Ranking

a sterczą, sterczą, żebyś wiedział, bo się za bardzo odchudziłam paskudny kaszel, kicham wierszem i się przecinków ledwie trzymam więc jak mam grzeszyć, ja lebioda, gdy nie to zdrowie, nie te lata, jasna anielciu i z poetą nawet już ty mnie nie wyswatasz pokutę jeszcze mi zadajesz po kiego licha drążyć temat? skoro petów jak cyganów takich prawdziwych, dawno nie ma

Posłuchaj pan, panie podróżny, o czym to miasto milczało; o czym szumiały trzciny nad rzeką gdzie w błocie znaleźli jej ciało. Mówili, że to dziwka była i lubiła dawać w gaz, że ich sama naciągała choć szesnaście miała lat. Więc słuchaj mnie pan, panie podróżny jak we krwi znaleźli jej ciało, zabili bo dać im nie chciała, tak jak na dziwkę przystało. Dasz pan wiarę? Policjanci. Niejeden umoczył się burek, a potem wrócili do domu, by gładzić włosy swoich córek. A włosy jej z błotem zmieszali i w błoto wdeptali jej ciało. Pan rozumie- małe miasto, więc błota w usta nabrało. Mówili, że to dziwka była i lubiła dawać w gaz, właśnie tak, jak Boga kocham, by ją zabić drugi raz.

Jeszcze nie impas znowu mnie ubywa wokół zamazują się kontury poukładane niegdyś w solidny schemat w jeden rytm który dyktował kolejne dni próbuję odkręcać myśli w niepewności wyciągam dłonie chcąc kamieniom twarzy dokleić uśmiech rozwarstwiają się noce pod stopami czas plącze zegary i najzwyklejsze ludzkie historie dopieszczane gdy zajdzie potrzeba krzyżują się oswajają teraz by nie zatrzasnąć się w punkcie wrzesień 2019

przeciwpiechotna rozrywa na strzępy byt mina kobiety szykuje mowę pożegnalną zapalnik mężczyzny u boku innej dookoła dławiący szum w sypialni sypią się ubrania w marszu pogrzebowym za chwilę śmiech przez łzy zza rogu stołu parada wolności w pustym kieliszku po wódce za moment czaszka ruchoma kostka Rubika z brakującym kolorem zawinięty w mozaikę pościeli piekielny kocioł co robić po rozstrzale uleci dym będzie już po wojnie będą nowe obrazy ludzie starzejący w nas przedmioty jedynie zachowały zimną krew odświeżona paleta barw ty i ja naciągnięte płótno po przeciwnych stronach tęczy jest cały świat do ogarnięcia później zastanowimy się co dalej

Przeciera jasne oczy zmęczona tak dziś chciałaby jeszcze spać pod chmurą córka Tei zamglona wiatr zerwał resztki babiego lata między konarami drzew się rozbija co by tu jeszcze tarmosić i rwać dzień za dniem jak liść opadły przemija minął jak chwila ciepły wrzesień krople deszczu grają z nowych nut dopóki na blaszanych parapetach nie rozbiją się jak okruchy kryształu i w plamy się przemienią na parasolach razem z nimi zagramy w ten świt ciemny jak z końca świata wszystko odchodzi ponownie pomału październik pisze dla nas tautogramy na literę jot jak jesień atramentową z liści czerwienią jaśniejesz już jutrzenko jem jabłuszka jarzębinę je jemiołuszka jednym łykiem piję herbatę z róży i jagody Eos różanopalca zostałaś ze mną otulone poranną mgłą spały ogrody

za ciekawym chodzę uśmiechem pytam o to i tamto lecz ono przewrotne raz zwalnia a raz przyśpiesza łażę za nim w starych butach w nowych nie wypada - uwierają za ciekawym gonie szukam w nim lepszego lecz ono bawi się ze mną w chowańca - ja ciągle szukam a przecież siły już nie te - zdrowie kuleje ucieka czas więc chyba odpuszczę przy kominku usiądę spojrzę za siebie by nie przegrać z nim...

Wczoraj, dzisiaj, w nocy, w dzień, twoim wrogiem własny leń. Nie odpuszcza, szepce, kusi. Czy to zrobić dzisiaj musisz? Może jutro? Przekonuje. Dzisiaj przecież sił brakuje. Jutro zaczniesz już od rana, lepiej jutro. Tak. Manana. Wszakże mamy dzisiaj piątek, piątek to jest zły początek. Możesz zacząć po weekendzie, po weekendzie lepiej będzie. Jeśli nie chcesz tak się bawić, musisz swego lenia zabić. Przed nim się nie zdołasz schować, lepiej lenia zamordować. Bądź mordercą swego lenia, powiedz mu na do widzenia. Zgiń, przepadnij skurwysynie, i niech leń na zawsze zginie.

Sprawnie, rytmiczny, a puenta w punkt! Salut!

Wymarzony okręt Rozpala się kolejny nowych światów płomień I blaskiem swym otula czasu nieskończoność, Próbując w jednej chwili czwarty wymiar pojąć I świecić, nim samemu w morzu snów utonie. Nim jednak się wypełni co mu przeznaczone Rozkaże mapę nieba kreślić gwiazdozbiorom, By według niej obracać steru marzeń koło I falą wyobraźni zmysłów okręt ponieść. Tak wiele odsłużyłeś dzielny marynarzu, Żeglując pośród komet i wymarłych planet, W nadziei, że poskromisz niepokorny lazur I znajdziesz upragnioną przebudzenia bramę. Lecz mimo to z pamięci życzeń nie wymazuj, A może kiedyś będziesz statku kapitanem. ---

Jeśli nie chcesz mu się znudzić, musi trochę się natrudzić, żeby dostał to, co lubi. Niech nie myśli, że zaślubin dzień, to koniec jego starań, bo tak myśli tylko baran.

Żył kocur ponury, niekontent z żywota, lwią grzywę założył, z tych frędzli od mopa, bo lwu pozazdrościł – co królem sawanny najtłustsze jadł kąski, oddane miał panny. I dumny był kocur po dachu gdy kroczył, gąszcz frędzli z peruki mu spadał na oczy, więc musiał, by widzieć cokolwiek, w nie dmuchać, (lis chytry na czole obracał mu kółka). Kot kocim zwyczajem na gałąź się wdrapał, pod którą lew syty w gorący dzień chrapał, i ryk z piersi wydał by wydać się zuchem, lecz lew przez sen tylko leciutko strzygł uchem. Wtem inny mu pomysł zaświtał, niestety – - z lwiej grzywy skorzystał jak kocur z kuwety, więc król się obudził bo deser miał z kota, i zrobił użytek z tych frędzli od mopa. A lis na to patrzył i śmiał się pod nosem, bo starym był lisem i godził się z losem, a stare przysłowie miał z dawna na względzie: kto wróblem się zrodził - kanarkiem nie będzie.

zostawilibyśmy - razem Kochałbym, Kochał bym - pierwsze się liczy niemożliwe - razem zapłoną - zapłonąŁ nie nawidzę - nienawidzę

Tam stał człowiek, lecz tutaj istota bawiła słowem, szeptem z mroków, słyszał przechodzień, widziała znajoma snującym cieniem po duszach, wstydliwym palcem we włosach, była wszędzie i on zapłakał; Ten szept z listowia, dwa słowa na usta łatwe, lecz dla świata nie.

być kochanym - to chyba jednak chcesz dużo :) Pozdrawiam

Kawałek bez zarzutu! Pozdrawiam kolegą :)