Ranking

...w dźwięk błękitnych nut znów stroję się w biel i tańczę nie raniąc a moje ślady prowadzą do serc. .

tutaj jest wschód przepiękny bo nasz niepojęty o każdej porze roku wszystko się zaczyna tutaj wtuleni w siebie jak jednojajowe bliźnięta wycieramy o łono kołdry nocny seks od strony sypialni słońce zaczyna rozsznurowywać rzęsę po rzęsie skalpelem promienia odcina powiekę od powieki chlapie na ciała jak olejek do masażu płynie każdego poranka płynnie po książkach półkach po ubraniach z barwami tańcząc pogo z kurzem po ścianach wślizguje się pod kołdrę jakaż to rozkosz tonąć zaczynamy w pokoju pełnym słońca pełnym Ciebie kochana maleńka pełna ostrych spojrzeń wybuchasz nowym dniem jak bomba pełna gwoździ jak słońce kruszysz diament rozgotuj we mnie gniew aż mięsem nie będzie sensu rzucać przytul się jest bezpiecznie i błogo na zewnątrz nie wychodźmy potop

kobieca nagość podniecała podnieca i będzie podniecać zwłaszcza ta pełnoletnia która ma piękne miejsca miejsca którymi rzymscy i greccy bogowie się zachwycali kobieca nagość to niebo upiększone nie tylko aniołami tak tak moi drodzy to nie żaden kłam to prawda prawda której żaden sąd nie podważy bo jest zbyt piękna

Spojrzałaś tak, jakby nieśmiało pytając o miłość. Cóż mogłem powiedzieć? - niepewność i lęk panowały nade mną. Twoje ciche słowa, jakby niechcący powiedziane, ożywiły moją duszę, zniknęła pustynia, otworzyłem dla ciebie moje ramiona. Niczym rajskie ptaki płyniemy po niebie, piękno naszych dusz koi ból, dosięga Boga, a On - nas, kolejny cud - tuż, tuż. Nowe życie, nowy czas - coraz mniej szarości, zniknęła mgła, dzień za krótki - tak mocno chce się żyć, i noc i Wszechświat - też dla nas. Każde słowo, każdy gest - cząstką obrazu naszych dni i lat, w jego tle - bawiące się dzieci, w jego głębi - bezkres nasz.

Siadłszy na krześle..., Wokół jest pełno ludzi I duża, bardzo ciemna scena. ... Widzę, wszyscy się patrzą. Wszystkie reflektory Zwrócone na moją piękną twarz. Jakieś poruszenie. Szmery... Trzeba coś powiedzieć. Trzeba choć odchrząknąć, Żeby wszystko było we właściwym Porządku. Aktor ma grać. Publiczność słuchać i się zachwycać. ... Odchrząknąłem. Wszystko na powrót ucichło. Więcej moich utworów na: https://rafalpigonbbard.blogspot.com/?m=0

Powiem szczerze, że w ogóle nie rozumiem po co ten wątek. "Problem" jest chyba tak stary jak to forum i był poruszany już wielokrotnie w komentarzach. Myślę, że @Marlett, która funkcjonuje nie pierwszy dzień, tydzień, miesiąc, czy nawet rok na Poezja.org doskonale zdaje sobie z tego sprawę (w każdym razie, moim zdaniem, powinna). Jak również z tego, że wszystkie przytaczane w powyższej dyskusji argumenty padały już wcześniej. Jeśli chodzi zaś o możliwość rozwiązania problemu akceptacji poziomu krytyki w komentarzach, to myślę, że dobrym przykładem może być anglojęzyczne forum www.thepoetryforum.co.uk/, na którym użytkownik, w trakcie rejestracji określa poziom akceptowanej krytyki za pomocą jednego z trzech kolorów, który później wyświetlany jest obok jego nicka, są to: zielony, bursztynowy i czerwonym. Kolor zielony zezwala na pełną krytykę, czerwony oznacza, że użytkownik nie akceptuje żadnej krytyki, a bursztynowy, że zgadza się na łagodną krytykę. Kolory można później zmienić w ustawieniach. Oczywiście stosowanie się do zasad nadal zależy od kultury osobistej poszczególnych użytkowników portalu. I to by było tyle. Jeśli nie macie nic przeciwko temu, to jednak nadal będę pisał Fajne :), pod tym co mi się podoba, Błeee..., pod tym co mnie zniesmacza i nieco więcej tam, gdzie skłoni mnie coś do napisania czegoś więcej. Pozdrawiam Wszystkich serdecznie :)

mówią: żyj tak, tak by śmierć miała przyjść jutro kolejny poranek a ona nie przychodzi tyle energii wkładamy w codzienne umieranie że nie starcza już na życie

Cześć, ostatnio pomyślałem sobie o tym, że może dobrze byłoby gdyby górny pasek menu na forum był na stałe przypięty do górnej krawędzi przeglądarki (tzw. pozycja fixed), a przez to zawsze widoczny, nawet podczas przewijania. W obecnej sytuacji, ilekroć chcę coś zobaczyć w profilu czy skorzystać z komunikatora to muszę przewijać całe forum na górę, a tak górny pasek przewijałby się razem z zawartością i byłby zawsze dostępny. Co o tym myślicie? Uważam, że to dobry pomysł. PS: Koresponduję również na innym forum gdzie wdrożono takie rozwiązanie i powiem szczerze jest to naprawdę wygodne.

nie dotykam ziemi wiem jak czekać kiedy minie lato nigdy nie usypia przepełnione ważkami idziesz śladami naprzeciw z naręczem kwiatów akacji kiedy zatrzymuję oddech nie musisz się spieszyć niknę w alejach

szukam pana bez nałogów co rozjaśni moje życie będzie dobry opiekuńczy sprawny nocą i o świcie jestem lekko korpulentna ale chciałabym szczupłego najlepiej wegetarianin dieta mięsna wzmacnia ego niech golonki i karkówki tłuste dla mnie pozostawi ja to wszystko wynagrodzę będę studnią nocnych marzeń mięso często spożywany to agresję tylko niesie a do tego robi zmarszczki wyczytałam dziś w gazecie musi tańczyć jak Travolta młody - ten z „sobotniej nocy” nie z „Pulp fiction” zbyt otyły, taki mnie nie zauroczy delikatnie opalony włosy ciemne falujące no i taki w średnim wieku niewiele po sześćdziesiątce oczywiście że kawaler tych z odrzutu nie uznaję na początku są wspaniali potem do swych żon wracają jestem przecież dalej panna dodatkowo też dziewica rozwodnicy oraz wdowcy taka opcja nie zachwyca wykształcenie oczywiście tylko wyższe jest wskazane ja skończyłam podstawówkę ale jestem oczytana mam w piwnicy dużo książek prawie wszystkie przeczytałam nie pamiętam tej ostatniej byłam wtedy bardzo mała teraz nasza telewizja wolne chwile mi umila dobry peruwiański serial lepszy niż karkówka z grilla ci przystojni Latynosi śniada cera krucze włosy chcę pokochać tylko tego który ma brązowe oczy w sumie skromne mam marzenia takich jest podobno wielu lecz nie mogę do nich dotrzeć szukam w pracy i w kościele ale zawsze coś brakuje to za młody albo siwy jeden spełniał te warunki tylko że był nieuczciwy romantyczna kolacyjka głupia oddać mu się chciałam w łóżku spadła mu peruka pod nią świeci łysa pała a był taki sympatyczny wegan, skromny profesorek ale kłamczuch dostał w gębę i skończyły się amory taka młoda już nie jestem zła samotność mi doskwiera pochodzenie mam plebejskie lecz charakter Robespiera nieprzekupna i uczciwa jak mnie on zaakceptuje będę wierna aż do śmierci zdradzi - to zgilotynuję jeśli znacie takich mężczyzn wśród przyjaciół lub rodziny dzwońcie do mnie w każdej porze nie czekajcie ani chwili ich walory przetestuję może moim będzie mężem lecz nie mówcie - takich nie ma odpowiedzi tej nie zdzierżę

Uwielbiam żaglowce i żeglowanie ")

@Marlett To już trzeci żaglowiec w awatarze, niemniej jednak ten jest chyba najpiękniejszy. :-)

Akurat tak się składa, że jestem daltonistą. Zapewniam Cię, nie ma problemu :) :) :)

Kolory fajna rzecz, lecz sprawa nie oczywista Może przecież się trafić krytyk daltonista ;)

Znasz go od najmłodszych lat, Gdy spałeś, on przy tobie leżał Bawił się z tobą, kiedy inni rówieśnicy pozostawili w dal Zawsze był przy tobie, gdy byłeś smutny, Więc czemu tak go nienawidzisz? Skarżysz na jego wygląd Uważasz za bezmózga, A powinieneś całym sercem go kochać, Gdyś to cały ty.

duszko :) to wszystko dzięki porozumieniu dusz :) my się staramy - rzecz jasna - ale podstawę tego porozumienia stworzyły miłosne palce :) , które ulepiły nas z tej samej gliny.. Serdecznie pozdrawiam

Bardzo mnie ucieszyło to, co napisałaś, nie dlatego, że przyznajesz mi częściowo rację (chociaż może trochę też ;)), ale ze względu na Ciebie :) Wiem, że trzeba przez ten ból utraty złudzeń przejść, ale przekonuję się, że jest z niego wyjście, są drzwi, które można znaleźć, otworzyć i pójść dalej, w życie, z nowym uśmiechem. Wierzę, że Ci się to uda :)

Beci, nawinęłaś mi się, więc korzystam z okazji, żeby Ci jeszcze trochę namieszać. Z mojego punktu widzenia, to albo: mowią: żyj tak, jakby śmierć miała przyjść jutro (bo rzeczywiście tak mowią, jak zresztą automatycznie napisała Marli), albo, jeśli chcesz zachować swoje autorskie, podwójne "tak, tak" to bardziej stylistycznie wygląda taki zapis: mówią: żyj tak, tak by śmierć mogła przyjść jutro Sens pozostaje niezmieniony (trzeba być zawsze przygotowanym). Reszta, jak zwykle, należy do Ciebie. Masz główkę, to kombinuj. Poza tym, miodzio w kategorii rozszerzonych aforyzmów. Ściski :) s

W prostocie siła. Mi się podoba. O pewnych rzeczach i przeżyciach trzeba mówić wprost.

Pół łzy Tylko pół niecała Poezja-półłza By spłynąć jest za mała

Wiem, Duszko, pisałaś o tym, widać to też w Twoich wierszach. Ale widać też, że idziesz dalej. Przyjąć takie spojrzenie, jakie Ty masz jest mi trudno. Teoretycznie się zgadzam, ale bardziej odczuwam tę negatywną stronę, to "odarcie ze złudzeń". Tym bardziej, że ma ono charakter wieloraki, wieloaspektowy. Masz jednak rację, że trzeba ratować, co się da - a nasze przeżycia, dobro, które miało miejsce, należą do nas... W niektórych wierszach nawet mi się to udaje, chciałabym więcej takich pisać, bardziej ku nadziei... Pozdrawiam ciepło :)

Delikatny powiew nadziei... Ubiór i kolor ubioru ma znaczenie: ożywia, albo ściąga w dół. Ważne jest też, aby nie ranić siebie. Pozdrawiam

Witaj - krótko ale do rzeczy - kupuje to. Udanego dnia ci życzę.

Po przeczytaniu usłyszałam w sobie dwa słowa: "za blisko".., i taki tytuł pasowałby mi do tego wiersza. Przy czym według mnie nie tylko występujące w nim osoby przekroczyły w stosunku do siebie tę chroniącą niewidzialną granicę bliskości, za którą miłość zamienia się w "pijaną zależność", ale też sam wiersz - w stosunku do czytelnika, właśnie dlatego, że tak intensywnie, tak szczegółowo i celnie - tak "zarażająco" przekazuje mu swoją treść. Pozdrawiam. .

Czytam i czytam ten wiersz, bo za każdym razem zapada we mnie głęboko i budzi tam radość, tę radość wiary w miłość.., nie tyle w doskonałość człowieka, który mnie nia obdarzył, i którego "palcami" się posłużyła, jak w nią samą. Nawet nie wiesz, jak potrzebowałam uświadomienia mi tego. Dziękuję :)

Bardzo dziękuję za Twój komentarz, Duszko. Ty potrafisz dostrzec wartość w przeżytych chwilach szczęścia postrzegając je jako pewien dorobek, który nadal posiadamy. Peelka już tak patrzeć nie potrafi. Widzi tylko pasmo złudzeń, do których się uśmiechała i którym poświęcała wiele cennego czasu - na marne. Ale Twoje refleksje ukierunkowują myśli na nadzieję, że dobro i szczęście może jeszcze owocować... Peelka pewnie też w to gdzieś w głębi duszy wierzy, ale przeszła już w fazę destrukcji i nie żałuje palonych mostów donikąd... Z jednej strony jest mi przykro, że czytanie mojego wiersza sprawiło Ci ból, ale z drugiej dowodzi to Twojej wrażliwości i głębokiego zrozumienia. Pozdrawiam serdecznie

Bardzo Ci dziękuję za tak wnikliwy i refleksyjny komentarz. Najgorsze w tym znieczulonym świecie jest jednak to, gdy chłodem wieje od osób, które uważamy za najbliższe, gdy topią się jak śnieg relacje, w które inwestowaliśmy serce. Płomień wygasa, bo okazuje się, że palił się na marne. A dzieciństwo...jest często takie szczęśliwe, bo z wielu rzeczy po prostu nie zdajemy sobie sprawy. Żyjemy pięknymi złudzeniami - i one nas uszczęśliwiają. Gdy odkrywamy ich złudny charakter - cierpimy. Niektórzy nie chcą tego przyjąć do wiadomości i wolą nadal żyć w świecie złudzeń - bo to daje fałszywy, ale odczuwalny komfort psychiczny, Nie tylko wiek męski może być wiekiem klęski... A sił braknie, kiedy widać bezowocność, daremność starań. To jest jak rzeźby ze śniegu i lodu: można stworzyć piękny pałac, ale i tak po kilku dniach się roztopi... Więc po co? A później przychodzi palenie mostów - świadoma destrukcja. Wypalanie ogniem. I obojętność, pustka. Masz rację, w tym wierszu są różne alegorie. Nie będę ich ujawniać - każdy może interpretować po swojemu. Jeszcze raz serdecznie Ci dziękuję i pozdrawiam :)

Czasami człowiek musi. Inaczej się udusi :))

@WarszawiAnka :-)

Brakuje kropki nad z - przecież to chyba nie sepleni małe dziecko? I spacji po przecinku. Brakuje spacji po znaku zapytania Raczej ze mną Chcę Gdybyś spacja! Po znaku zapytania, nie przed. spacja! chyba, że spacja za dużo spacja! słów, nie chcę Dlaczego raptem wielką literą? szlifuję Oszlifuję spacja! mam, uwierzysz? źle przecinek

No to popraw. Trochę za dużo tych diamentów i powtórzeń jak na jedną strofę. Zaimki osobowe raczej małą literą - to nie list.

Do tego stopnia odważnie, że się zastanawiam, czy dobrze zrobiłam, że go opublikowałam ;) A twórczość Bukowskiego muszę sobie właśnie przypomnieć, fajnie że o nim wspomniałaś :) Dziękuję uprzejmie za lekturę i pozostawiony ślad :) Pozdrawiam :)

Gwoli wyjaśnienia, daltonizm jest to niezdolność widzenia koloru zielonego. Wśród mężczyzn jest to, wbrew pozorom, dość częsta przypadłość i mówiąc szczerze. byłem bardzo zaskoczony gdy okazało się, że znajduję się tym gronie, ponieważ wydawało mi się że odróżniam kolory bezbłędnie, w tym zielony. Niestety testy, nawet te dostępne online, pozostają bezwzględnie bezlitosne i niezmiennie potwierdzają moją wadę wzroku :). Bardzo rzadka jest natomiast kompletna ślepota barw, popularnie, błędnie zwana właśnie daltonizmem. Jednak i na tę przypadłość jest obecnie sposób: http://www.geekweek.pl/news/2014-05-14/enchroma-okulary-przywracajace-kolory_1651740/ specjalne okulary, które przywracają osobom z tym defektem możliwość widzenia kolorów. Bardzo ciekawe są okoliczności wynalezienia okularów. Zostały skonstruowane przez naukowca pracującego z laserami w celu ochrony wzroku. Kiedy założył je jego kolega, cierpiący na ślepotę barw, ze zdumieniem stwierdził, że jest w stanie rozróżniać kolory :). Mój kolega, który jest fanem gier komputerowych, twierdzi, że niektóre z nich oferują takie ustawienie wyświetlania, że ludzie nie widzący barw mogą cieszyć się w pełni kolorowym środowiskiem gry na ekranie komputera lub goglach VR. Zdrowia :)

Tak i dlatego kolory są symboliczne, również w tym wierszu - obecność "nieba" we mnie (błękitu) czyni mnie niewinną (ubraną w biel). Dziękuję Ci za przemyślenia i pozdrawiam :)

Rafale, porządek musi być, więc popraw proszę orta. Trochę bym jeszcze poprzycinał (np. jest w drugim wersie i in.),ale to Twój wiersz i nie chcę zbytnio ingerować. Pozdrawiam. s