Ranking

Otwierasz się przede mną masz przebogate wnętrze taka ważna a jakże mościsz miejsce najświętsze A ja stoję w dół głową i nie wiem już co myśleć otwierasz się przede mną może sygnał mi wyślesz A ja stoję w dół głową myśli zbieram na zapas ty oświecasz mnie znowu gdy się w tobie zatracam Masz przebogate wnętrze a ja głupia wciąż nie wiem zdecydować nie mogę czy zjeść torcik czy pieczeń.

Lubisz, nieoswojona kryć się za nikabem Utkanym ze strumienia wirtualnych czarów, Mrugnąć mi błyskiem oczu Twych parą jantarów I porwać lazurowym do nieba korabem. Całując przezroczystych ust smacznym powabem Słowami zjawiasz się, na szkle mych okularów, W anielskiej poświacie i rozkwitem nadmiarów Stajesz się w świątyni mej duszy jej mirabem. Gdy odchodzisz i gaśnie w ciemności powieka, Nocny ptak unieważnia dzień i zamazuje Mój spokój, on zlękniony niecierpliwie czeka... Gdy eos rozepnie świt, ze słońca wykuje Twój kształt na nowo, moja niepewność ucieka, Natchnienie wraca, nim je wieczór znów popsuje.

Sama przyszła, sama zgaśnie, czekam na to wydarzenie. Już nie walczę i nie szarpię, będzie co ma być - nie zmienię. Wiem, że przykro Ci też będzie, gdy wybrzmieje słowo: razem. I oboje popłyniemy gdzieś w odmęty zwykłych zdarzeń. Nie wiem czy to brak nadziei, czy przeczucie, czy sen może, więc ramieniem otul lęki, bo przytulić chcę dziś głowę. Sama przyszła, sama zgaśnie. Ważne dla mnie wydarzenie. Troska drażni oczy, ale będzie co ma być - nie zmienię.

Zabłądziłem w tym lesie, nie pamiętam kiedy ani jak tu przyszedłem, nie pamiętam po co. Dziwnie obcy zrobił się las, zamglony, ścieżki nie potrafię odnaleźć i zimno tu nocą więc kołderkę zabrałem od ciebie ze sobą. Czasem jakbym słyszał twój głos z wielkiej oddali, i śnisz mi się prawdziwa, jak na jawie z tobą rozmawiać próbuję, lecz ty niemo ustami tylko poruszasz, jakbyś mi chciała powiedzieć, że… i budzę się wtedy, znów błądzę po lesie, a wszystkie ścieżki, które znajduję przy drzewie tym samym się kończą, i tylko tej do ciebie nie umiem odnaleźć.

––?/–– przeczytaj mnie proszę całą książkę znasz tylko tytuł i początek lecz ty odkładasz na półkę cichutko słyszę znów słowa przeczytam jutro * zostaw za późno poparzysz ręce jestem popiołem niczym tu więcej * tak owszem możesz mnie przesypać ale już nigdy nie przeczytasz * a wystarczyła codziennie chwila żebyś wiedział jaką byłam

Dosiadałam konia, konia drewnianego potem się przeniosłam na konia żywego i choć często wierzgał jak to u rumaka niczym woltyżerka nawet na stojaka w innych pozach także a czasami w grupie chociaż się zdarzało lądować na dupie wciąż parłam do przodu niwecząc kanony więc nie jeden rumak został ujeżdżony. Poeta nieśmiało na koniec dopyta, powiedz czy tak z każdym i ostro z kopyta? Czy wśród tego grona zdarzały się klacze mam na myśli konie bo jak by inaczej?

witam Kochani, dawno do Państwa nie zaglądałem, postanowiłem Was odwiedzić z jednym łagodniejszym tekstem graphics CC0 egri bikavér egerska bycza krew pompuje w czary marzenia - ona patrzy na mnie kolorem caput mortuum z tamtego obrazu jak długoszyjny czerwonak splątane dwa strunowce zamuleni w lagunie aksamitnego odurzenia pod sukiennicą gardeł pogłosem tłumione słowa na szkarłupniach kieliszków czarnoniebieskie merloty i znów nas wyprzedzi zapalenie w żyłach z wyczuwanym posmakiem garbnika w obwodach z języków wyszukanego smaku w obszarach z przypływów i odpływów lekko wytłumionej poezji urok spod ścięgien kolagenu chociaż na chwilę zapomnę o picard kwiatach i torebkach o książkach Agathy Christie które co dzień pachniały chemicznym drukiem gdy w szeptów zaciszu po kolacji rozsuwałem jej zimny ekspres gdy trąciła goleniami orientu przemycona prosto ze szczupłych kadzidełek białej szałwii --

jestem umbra mówią o mnie skundlona bo mieszkam pod mostem i wyskrobuję spod paznokci wiersze rzucam nimi jak mięsem w ciebie i ciebie siebie nie mam nic innego na swoją obronę kiedy nad głową przelatuje ostatni nocny zapada cisza znów jestem tylko albo mnie nie ma zbiegam po schodach potykam się o te niechciane w jednej chwili rodzą się wszystkie moje matki siedzą ze mną pod mostem piją piwo przesypują w palcach spaloną ziemię 1605-250720

Ciemność nocna gwiazda oślepiła mnie pod powiekami ciemność teraz mogę zasnąć A.J.

nie musimy być stale silni tacy twardzi i obojętni kiedy w środku coś cicho płacze i niejedno wspomnienie tętni nie musimy być stale czujni i na baczność prostować ego przecież każda zwyczajna słabość może szansą być dla drugiego

Człowiek już samą obecnością zakłóca ziemię Wyznaje miłość, puka do świątyń, czy płodzi nowe plemię Dlatego często siedzę bezradna w podziemnych przejściach i portach Wspominam to, czego nie było Widzę - przechodzą różni ''inni'' Zmęczona ludzka kohorta do swoich domów, obiadów, drzemek w obrębie nadgodzin Nade mną - wciąż jedna burza I nie zamierza odchodzić Potarganie umysłu, algorytm sylab bez końca I tak ich nie umiem liczyć Odwracam myśli do słońca Pod powiekami - pogoń Za jakimkolwiek sensem Nie piszesz już do mnie listów. A rajskie jabłko pleśnieje ... ... za wyzwolenia kredensem.

poproszę pół pączka ale żeby było z nadzieniem zawsze dawał mi całego obwiązywał wstążką jakby to miało jakieś znaczenie pocił się był wielki i się pocił ale robił najlepsze połowy pączków raz zobaczyłam moją młodszą siostrę z twarzą wysmarowaną lukrem z chłopakami zabiliśmy świnię do wieczora kopaliśmy piłkę 280720

poszarpał wiatr gałęzie firanki uderzył w twarz dusznym wydechem stanął zdumiony brakiem reakcji ktoś szepnął że to cisza przed burzą i schował się pospiesznie w swój kąt przepowiedni złożonej pogodzie zrobił herbatkę z jajecznicą bułkę odgrzał w mikrofalówce choć jak wapno skóra jego blada a wakacji niewiele zostało raptem pokoje kuchnia łazienka duży balkon od strony północnej upierdliwe nocne komarzysko za dnia ogórki do zakiszenia nawet gdyby odnalazł winnego za słabe ma oczy by go ujrzeć musiałby założyć mikroskopy zamiast okularów i przemierzać po kolei prywatne kwatery pod łóżko zaglądać lub do zlewu już nawet miał taki piękny zamysł przygarnąć te muchy pozwolić im by się szwendały z nim po świecie mogliby wyjechać sobie razem a tak sami spędzają dzień po dniu niby odpoczywają się pasą podlewają kwiatki doniczkowe i liczą ile do zmierzchu kroków bo może to nie jest wcale kłamstwo że burza choć niebo w błękicie przecież wiatr znajduje gdzieś swe wdechy nim poszarpie gałęzie firanki

Więc poszedłem na cmentarz, by Ci od najgorszych nawrzucać, rozpłakałem się tylko, bo kto wie jakie demony w głowie drugi człowiek nosi, kiedy nie znamy dobrze nawet samych siebie. Rozpłakałem się tylko i dotknąłem płyty rozgrzanej w letnim deszczu, płakałem i piłem próbując Ci powiedzieć rzeczy, które żywym najbardziej są potrzebne. Mnie też zostawiłeś na najlepszym ze światów, na którym na szczęście ludzkie się zanosiło, a zaczyna błyskać. Wychodzę na ulicę w bardziej dusznym mieście i próbuję nie pękać, jakoś formę trzymać. Katuję Waitsa, Tobie zaś życzę punk rocka, bo może Bromba czeka na Ciebie przy bębnie. Nie jestem z tych co wiedzą z pewnością, więc spotkać może się przyjdzie - nie wyjdź po mnie, to Ci wjebię, Krzysiu.

gdy człowiek dno poczuje wzrokiem szuka nieba bo na dnie same łajno na niebie marzenia gdy człowiek upadnie próbuje się podnieść męczy się kombinuje ale nie daje rady taki człowiek to same łzy żadnej z niego pociechy ale w tedy znajdziesz się ty zrozumiesz go podasz dłoń bo jesteś człowiekiem nie boisz się gęstej mgły pomożesz zrozumieć mu świat który zgubił

-Cześć! Chcę zarezerwować stolik dla faraona Sacrohotepa! - Przeliteruj jego imię, proszę! - Ptak, para trójkątów, falista linia, Słońce, inny ptak, głowa psa, skarabeusz. - Ptak taki jak Sokół czy Sowa?

@Marek.zak1 @iwonaroma Całkowicie się z wami zgadzam, że nie ma przepisu na najlepszy wiersz. Co nie znaczy że nie można go wspólnie szukać. Są różne przyprawy i przysmaki, których można użyć do jego przyrządzania. O tym wszystkim można dyskutować. Ciężko to zrobić, jeśli gdy ktoś powie "dodajesz za dużo chili" od razu będzie strofowany "psujesz atmosferę". Forum bardziej mi się podoba, niż to które było kiedyś gdy pod wierszami hurtowo pisano o ekskrementach wyrażając ocenę. Jednak wydaje mi się, że po prostu wahadło wychyliło się w drugą stronę. Pole minowe, przekształciło się w krainę jednorożców. Ale skoro Marek się dużo nauczył i gdzieś widziałem, że ktoś jeszcze tak napisał, to może warto zostać. Ja widzę, że czytając innych mogłem podejrzeć parę fajnych rzeczy.

@Marek.zak1, myślę, że @Johny po prostu porównuje obecne forum z tym sprzed wielu lat. I mogę potwierdzić, że sporo się zmieniło, również jeśli chodzi o zachowanie użytkowników. Muszę przyznać że są elementy, których mi brakuje. Są to między innymi dyskusje o formie, głebsze analizy publikowanych tekstów czy porady od bardziej doświadczonych pisaczy. Muszę jednak też przyznać, że forum też wiele zyskało. Szczególnie jeśli chodzi o funkcjonalność i ogólnie pojętą kulturę wypowiedzi. Wyjątki zawsze się zdarzały, zdarzają się i będą się zdarzały, ale myślę, że jest lepiej niż kiedyś bywało. Nie narzekam też na poziom publikacji. Moim zdaniem wiele publikowanych tutaj teraz tekstów jest na naprawdę przyzwoitym poziomie, a i jakaś perełka od czasu do czasu też się trafi. Ogólnie powiedziałbym, że jestem w tej chwili zadowolony zarówno z funkckjonalności jak i z towrzystwa jakie tu znajduj, chociaż, to fakt, kilku osób mi brakuję, dlatego też ucieszyłem się bardzo z powrotu @Johny. Pozdrawiam obu Panów serdecznie :)

Obudziłem się rano, patrzę, to dopiero: w moim domu zamieszkał szaleniec z siekierą, wszystko do góry nogami powywracane, próbuję go nie widzieć i widzę go stale. Próbuję wciąż odepchnąć jego złą energię i odzyskać dla siebie nieskażoną przestrzeń, lecz nawet gdy imienia nie wymieniam jego, nawet kiedy się śmieję – śmieję się z niego.

Architektury przepiękne kształty Wąskie uliczki, świat niebywały Płynne gondole, mosty, witraże I noc w muzeach pod niebem całym Te zakamarki naszego ducha Głos jak poczwarki co za pazuchą Wtulone głowy w kołnierz wysoki I lęk pierwotny radość i skrucha .. To jest Wenecja tam podążamy Choć już w krwiobiegu czerwone sanie To jest Wenecja próżne podróże Jeśli zapachu zabraknie różom Jeśli zabraknie jednej miłości Wenecję zobaczysz - lecz z wysokości Na próżno wyciągniesz swe płytkie ręce Ona ucieka więcej i więcej ..

Mam wewnętrzne 100% kompatybilności z powyższym twierdzeniem :) Ten tekst powstał pod wpływem impulsu, po przeczytaniu jakiejś publikacji na tym forum i prawie sam mi się poskładał w ciągu kilku minut. Uznałem, że jest na tyle dobry, że szkoda byłoby go skazać na porzucenie i zapomnienie, więc wklepałem w przeglądarce na telefonie i wysłałem na forum, ale w rzeczywistości uważam dokładnie tak jak napisałeś. Z drugiej strony, czasami, z niektórymi lubię popracować nad tekstem i bardzo sobie cenię, jeżeli to jest akurat mój tekst :). Na tej podstawie mogę założyć, że może być więcej takich osób, a wtedy przechodząc milcząco nad ich twórczością albo chwaląc nieszczerze, mogłoby się okazać, że postępuję trochę nie fair, więc może już lepiej wytłumaczyć tę własną, pozorną ignorancję takim właśnie zmęczeniem, jak we wierszu, które bywa też de facto faktem. Tak było rzeczywiście w przypadku, który stał się zapłonem tego co na górze :) Dzięki serdeczne Pozdrawiam

kilku nie takich facetów żałuję że wsiadłam na te karuzele chce mi się teraz zwracać wszystkie noce i dni średniodobre dzięki Bogu pojawiła się winda i Ty szybka podróż w górę czuję jak rosną mi skrzydła

Ach wena jest Afrodytą Edypem Herą Syzyfem Hadesem i Artemidą najprościej mówiąc jest mitem nie jest potrzebna by zacząć grać w państwa miasta w scrabble zgadywać w krzyżówce hasło także pisać można zawsze a jeśli już wiersz podrzuci to prezent smerfa zgrywusa wybuchający w twarz ludzi gdy tekst bez poprawek puszczą podsumowując więc wena jest jak perfumy Armani kłamią - bez nich stroju nie ma tylko z nimi - jesteś nagi

@Henryk_Jakowiec Oto pokroi - orko - po to.

@WarszawiAnka Ta baranica - ta ci na rabat?

@w kropki bordo tylko go skonfrontuj?

I wszystko jasne. Skoro tak, to ja sobie przyswoję w ten sposób: jej - wola czyli decyzja o wszystkim co ich wspólne jego - duch czyli wiara w gatunkowe samcze reproduktywne możliwości onego - działanie czyli bujanie innych nieonych o płciach kulturowych ty - czyli wyimagnowany ja jako człowiek który potrafi jeszcze racjonalnie analizować otoczenie i ogólnie cały wiersz jako choroba społecznych podziałów narzuconych każdej jednostce Pozwól mi proszę pozostać sobie w tejże interpretacji ;)

Hm..to trochę jak erekcjato, z niespodziewanym zakończeniem:):)

@Tomasz Kucina onoja ( on ona ono ja) taki termin mi się napatoczył. wola rodzaj żeński, duch męski, działanie nijaki i na końcu jeszcze ten wyimaginowany ja :D To trzecie ukryte to właśnie działanie. Dlaczego prognoza choroby? bo to ma delikatnie nawiązywać do niemocy tej jakże typowej dla kogoś obłożnie chorego czy to na ciele czy na umyśle. Pozdrawiam Pan Ropuch

Przewrotne, gratuluję:)

Moja subiektywna nieobowiązująca interpretacja: 1. rodzaj nie żeński 2. rodzaj nie męski vel. niemęski 3. rodzaj nijaki (płcio-kulturowo na szczęście niedefiniowany) 4. rodzaj ludzki

Ból ma tysiące barw o różnym natężeniu,cieniu,kolorze ,jest malarzem to taki Michał Anioł tylko heteroseksualny ukazujący piękno każdej z płci które tylko dla niego jest piękne Maluje na nas swoje dzieła które najczęściej nam się nie podobają ale z dumą patrzymy na kunszt kogoś tak jak byś my to sami zrobili a jesteśmy tylko płótnem mówimy o nim chwalimy się nim ale nie chcemy się uczyć od tak wielkiego mistrza nie chcemy go rozumieć to katastrofa dla sztuki jak się musi czuć malarz który chciał dać ludziom oświecenie pokazać zmień to a ludzie patrzą i patrzą i gówno widzą Uczyć się na nim to piękna sprawa obraz który namalował zbadać sprawdzić kolor farb dotrzeć do głębi zrozumieć technikę aż w końcu nauczyć się i przemalować obraz i cieszyć się swoim a nie cudzym dziełem. to chyba nawet nie jest wiersz ale jebać to

@Tomasz Kucina Stąd pewnie i ten lapsus się wkradł przez jedno "g" nie, że od razu gorsze, przecież bym nie jadł ;) tylko ot ciut udające czym nie są ;) Pan Ropuch

@Tomasz Kucina tak mniej więcej ;) czas chyba wziąć się za pichcenie objadella. Dzisiaj w menu sałata+wegańskie nugetsy z sosem czosnkowym na jogurcie. Świat sie kończy Panie Tomaszu, świat sie kończy i ja to powiedziałem ;) Pan Ropuch

@Somalija Dobrane zdanie, wy to umiecie podejść faceta ;) Czyli wszystkie hipopotamy powyżej 1800 kg na Lazurowym Wybrzeżu? Deski surfingowe w opałach :)

@Tomasz Kucina Spokojnie mamy lato i tutaj na portalu, więc chyba nic z grubsza się nie dzieje. Sezon ogórkowy jak mniemam i Nas nie ominął ;) Pozdrawiam i czekamy na więcej. Pan Ropuch

Podobno ten świat zewnętrzny jest odbiciem naszego świata wewnętrznego więc z dwojga złego, lepiej tego wariata trzymać na zewnątrz niż mieć go w sobie ?

@[email protected] Ależ Szanowny Grzegorzu ais ma 666 zgłosek, a Aga tylko 2 :))) Bajó, pazdrawlaju :]

Hello darkness, my old friend,I’ve come to talk with you again,Because a vision softly creeping,Left its seeds while I was sleeping,And the vision that was planted in my brainStill remainsWithin the sound of silence.

doskwiera Ci samotność bądź starość:) dzisiaj przetaczał się przeze mnie tabun koni, na przemian z deszczem, to się przykrywałam to się odkrywałam, pół na pół, ale mój mózg był wyłączony.

@w kropki bordo Kolejna ciekawa opowieść. Moja interpretacja: PLka żyje w trudnych warunkach, przez to ma na sobie pancerz twardej kobiety. Nieprzychylni nazwaliby ją suką. Pisze wiersze. Wiersze pełne złości, przekleństw, agresji i buntu. Robi to po prostu, z pasji, dla siebie (tu bardzo mi się podoba przejście z nie mam nic innego - na swoją obronę - fajna gra znaczeniami). Tutaj zaczyna się PLki przemiana. Ostatni harmider odjeżdża. To może być o pociągu, ale też o buncie i agresji wyrażanym w wierszach PLki. Zapada cisza. Cisza jest magiczna. Ludzie się jej boją. PLka jest sama, w środku nocy, w zupełnej ciszy. W takiej atmosferze bez żadnych zakłóceń z zewnątrz, może pomyśleć o swoim wnętrzu. O swoim prawdziwym ja. PLka zbiega po schodach i spotyka innych wyrzutków. Innych skrzywdzonych. Ludzi, z którymi momentalnie odczuwa łączącą ich więź. Poznając w ciszy swoje prawdziwe ja, spotykając ludzi o podobnych problemach, z którymi wspólnie może czerpać radość, PLka uzyskuje spokój. Ogień agresji się wypalił. Pozostała spalona ziemia. Spalona ziemia może być też aluzją do produkcji barwnika - Umbry Palonej. PLka rodzi się na nowo.

To, jak smakuje życie - poznałam w książce kucharskiej. To, jak wygląda nie-tycie - na diecie: 'giganckie żarcie' Z czystego sentymentu - odwiedzam toaletę, w której w zapusty poznałam - pewnego wierszokletę, co pisał na papierze - dość mocno toaletowym, że życie jest gówno warte, że sra nim już na miętowo A ja dziś - w operetce - odstawiam własny balet: szaleństwo z opętaniem - stepują doskonale Od lat już grubo trzydziestu nie byłam zakochana. Przez lat - chudo trzydzieści - wciąż czynię poważne starania, by kłaść się o stałej porze, by z dziatwą pograć w pchełki, by zawsze umieć odróżnić guzik - od pętelki, by masło zawijać na noc w przezroczysty celofan, by w każde Walentynki planetom powiedzieć: 'kocham' A po ostatniej burzy zadzwonił do mnie telefon: 'nie trafia cię czasem szlag, że znowu trafiłem w ''nie to'' ... ?'

Cześć betko. Bmi się podoba Twój wiersz. Jest jak kołysanka - tylko muzykę do niej skomponować. Lekko się czyta - jest rytm, choć treść smutna, jednak jest nadzieja, acz z drugiej strony ta nadzieja ucieknie zapewne. Taki "obustronny" wiersz - myślę, że będziesz wiedziała o co mi chodzi. Jak już coś napiszesz, Koleżanko, to jest w tym moc. Zabieram dla siebie wersy: I spać bez bez lęku. Pozdrawiam J.

@~Marianna_ Rzeczywiście tym co przykuwa uwagę jest układ wersów. Łagodny, falisty, przywodzi na myśl spokój. Pomyślałbym nad słowami: Cudowne miejsce piękne otoczenie piękna architektura Tak naprawdę to są ogólniki i czytelnikowi nic nie mówią. Każdy sobie wyobrazi co innego. Więc łatwo będzie się zagubić w wierszu. Dla jednych cudownym miejscem będzie leśna polana, dla drugich kasyno w Las Vegas.

Śliczne, nastrojowe, klasyczne haiku. Dlaczego nie w dziale Haiku? W sumie mało kto tam zagląda... Pozdrowienia ?

Kiedyś był serial Czynnik PSI, myślałam, że to w ten deseń, a to chodzi o: psi.e psi psi

Po 15 latach, jestem; bardziej dorosła, z życia konsekwencjami, z inną myślą i doświadczeniem. Jeszcze nie wiem, gdzie przystanę. Ważne, że jestem. Czy się ujawnię? Jeszcze nie wiem. Ważne, że jestem.

z ran rodzą się blizny jak wafle przekładane czasem bezczasem czasem głębokie bruzdy szramy długo pielęgnowane schowane pod ubraniem rzadko pokazywane nawet w chwili żalu wykrzywionej hałasem umysłu co się skarmił nimi i z nadwagą siadł przed telewizorem beznadzieję widząc tam gdzie zobaczy cokolwiek czarne białawe czarne nadzienie kakaowe lubi sobie rozdzielać ten wielki przekładaniec i pochłaniać osobno w wersji bez polewy

Jak ślepe szczenię, które instynktem pokarmu szuka, czas - który w rzece kamienie gładzi z wodą do spółki; niespodziewany gość, co w Wigilię do drzwi zapuka, lub dziecko wita po zimie pierwsze wiosny jaskółki. Niczym człek, w obcym mieście zbłąkany, jak ślepe owce - w dobrym nastroju, będąc - czy czasem - pod wpływem chandry - przemierzam - śladem pióra znaczone stylu manowce, wciąż penetrując z myśli utkane, rymów meandry.

Nawojka - sorry - Ty w ogóle czytasz moje komentarze? Przecież napisałem 3 czy cztery komentarze wyżej, w jakim celu wszedłem na orga - by chłonąć wiedzę - chyba wyraźnie to napisałem bez cienia agresji czy zgorzknienia - czy piekarz pozyska klientów, opowiadając, jak pyszny chleb upiecze? Myślę że nie - jak upiecze, ludziom zasmakuje, będzie miał zbyt - jeśli będzie gniot - pójdzie z torbami - ja aż tyle nie ryzykuję - dla mnie wyznacznikiem ,,sukcesu", o którym piszesz - który mógłbym osiągnąć na innych portalach - jest np.fakt, gdy Sylwester z Bączkiem - niemal w jednej chwili - późno w nocy - zamiast spać - napisali ,,Uwielbiam Was" - (Bączek) i ,,Uwielbiam czytać Wasze komentarze'' (Sylwester) - i oto chodzi - o cudowną zabawę - serduszka są albo ich nie ma - ale - nawet takie wirtualne przyjaźnie - zostają w serduchu na zawsze.I piszesz, droga Nawojko ze mną - dlaczego więc używasz liczby mnogiej - ,,chcecie się bawić, chwalić, uśmiechać?" pozdrawiam.