Ranking

Kalifornijskie śliwki Na świeżym powietrzu kina Sukienka ze świeżych węgierek I figi - ze strumieni wina Podejdź, jak się nie boisz Widzę, że masz rękopis Że żyjesz z procesowania tlenu ... O, jaki czysty brudnopis! Dziś przerabiałam rozmówki: ''zakupy i dworzec w Berlinie'' Już składam pierwsze wyrazy, choć wiem, że śmierć mnie nie minie Umieram wiele razy. Dokładnie w każdej sekundzie Myśląc: nie dorobiłam się pod Moskwą daczy, ani penthouse’a w Dortmundzie A teraz ... Przyszła zaraza - w sterylnych komnatach świata: mamy miliardy rezerw – możemy wyginąć do lata Czas się nawrócić, mili. Zadzwonić do spowiedzi. Wyklikać obraz w muzeum. Seks przed 'redtubem' odsiedzieć. I znowu się odroczą! Długi i przeprosiny, raty oraz płatności, chrzciny i oczepiny Ja dzisiaj gram na harfie Układam klocki Lego Patrząc przez stare klisze - przyszłości sepia ... To niebo! Być może jest tak, że kłamę - ja albo 'wszyscy oni' 'Hop hop!' - słyszę w lesie Lis już wiewiórkę goni ... To takie naturalne! Urządźmy polowanie. Ja będę ofiarną owieczką, a ty - ''nie będziesz w stanie''

Pan jest duży, Pan nie boi się zakochać. To nic złego spojrzeć w prawo, na kobietę. Mam spódnicę w barwne malwy i balony. Pan nie boi się zakochać - bo i czego? W takim stanie jest, fakt, trudniej co dzień znosić, jeśli nie ma blisko tego co kochamy, ale łatwiej przez problemy też przechodzić, a świat nęci zakochanych kolorami. Pan jest duży, taki silny i zaradny. Ja mam czerwień ust i wstążkę wokół dłoni. Pan nie boi się zakochać - bo i czego? Pobiegniemy w stronę tęczy, niech nas gonią!

rzuciły się pułki na półki zatrzeszczał lud zimny jak lód i ruszył w zapasy by kupić nie licząc na żaden już cud nadciąga okropna pandemia o jakiej nie słyszał ten świat wyłażą demony z podziemia gdzie spały od ponad stu lat niejeden półkownik co właśnie zdobywa kolejny już sklep w swym łożu polegnie i zgaśnie zapadnie w ostatni swój sen nadciąga okrutna pandemia o jakiej nie słyszał nasz świat na którym się człowiek nie zmienia od wielu tysięcy już lat. niejeden zaciekły półkownik co papier przytulał jak skarb niedługo o wszystkim zapomni i będzie z poległych się śmiał nadciąga bezwzględna pandemia i wszystkich ogarnia już strach nielicznych w anioły przemieni lecz wielu spotworzy do cna

pojawiła się długo po mnie nieoczekiwana nieoczywista z trującym uśmiechem patata patata idź stąd patata? wynocha! zamykam drzwi przed zdumionym noskiem głośny grundig ucisza sumienie zostawcie mnie w (s)pokoju! zawstydzona uciekam przed spojrzeniami szepty bolą bardziej niż pasek na tyłku patata? wynoś się rozumiesz! nie rozumie przykłada niemałą rączkę do mojej twarzy głaszcze kalendarz z konikami z wdziękiem nosi czapeczkę urodzinową ma trzydzieści dwa lata teraz jest dzieckiem moich dzieci moja siostra down. ___ Światowy Dzień Zespołu Downa 21 marca

zawsze na wspak miałem siedzieć w domu a chodzę Nikt mnie nie zatrzyma pięć kroków ściana obrót Na pochybel

Poza sobą zawsze łatwo szukać winnych, wśród tych, którzy wcześniej doszli już do czegoś, samemu bezsilnie wciąż patrząc na innych. Nie ruszając z miejsca nie da stać się zwinnym bez udziału osób podnoszących formę. Poza sobą zawsze łatwo szukać winnych, wśród tych, uważanych za nazbyt dziecinnych. Odnaleźć współwinnych braku oświecenia, samemu bezsilnie czekając na innych. Wychowanych w sposób, kiedy są uczynni, nieprawdą obwiniać, że idą na straty - tych poza swoimi. Łatwo szukać winnych. Lecz istnieje sposób, by stać się też słynnym, nie hejtem dziecinnym - nadszedł czas, okazja. Samemu być silnym przykładem dla innych. Wśród masy oskarżeń mów wielogodzinnych wyliczając wszystkich nie było jednego: poza sobą znaleźć dla siebie niewinnych i nie być bezsilnym przykładem dla innych.

wsłuchując się w wewnętrzny glos nie słyszę nic prawie tylko że żyć jeszcze chcę normalnie zamknięte drzwi przez okno wpada myśl pracować można zdalnie nad sobą rozwieszam białe zasłony

pisze wiersze bez kwalifikacji taki katarzis zajęte ręce nie sięgają po whisky z colą na szkle przesuwam kreskę Światowy eksperyment trwa test ludzkich barier kiwasz głową starając się zrozumieć epidemie uzależnień terroryzm depresja strach zamroczony oglądam tłum szaro białych myszy A Ty Cowid(zisz) ???

graphics CC0 zagraj mi na charango szałowy Boliwii królu syrynga wydechu akord kicz koczabamba klubu puya raimondii zza pianin Indianin w kolczastej sukience za oknem szczyt Illimani grzbiet wyszywany deszczem siermiężny człowieku zauważ wielu tu pragnie cię słuchać La Paz po nocach czuwa Aroma w orgazmu nutach w takt twej maleńkiej gitary gdzieś niedźwiedź andyjski ryczy z Gran Chaco lśnią jaguary te żywe i te bez rysy więc uczyń już tą melodię el condor pasa – utulisz Metysie z Boliwii rodem który przeklinasz góry – *el condor pasa – lot kondora

nie mów do mnie jak do starej baby naszą wspólną cechą są niedoskonałości zbyt dobrze rozumiemy ich sens dlatego światło ociera się o nadgarstki dzieli nasz los na pół nie gaśnie ot tak bywa że oślepia wtedy mrużę oczy i jestem gotowa biec do miejsca w którym zaczynałam od ciebie mam prawo do wzajemności i miłosnych wierszy wierciłeś dziurę w brzuchu noszę ogród pełen zorzy* alejki uniesień pamiętają tańczące dłonie dotykały obu stron księżyca od pępka po cień przybierał kształt meteorytu i płonął białym wierszem roztaczał jasność więc nie mów do mnie jak do starej baby w podeszłych czasach wciąż jesteśmy młodzi *“A kiedy będziesz moją żoną…” Kazimierz Przerwa-Tetmajer

@Marek.zak1 Pan dorobi się majątku, samochodów. Pan nie spojrzy już na prawo, gdzie ktoś czeka. Przyjdzie wirus i załamie gospodarkę, niekochana żona wcale nie poczeka.

Oby :) lecz gdzieś tam nad nimi generał układa kolejny swój plan już przy nim mackami pogmerał za bardzo im zmądrzeć nie da nadciąga globalna pandemia przewala się walcem przez glob choroby na które wciąż nie ma lekarstwa niezmiennie tu są Dzięki Jacku. Pozdrawiam Bo lepiej też sobie tak myślę tu spędzić zarazy tej czas niż się pandemią zachłysnąć wśród głodnych zakupów dziś mas gdy zżera niektórych panika że wkrótce nie starczy im jeść to zamiast ten ogień podsycać już lepiej napisać jest wiersz Dzięki Beato Pozdrowienia na ten trudny czas :)

Nadeszła szarańczy pandemia i niebo zsiniało i strach. Biedronka zadbała o gremia, tam kupisz co zechcesz, bez strat. Korona, jak groźba zawisła. I ludzie utknęli wśród ścian. Poemat na temat mi przyszło napisać, bo raźniej wśród Was.

niejeden zaciekły półkownik pomyślał i rzucił na luz bo w domach samotni i głodni więc pomóc im musi i już nadciąga bezwzględna pandemia zabija tysiące to fakt mentalność wśród ludzi odmieni mądrzejszy się stanie nasz świat niejeden zaciekły półkownik przypomniał że przecież jest Bóg a Jonasz nawrócił niegodnych Niniwa przetrwała przez cud nadciąga bezwzględna pandemia śmierć ludziom znów śmieje się w twarz modlitwa post i nawrócenia Czy zechce ocalić On nas? :))

A rypie kanały. Wyła na kei pyra. Wór Elu z syropu tam, a tu pory szulerów. Eli z samu żyroskop spoks? O... RYŻU masz ile? Ela cukru ma na murku cale.

Pewien marynarz, mieszkaniec Gdyni nigdy zagadki nie mógł rozkminić, czemu jego żona jest taka wkurwiona, jak wraca z rejsu. W czym mógł zawinić?

słyszę myśli fragmenty smutnych złych nici powidoków mimowolnie ciągnę jak przekonać siebie sięgnąć choćby modlitwą gdy nawet srebro księżyca zdaje się pleśnią dlaczego nie błyszczy właśnie dlaczego znów szukam kwiatów poryblinu w zimnym rosole łyżka tonie matowieję płowieję całkowicie zakręcam kran łez przekonuję siebie smutek jednak gęstnieje

Marzec ziemia znów pachnie światłem i ruchem marzec przeplata radość i smutek bo wiosna zamiast wianka na skronie włożyła sobie inną koronę

nieoczekiwanie wypogodziło się smakuję nowej energii układam ją na języku robię małą selekcję jednak zaniemogłam emocjami obcych ludzi gorzkie moje słowa wyszły bym zrozumiała że nie były warte nic chcę zapomnieć szukam i odnajduję spokój uprowadzony przez wielką panikę jest bardzo poraniony pielęgnuję go delikatnie przykładam mu kompresy wybaczam że poległ i leżał roztrzaskany w pobliżu nikłej logiki wiem że teraz potrzebuję obu półkul

normalnie z bólu po ścianach że nie mogę chodzić chodzę ;)

Chwilami udaje mi się ucieszyć wiosną, która staje się coraz bardziej widoczna. Oby jak najszybciej można było wrócić wraz z naturą do normalnego życia, Pozdrawiam

@Marianna_ ALIBI TAK. A KOTKA? AKT OKA. KAT I BILA.

nie wiedziałam że masz brata może ty też o nim nie wiesz w końcu miał tu być przed tobą zanim go brutalnie wyproszono długo uczył się na nowo uśmiechać ale nadal jest kaleki a tobie ciągle w głowie dziecko które mocno w objęciach trzyma naprawdę nie rozumiesz że oni chodzą ze sobą w komplecie potężny to węzeł wszechświata bujny w swojej szczodrości oczyszczone strumieniami łez serce dwojga rodziców

@Marianna_ A ZA MURAMI IMA RUM AZA

@Marianna_ EWO MAM NA SETĘ! TE SAN MAM, OWE.

zawsze poprawia mi nastrój wydobywa ze smuteczków marazmu i wszelkich wątpliwości ciche oczekiwanie na wodę moich skromnych przyjaciół uzmysławia mi że za dużo pragnę stąd cały ten niepokój

Chodzisz do tyłu? Bo się zastanawiam, czy to nerwica, czy kac?:P Ale od ściany do ściany i obrót... to raczej nie wspak:) czyli nerwica? No tak na pohybel! czyli, ani jedno, ani drugie;) Ot wymyślił:)

Ludzie to taki głupi gatunek, który robi wszystko żeby zejść, żarciem, sposobem życia, nawykami itp. A kiedy teraz przyszło "coś" i mówi no dobra, to teraz możesz ze sobą skończyć, to on na to, że nie, że on już nie chce... i się katuje na wszelkie sposoby, żeby pozostać. Brak mi zrozumienia dla ludzkich postępowań. Pozdrawiam :)

czasami jak deszcz milknie po burzy by chwile potem zmyć resztke emocji czasami jak dreszcz przenika umysł by wrócić z powrotem zamieniony w dotyk jak pierwszy śnieg piękny mimo mrozu sprawia że uczucie potrzebuje schronienia troche jak lęk przeraża tylko na pozór by chwile potem spełnić wszystkie pragnienia jest jak muzyka układa do snu grana w tępo zgodne z biciem serca jest jak poezja kiedy brakuje słów by opisać tą jedną która sen z powiek spędza to jedyny powód dla którego chce spać bo może tylko we śnie moge ją zobaczyć i mimo że spotkam ją kolejny raz obudze się sam tak sobie tłumacząc Na prawde jaka jesteś tego nie wie nikt na toby cie określić brakuje mi słowa ale wiem że nie da się bez ciebie żyć dla tego wciąż próbuje ciebie namalować

Moje mój narkotyk to alkohol najwięcej wylewany w seksie równoważnik dzień nie zmierzy nocy w kielichu kiedy tonę i klepię w dupę księżyc do roboty zrywać banderole odkręcać zakręcone i pić siebie jak krew do końca słońca.

Witam - dobre to - tylko chwalić wypada. Pozd.

tapeta - szczyt Illimai z głośnika gra fletnia pana nastrojem zręcznie dość mamisz a metys haruje od rana Pozdrawiam:)

i tylko szum pozostaje jak cichy oddech istnienia niebawem da o sobie znać w drzewach i fazach księżyca za często mrużymy oczy my zbawcy zamierzeń już nikt nie wybacza popołudniem sprzecznych doniesień mediów czasem przestrzeń zapewnia że jest coś na rzeczy lecz tym razem inaczej wypełnia się kubek treści nie spijam z ust twych jęków nie mówię że kocham tę chwilę posłuszeństwo dzisiaj zapewnia bicz którego nikt nie trzyma

Pan się boi, bo wiele straci, tak mają panowie żonaci:). Pozdrawiam.

poprawiłam Iwonko dziękuję :)

@Lidia Maria Concertina przyszłości sepia to niebo... owieczki... pozdrawiam

@Sylwester_Lasota SOWA BUJANA! - NAJ... UBAW OS.

@jan_komułzykant O BABIE; BOSMANOWI IWONA,.SOBIEBABO.

@Henryk_Jakowiec ZA KURAMI KOT; TOK IM - AR UKAZ.

@Henryk_Jakowiec OT, KOTKOM SMOK TO KTO?

@Magdalena A TA KATASTROFA; FORT SATA KATA.

@Lidia Maria Concertina Porośnięty treścią jak dom glicynią, pozdrawiam z okna...

Ja do dna, wina Pani Wando daj.

Wow! A ze wszystkiego najlepszy jest... wstęp. Sorry za sarkazm, ale chyba w nie najlepszym nastroju dzisiaj jestem. Mimo to przeczytałem. Pozdrawiam

Znany głos postaci o szczerym sercu, głos człowieka ukrytego pod ciężką zbroją, którą pozwala zrzucić ze swoich wątłych ramion tylko w towarzystwie ludzi o odcieniu idealnie dopasowanym do palety barw świadomie wybranych, jako fundament jej artystycznej duszy przestał być falą werbalną na łączach, pokonał zmęczenie i zapragnął stać się namacalnym dowodem na udany związek ironi z groteską. Mróz, przed którym uciekała został daleko w tyle... jednak zostawił pamiątkę po krótkim, wspólnym spacerze- chłodne spojrzenie, które zgasiło w jednej sekundzie -marzenie o cieple domowego ogniska -magię szczerego uśmiechu -wiarę w ludzi odpornych na ludzką głupotę, w ludzi czułych na cierpienie człowieka -odwagę by móc szczerze wyrażać swoje uczucia -poczucie własnej wartości, które pozwala nam być sobą. Dla mnie czas się zatrzymał. Szybkie spojrzenia zamiast słów wymieniane były w równych odstępach. W powietrzu czuć było spisek. Myślaly, że nie zauważam niemych znaków. Dla nich być może subtelnych, dla mnie? Ewidentna ignorancja. W milczeniu przyglądałam się tej teatralnie odegranej scenie podpatrzonej w przedwojennym, niemym kinie z gatunku komedii, uśmiech poprzedził standardowe do zobaczenia w zestawie z papa... Spoczęły złożone jako ostatnie w kant nienaganny stosy czystego prania w szaf zakamarkach i na tajemnicą owianych półkach. Rozstawione na stole szklanki, które tworzyły znak trójkąta... równo rozłożone kąty zdawały się być połączone niewidzialną nitką przyjaźni. Pozostawione na dnie szklanek pierwiastki żeńskiego poczucia humoru skończyły w głębinach zlewozmywaka. Zawstydzone swą nagoscia, szklane naczynia poddały się bez walki mocy ciepłego strumienia, aby wraz z pozostawioną po przypalonym obiedzie zastawą zmyć z siebie zapachy wspólnie spędzonego popołudnia. Kiedy głową rzeźbiłam kształt snu w poduszce karuzela znaków zapytania krążyła niebezpiecznie szybko, nie dając się zatrzymać... Na niej siedząca ja ze strachem w oczach, zdecydowana na skok będący jedyną drogą ewakuacji z tego rozpędzonego koła uciekających przede mną odpowiedzi... Tak czuje się ten, któremu przecięta została więź, kończąc jako osobno nic nieznaczące ogniwo.

Mój świat odszedł ... I wrócił. I przyniósł mi - mgły, deszczu kiście, stary kufer - w nim skarb: zapach późnojesiennych liści - zwilgotniałych od kruchych pieszczot ... Może za tydzień to nie będziesz już ty ... - ktoś przyniesie gazetę i mleko Szybko powie, że pożyczkę ma - do spłacenia w pejzażach ... art deco Na fotelu zdrzemnie się szadź i twój akcent na słowo: 'nieprędko' Ślesz mi wiatry, huragany i noc, co gwiazdami maluje twój zapach, Mleczna Droga mi kradnie twój smak, a po ziemi przechadza się 'kocham' - chociaż ... słowo to chyba za mało Złap je w siatkę, z którą chodzisz po chleb, lecz nie pozwól by spowszedniało ...

w obcej ciszy podejrzeń przerzucanej nad słowami krokami wyznaczasz mur od końca po kraniec donikąd prowadzi ślepota świadomość nic nie wskóra nie przeskoczy głosu zwątpienie nie zrozumie duma gdy wnętrze już nie słucha i milczy otoczenie krzyki kraczą bezużyteczne wzmagając pustki odniesienie nie puszczaj dłoni pochopnie wskazać winnego za cenę a później tylko przyziemność cynik będzie miał za wenę

skuteczność zahamowań jak zwykle stosowna nie podawaj dłoni bo odgryzie wyrocznia niewidzialna bariera przemówi dosłownie w drżeniu rąk i rwącym się głosie policz do dziesięciu najlepiej do stu lęk sam nie minie nieprzygotowany na cud jak się uwolnić od tej tolerancji spojrzeń gdy zamknięte wszystko w skorupie zwanej człowiek 15.01.2007