Ranking

Czy kiedykolwiek mogłeś pomyśleć, że na wyziębłym, zapadniętym grobie, który Cię przyjął, kiedy uszło życie, marnym płomieniem nie wspomną o Tobie? Pamięć zbyt słaba, umiera przedwcześnie, dzieją się dziwy nieznane dotychczas, Ty nieobecny, odległy jak we śnie, nawet nie spojrzysz na te igrzyska. Tną nam modlitwy niczym ostrą brzytwą. Jeśli walczyłeś, ta walka przegrana zdawać się może, dziś jednak za wszystko Tobie tym wierszem światełko zapalam. Niech wśród tych płonie, którzy wiersz czytają, niech się roznosi na podobne groby, tych co odeszli, jednak zostawiając jakąś część siebie, wśród żywych tej doby.

Jesteś w moich myślach, z nimi wracasz do mnie, jak wyczekiwany gość gdy nagle zapuka, kiedy jestem sama, to wspominam ciągle, obrazu twej twarzy w oddaleniu szukam. Widzę jak się krzątasz lub siedzisz na ławce w niebieskiej sukience pod starym kasztanem, chciałabym ten widok zatrzymać na zawsze, lecz czas go przysłania z mgieł utkanym szalem. Po studni z żurawiem ani śladu nie ma, tylko stara jabłoń jeszcze w sadzie rośnie, aby przechowywać w gałęziach wspomnienia, tylko same piękne o szczęściu i wiośnie. Stoję tu i czekam, wiatr niebem kołysze, rozczesuje włosy, lekko muska dłonie, chmury wolno płyną, spowalniają ciszę, spójrz mamo dla ciebie przyniosłam piwonie.

Ludzkie serca żeby nie były już zimne jak płyty wykute z czarnego granitu żeby te trudne życie takie przedziwne przypominało czasem eden z błękitu miłością wypełnione żeby były słowa oraz życzenia myśli i wszelkie czyny zanim święta ziemia ostatnich pochowa to nie na zawsze przecież pogrzebie wszyscy jesteśmy jak bracia z rodziny której przodkowie nastali po Słowie kiedyś nadejdzie ten prawdziwy czas i wstaną z grobów grzeszni i zbawieni nadal czekają na złote serca aniołowie patroni nasi i wszyscy święci czekają zwyczajny człowieku na ciebie szczęśliwi bo już wniebowzięci tylko dzisiaj nikt ,,nie zna dnia ani godziny ,, kiedy ujrzymy znów których tutaj pamiętamy nie zamykajmy serc i głosu sumienia chociaż zamknięte zostały cmentarne bramy miłość silniejsza jest od zapomnienia

Aktoreczka Chyba w każdej małej dziewczynce rosła chęć bycia aktorką. Na niewielkim ekranie bohaterki. Teatr telewizji szeptał role, a bajki zakreślały kobierce scen, gdzie książę na białym kucu wdzierał się w rzeczywistość czarował, mamił. Może to wiersz, nie wiersz, poskładane wersy. Maleńka scena, na której mogę być kimkolwiek, żebraczką, matką, bezdomnym, a nawet dziwką. Dookoła codzienność, majaczący teatr świata. Na każdej krzyżówce reżyser - ty on i ja. Nieudolne pisanie scenariuszy jutra. październik, 2020

gdy na ulicach serca płoną tłum wciąż faluje krzyczy dość ja chciałbym pokrzywdzonym pomóc ale te hasła - kurwa mać niestety do mnie nie pasują jestem za głupi rezygnuję plakaty krzyczą wypierdalaj kobieta dziś obala rząd zmieniamy władzę na wspaniałą ale co dalej - pytam co będzie prawdziwa wolność słowa i dyskoteki też w kościołach skończymy mowę nienawiści zniszczymy pedofilski kler będziemy wieszać zamiast liście na drzewach tych co mówią nie o taką przyszłość dziś walczymy tak rewolucja ma na imię agresja tryska z każdej strony powoli bruk zabarwia krew nie protestujesz jesteś gorszy manifestujesz to masz grzech a mamy przecież wolną wolę lecz obie strony ją pierdolą naprawdę trudny to dylemat trybunał na to nie odpowie dobrego rozwiązania nie ma też nie pomoże nam strajk kobiet takie jest nasze chore plemię od setek lat nic się nie zmienia

pisać o tym co ważne palić znicze zamknięte nekropolie przeniosły się do babskich macic na ulicach transparenty z napisem wypierdalać są/stanowią/jednoczą kobiety jedzą ziemię (i nie ma to nic wspólnego z picą) w zarodku usypują kurhan wystawione na podobieństwo (żywych trumien nikt tak dobrze nie reklamował) producent jest fanatykiem wwierca w głąb unikatowe słoje burzy integralność a w nas rozwija się anomia i nikogo nie stawia to w dobrym świetle

róża podarowałbym Ci różę czerwoną jak zachód słońca i kropelki rosy porannej o śnie na róży marzące. podarowałbym Ci różę pachnącą jak burza wiosenna i w płatki warg rozchylonych szepnąłbym... jakaś Ty piękna.

twoje żółtozielone stepy łaskoczą czule zmięte pergaminy pięt bezcielesna dusza mknie w dół pokładu cienia wypluwam pestkę skąpej łzy pozbawiam swoje sny pocałunku niech cisza zmiłuje się nad przejęzyczeniem nagich ramion czekam u studni szukam śladu po nietutejszych echach zagłębiam w świt opadam od niechcenia na dno jabłoni zmarłych w jestestwie składam płuca do słów do zaginionych reminiscencji wynurzeń zaryglowałam wargi w obawie przed kradzieżą nie pozwól snom dorosnąć *** Chciałabym przy okazji zaprosić Was do lektury mojego tomiku pt. „Prószą słowa”: https://ridero.eu/pl/books/prosza_slowa/. :)

kiedyś wstanę silniejsza o łzy których nie ujrzał świat bogatsza o ciszę w którą wsiąkły słowa i twardsza o każdy nienapisany wiersz

dziś na cmentarzu nie tylko tęsknota zagościł i żal tych co przed bramą się smucą patrząc w minioną dal gdzie tli sie coś co jest nadzieją która jutro zna dziś po cmentarzach spacerują dusze listki i mgła za nimi tylko cisza która dziś jakby nie ta

Chcę odczarować ten świat rozmazany pędzlem złego boga Tłuste amory i jerychońskie trąby, kolosy na bagiennych nogach ... Usiądź, odpocznij - wejdź do mojej chwili: po prostu pobądźmy Zaskocz mnie czymś mile: bądź słodkim bazyliszkiem, płochym Posejdonem ... Bądźmy głodni życia!!! Choć wszystko już zjedzone Wbijam chorągiewkę w najnowszą planetę, pakuję swój stragan, wytrząsam mankiety: ''leśne asy, piki'' Tasujemy talię Brak tu tylko króla Rządzi w innym stadle. Ja mam tylko łódkę. Nie umiem żeglować - tafla: w niej ... ''zły bóg'' Zabić czy się chować? W domu czeka pewność, że to przywidzenia. Kładę się, zasypiam Na suficie szkielet - z pędzlem uniesienia Sny bulgoczą farbą ... Histeryczny autoportret, nadaje mu tytuł: ''Nie do zobaczenia'' ...

@Franek K Pomysłowe babki, a dziwię się szczerze, że żadna nie chciała jeździć na rowerze. (?)

Pamięci zamordowanych na Syberii z rodziny Krupów , Sochów , Nostrów, Wilków i Świnickich Znam ludzi których twarzy nigdy nie poznałam nie spojrzałam w ich oczy nie poczułam dotyku ich dłoni nie zapukałam do drzwi ich domu nie siadłam z nimi przy stole ... są starzy i młodzi brzydcy i piękni biedni i bogaci... przychodzą do mnie ścieżką wydeptaną z serca Matki odchodzą ścieżką wydeptaną z mojego serca powracają znowu i są ... narysowani słowem namalowani tęsknotą ożywieni wspomnieniem

W lodowej komnacie bladymi skrami światło zmrożone tłucze się miedzy ścianami. W głowie zamęt wiruje błędnymi myślami, rozwiewa je, rwie na strzępy, mąci zmysłami. Ja i nadzieja zostaliśmy tu sami, sam na sam z upiorami, demonami. Nikt do drzwi już nie zapuka… Na nikogo już nie czekamy… Zamknięci w lodowej komnacie zasypiamy.

Piliśmy kawę każdego dnia dobrze nam było razem i nie spłynęła choć jedna łza w tym świecie pełnym marzeń A jednak szczęście nie miało trwać skończyły się marzenia do kubka kawy nie mogę wlać bo skoro ciebie nie ma Niebieski kubek pozostał mi jedynie dziś po tobie i tak mi wolno wciąż płyną dni zaszyłam się w żałobie

mówił - będę księdzem miał sześć narzeczonych … a duch przymarł głodem w teatrzyku młodzieżowych form dobrze grał biskupa niejedna chciała wyznać mu swoje grzechy - spowiednik jednak był z niego żaden… zagrali we troje - trzy pięć osiem otwarte karty kilka łez z karafki wylanych na biały obrus - owoc smakował sfermentowaną winą później już… szybko z samej górki nie każdy miał pazurki by wyhamować serce kwadrans po lecie… z pomocą przyszedł i zakonnik pozbierać rozsypane - tu i teraz

jeszcze nie jeden liść spadnie - nie jedna mgła ozdobi ranek jeszcze wiele gwiazd nam na niebie zatańczy jeszcze nie jedna łezka wygra z uśmiechem zasmuci jeszcze nie jeden grzech dzień oszpeci popsuje go jeszcze nie jednym życie nas zaskoczy - czymś innym uraczy jeszcze nie jedna myśl stanie na drodze bezradnie

@Koziorowska Ja powiem tak, jak @Sylwester_Lasota Mz za dużo tu dopełniaczy, które jak kamienie obciążają ten ciekawy w wymowie wiersz. Pozdrawiam serdecznie ☺️

usiedliśmy przy niebieskiej cerkwi pamiętasz kiedyś byliśmy młodzi dziś pozostał ten sam uśmiech i niewinne dziewczęce spojrzenie na grobach dziadków iskrzą znicze odwróciłaś kwiaty w nasza stronę wspominając w malowanych słowach Wiecznaja pamiat - Człowiek cierpi i kocha w następnej zwrotce już płynie rzeka między pamięcią a snem błyszczy Narew szukasz dawnego echa w tajemnicy życia słońce zakrywa powoli usta utkany z kawałków wieczornego nieba z zapachu łąk kolorów dyni wspomnień powietrza ludzi i cieni podlaski krajobraz letniej chwili

Siewietne!? No to i ja pojadę: Ja tam wolę pieszo - jeszcze jedna rzecze. Bo po co się śpieszyć? Nie lepiej poboczem? I mogę się czasem zatrzymać po drodze, widoki podziwiać... Kiedy chcę, dochodzę. ?

aresztowania w zaświatach aresztowania w zaświatach przebiegło echo wiejską drogą jak wilk między owcami i w polach ciemnej toni rozpierzchło się mamo tato dziś nie ogrzeję swoją dłonią dzielącego nas granitu na tle dębowego stołu licytuję powietrze negocjując swoje czasowe ocalenie święta znów nie będą białe

autorka j.w.. Uwiera mnie w sercu smutek pożegnania, a poranna rosa łzą w oku osiadła. Opadają miękko liście kolorowe, i puszysty dywan tkają okrywowe. Płonie znicz pamięci, płonie jak co roku; na całe sto godzin - smutek osiadł z boku. Marsz przeszedł ulicą grając... klaksonami, Mars marszczy brwi srogo, z Ziemi namierzany. Słońce się ukryło nad chmur baldachimem, w dal porwało wrzawę, jak... nieznaną siłę. Zdmuchują z alejek liście odkurzacze. Już dobrze, łzę otrzyj, zaparzę Ci kawę.

taka godzina jest w życiu kobiety, mężczyzny taka godzina... ...godzina szaleństwa i wtedy dochodzi do małżeństwa

Pięknie Wam dziękuję za pochylenie się nad wierszem i czas jaki poświęciliście. Za podobania również. Pozdrawiam.

Ja też w to wierzę :) To, co pozornie ulotne i słabe, ma dużą zdolność "wszechobecności" i odradzania się.., tak jakby było nośnikiem prawdy... Dziękuję Ci za te budujące słowa :) Pozdrawiam. Nie zawsze, ale chyba coraz częściej :) I te sploty pochodzą nie tylko z mojego serca, ale są splotami z myślami wywianymi też z innych serc. Dziękuję Ci za miłe słowa i pozdrawiam! Ja mam wrażenie, że to są jedyne myśli, które naprawdę słyszymy, bo się od nas nie "odbijają", a docierają do naszych serc... Dziękuję Ci za refleksję i pozytywny odbiór :) Pozdrawiam. @Joachim Burbank Dziekuję Ci za czytanie i serce :)

ukradłaś zapach kwiatom powiedz mi jak daleko wieje ten wiatr co przepędza puste myśli a potem w welurowym śnie okrywa ciepłem słowem z kolorów jesieni lubię ten złoto bursztynowy o aromacie palonych liści z niebem październikowego wieczoru chłodem ostatniej zieleni na biszkoptowych skrzydłach budzi się mały anioł z utkanego nieba powstaje człowiek życie skacze radośnie i wtedy bawimy się sobą w odwróconej strukturze chwili

Ciekawy pomysł. Gdyby ostatni wers 'przerobić' I byłoby: popatrzcie - burza fotografuje miasto flesz błyskawicy miałbyś zachowane 5-7-5 (co w sumie nie jest najważniejsze :)) (choć ja osobiście lubię :)) Pozdrawiam

jestem nie boli (a wiem, co to ból) patrzę na świat(ło) zamykam oczy na noc czuję (warto) reszta? nie dbam o to reszty nie potrzebuję

krętymi uliczkami na brzeżku nocy dwoje niczyjkijów penetrowało trzewia miasta niestrudzenie pokonywali drogę krzyżową licząc na drobne upominki opatrzności ona ciągnęła nieduży wózek z okaleczoną biografią on w plecaku trzymał znajome twarze gdy zaatakował wściekły Perun przyjął ich dobry buk po chwili zaczarowany dorożkarz zaczarowaną dorożką zabrał ich w niekończącą podróż

stoję pod latarnią gdzie nie do końca białe światło rzuca cień krzyża nie chce ubliżać mam dość życia na kagańcu gdzie państwo wykorzystuje kobiecą macice dziś za jutro przeciw interes się kręci tańczą biało czerwone marionetki w takt muzyki wielkich zaciskam pięść i idę mam dość wstydu za taką elitę dlatego krzyczę

nigdy tego ci nie powiem jak tęskniły dni za tobą kiedy szedłeś swoją drogą która wiodła w dal ode mnie i łez nigdy nie zobaczysz tych niewyschłych gdy w oddali głos ucichły echem zastygł kiedy mrozem cisza ścięta odwróciła się na pięcie ta przeklęta z cisz najgłębsza ta studzienna gdy nadziei na dnie nie ma i nie będzie

Takież normalne są szepty skryte przed dniem marzenia codziennie mierzące odległość po przejściu której nic nie ma. I nie masz dnia ani godziny żeby wtem o nich pamiętać odwrócić się, wspomnieć tako jako rzecze czas o złotych ustach gdy zniknęło ciało a została przestrzeń pusta. Dlatego wsłuchać się w szept być im człowiekiem, melodią to rzecz ostateczna lecz tak często głucha.

@Nata_Kruk Dziękuję, za sugestię, przemyśle to. Pozdrawiam

@Nata_Kruk Dziękuję Nata. Jak miło Cię znowu spotkać:))

W tym kraju już nie ma demokracji i to z każdej strony. Zamknięte cmentarze nie zwalniają mnie z oddania hołdu tym co odeszli. Tradycyjnie w tych dniach od odwiedzam miejsca tych co walczyli. W tym roku : Szpęgawsk, Westerplatte, grób obrońców Poczty Gdańskiej na Zaspie. Co widzę na krzyżu na na Zaspie ? Marku ja już mam dość tej hołoty ( jest po obu stronach i to niestety w przewadze). Mam dość i co mam zrobić ? Pozdrawiam @Nata_Kruk Niedługo będziemy mieli Hiszpanię . Pozdrawiam

setki dziesiątek arterii każda jak rzeka biegnie łączy zabiera miliardy sześcienne myśli pragnień marzeń zwątpień sumieniem zlukrowane wspomnienia owocami powtykane sentymenty siedzisz patrzysz jesteś burzysz zmieniasz jesteś gonisz trwonisz jesteś kochasz ranisz jesteś rodzisz zabijasz jesteś zabierasz zostawiasz jesteś podwodne pasma górskie woda co uderza o skały te pchane odwieczną siłą zmiany pory roku anomalie pogodowe harmonicznie hormonicznie metafizycznie jesteś człowiek* a duch mieszka w tobie * brak odmiany rzeczownika człowiek w tytule i na końcu wiersza jest zabiegiem z góry zaplanowanym i przemyślanym

Być może. Wszyscy jesteśmy w jakiś sposób wyjątkowi, ale myślę, że to dobrze i... dobrze być sobą :) Wszystkiego dobrego :)

@Antoine W W znacznej mierze zgadzam się, ładny rym ! Powtórzenie ...

Leśnik Puszcza Białowieska adoptować chciał oseska lecz jaki gatunek? Wnet przyszedł ratunek żuk poradził - weź pan pieska.

Wstrząsający wiersz, bardzo mnie poruszył - pozdrawiam.

Co to znaczy Czy wystarczą oczy A może uszy Albo palce Takie ciepłe i delikatne A może potrzebne jest To coś Uwaga Chwila Czas A może chęć Żeby zobaczyć drugiego tak mimo wszystko

Trochę oczy wiście ?

Cóż - chcą być ideałem w sobie usterek szukamy dlatego jest jak jest że tylko poprawiamy Na lepsze lub na gorsze które nie zawsze trafione tego czego się chce ambicje zawyżone Prawie już byłeś lecz dzisiaj większa skaza dalszy od ideału kolejny błąd się powtarza Poprawki - ach te poprawki naszej gliny kształty zmieniamy której Bóg wzór już ułożył więc czemuż się w niej babramy

Hej tu ziemia, to odniesienie do małego dyktatora, który ma wszystkich w d.... i go chroni przed gniewem ludu 50 radiowozów, a nie wyśmiewanie się z niskich.

Zostawiłabym, tylko to: :)))

@Nata_Kruk : Dziękuję za Twój głos. :) Dobrze odczytałaś: niepokój jest udziałem nie tylko Peelki, ale też autorki. Skąd się bierze - trudno powiedzieć. To dobrze, że u Ciebie księżyc nie wywołuje obaw. :) Dziękuję i pozdrawiam

Witam - trudny wiersz ale być może tylko dla mnie ... Pozd.serdecznie.

Witam - faktycznie cudem jest mieć jakieś hobby. Pozd.

@opal Duszny zapach czeremchy... Duszny... Pozdrawiam.

Ładne, śpiewne. Tylko w ostatnim wersie prosi się rym do "pachną". Co tam miało się kryć pod wiekokropkiem? Za tępa dziś jestem i mi ta zagadka zaburza czytanie. bb