Ranking

z wypłowiałego rozkładu jazdy na przystanku moich marzeń próbuję rozszyfrować godzinę przyjazdu czy doczekam chwili gdy nadjedzie autobus na który czekam tyle lat i wywiezie mnie hen daleko z krainy o nazwie Samotność

leci bocian na południe, ciebie przy mnie nie ma może kiedyś będzie lepiej, może czekać trzeba giną liście, las szarzeje my wciąż się mijamy kiedy przyjdzie taki ranek, że będziemy razem nikt mi wtedy nie przeszkodzi duszę ci otworzyć może właśnie, właśnie wtedy coś się nam urodzi rok kolejny zwija żagle śnieg zabiela mosty ty ubrana w sztuczne futro oczekujesz wiosny ja jak zawsze nieustannie łapię to spojrzenie dalej widzę smutne oczy nic się w nich nie zmienia będę czekał wbrew logice, w końcu to się zdarzy w noc upojną zjemy owoc naszych chorych marzeń szybko wspólnie wykonamy trudny skok na bandżi jak nie zerwie się nam lina nasze życie zadrży co nam wyjdzie z tego skoku sam do końca nie wiem ale skoczę z tobą w otchłań poznam nową przestrzeń zawsze chętnie wbrew wszystkiemu to od razu zrobię a dlaczego? - bo bez ciebie dzisiaj żyć nie mogę

Poezja Pleśni zapach suchy, sylab galanteria w papierowych zwojach cnoty swoje suszy, staroświeckich rymów szara biżuteria nie uderza w oczy, a zastyga w duszy słomy zapach pusty, trawy smak wystygłej, niewspółczesny tranzyt nagich do cna myśli, doświadczenie śmierci przedwczesnej i rychłej, wszystko co poeta kiedykolwiek wyśnił… … to poezja – – dziewica o siwych włosach…

Pałać miłością jak pochodnia to po horyzont unieść spojrzenie wędrować w mroku ciemną doliną rozgrzewać chłodne serca płomieniem i nie potrzeba nam silnych łokci i stóp żelaznych by brnąć przez knieje wystarczy powiew czuć jednostajny poczuć we wnętrzu Boże natchnienie i nie potrzeba nam zachwytu od luksusowych sprawców zdarzeń nie warto nawet śnić w takim blasku kochać się w jednym z takich marzeń mamonie duszę zaprzedać łatwo i łatwo w sidłach jest się zatrzasnąć bywa że płomień który był żywy nagle w natłoku pobladł i zgasnął czasami ślepcem jest się w ogrodzie owoc dojrzewa i pachnie sadem tak mimochodem nam nie po drodze podążać stale jednakim śladem tam na pustyni stale gorączka i każdy biega jak opętany fatamorgana wzmaga euforię nieustające wschodzą omamy ci co ulegli pokusom czarta dawno się ogień w sercu wypalił głęboko wierząc w świata ułudę to co bezcenne w życiu przegrali pałać miłością być jak pochodnia po za horyzont unieść spojrzenie to takie proste takie zwyczajne sercem spoglądać mieć to pragnienie.

Żegnał się raz ze łzami Lucyper z czartem co piekielne urządzał wciąż zabawy. Lecz odszedł z czeluści i nie ma sprawy bo co tam wyczyniał- diabła było warte Odtąd to w niebie zaczął śpiewać w chórach piękna anielica serce mu skradła Kiedy zaczął robić dziury w chmurach rzekł mu anioł : idź ty lepiej do diabła Powędrował bies do piekła z powrotem pokłoniwszy się tam swojemu panu Odzyskały znów czarty na figle ochotę --------------------------------------------------------------- na Ziemi doszło do erupcji wulkanu

język nieujarzmiony bez przerwy w ruchu jak Ziemia a może by tak zamilknąć?

Witaj, Cieszę się gdy moje utwory poruszają, bo wtedy oznacza to, że ta osoba łączy się w jakiś sposób ze mną. Jest to połączenie na poziomie uczuć i emocji. Serdecznie Cię pozdrawiam i dziękuję za komentarz ;)

Paulino, b. poruszający wiersz. Justyna.

Dobra miniaturka, mało słów, dużo treści :) PozdrawiaM.