Ranking

łatwiej napisać niż mówić prosto w oczy o przywiązaniu tak silnym że szalejesz na samą myśl o trzaśnięciu drzwiami nie wizualizuj nie złość się na wyobraźnię nie ukrywaj w milczeniu małej prawdy że to już, już teraz i za późno na później uśmiechnij się do zwykłości to wystarczająco niezwykłe

Podejdź do mnie bardzo blisko Przyłóż ze mną nos do szyby I wśród pary dwóch oddechów Pojedziemy w świat na niby Poprzez góry i doliny Poprzez kręte leśne drogi W piekną podróż bez plecaka Moja dłoń wpleciona w twoją A gdy para z okna zniknie W szybie siwy włos zaświeci Usiądziemy na werandzie Popatrzymy się na dzieci Lekko drżącą dłoń przytrzymam Ty pogładzisz po policzku I ruszymy w dalszą podróż W piękną podróż zwaną...

uśmiechniemy się do siebie na chwilę choć za długą wspomnienia spłyną blaskiem zapomnianych uczuć uświadomimy sobie prawdę pociągających kłamstw oddalimy się nie wiedząc jak odejść

mam świadomość że trochę się popsułam jakieś trybiki już nie chcą zaskoczyć i niewiele pomoże 45 minut rozmowy w końcu to tylko rzemieślnik a tu potrzeba Mistrza Mistrz jednak wybiera nie padło na mnie a szkoda świadomie nigdy nie oznacza bosko to przywilej dzieci i zakochanych nie dotyczy

posklejaj mnie Najdroższa bo potłukłem się troszeczkę przemykając zawadziłaś o me uszko i runąłem nie słyszałaś jak upadłem bo muzyka grała głośno popękało moje miano bycia Twoim ulubionym zaopiekuj się mną Luba gdy tak leżę połamany ogrzewałem Twoje dłonie przemarznięte rannym szeptem usłysz proszę me wołanie abym zdołał Cię uchronić przed poranieniem stóp moim niechlubnym kalectwem

Stara panna z kotem I Matka zawsze przy obiedzie patrzy na nią smutnym wzrokiem na ten palec bez obrączki nieprzychylnym łypie okiem. 'No bo twoje koleżanki' rozpoczyna tak rozmowę ‘to już przecież mają dzieci, albo chociaż zaręczone. Zaręczyny, zaślubiny, baby showers, urodziny - tylko celebrujesz innych ciebie samą wciąż widzimy. No bo moje koleżanki to już wszystkie mają wnuki, a ty mieszkasz sama z kotem - to staropanieństwa skutki.’ II Córka na rodzinne rauty chodzi z coraz większym smutkiem. Matka chce się chwalić wnukiem jak Cruella w plamki futrem. Córka coraz mniej jej mówi, matkę łatwo jest obrazić. Ona z miejskim życiem córki nie może sobie poradzić. Że ma czas na swoje pasje, czasem sypia z tym lub tamtym, wciąż się nie chce ustatkować, łapie wiatr w otwarte żagle. Bo dla matki kotek znajda to archetyp samotności - kalka losu starych ciotek, niezależność bez bliskości. III Rzecz się stała niesłychana i należą się owacje, bo raz jeden się udało no i matka miała rację. Córka poznała faceta i to całkiem porządnego lecz przez to, że miała kota to im nic nie wyszło z tego. Nie, żeby nie lubił zwierząt czy przez sierść wpadał w histerię. Za to najzwyczajniej w świecie on na koty miał alergię. Matce nic nie powiedziała, bo ta plotłaby głupoty. W tinderowe bio wpisała, że pan musi lubić koty. Epilog Stara panna z kotem nie ma prawa do miłości - niechaj siedzi sobie w domu wraz z pomiotem puszystości. Stara panna z kotem nie ma prawa do zabawy - ona przecież już wybrała! Niech nie wchodzi nam w paradę! Stara panna z kotem o tym wszarzu mówi 'dziecko' ma ten instynkt macierzyński, ale żaden chłop jej nie chciał. Stara panna z kotem dziś nie złapie się za głowę, bo ma w dupie wasze dissy całkiem stereotypowe.

Podoba mi się, ale ostatni wers trochę spłaszcza ten utwór. Nie wiem, czy w ogóle jakoś szczególnie potrzebna jest ostatnia zwrotka. Ogólnie lubię jak malujesz:) Pozdrawiam

Niekończąca się podróż :)

Bardzo dziekuje :)

Piękny i bardzo wzruszający wiersz.

Mnie już teraz się podoba, a gdyby tak, jak niżej proponuję, no to już, w ogóle .....itd. :)) uśmiechniemy się do siebie na chwilę — albo i dłużej wspomnienia spłyną blaskiem zapomnianych uczuć uświadomimy sobie prawdę pociągających kłamstw oddalimy się nie wiedząc jak odejść

no i jeszcze bym dodała małe moje widzimisię wielkich liter tu nie miejsce oknem wyrzuć nawet dzisiaj pozdrawiam :))

Marcinie ósmy wers mi zazgrzytał:) może ; Moja dłoń spleciona z twoją. Poza tym wiersz wzruszył mnie :) PozdrawiaM.

ten napiszę tylko Tobie czytaj z ruchu moich myśli o tym co na zewnątrz tafli w oczach pęka nam co wieczór pobłądziły nasze dzieci na straganie pseudonimów rozświetlone maski uczuć recytują prozę sekund drżącą ręką napisz list poprzecinaj zdarzeń sploty co kneblują nasze usta lot tęsknoty kończy bełkot gniazda pokaleczył wicher historię każdej z gałązek zaczarował pan rozsądek poczym zabrał dom pisklętom zostawiam Ci jedno z piór stwórz poezją moje skrzydła rozpostarte powinności uformują klucz do westchnień włóż go w zamek mej niechęci przekręć i naciśnij klamkę otwórz zmysły me na oścież i opowiedz mi kim jesteś

Podchodzę do tego wiersza czwarty raz i podoba mi sie. Z drugiej strony coś w nim mi nie pasuje ciężko jednak ciężko mi określić co to jest. Mimo wszystko wiersz sprawia, że wracam. Pozdrawiam

Dziękuję wszystkim za opinie i rady. Upadek kubka przyczynił się do powstania wiersza (stąd grafika). Natomiast pisząc, myślałem o ludziach, którzy chcieli dla mnie dobrze, a ja mogłem nieświadomie potraktować ich przedmiotowo, albo i nawet przypadkowo wyrządzić im krzywdę przez złą interpretację ich uczuć/potrzeb. Często traktuję ludzi zadaniowo.. za często. Pozdrawiam wszystkich.

chodź, zapalmy i nie mówmy choć przez chwilę o miłości chcę odetchnąć, chcę odpocząć i zapomnieć o bliskości w świetle świec chcę tylko lizać swoje rany i nikogo nie nazywać ukochanym w łóżku obok leży kilka książek tylko znowu zasnę, lecz jedynie z tą pastylką pod językiem chłodny wiatr, nie pocałunek zbudzi z rana a na spacer w nasze miejsca pójdę sama towarzyszem w nocy będzie tylko ciemność i dopadnie mnie melancholijna senność tak jak zwykle

Sądząc po "uczuciu" w wierszu ( kubka do właściciela) można doszukiwać się powiązań z rzeczywistością, bo jest ono bardzo intymne i intensywne . Myślę, że tekst jest zbyt głęboki jak na opis życia kubka.. chociaż nie można tego udowodnić.. i mogę się mylić. Tak czy owak, to jest to tekst obrazujący głębię wrażliwości autora.., czemu chylę głowę. Pozdrawiam.

Witaj Stara Panno z Kotem :) Nie dissuje, a ślę propsy. Dobrych rymów nigdy dosyć ;) Z pozdrowieniem, joł!