dalej rób Iwa

Tak. W dzieciństwie byłam na wiejskim pogrzebie. W jednym pokoju leżał zmarły, w drugim toczyło się codzienne, rodzinne życie, w trzecim bawiły się dzieci. Co jakiś czas przybiegaliśmy do "dziadka" popatrzeć. Nikt się nie bał. Paliły się gromnice, co jakiś czas starsi wchodzili się pomodlić. Tak, rzeczywiście te trzy dni i noce są ważne, bo na ogół - tyle jeszcze przebywa dusza w ciele. Zakopywanie ciała wcześniej jest z duchowego punktu więc karygodne, to narażanie duszy na dodatkowe, niepotrzebne cierpienia. Teraz, by szybko pozbyć się problemu ;) pogrzeby organizowane są na łapu capu i obcymi rękoma. W bloku nie może być zmarły, bo trumna nie zmieści się do windy ;) Gromnica? Kto by o tym myślał, poza ty to jakiś przeżytek ;) Natomiast światło gromnicy wprowadza dużo spokoju, kto lubi palić świeczki ten wie. Boimy się śmierci ale wypierając ten lęk powodujemy, że on się będzie potęgował w momencie, gdy nas to spotka. Nie ma oswajania, przygotowywania się. Takie czasy ;) Dzięki i również pozdrawiam.

graphics CC0 fakultatywna sztuka markuje mitologiczne potrzeby matek oliwkowa Faestis z Chalkidy buja w kołysce futurystycznego Arystotelesa w Morzu Egejskim rekiny pożerają potulne makrele i sardynki zaktualizowany fikcyjny Egeusz rzuca się w w przestwór Calypso z powodu focha Tezeusza czarny żagiel wprowadza go w błąd tyle nam oto - z mitologii zaufania do harpii i minotaurów podatni na sztukę uprawiają wciąż swój mizerabilizm natrętni parweniusze rzygają akwarelami czarnowidztwa i upozorowanej nędzy w wannie wypełnionej krwią „śmierć Marata” rozpuszcza egzystencję Arystoteles kiedy dorasta tłumaczy: że przyjaźń jak owoc dojrzewa powoli iż u początku każdej filozofii stoi ludzkie zdziwienie jakaż to filozofia rozmyśla współczesny stagiryta skoro „doświadczenie stworzyło sztukę a brak doświadczenia przypadek”? konforemna geometria tego świata utrzymuje kąty między płaszczyznami koleiny ludzkiej heroikomiczności w społecznych dysproporcjach skiba od calizny - ziarno od plew lemiesz trójkątny niczym laplasjan w „delcie” upozorowanego nieurodzaju tam parkują turpistyczne Gorgony operatory matematyczne różniczkują ich odcięte głowy świat zatraca apotropaiczny charakter uprawia sztukę przy kurhanach batem traktujesz wtenczas Pegaza i ryjesz w żyznej glebie bruzdę z bukolik oddzielasz maszkary od sfery własnych pozytywnych marzeń świat chodzi w kieracie redło twe to kość czaszki prostoliniowy lecz sporny ruch maskotki sumienia --

rozkłada się brzydko nie tak jak skrzydła motyla do lotu ramiona na widok przyjaciela płatki kwiatu ku słońcu ciało rozsypuje się nieładnie nie tak jak piaski na pustyni koraliki w rękach dziecka włosy dziewczyny na poduszce zakopiemy ciało w ziemi by nie widzieć i nie czuć rozpadu pierwiastków. wiosną wzrosną pierwiosnki

Wierszyk krótki, łamigłówka nawet nie wiem czy ciekawa lecz nie chodzi o odsłony tudzież punkty, to zabawa. Wiem nie każdy chce główkować ani bawić się w rebusy ja to lubię i dlatego nie uciekam od pokusy. Nie nagminnie, lecz czasami piszę by komórki szare wypełniły swą powinność w normie, ale nie nad miarę. Jeśli weźmiesz nutę z gamy a my do niej Ci dodamy wyspę Morza Egejskiego oraz czynność pana tego, który jest z zawodu tkaczem co nam wyjdzie? Już tłumaczę żeńskie imię lub nie ono tak to sobie wymyślono. Jeżeli mogę coś dodać od siebie to podpowiem, że jest możliwość odszukania dwóch przeciwstawnych hasełek. Miłego relaksu.

@Henryk_Jakowiec Proszę go nie przekreślać na wstępie … XXI wiek, medycyna, psychologia i inne takie…Jeszcze z ciamciaramci będzie macho, niech kobiety mu wybaczo;)

Powiedz Ojcze, czy w hejnale, co się naszej duszy ima co godzinę i wytrwale, czy to lato, jesień, zima stale z wieży iskrę bożą strażnik wzdyma? Czas mu tchnienie swe zawierzył, by je znaczył sygnałami, co podźwiękiem są pancerzy. Pancerz swą patyną mami spod przyłbicy, jaką dzierży, tak i hejnał, co przed nami lat się łuską obramieniał krwi się skropił koralami.

Właśnie. Smutek ma swój kolor i klimat, czasem w nim leczymy się, zmieniamy albo po prostu odpoczywamy. Pozdrowienia

@GrumpyElf Chętnie pobyłabym teraz w takim miejscu, gdzie Twoja górka na horyzoncie.

@Marek.zak1 życie jes czasami bardzo skomplikowane ;)

@Henryk_Jakowiec Tak, wygody w upał godne, a ja ciągle wśród niteczek, obciążniki osnów modne, wełny owczej, lnu kuleczek. Tu pomyłka raczej zaszła, nie kuleczki są potrzebne, a łodyżek cała masa, bo niteczki z nich się bierze. Pozdrawiam :)

@corival Każdy robi to, co lubi i z dobroci tych korzysta rano była maślaneczka a pod wieczór będzie czyta. Parasolkę się odstawi nie potrzeba już mi cienia ale za to do wódeczki coś dla mego podniebienia. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec Ach, luksusy zapewnione, a mi w głowie szumi tkanie. RODO, czasem nawet DORO, warsztat tkacki przed oczami. A w tak zwanym międzyczasie, wzory krajek, bardko nawet, i sieć splotów w jednym czasie tkanych przez ręce nader sprawne. Pozdrawiam :)

@Henryk_Jakowiec Ufff... ocieram już pot z czoła, komputer już mi się grzeje, a wyniki mierne zgoła, żar z nieba też się znów leje. Pozdrawiam :)

@corival Na tym cała gra polega, że za hasłem się pobiega nieco więcej pogłówkuje innych trochę podpytuje. Nie potrzebny harmonogram oczywiście i plan pracy autor trochę dopomoże lecz nie poda Ci na tacy. Pozdrawiam :)

Chowamy się za maseczkami, kiedy nie chcemy rozmawiać z sąsiadami. Też się trzymaj, Grzegorzu, w uśmiechu i zdrowiu :))) @Gathas @Sennek @Leszczym Dziękuję za podobanie. Pozdrawiam!

@Tomasz Kucina Zabrzmiało tak dumnie, że muszę jakąś igiełkę chwycić, żeby przebić ten balonik ;) Bardzo dziękuję :)

Acha, ? rozumiem to odnosi się do naszej ostatniej dyskusji pod twoim wstecznym utworem; gdzie zwóciłem uwagę na umiejętność ułożenia melodyjnego metrum w różnorodnym usytuowaniu ilości sylab w wersach i sam przecież pisałem, że chciałbym zobaczyć ciebie w klasycznym 13zgłoskowcu ze średniówką. NO ŚWIETNIE! Jest wszystko i budowa tego wiersza jest prawidłowa. Skoro piszesz, że to debiut w tej formule - to bardzo mi miło, że mogłem zainspirować. Wiersz fajny, tematyczny, Uroboros jako mitologiczny symbol odradzającej się materii itd., bardzo ok. Pozdrawiam ??

@Waldemar_Talar_Talar Mamy czasy, w których jest sporo osób sprawiających wrażenie, że boją się ciszy. Tymczasem Ty bardzo ładnie nam ja zaprezentowałeś w całej okazałości. Tak to królowa... wszak milczenie jest złotem. Pozdrawiam :)

... Państwo dzieli... obywateli - nawet po śmierci! ;) Wiem, że hindusi tak wierzą i może mają rację w przypadku opornych dusz, które trzeba z materii po prostu wykurzyć ;) Jednak wysokorozwinięte dusze same decydują kiedy wyjść, nie trzeba ich tak ogniem poganiać ;) No nie, trochę 'żartuję ' - coś z tym ciałem trzeba zrobić, fakt. Natomiast związek duszy z ciałem dopóki ono jest widzialne... może tak, ale niekoniecznie bezpośredni, bo przecież są relacje osób, które z ciała wyszły w różnych okolicznościach. Można powiedzieć- to tylko relacje, ale gdzieś ziarno wiedzy tkwi Najlepiej samemu to sprawdzić, wówczas nie będziemy wierzyć a będziemy wiedzieć :) Dzięki za komentarz i również pozdrawiam ?

@Henryk_Jakowiec u mnie kaszka dziś na mleku napisałem Ci człowieku pod inną rymowanką teraz lecę w świat za Panną która woła mine od rana antoś wstawaj szkoda spania ja jej słucham bo ją lubię i od rana się nie czubie.

(psy w schronisku) ja i ten obok - mój brat co noc co dzień wyjemy w cały świat bo całe nasze psie życie jest wyciem a chcemy być częścią stada by wreszcie mieć komu przypilnować domu i miskę własną wylizać do czysta gdy Pan da jeść... i pić a piękny świat widzimy zza krat ja i ten obok - mój brat co noc co dzień wołamy w cały świat Ty - pewnej nocy usłyszysz nasze wycie bo chyba nie jest za późno by za miłość uratować nam życie

ty intro podskórne złudzenie indywidualne podminowana tobą nie biją nadnercza krew w kościach cicho usta rozchylam wypadłam z ludzkiego cyklu budzę się gorąca to co się stało pomiędzy łamie mój każdy dzień na pół niespełna ciebie dotykam

zabiłam bezdomnego a A A a egzekucja do egzekucji doszło w godzinach wieczornych nie, narzędzie zbrodni nie jest istotne rano już, przyznam się szczerze myślałam o swoim występku który to się dopiero miał wydarzyć uprasowałam do tego koszulę buty na glanc, spodnie na kant wyszłam z domu, ale obwąchałam parę razy terytorium, wiesz, żeby wybadać grunt przed samą zbrodnią, zaopatrzyłam się jeszcze w obok stojącym monopolowym w winko za dziewięć złoty (no ba, przecież jakoś trzeba świętować potem??) i wyszłam ze sklepu zbliżam się do delikwenta ręce wyciąga, jako białą flagę?! wargi rozwarł, już coś do mnie mówi pew pew zabiłam go wzrokiem ale wcale nie chciałam

Wiersz dobrze zdefiniowany w zaplanowanej interakcji z sumieniem cywilizacji. Narratorka wynika z samoświadomości i z obserwacji. Tutaj punktem odniesienia jest tancerka, dostrzegam lekko ironizujący kontekst a gorset stanowi tu normę obyczajową zbyt ograniczająca rolę "baletnicy", albo może także uwiarygadniać się znaczeniowo w próbie zachowania jej życiowego status quo. Dla utrzymania się peelki-tańcerki w koleinach współczesności. Z tego też powodu czytelnik ma odczucie bolesności tego wiersza i może nawet jakiejś podświadomej teleportacji opisów do osobistych normatywów życia. To dobrze, że tekst tak podświadomie oddziaływuje. Jednym zdaniem --> bardzo mądry to tekst. Pozdrawiam ☺?

@GrumpyElf Ano byłoby tego naprawdę dużo. Z pewnym żalem powściągnęłam wyrywające się konie ;) Dziękuję za czytanie i pochwałę. Pozdrawiam :)

@w kropki bordo Jak już wiem, że umiesz tak pisać, to chciałoby się prosić o więcej...

Dziś robię generalne porządki w swojej szafie, Wyrzucając stare i niepotrzebne wspomnienia, Wszelką myśl o bólu, samotności czy problemach, O upokorzeniu, o wszelakim cierpieniu. (Staram się spakować to wszystko równiutko, Żeby, na koniec już, przewiązać to sznurkiem.) Poukładam je porządnie w czeluściach tej szafy, Ustawię je na półkach w równiuchnym szeregu, Aby zyskać w ten sposób jeszcze więcej miejsca, Na kolejne, czcze marzenia i sny o potędze. (Staram się spakować to wszystko równiutko, Żeby, na koniec już, przewiązać to sznurkiem.) I wyrzucę również głupie o Tobie marzenie, (Ty sama dobrze wiesz, jakie, nie muszę nic pisać), Teraz już szkoda mi czasu na durne rozgrywki, Więc bywaj zdrowa! --- Ponieważ Ja muszę już kończyć. (Staram się spakować to wszystko równiutko, Żeby, na koniec już, przewiązać to sznurkiem.) (Staram się...) Sadyba, 22 V 2021 r.