Ranking

miotam się po wszystkich pokojach rozplątując wstęgi ciszy pęd powietrza obrywa mnie ze skóry lodowy ogień rozdziera wewnętrznie brzegi powiek mam żarowrzenne i cała się trzęsę a jednak zasypiam nawpółśmiertnie wiotczeję i opadam w czeluść smolistą strugą Styksu lecz kiedy się budzę igły nadfioletu cisną się do źrenic i z bólem wpycham w siebie strzęp powietrza nie wiedząc dlaczego

Porzuciłeś mnie jak psa tak się innych nie porzuca nie mówiłeś nic a ja nie wiedziałam że porzucasz. W szoku trwam każdego dnia nie wiedziałam że tak będzie na pierścionek spływa łza a ty siadasz w siódmym rzędzie. Porzuciłeś mnie za dnia dla mnie noc się już nie kończy porzuciłeś mnie jak psa - to się szybko nie wyplączesz. Będę jątrzyć twoje sny i mścić póki starczy życia byłam miła ale ty... w piekle spłoniesz życzę - wybacz. Puenty mocnej mi tu brak a kolejny rok już leci ogień trawi w środku zła ale już nie będzie z tego dzieci... To tango na miotle, przerysowane, kabaretowe, z końcówką na wyciszeniu... „Dzieci” odnosić się miało do efektu złości, jako parafraza „dzieci (mąki/chleba) z tego nie będzie”. Ale nie wiem czy jest jasne.

co więcej waży worek kłamstw czy prawd co mamy gdzieś licho czy wiatr wie to ktoś kto mądrzejszy ten co głoduje czy ten co śpi kto mocniej kocha ktoś kochany czy sierota polityk to ktoś czy może coś co kłamie piłka jest jedna bramki dwie - czy to sprawiedliwe na tym zakończę a wy szukajcie prawd albo nie

wszelkie dywagacje na temat życia bez grzechu to niepewne rusztowanie pojednania i tolerancji rozważam ileś tam pytań frustrujących odpowiedzi oswajam myśli w korytarzach czasu ogrzewam je ciepłem rąk białych ogrodów zdumiony sekundą która rodzi winę i karę czyni człowieka tułaczem zbiegiem na ziemi ja połykacz codziennej propagandy słyszałem, że anonimowa kominiarka przynosi umieranie na zawsze

pomazane szminkami metafor niczym wydmuszki w świątecznym koszyczku - a w środku puste takim się jawią teksty wielu wierszy coraz to mocniej farbami pokryte - te cieszą oko pokrewnej gawiedzi sam autor nie wie co w ich środku siedzi gdyby go spytać o ukryte myśli tam przedstawione po upływie czasu na nas to spada coraz cięższą masą niosącą niesmak dla duchowych przeżyć - lecz nam się każe w ich poezję wierzyć ... .

Oto jestem Behawioralnym automatem Rządzonym złym nawykiem Automatem społecznym Często chcę krzyczeć, ale mówię szeptem Maszyną z mięsa Ze słabą funkcją veto Maszyną naznaczoną brakiem i głębią Człowiekiem słabej silnej woli Człowiekiem chybionym Oto jestem

poszedłem na plaże wokół proste twarze źrenice po piwie pełne letnich marzeń opony wyraźne wyprofilowane parawan tęczowy wstawiony nad ranem wszędzie leżą morsy obok swojej foki gdy biegną do wody falują odwłoki czy dieta zrobiła te cielesne cuda a miało być miło może mi sie uda znalazłem przy brzegu metr wolnego miejsca pamiętam tę plażę z wczesnego dzieciństwa spędzałem tam często bardzo fajne chwile urocze spokojne dziś też będzie miło usiadłem na piasku spojrzałem na fale szum wody śpiew rybitw nie przeszkadzał wcale ale jak wczytałem plażowe rozmowy to się szybko zrodził w głowie pomysł nowy dialogi sąsiadów niestety krytycznie najczęstsze słownictwo najlepiej przemilczę nie kąpie się w morzu szybko się pakuję na drugie mam Janusz lecz tu nie pasuję

cudne! dla mnie cudne, żarowrzenne;) cudne w każdym calu, w tych przesadnych i w tych uproszczonych.

Dałeś mi wtedy różę Piękny kwiat Czerwony Symbol miłości Lecz teraz opadły płatki I zostały ciernie A one ranią Ranią dogłębnie

Już po drugiej zwrotce wcisnęłam serce, uśmiałam się :))

Ciekawe studium psychologiczne bardzo chorego człowieka. Ludzie w takich okolicznościach różne mają przemyślenia, jest to sprawa wyjątkowo indywidualna. pozdrawiam :)