Ranking

w rozwidleniu ramion wysrebrzonych kroplami od tęsknoty po horyzont w meandrach i bryzach prąd ostrzy słońce w oczy zamglone odpływa my fala mi

Krzykaczom Nie lekceważcie cichych Gdyż cichy słyszy wiele A milczy żeby słyszeć Nie ryczy zaś jak cielę Nie lekceważcie cichych Gdyż cichy wiele widzi A milczy bo jest mądry A nie zaś gdyż się wstydzi Krzycząc zapominacie O prawdzie pewnej prostej Że dzwon jest wewnątrz próżny Dlatego bardzo głośny D.G.

Zbrodnią jest przecięcie ... tasakiem wszystkich horyzontów Wmawianie komukolwiek, że jest czerwonym światłem, na którym nie wolno się zatrzymać Dobrze jest - samotnie pielęgnować instynkt stadny W normalnym życiu - kultywować bzika Ach ludzie! Już sami nie wiecie, co zrobić, by szybciej kręcić tę waszą karuzelę Nie wiecie, co wywlec spod sutanny, by mniej lądowało na tacy w niedzielę Pewnie, że się boję mieszkać w domu z piecem Latać wadliwym boeingiem, pluć śliną na znaczki Gdziekolwiek zapuszczę zaczątki kiełków - tam zawsze szykują dla mnie taczki Jedynym marzeniem, jakie się spełnia jest ... rzeczywistość Fakt, że ją przeżywamy to bogactwo - więcej! To więcej niż ... wszystko.

Kiedy wiatr szumi za oknami deszcz. Kiedy wiatr szumi za oknami deszcz w samotności się schronie ten kto jest przy mnie to jest jestem wdzięczna Bogu za każdy normalny dzień bo tylko on doskonale wie jak ciężko czasem mi jest W smutek już nie uciekam książki wieczorami czytam to moja ucieczka do świata krainy marzeń tam wszystko może się wydarzyć Wśród przyjaciół niedługo się schronię bo otwierają kasztany uśmiech już gości na mojej twarzy kawę sobie pije wiersze tworzę może okno by pooddychać świeżym powietrzem otworzę już ciemno po piętnastej dzisiaj wyjątkowo wstałam o jedenastej w końcu niedziela pozwolić sobie na to mogę przyjaciół wspaniałych mi Pan dał na drodze o ja cie nie mogę to nic że chmury za oknami w ciepły koc się w tule muzykę włączę przecież o to właśnie chodzi by jakoś ten czas ciężki przetrwać schabowy mamusi zjeść

Do wyłącznie polskich tradycji należy msza wotywna odprawiana przed świtem, zwana roratami. W niektórych regionach istniał też zwyczaj „odtrąbywania adwentu”: na wsiach rano i wieczorem chłopcy grali na ligawkach, czyli drewnianych instrumentach zbliżonych do klarnetu; te ligawki używane były jedynie w czasie rorat.Oklapł święty Mikołaj skrzą świątecznie latarniewachlarz noc rozłożyła choć ziąb przenika okrutnymarzą się Anderseny lecz bez zamarzniętych dziewczynekzwłaszcza tych – z zapałkamiInny dziś Adwent wszak czekamy na Kogoś kto przyjdzieporą niezapowiedzianą niby Śmierć za czarnym woalemi święta Barbara zabierze sobie górnika ze sztolnipowiedziawszy mu wcześniej: „Szczęść Boże”Pachnie marketem skoczne kolędy lecą od uchaspożywczej chemii smak miewa z posypką piernikcieszmy się zatem chwilą znowu otwarto galeriea „galerianka” – to smutek29.11.2020

Ja czytam Ciebie a Ty czytasz mnie bardzo bardzo poprzez słowa, myśli nastroje, metafory aż do ostatniej kropki wiersza.

gdzieś w oddali gdzie echo goni wiatr a mgła otula drzewa stoi chatka pełna szczęścia które ozdabia świat ozdabia dobrem lub smutkiem zależy od dnia gdzieś w oddali gdzie góry i las widać lepsze tam nie ma miejsca na smutek i łzy tam miły czas

@Czarek Płatakdziękuję za ❤️ oczywiście :) @Nieznajomy NiewidzialnyNiewidzialny Niewidzialny dziękuję za ❤️, Pozdrawiam :) @Lidia Maria ConcertinaConcertina Concertina dziękuję za ❤️ miłego wieczoru :) @Leszczym @MIROSŁAW C. @duszka @Somalija @Dag @fregamo @Franek KKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK❤️❤️❤️❤️❤️ Dziękuję Wam wszystkim za czytanie i serca (telefon płata mi figle)

Oplatasz mnie skrzydłami, znamię cudu kochania, czy karmisz złudzeniami? Dotknij czule palcami, w każdym niemal dniu, nocy, oplatasz mnie skrzydłami. Spotykasz się z gwiazdami, walczysz - chyba wiem o co! Czy karmisz złudzeniami? Upajasz zapachami, radosny zawrót głowy, oplatasz mnie skrzydłami. Czasem walisz pięściami, wykrwawiam serce z bólu, czy karmisz złudzeniami? Jesteśmy relikwiami, Boska chusta z Oviedo. Poniosłaś nas skrzydłami, nie karm już złudzeniami! "Rozwiane złudzenia pojawiają się zawsze tam, gdzie oczekujemy, że coś lub ktoś uczyni nas szczęśliwymi." - John Powell.

Wyrwy Pierwsza jest między mną a tym miastem, druga między mną a miastem rodzinnym, bo czy tutaj, czy tam to jestem już zawsze ten obcy, ten nie swój, przybysz i ten inny. Trzecia jest między mną a Bogiem, czwarta pomiędzy wszechobecnym a mną, bo chociaż szukam, serce szepcze ciągle swoje: nie ma go tu, nie ma go, nie ma go. Piąta jest między mną a nasyceniem, szósta między mną a świat(ł)em całym, bo horyzont krwi zmierzchem czerwienieje i w brzuch wbija kły kolejne świtanie. Siódma i ósma zieją między nami jak w ziemi grobów rozdrapanych blizny, proszę, zanim w ich czeluście kiedyś pospadamy — już noc, chodź do mnie, przytul się, zasypmy.

Zezowaty staw. O, zez.

Gdyby tak dawali pięćset za wiersz każdy jak od dziecka to by chyba mojej wenie raczej zbędna była kiecka. Po co ją codziennie wkładać by po chwili z siebie zrzucać nie w tym celu, kiedy wena musi siadać albo kucać. Zapytanie, więc do Rządu złożę właśnie w tej to sprawie bowiem w ramach delegacji przewiduję być w Warszawie. Wiem, że sprawy nie załatwię przez wdzięk, urok i łapówkę choć pieniądze mam a jakże, lecz jedynie marną stówkę. Może uda się dogadać i ten temat przeforsować żeby chcieli naszą sprawę jak najszybciej procedować. Was Kochani z tego miejsca proszę, błagam, agituję gdyż to sprawa rozwojowa i zwycięstwo pewne czuję. Piszcie, zatem na potęgę, bo nastaną takie czasy kiedy nam za nasze wiersze dadzą dosyć sporo kasy. My zaś wtedy jak birbanci migiem wszystko przepuścimy bowiem jutro świeże pięćset za wiersz każdy przytulimy.

Drogi garnitur nastrój, zdjęcie koszuli, rozczarowanie

Zanurzam się myślami w chwilach upojenia, odczuciami zmysłów powoli Cię rozbieram. Całując z czułością spełniam twoje pragnienia, pieszczoty pełne finezji z pasją wybieram. Tańczymy przytuleni w rytmach przyzwolenia, rośnie pożądanie coraz większej bliskości. W wyobraźni naszej spełniamy już marzenia, oboje też pragniemy wzajemnej miłości. Chcielibyśmy, aby nasz taniec trwał wiecznie, erotycznej rozkoszy doświadczały ciała. Ze sobą bardzo chcemy być blisko, koniecznie, bo życie, to jest chwila zbyt krótka, za mała.

Chwytam się miłości jak polny mak słońca, Chwytam się miłości jak początek końca, Wierzę bardzo mocno, jak babcia w horoskopy Że na złym betonie nie postawię stopy. Chwytam się miłości jak człowiek pragnienia, Chwytam się miłości jak liryk natchnienia, Zabobon urasta do rangi wyroczni, w nietrzeźwym umyśle, pragnącym odskoczni. Chwytamy się miłości całkowicie nadzy, Chwytamy się miłości, jak polityk władzy, bezkres i utopia, kwadratura koła we właściwym miejscu posadzić nie zdoła. Chwytam się miłości jak wojownik bitwy, Chwytam się miłości jak tonący brzytwy, To fatum dla tłumu, który trwa w obłędzie, Ja nie jestem tłumem, mam życie na względzie.

@Henryk_Jakowiec Zezuje, jeju - zez?

zachód słońca ma tak wiele powodów do smutku. ukrywanie uśmiechów konstelacji w zasięgu wzroku, niewiele nas inspiruje z wysoka, zmarznięte policzki pieszczące przy wejściu spali się na balkonie w swoim papierosie mój przyjaciel, który śni w nocy jak chmury o świcie wystartuje swobodnie i przyczepi się do ptaków ale całe to słońce się z nas śmieje podczas gdy my podziwiamy wczorajsze światło. bezlitośnie strzelając w skrzydła promieniami, horyzont pomaluje rany poległych łamanie pędzli - na żetony oświetleniowe, twórca rozmazuje płótna nową farbą. bezkresne niebo wypali się o zachodzie słońca, będą gwiazdy - czasem popioły i sadza. obraz jest nieziemski w oczach, do rozważenia szczegółowo, przynajmniej bliżej. splecione spojrzenia w jednym punkcie, marzeń samotników zabrał na dachy i tu stałem jak zwykle: zaglądam do kieszeni, ale ręce mi się trzęsą. ktoś rzucił mi z nieba zapałki - Dałbym papierosa, gdybym mógł sięgnąć Wdycham smutek partiami bez powodu Mrużąc oczy, unoszę głowę. ile bólu nie miałbym w klatce piersiowej, łatwiej, gdy ktoś w pobliżu się wypali po próbach przytłoczyłem nagrody inne niż słońce nie są potrzebne, że szlak oświetla pomarańczową nitką. aby życie ponownie zebrało się na ruinach losy zmieniają epoki bez patrzenia, podczas rysowania będą plamić palce gwaszem. Jestem szkicem, kolego od palety. wieczność na wieczność rodzi się sama i wszystko się powtórzy, ale nie kolory, cień nie będzie taki sam. każdy jest piękny i każdy inny, tylko widz nie zmieni ubrania do roli z czasem pętle będą się mocno zaciskać, zachód słońca ma tak wiele powodów do smutku. ale jeśli tak jak on wędrujemy w kółko, wtedy nawet koniec opuści nas na początku

Ten wiersz będzie celny jak strzała I prosty jak w bramie cieć. Kiedy przeczytasz wers każdy, Przybijesz na łóżkiem - by mieć. Ten wiersz będzie jak cięcie brzytwy, Jak klingi na mrozie świst. Jak wystrzał armatni na vivat. Piekielny, jak kuli gwizd. Ten wiersz będzie mocny jak skała, Nad głową będzie ci grzmieć. Narzucisz na kark grubą skórę, By brać między zęby i mleć. Ten wiersz będzie mądry i jasny I gładki, jak bambus i kij. Gdy ktoś zarechocze cynicznie, Zaciśniesz pięści i w ryj. Ten wiersz bebechy ci wstrząśnie, Jak zimny, wieczorny drink. Wytworny, zarazem kunsztowny, Że innym bez wahania dasz cynk. Ten wiersz będzie jak kropla rosy, Jak diament, jak kosy błysk. Gdy pierwsze słowa zadźwięczą, Podskoczysz na opon pisk. Ten wiersz pierwotny, niezwykły, Pił nocą cię będzie jak wesz. Ten wiersz niepodobny do innych, Właśnie się skończył - już wiesz ! YouTube - wersja dla leniuchów (udźwiękowiona)

Zakręceni jestem tobą ty zaś mną nasze ciała zgodne są czas kochania lot motyla jedno lato jedna chwila a nam dane wiele lat może nie może tak ileś jest policzone grzech na ziemi w niebie sądzone za miłość nie posądzą nas zróbmy to jeszcze raz grzeszmy sobą warty grzech tyle naszego wdech i wdech czy to chemia raczej nieto ta miłość kręci mniektóra nasze twarze maja i ty ty i ja

Hej, dzięki za komentarz. Najróżniejszych kamerek w najprzeróżniejszych miejscach jest pełno, zwłaszcza w miastach. Nie czuję się z tym komfortowo i mam wrażenie, że przy całokształcie ich bilans jest w sumie negatywny. Z tym się nie da nic zrobić. Tak po prostu jest. Przesadzone reakcje wobec kamer nie kończą się dobrze. I mniej więcej to chciałem w tym wierszu napisać:)

Niedziela z rana bliżej południa puste ulice, wieś się wyludnia siedzą po izbach i bimber żłopią z tego, co wcześniej z ziemi wykopią i wylewają swe gorzkie żale że inni mogą a oni wcale więc do sołtysa poszła Alicja - Drogi Sołtysie oto petycja chcemy by u nas na skraju lasu postawić market, bo sporo czasu tracimy na to jadąc do gminy bo to daleko a i godziny nie są dobrane pod życie chłopa a wkoło mówią my Europa nam zaś do sklepu bardzo daleko by kupić sera choćby i daleko. Sołtys pomyślał brodę podrapał bo w niego wstąpił duch oraz zapał i już od jutra rusza z budową postawi we wsi Halę Targową.

@Jacek_Suchowicz Z tym się nie zgodzę Sołtys ma chody z których to czerpie niezłe dochody a jakie sumy dostał do ręki? Ich nie wymienię by ludziom szczęki poniżej brody nie opadały bo nawet budżet ich wioski cały to mały Pikuś przy owej kwocie do tego jeszcze dawanej w złocie. Sołtys z urzędu oraz prywatnie kiedy potrzeba agitek natnie i po chałupach porozprowadza inni nie mogą, ale nie władza. Hasło wybrzmiewa Drodzy Rodacy wszystkich zaprasza się do współpracy aby ukończyć Halę w tym roku bo oprócz pensji granty na boku a Polak umie i się wykaże że nie potrzebne mu apanaże pensja skarbówce zamydli oko gdy on na boku bierze wysoko. Pozdrawiam.

"nasenne" Wypowiedz życzenie i módl się o spełnienie; o zasunięcie powiek. Pilnuj ich, odźwierny jak gdyby od mych marzeń sennych minęły już tygodnie. Daj im się zadomowić w głowie i wyłącz, proszę światło, niech będzie im wygodnie. Chodź, zastrzelmy słońce, zwiążmy dzień za końce, byśmy mogli wrócić każdy do własnego łóżka. Zalęgnąć w sennej sieni bez nachalnych promieni, w pierzastych poduszkach bo bez światła dzień jest nocą, i możemy dać odpocząć naszym ciężkim, ciężkim głowom, i szczypawkowym oczom. Tabletki nasenne, spadając falami, zjadają mnie, zjadają mnie żywcem. Ćwierćnocne filmy latają za oczami; zjadają mnie, zjadają mnie żywcem. Jeśli czas istnieje, to chciałbym, aby przeszedł na moją, ciemną stronę Bo jeśli czas trwa wieki, to niech mi da powieki ukoić, snem zmorzone. Tak chciałbym, by godziny, coś dla mnie znów znaczyły, bym znowu czuł się dobrze. Jeśli zrządzeniem losu, w jakikolwiek sposób, napotkasz mnie obejmującego samego Morfeusza, wiedz, że żyję we śnie w tym właśnie momencie. Więc proszę bardzo grzecznie, nie sprowadzaj na mnie jawy, nie zawadzaj dla zabawy, błagam, mnie nie ruszaj. Tabletki nasenne, spadając falami, zjadają mnie, zjadają mnie żywcem. Ćwierćnocne filmy latają za oczami; zjadają mnie, zjadają mnie żywcem.

@Jacek_Suchowicz Rozszerzony asortyment? Czemu nie. Czekam na dostawę. Czekam na dostawę która się opóźnia minęło południe już zamknięta kuźnia kowal jest przed sklepem a tam puste półki nie uświadczysz sera nawet pół gomółki Pozdrawiam

ostatni liść spadł z drzewa zadrżało nagie na myśl o zimie opuszczone pousychały gniazda umilkły do wiosny ptasie chóry tylko noc pozostała i wiara ciągle ta sama i srebrny brat i jego siostry na ciemnym niebie kto dzisiaj jeszcze raz zaśpiewa o wyśnionej szczęścia krainie gdzie wszystko jest zapisane w niepowtarzalnych gwiazdach lecz nie tych które patrzą z góry przesunięte wskazówki zegara o godzinę nadziei do tyłu aby rozpędzony świat zatrzymać chociaż na chwilę tutaj mam jeszcze ciebie kruchą jak ulepioną z pyłu w skrawku twej pamięci zostanę

Pędzący pociąg deszcz zacina. Z przodu jest łez ściana.

propozycja Pozdrawiam

@Bogdan Brzozka Pastereczka z Wera Cruz chciała poznać jedną z póz bo chciała być brana na co? Na barana pośród wiotkich traw i łóz.

Nasi posłowie chcieli ratować nasz kraj Problem był jeden, każdy miał inny plan

śmierć zapukała nie otworzyłem podszedłem do okna zobaczyłem piękno życia w alejce drzew na ławeczce starzeć drzemie uśmiechnięty obok dziecko bawi sie beztrosko nikt się nie spieszy ptak śpiewa nie widać gorszego odpuściło znowu pukanie do drzwi podszedłem więc mówiąc odczep się odpuść nie truj tyłka idź precz - przyjdź dopiero gdy życie mnie znudzi znowu podszedłem do okna myśląc moja wygrana przecież życie jest zbyt piękne nie może się znudzić

@Somalija - @Bogdan Brzozka - dziękuje serdecznie .

Fajne, zwłaszcza: I na koniec zabawa słowem - podoba mi się. :) Pozdrawiam.

Hanna S. ze wsi Poświętne dawała wokół i chętnie nie za pieniądze - darmo swe żądze zaspokajała namiętnie.

przegiąć nie warto - jasne to - granica niezauważalna.

@opal ciekawe przedstawienie tęsknoty i "pływania" we własnej głowie. Wiersz w formie niemal płynnej

paranormalna moc rzeczywistośc dostrajana

Jeden woli ciepły koc, ktoś inny lampkę szampana

jedni mówią, że to zło inni piją, "bo uzdrawia"

Wow :)

byle nie pójść z tym na dno tego tylko się obawiam

trochę surfingowe.

"pierwszy stopień do piekła" Była z tych co to kurz na kredensie dobrze się trzyma Nie bardzo widny pokój średniej wielkości z oknem przesłoniętym burymi zasłonami Wszystko takie jak gdyby przechowane małe skarby jeszcze babcine W akwarium biały chomik na fotelu kot mruczący bury wypasiony zwinięty w kłębek Na stole mocno używana talia kart świeczka kawa w dłoni dymiący papieros Wspomnienie trąci myszką z odrobiną niesmaku Pieniądze nie śmierdzą

ja nikogo do niczego nie namawiam bo dlaczego i z kim i co ?

Obraz miłości Niecierpliwymi obrysuję palcami Kontur Twojego ciała Gorącymi pomaluję pocalunkami Sprawię że zadrżysz cała Końcami palców lekko nakreślę Linie skomplikowane na skórze Odkryję różowe kobiecości wnętrze Nim się w tej głębi cały zanurzę Biel Twojej skóry i czerwień ust Końcem leciutko obrysuję języka Drży piekny alabastrowy biust A wszelki opór do reszty zanika Szkicujesz ud palcami swoich wnętrze Fizycznej tak bardzo spragniona miłości Gdy twardy męskości zanurzam pędzel W gorącej palecie farb kobiecości D.G.

Tytuł Asnykowy dość. Reszta - czasem (samo) życie. Pozdrawiam.

@Lidia Maria Concertina Żywotne szukanie szczęścia, filozofia... niewieścia. Miłego wieczoru.

bohomazem listopad :)... Wiersz - majstersztyk.

Było Miło, póki nie zadławiła nas Ość.