Ranking

Między myślą a myślą nie ma już prześwitu; bo łatwiej jest ujarzmić tabun dzikich koni, uciszyć rozbujany spiż, co jak grzmot dzwoni, niż przestrzeń ciszy wydrzeć z rozedrgania bytu. Pomiędzy synapsami iskra iskrę goni, impulsy się panoszą, sygnał znak wypiera; w szaleńczym tempie krążą jedynki i zera żelazną zaciskając obręcz wokół skroni. Jak wir ten mam pokonać, jak się z tej spirali wyrwać, rozedrzeć wściekle pulsujące ściany? Forsują bramy jaźni obłędne tarany, aż rdzeń jestestwa pęknie, choćby był ze stali. Wiersz zainspirowany przez @iwonaroma

królowa ptasiego mleczka kurzych łapek i bezsennych nocy mistrzyni haiku oraz miniaturowych nocników z origami które sprzedaje na szembeku obok pietruszki i przystanku autobusowego do wawra marzy żeby choć raz wbić zęby w politurę meblościanki rozszarpać poliestrową powłokę dostać się do słodkiego wnętrza kompletu wypoczynkowego joanna uwolnić zakurzone na dnie motyle tak dawno nie orbitowała bez cukru wieczorek poetycki odbył się nie jak zapowiadał wydawca w podmiejskim domu kultury z lampką wina i koreczkami lecz w klubokawiarni szpagat między wódką a musztardą kelner z wczorajszym śledziem na kamizelce macał ją wzrokiem podobało jej się w ostatnim tomiku między lodówką a kanapą otworzyła się przestrzeń dysocjacji mikrofon trzeszczał czytała o duszy rzęsach i sercu we mgle ktoś krzyknął ale tu duszno chciała żeby ją przeleciał dreszcz w pokoju z meblościanką czekała niedopita herbata 050820

Do mistrza przyszedł szlachcic mizernej postury. - Znasz dobrze tajemnice niewieściej natury powiedz, czy któraś będzie mnie miłować szczerze bo straciłem nadzieję i już w to nie wierzę. - Wiele jest niewiast, które chcą kogoś miłować, daj którejś tę sposobność i nie chciej pojmować. Bez urazy lecz zobacz, jakie pieski mają im któryś bardziej szpetny, mocniej go kochają.

nigdy nie jadłem lukrecji a jednak piłem z twoich ust które tak hojnie uśmiechem obejmowały całość słów podobno przestrzeń jest nieskończona choć wielu twierdzi inaczej lecz gdy tonę w twoich ramionach otacza mnie ciepło gwiazd i tylko przeskok iskry między spojrzeniem a sercem pieczętował jedność myśli tego co czuje się w marzeniach rzeczywistość bawi oddechem wydzielając resztki pocałunków niczym księżyc bezszelestnie wstępuje w ocean chmur zatapiamy się w sen codziennie z nadzieją, bez oczekiwań dziękując za ten pyszny wieczór i za to naważone piwo

Szary błękit i dziewczynka z warkoczykami z uśmiechem na zamówienie w krótkiej różowej sukience z białą falbanką którą uniósł roześmiany wiatr - Ale byłaś śmieszna zawsze się uśmiecham kiedy widzę ciebie na tym zdjęciu Ale ja widzę coś innego chudą dziewczynkę w zbyt krótkiej sukience niczym trzepot okaleczonego motyla smutek w jej ciemnych oczach i zaciśniętą dziecięcą dłoń w której rozpaczliwie ściskała swoje małe wielkie marzenia które niedługo potem spłynęły krwią po jej nadgarstkach - Tak byłam śmieszna

Nie jestem uzdolniona, Choć skrycie o tym marzę... Nie będę też sławiona, Jak z czasem się okaże... Jednak zawsze będę kimś, Kto walczył o marzenia... Ważne, że próbuje. Mniej istotne, Czy coś zmieniam.

mam już fizyczne ciałko ociupinkę rozumu i trochę serca zdobytego w doświadczeniach ostatnio doznałam mojej przyjaciółki - duszy obiecała że zespoli mnie z duchem kiedy wyjdę z bloku

Łódź już stoi na brzegu i oto wyrusza Wraz z pierwszymi błyskami wschodzącego słońca. Przed sobą ma zadanie bez zasad i końca. Jezioro i ryb setki kontra jedna dusza. Z ryb przepastnych gardzieli chce wyrwać je wszystkie, Choć już sił w drobnych skrzydłach by wznieść się nie staje. Więc Zbawca Much uderza w srebrnych łusek zgraje, Lecz zwycięstwo od tego nie jest nawet bliskie. Ropierzchły się spłoszone, porwały ofiary, Tylko jedna się szarpie na ostrze nadziana. Zbawca tnie ją nożem, choć otwarta rana Jest już tylko wyrazem bezowocnej kary. Nie żyją bowiem obie, ni ryba, ni mucha, Zaś Zbawca zasmucony porzuca ich ciała I pracuje w ten sposób dzień cały bez mała, Wiedząc, że nić życia jest tu nazbyt krucha. Ocalił ledwie garstkę, odebrał głębinie, Skazanym na porażkę przywrócił nadzieję. Ze znużenia Much Zbawca na nogach się chwieje. Dziś powraca do domu. Jutro znów wypłynie.

Lubię pisać te pierdoły wierząc że to jest poezja w prostych rymowanych strofy chcę opisać tylko piękność tej prawdziwej niespełnionej która cicho w środku nocy łzą pamięci zrasza oczy on by chciał a ona nie chce albo złe koleje losu niemożliwa wspólna przestrzeń każde pływa w innym morzu on niestety uczuć biedny dla niej to nie wszystko jedno o wirusie uczuciowym co jak covid atakuje daje inne bóle głowy ale zdrowie też zrujnuje każdy może zachorować trudno jest się przed nim schować nie wiem czemu tak się dzieje wciąż uwielbiam te tematy od lat jestem dobrym mężem i podobno fajnym tatą ale takie wiersze klecę czy się boję że odlecę

leżałem na żółtych papierach wtargnęły do mego umysłu od dzisiaj cokolwiek mówię staram się brać w cudzysłów jesteśmy trochę nie tego tacy jacyś podwójni nie wiem czy lepiej by było gdybyśmy byli spójni

Czuję się dziś samotną wyspą, pośród wielu samotnych wysp. Po policzku płynie gorzka łza, jeszcze bardziej samotna niż ja. Do niej dołączyła kolejna i płyną jedna za drugą, swoją smutną zawartością wypełniając ocean osamotnienia. Jest tylu ludzi wokół nas, czasem również blisko z nami, lecz nie pomogą nam, niestety, uporać się z duszy dylematami. Samotni przychodzimy na ten świat, realizujemy pragnienia dążąc do spełnienia. Potem równie samotnie ziemię opuszczamy, kiedy nadejdzie nasz czas pożegnania. Z nikim wtedy nie podążymy, w tą ostatnią, pełną tajemnic, niebiańską drogą przemienienia.

Pamiętając o błędach ojca, wiedząc czemu je popełnił, jakim był człowiekiem, jak marniał zżerany przez raka i gorycz, gdy młodemu dłużny się zwierzyć poczuł – synu, chcę byś wiedział, że ja przez całe życie się myliłem. Widząc wciąż wyraz jego twarzy, jakby chciał z niej zetrzeć flegmę, gdy patrzył w kuchni w telewizor, kiedy serce mi tłucze jak w szamański bęben, wiedząc czym go zraniłem, wierząc, że jest światło na drugim końcu wierszy, będąc wdzięczny, wdzięczny ojcu za dotrzymane słowo, za życie z matką, „córką wroga ludu”, i że można żyć, serce mając po lewej, z prawej mieć wątrobę, dupę symetrycznie mając do świata, wiedząc - myślę o was, „pisiory”, ja - „syn czerwony” i „ubek”, „resortowe dziecko”, „sort gorszy”, dziś o przyszłej śmierci myślę, naszej i waszej.

To kot. Otokara kot? Oto kot. Kos; oto kosa sok, oto sok...

Jest taka szkatułka, którą się chowa przed ciotką wódką, wujkiem szlugiem. Drewniana komórka lokatorska, wynajęta od Boga, skulona pod przedwojenną czynszówką, w ostatniej pipidówie nad Bugiem, gdzie czajnik babci wciąż działa, rumianek odświeża blask wspomnień. Pas ojca - zawsze wisi bezczynnie. Siekiera dziadka - nie wyważa drzwi. Groby i krzyże nie chodzą po drogach. Jedyny złodziej z podwórka, to stary wiatr, wyrywa tylko ziarnka piasku z fug - a oddaje matkom torebki. Nie sieje fug w swoich ziarnach Siewca. Kolędnik ma wiarę, a nie mordę. Gdzie Kościół jest domem Bożym. Śnieg, co chrupie pod butami dziecka, pod płozami saneczek w kuligach, prędzej zniknie na rozgrzanych policzkach, niż będzie ciepłą pierzynką dla Kaya i Gerdy. A jeśli zdjęcia w albumach śpią, to opowiadają wschody i zachody, które nie płoną w oczach. Nie błądzimy tam w zaspach, nie toniemy w rzekach, horyzont wydarzeń - nie ściga nas łuną pożaru, w ścieku pod Starówką - nie gaśnie żagiewka, a tylko cicha świeczka cierpliwie płonie nad stębnówką. Skrzyp bydlęcych wagonów nie szarpie nam serc. Tam kołysze nas fotel na biegunach i otula koc. Nie tkwimy zamarli wśród malowanych drzew. Psy na mrozie nie szarpią nam rąk. Tam zasypiamy - obserwując sikorki w karmniku.

zabij nie zatrzymam się dotknę twarzy usta odnajdę rozchylę wargi nabiorę słodyczy włosów miękkości szorstkości zarostu wsunę język musnę powieki policzek poliżę zaboli tysiąckrotnie nie zatrzymam się

Kiedy kapelmistrz czasu spadał z nieba gromem Śmierci, łąki krzyczały, lasy ogniem ciemne Zastygły, słowem lęku nad wiecznym wyłomem W ziemi, gdzie piekło prawdą przemawia pojemne. I rozlał się kryształ burz żelazną pożogą, Nad horyzontem twego pustego imienia, Lecz opuściły cię ptaki i nie pomogą, Gdy nasze włócznie bok cię ugodzą z kamienia. Zabiliśmy go struną wiatru uwieszoną U szyi, cięciem pychy w szkatułę aorty, A potem owinąwszy myślą rozcieńczoną W kolorze przenieśliśmy na biel akwaforty. Zostały krople krwi na śniegu jak rtęć żywe, W źrenicach dni i dymie ułudnej przyszłości, W naszym zamku, gdzie baszty są nędzne i krzywe, Jak zbutwiałe dźwięki od nadmiaru świętości. Jesteś teraz martwy, tak jak my już nieczuły. Zawias światła zamyka się metafizyką, Którą nosimy w butach, trumiennej kopuły, Harmonią obłędu, jej szczerą retoryką. Nie możesz nas rozgrzeszać, tak jak nie mogłeś sądzić, Lecz pamiętamy biorąc do ust puchar winy, Dokąd tęsknocie słońca nakazałeś błądzić, Orbitą twych cieni szytych z niemej plątaniny. Jesteśmy mordercami, ale gwiezdny połów, Ma swój ciężar wosku i cenę kształtu masek Pośmiertnych, i ma wagę pieczęci, gdzie ołów Krzepnie u wrót dłoni, jak nasz pustynny piasek.

Poeta także miewa chimery popada w dołek i stresy miewa powód wiadomy, choć zrobił zasiew zboże wyrosło, lecz nie dojrzewa. Choćby polewał wodą z konewki co w minerały jest wzbogacona jest coś na rzeczy, czegoś zabrakło a sprawa nadal niewyjaśniona. Wena vacatio legis w Paryżu zwiedza butiki by kupić łaszki bez niej wspomniany wyżej poeta nie skleci wiersza ba nawet fraszki. Popada w marazm, ginie w oparach papierosowym smogiem owity alkohol także wpływa ujemnie lecz to jest obraz niecałkowity. Brak tutaj innych form uzależnień lecz ja nie będę ich tu roztrząsał autor ma prawo, prawo do dąsów więc i ja także będę się dąsał.

Karuk, Roksana a na skorku rak.

Super riposta:)). Dobranoc.

@w kropki bordo po prostu, też bym włączyła odkurzacz ;), chociaż... włączam rzadko, bo zwykle słucham radia i boję się, że coś mi umknie :D. Świetne! Pozdrawiam:)

Przyszło do mistrza dziewczę mizernej urody, a ślozy zalewały jej całkiem jagody. "Cóż ci to?" - mędrzec rzecze - "powiedz mi swe żale." "Mistrzu, oto nie mogę męża znaleźć wcale! Jako że mi był Pan Bóg urody poskąpił..." Zasępił się mistrz tedy, bo chociaż postąpił w mądrości wielce, na to nie widział on leku... Rzekł jej wreszcie: "O, gdybyś tylko żyła w wieku dwudziestym pierwszym, sposób by się znalazł - wierę, mogłabyś, moja córko, tam robić k a r i e r ę, brak męża to nie byłoby Boskie skaranie: miałabyś stanowisko, mir i poważanie, miałabyś dom, samochód, perły i atłasy, lecz teraz - nie poradzisz, córko, nie te czasy..." "Cóż mam więc począć, skoro ja nie mam wyboru?" "Masz córko - idź za kratę... pójdź ty do klasztoru..."

@Somalija Z tytułu można by wnosić, że chodzi o pocałunek.... coś niewinnego i fajnego...ale potem piszesz krótką frazą, raz o miękkich włosach, zaraz o szorstkim zaroście.... mężczyzna, kobieta...wszystko, jak dla mnie, w zbyt dużych niedopowiedzeniach... język policzek powieki..... coś cielesnego....piszesz "zabij nie zatrzymam się" na początku, by na końcu " zaboli tysiąckrotnie".....peelkę, czy jego...? Szczerze, za krótka fraza, brak frajdy w czytaniu...:( Pozdrawiam :)

Spóźniłam się trochę, ale jestem. :) Otóż to - ludzki umysł, choć tak plastyczny i elastyczny, może się w końcu przegrzać... Dziękuję i pozdrawiam :)

@WarszawiAnka między ciszą a ciszą....słowa się kołyszą..... i to było fajne....ale chyba nie Twoje? między myślą, a myślą nie ma już prześwitu....gdzie mnie do tej poezji? Pozdrawiam :)

Dziękuję - niestety, takie czasy, że tempo i ilość informacji narasta z dnia na dzien. Pozdrawiam

@w kropki bordo nie, lepiej nie bo ma dobre noty ?.

@annzau Zmieniasz samym słowem, daję za to nawet głowę. Miłego wieczoru Anno.

:)

:) O, jak miło być inspiracją dla tak świetnego wiersza :) ?

SHADOW KlSS Pocałunek cienia To jest Wschód, mało rybko! To jest Daleki Wschód! Song `Shadow Kiss` by the Japanese self-proclaimed boys` dancing and singing ensemble `MeseMoa`. Kiss regardless of your gender?! Mm. Shocking! Positively shocking! Yet very artistic! And original! Fresh! They make a mock of stereotypes! Showbiz! Great, fucking and terrible! The Arunachali Guy:`If my mom caught me watching this video I would quickly switch to a porn site, it would be much easier for me to explain!` Bingo! I agree! Piosenka „Shadow Kiss” japońskiego samozwańczego zespołu taneczno-śpiewającego „MeseMoa”. Całować bez względu na płeć ?! Mm. Shocking! Positively shocking! (Wstrząsającе! Pozytywnie szokujące!) A jednak bardzo artystyczne! I oryginalne! Świeżo! Kpią ze stereotypów! Showbiz! Świetnie, cholernie i okropnie! The Arunachali Facet: `"Gdyby moja mama przyłapała mnie na oglądaniu tego wideo, szybko przestawiłbym się na stronę porno, byłoby mi o wiele łatwiej to wyjaśnić!" Bingo! Zgadzam się! Song `Shadow Kiss` ('Pocałunek cienia' ) by `MeseMoa` (めせもあ) has got a definite literary source. `Shadow Kiss` is a title of the third novel (2008) in the Vampire Academy series written by Richelle Mead. Vampire Academy is a series of six young adult paranormal romance novel. Piosenka „Shadow Kiss” („Pocałunek cienia”) japońskiego boysbandu „MeseMoa” (め せ も あ) ma określone źródło literackie. „Shadow Kiss” to tytuł trzeciej powieści (2008) z serii Vampire Academy (Akademia wampirów) napisanej przez Richelle Mead. Vampire Academy to seria sześciu paranormalnych romansów dla młodych dorosłych. SHADOW KISS. Pocałunek cienia. このKissの行方を 探しに行こう kono kisu no yukue wo sagashi ni yukou Kontynuujmy i poznajmy wynik tego Kiss (pocałunku). Kiss ... Kiss ... Kiss ... Kiss ... 君を好きになるのが怖いと 呟き 眠る肌に身を寄せた 裏切られる痛みなら知ってる この夜がまさにそうだから kimi wo suki ni naru no ga kowai to tsubuyaki nemuru hada ni mi wo yoseta uragirareru itami nara shitteru kono yoru ga masani sou dakara Boję się zakochać w tobie. Przytulę się do tobie, śpiącego, Z cichym szeptem. Wiem, że poczuję ból zdrady, Ale dziś jest właściwy czas. 艶やかな髪に KISS 汗ばんだ首に KISS 報われぬ恋を隠すように重ねた印 靭やかな脚に KISS 柔らかな腕に KISS 思い通りにしてしまえ 陽が昇るまでは tsuyayakana kami ni kiss asebanda kubi ni kiss mukuwarenu koi wo kakusu you ni kasaneta shirushi shinayakana ashi ni kiss yawarakana ude ni kiss omoidoori ni shite shimae hi ga noboru made wa Całować twoje lśniące włosy, Całować twoją spoconą szyję. Niezliczone znaki ukryjtę nieodwzajemnioną miłość. Całować twoje delikatne ręce. Chce żebyś się uśmiechnął, Aż nadejdzie świt. このキスの行方は闇に紛れ 誰にも邪魔されない場所へ 届かぬ声は唇に込めて 静かに皮膚ごと啄めば 2つの影は1つへ Kiss in a shadow kono kisu no yukue wa yami ni magire darenimo jamasarenai basho e todokanu koe wa kuchibiru ni komete shizuka ni hifu goto tsuibameba futatsu no kage wa hitotsu e kiss in a shadow Rezultat tego pocałunku zniknie w ciemności W miejscu, w którym nikt nie może nam przeszkodzić. Będę szeptać niesłyszalnie do twoich ust I obsypię całą twoją skórę delikatnymi pocałunkami. Dwa cienie połączyły się w jeden. Całują się o zmierzchu. Kiss in a shadow... CHORUS: KISS みすみす逃すKISS 雄雌問わずKISS 熱烈乱すKISS I wanna kiss you KISS misumisu nogasu kiss osu mesu towazu kiss netsu retsu midasu kiss I wanna kiss you KISS Całuję cię z zamkniętymi oczami. Całuję cię bez względu na płeć. Całuję cię namiętnie. I wanna kiss you. 「出逢うのがちょっと遅かっただけ」と 呟き寝顔にため息をついた 昼はあの人に譲るから どうか夜だけは自由にさせて deau no ga chotto osokatta dakedo tsubuyakina kao ni tameiki wo tsuita hiru wa ano hito ni yuzuru kara douka yoru dake wa jiyuu ni sasete "Trochę spóźniony na spotkanie", Wydycham szeptem w twoją twarz. Za dnia jestem ci posłuszny, Ale jestem wolny, gdy tylko zapadnie noc. 滲んだ瞳に KISS 赤らんだ耳に KISS 許されぬ時を壊すように刻んだ印 繊細な指に KISS 心地良い胸に KISS 帰すくらいならいっそ 目を覚まさないで nijinda hitomi ni kiss akaranda mimi ni kiss yurusarenu toki wo kowasu you ni kizanda shirushi sensaina yubi ni kiss kokochiyoi mune ni kiss kaesu kurai nara isso me wo samasanaide Gonna kiss twoje wyraziste oczy. Gonna kiss twoje zarumienione uszy. Po prostu pozwól mi Pokryć cię kissami, aby cię przywiąż do siebie. Gonna kiss twoją gładką klatkę piersiową. Żałuję, aby tak było zawsze, i się nigdy nie obudziłem. このキスの行方は影に隠し 誰にも邪魔されない場所へ 叶うなら世界が今滅べばいい 曖昧な輪郭が溶け合い 2つの影は1つへ Kiss in a shadow kono kisu no yukue wa kage ni kakushi darenimo jamasarenai basho e kanau nara sekai ga ima horobebaii aimaina rinkaku ga tokeai futatsu no kage wa hitotsu e kiss in a shadow Rezultat tego pocałunku ukryjemy w ciemności nocy, W miejscu, w którym nikt nie może nas znaleźć. W porządku, jeśli świat, o którym marzyłem, został zniszczony. Rozmyte sylwetki rozpuszczają się w sobie, Dwa cienie połączyły się w jeden i kiss in a shadow. CHORUS 堪え切らずに絡めた内側 蝋燭の灯りで踊り狂う影 唇で口を塞ぎ殺す息 闇夜に蠢く醜悪な愛情 korae kirezu ni karameta uchigawa rousoku no akari de odori kuruu kage kuchibiru de kuchi wo fusagi kurosu iki yamiyo ni ugomeku shuakuna aoijou Przeplatamy się, nie mogąc dłużej czekać. Nasze cienie tańczą szaleńczo w płomieniu świecy. Oddech ucieka z naszych ust i wypełnia nas Skandaliczną miłością, która błąka się w ciemności nocy. このキスの行方が 誰かを傷つけても このキスの行方が 幸せじゃなくても kono kisu no yukue ga dareka wo kizutsukete mo kono kisu no yukue ga shiawase janakute mo W rezultacie ten pocałunek tylko nas skrzywdzi. W rezultacie nikt nie będzie zadowolony z tego pocałunku. このキスの行方を探しにゆこう 誰にも邪魔されない場所へ あなたが望むなら地獄だっていい それでも太陽は昇った １つの影は２つへ To leave a shadow kono kisu no yukue wo sagashi ni yukou darenimo jamasarenai basho e anata ga nozomu nara jigoku datte ii soredemo taiyou wa nobotta hitotsu no kage wa futatsu e to leave a shadow. Chodźmy dalej i dowiedzmy się, jaki jest wynik tego pocałunku W miejscu, w którym nikt nie może nam przeszkodzić. Idę z tobą do piekła, jeśli chcesz, Ale wraz ze wschodem słońca Jeden cień zmieni się w dwa to leave a shadow. CHORUS It is interesting that earlier the MeseMoa (め せ も あ) was called the Morning Musumen (モ ー ニ ン グ む す め ん), as it parodied and sang songs from the girl group Morning Musume '20 (モ ー ニ ン グ 娘 '20, Mōningu Musume Two-Zero), or Morning girls." After adding "n" to the word "musume" ("girl"), they got a pun "musumen`, which combines Japanese word of "musume "(girls) and English word "men" in one word. Written in characters (kanji), it looked even funnier and more ambiguous as モ ー ニ ン グ 娘 ん. But later the producer of the group replaced this name with the meaningless but sonorous title of MeseMoa (め せ も あ), phonetically reminiscent of the English phrase `message more`. Szczególnie interesujące jest to, że przedtem МeseMoa (め せ も あ) nazywano Morning Musumen (モ ー ニ ン グ む す め ん), ponieważ parodiowała i śpiewała piosenki z dziewczęcego zespołu Morning Musume '20 (モ ー ニ ン グ)娘 '20, Mōningu Musume Two-Zero), czyli Poranne dziewczyny ”. Po dodaniu „n” do słowa „musume” („dziewczyna”) otrzymali kalambur „musumen”, który łączy japońskie słowo „musume” (dziewczyny) i angielskie słowo „mężczyźni” w jednym słowie. Zapisane znakami (kanji), wyglądało to jeszcze śmieszniej i bardziej niejednoznacznie, jako モ ー ニ ン グ 娘 ん. Ale później producent grupy zastąpił tę nazwę bezsensownym, ale dźwięcznym tytułem MeseMoa (め せ も あ), fonetycznie przypominającym angielskie wyrażenie `message more`. ________________________________ ANTIDISCLAIMER However, I have to сonfess that I prefer the masculinity of a different, natural and even somewhat brutal type, the masculinity of the snow leopards obsessed by the female, as, for example, in the Persian show on London Manoto TV. The snow leopard amazes observers, and at the same time gives glory to the Creator who "made every thing beautiful". Ale muszę jednak przyznać, że wolę męskość innego, naturalnego, a nawet nieco brutalnego typu, męskość panter śnieżnych, która ma obsesję na punkcie samicy, jak na przykład bohatery w perskim show londyńskiej Manoto TV." Irbis wprawia obserwatorów w podziw, a zarazem przysparza chwały swemu Twórcy, który „każdą rzecz pięknie uczynił”. As to the guys from the MeseMoa there's just one gay person among them. They are the true professionals, and they work in their own fresh, inimitable manner. Besides, non olet pecunia. I like them, those creative and brave yuppies of the Japanese show business, and I wish them every success. I am a J-pop fan. And I love Japan. Jeśli chodzi o facetów z MeseMoa, jest wśród nich tylko jeden gej. Są prawdziwymi profesjonalistami i pracują na swój własny świeży, niepowtarzalny sposób. Oprócz, pieniądz nie śmierdzi! Lubię ich, tych kreatywnych i odważnych yuppies z japońskiego show-biznesu i życzę im wszelkich sukcesów. Jestem fanem J-popu. Kocham Japonię.

(Z cyklu: Cztery wariacje na ten sam temat) *** daleki księżyc przemyca światło gwiazd spadając ze sceny improwizacją wszędzie wokół ― twarze ― przepełnione obojętnością wobec siebie ― zeszklone źrenice milczącej wzajemności jeszcze przed chwilą gwar zmieszanych języków i pojęć ― unosił się ― w gęstym od oczekiwania powietrzu nastał czas nowych form których pulsujący rytm niczego nie równoważy ― pomimo prostoty i zawiłości ― sięgającej głębin (Włodzimierz Zastawniak, 2009-11-24)

@annzau Dokładnie. Niektórzy nawet mówią, że sama droga jest ważniejsza od celu, choć osobiście nie mam nic przeciwko spełniającym się marzeniom ;) Miłego popołudnia :)

Ponownie jest mi miło. :) Lubię dziękować. :) Pozdrawiam Jeśli ta historia naprawdę się wydarzyła i uznałeś, że warto się nią podzielić, a także napisałeś już wstęp - to jesteś już z w połowie drogi. :) Pozdrawiam

@Marek.zak1 Dziękuję Marku za serducho i komentarz i również Cię pozdrawiam :-) @[email protected] Bardzo ciekawy cytat Grzegorzu wybrałeś. Dziękuję za komentarz i serducho. Pozdrawiam po wspaniałym urlopie :-)

Znowu ten cholerny świat budzi się przede mną. No nie. To raczej ja wstaje ponownie o takim samym poranku. Każdy podobny do poprzedniego, chociaż zupełnie inny. Ciągle w głowie kołaczą te same wiązki pytań. Na dodatek splątane w dołujący warkocz. Mam jednak nadzieję. Chcę w to wierzyć, lecz czasami nerwy nie wytrzymują. Wątpię, żeby dzisiaj było inaczej. Wiem, jestem pielęgniarką. Powinnam być do rany przyłóż. No cóż... nie zawsze potrafię, będąc często myślami gdzie indziej. Tym bardziej gdy człowiek ma do czynienia, z upierdliwym babskiem, które ciągle czegoś chce. Wiem, że jest ciężko chora i musi cały czas leżeć, ale ile można wytrzymać. Że też taką musieli na oddział przyjąć. Mam już doprawdy dosyć pokoju 22. * – Pani Helenko. Chce mi się siku. – Znowu? Kobieto! Ty już nade mną litości nie masz. Co dopiero sikałaś. – Alę muszę. – Gówno musisz. Przestań mnie denerwować i wciąż wołać. Siedź cicho, bo dostaniesz klapsa przez dupę. Ocipieć można z tobą. Ciągle myślisz o sikaniu. Pomyśl o kwiatkach. Upierdliwa z ciebie starucha. Rzygać mi się chce, gdy patrzę na twoje pomarszczone ciało. A to mi daj, a to mi zrób. Nie jestem twoją służącą. Ile razy można. Cholera by wzięła. – Helenko, słonko, mnie się naprawdę chcę. Mam zrobić w łóżko? Kupę uwalę przy okazji. – Ani mi się waż, stara jędzo. – Żartowałam. Ze sikaniem też. Przewróć mnie na prawo. Niewygodnie jak zaraza. Kości mi trzeszczą. – Rozum tobie trzeszczy, którego nie masz. Czy ty pomyślałaś, że też mam problem. – To twoja praca w mordę psia mać! – Ale kochać cię nie muszę. I niańczyć ponad miarę… i wąchać twoje starcze smrody. Znowu się ośliniłaś. Chyba zwymiotuję. – Helenko. Co z tobą? Mam zawołać inną. Aż taka nieznośna nigdy nie byłaś. Dobrze, że drzwi zamknięte. – Kto tu jest nieznośny? Ciągle trzeszczysz pyskiem jak opętana. Nie mogę się skupić na swoich myślach… pani jaśnie Mario Ocipiała. – Masz się skupiać na mnie. Za to ci płacą. – Zamknij gębę, bo przywalę. Łyknij wreszcie te cholerne tabletki, to będę mogła sobie pójść. Chociaż przez jakiś czas, nie oglądać wrednego pyska. A najlepiej się udław! – Kochana Helenko. Chcesz cukierka. Leżą na stoliku. Poczęstuj się złotko. – Chcesz mnie udusić cwana starucho? Przyznaj się. Żeby ci inną przyznali. – No coś ty. Proszę weź. Czuję, że coś cię trapi. Dlatego takaś nerwowa? – Żebyś wiedziała, że trapi. Nie wiem, czy już będę miała okazję. – A skąd mam wiedzieć, czy będziesz miała, durna dziewucho. No chyba, że posiadam szósty zmysł? – Tylko bez takich wyrażeń. Szósty. Dobre sobie. To byś musiała mieć najpierw poprzednie. – Uczę się słówek od mistrzyni – Znowu zaczynasz mi dogadywać. Po co ja tu z tobą siedzę. Na łeb mi padło, czy co? – A wiesz Helenko… też mam problem. Kosmicznej miłości. – No nie! Bo się zesram z uciechy. Czego? Z tobą rzeczywiście coś nie tak, a przecież sufit równy. I przestań ciągle powtarzać: Helenko. Obrzydziłaś mi moje własne imię! – Patrzyłam za bardzo… w gwiazdy miłości… a właściwie w jedną... i zgubiłam jakby. Nie wiem, czy zdążę odnaleźć. Spróbować przeprosić. Usłyszeć słowa przebaczenia. – Mario! Co ty mi tu chrzanisz o jakiś… kosmitach… przebaczeniach. Jesteś doprawdy pokręconym babskiem. Tylko w cyrku pokazywać takie dziwadło z tabliczką: „Nie karmić zwierząt” – A ciebie Helenko co trapi? – Gówno tobie do tego! Daj mi święty spokój. – No powiedz wrednej babie. – No… też chciałabym odnaleźć. Przebaczyć nawet. Porozmawiać. – Co z tobą? Dziwnie mówisz. – Przestań. Jesteś dla mnie za dobra. Dlaczego? – Sama nie wiem. Nie potrafię wytłumaczyć. – Widzę, że tabletki połknęłaś tą swoją brudną, pogniecioną gębą. Wreszcie mogę iść. Odpocząć od ciebie. Najlepiej na zawsze. – Życzę ci, żebyś odnalazła. – Tego samego ci życzę, Helenko. * Siedzę w domu. Dzisiaj początek urlopu. Będą mogła czas poświęcić na dalsze szukanie. Chociaż pomału tracę nadzieję. Domyślam się, że były jakieś powody. Zawsze jakieś są. Ale to nic. Wszystko wybaczę. Nawet jak nie usłyszę słowa przepraszam. Jestem strzępkiem nerwów. Właściwie dlaczego. Powinnam mieć to wszystko w dupie. Odpłacić tym samym. Jeszcze to wredne babsko. Ile krwi mi napsuło. Chociaż w sumie, co ona winna, że na niej wyładowuje swoje pokręcone emocje. No ale nic. Będę mieć dłuższą przerwę od jej towarzystwa. Słyszę dzwonek. To cholerny telefon. No tak. Za szpitala. Zaraz się dowiem, że z urlopu dupa lub coś w tym guście. – Taa… słucham. – Mamy dla pani dobrą i złą wiadomość. – Nie rozumiem. Proszę jaśniej. – Pani nas prosiła o pomoc w odnalezieniu. Tak? – Tak… chce pan powiedzieć… ojej… kurde… strasznie się cieszę. Natychmiast chce porozmawiać. Kiedy to będzie możliwe? – Niestety… mam jeszcze bardzo złą wiadomość… z ostatniej chwili. – To niemożliwe. Żartujesz ze mnie pojebańcu. Powiedz, że tak! – Przykro mi. Z tego co nam powiedziano, rozmawiała pani z matką często. A zatem nie rozumiem... – Jak mogłam rozmawiać, skoro jej nie odnalazłam? Niby kiedy? Gdzie? – W pokoju 22.

W necie nie da się wolno czytać ;) Pozdrawiam również

Dzięki za wnikliwość w czytaniu i porady. To "trochę" żartobliwy wierszyk więc 'sacrum' jest za poważnie... A duch to jednak coś więcej niż dusza... 'Duszy mojej przyjaciółki' sugerowałoby, że to inna osoba, a tego bym nie chciała. Co do szyku, fakt, trochę pokręcony, może coś jeszcze zmienię (ale nie obiecuję :))

@Wiesława "Im wyższy postawisz sobie cel, tym bardziej będziesz samotny". - Ryszard Kapuściński. Pozdrawiam Wiesławo po urlopie.

Kot, o kostka, akt, sok, otok. Kot, o kos tka akt, sok, otok

może następnym razem sezamowe krążki :)

Delikatny i refleksyjny. Uważam, że dobrze oddaje "magię" miłości (kiedy dwie osoby śmieją się z drobnych rzeczy, a tak naprawdę ich serca są rozweselone, bo mogą przebywać razem, a owe ziarna sezamu stają się zwykłym pretekstem) oraz rozłąki (tak blisko te białe ziarna, bo na jednym rogaliku, a jednak ten rogalik taki duży). Romantyczny. Pozdro!

@Frohnixe nie wiem po co wstawiłaś to "a my" poza tym całkiem fajny tekst

Czasami rozłąka to najlepszy nawóz miłości... Bo codzienność sprawić może, że rozpuszcza się ona w małych sprawach i wielkich niesnaskach. Pozdrawiam.

@Alicja_Wysocka, @Victoria, @iwonaroma, @Somalija, @Karina Westfall, @M.A.R.G.O.T @Marcin Krzysica z serca za serca dziękuję

@>Marianna< Ada wazelina a Nile zawada.

Pewna Kaszubka z Juraty nie miała ładnej facjaty. Uwiodła go nogami co dalej, wiecie sami, bo nie wygrasz z hormonami.

@8fun Dzięki za podpowiedź! Kombinowałem w tę stronę, żeby skasować po, ale miało to dla mnie tylko jedno znaczenie, że puszka jest pełna a potem pusta. To tworzyło historię i było fajne, ale jednoznaczne. Dzięki, że zauważyłeś, że może to też znaczyć puszka firmy. Teraz w zależności od spojrzenia jest historia puszki od czasów gdy była pełna do wylądowania w śmietniku. Co jak najbardziej mi pasuje. Jak i statyczny obraz puszki wyrzuconej na śmietnik. Oba znaczenia jak najbardziej układają się w to co chciałbym zobaczyć w tym tekście :). Jeszcze raz dzięki. Taka informacja zwrotna jest bardzo cenna :).

W sobotę, samotnie w drodze do Tyńca Minąłem o siódmej smutnego odryńca Bez tarczy, bez konia wędrował powoli Szedł prosto z ruskiej do pisiej niewoli. Kilka faktów dobywszy z pamięci afazji Pytam go uprzejmie: Co słychać u Azji ? Rzecz rzadka i gest miły, niespodziany, Widzisz jam biedny, on wciąż nadziany. Od rana jeno wiatr, deszcz, pola i zagony Masz Waćpan coś, bom nieźle zdrożony ? Świetnie! Odparłem, dychę dam zarobić A w zamian szablą nauczysz mnie robić. Ha! Wrzasnął ordyniec wielce ucieszony, Na Akermanu nareszcie wypłynę strony. Nauczę fechtunku i atakiem, i kryciem i Niechaj się Bohun schowa z Kmicicem ! A trzeba przyznać ze szczyptą szacunku, Że go pan Sienkiewicz wyuczył fechtunku, Pół godzinki to trwało, jeśliś jest ciekawy, Nie dłużej - już czekał autobus do Mławy. I zakrzyknął, zanim bagaż zdążył włożyć: Pa ! Dziś jeszcze będę Ewkę chędożyć. Przegrałeś swoje życie Azja z kretesem! Tylko raz zadymił i odjechał Pekaesem. A ja kantor dostrzegłem bliziutko remizy, Za ostatnią garść groszy kupiłem dewizy I dzieląc już bez krępacji radość ordyńca, Za pozwoleniem, w gaju, usiekłem odyńca. Potem tak spełniony i z szablami u boku Ruszyłem przed się, nie zwalniając kroku. I aby klepki ułożyć fiknąłem raz młyńca, Wieńcząc tym drogę z Krakowa do Tyńca. (Kraków – Tyniec 1 sierpnia 2020) YouTube - wersja dla ciekawych leniuchów

@Ilona Rutkowska dziękuję pięknie :) Klaniam się :)

tyś wszechświat onyś jam też każda jedna każdy jeden każde jedno modelem jego jest zaś zroszony balonik na zewnętrznej powłoce pęka-początkiem materiał u podstaw leży więc słabość i zmęczenie tyś wszechświat...